رونالدو جان خوش آمدی؛ منتظر نیمار و بنزما هم هستیم …

در این میان حرف و حدیث این قضیه هم داغ بود که آیا باید چنین استقبالی صورت بگیرد یا خیر؟ و یا این که استقبال مدیر باشگاه پرسپولیس و فرش هدیه دادن و … خارج از پروتکل‌های مرسوم بود و عده‌ای موافق و عده‌ای هم مخالف بودند.

برخی گفتند این کار خارج از عرف و دون شان باشگاه پرسپوبیس است و از طرفی دیگر هم برخی بر این عقیده‌اند که آن شخص کریستیانو رونالدو است و با توجه به شخصیت و کاریزما و موقعیتی که در فوتبال جهان دارد این اتفاق بسیار امر طبیعی و حتی پسندیده است.

جادوی فوتبال و طرفداران آن در همه جای جهان وجود دارد و به همین دلیل هم هست که بزرگترین مبادله مالی و پولی در جهان ورزش هم در همین رشته است.

اما آنچه برای من بیشتر حائز اهمیت است این جوانان و نوجوانانی است که برای استقبال رونالدو هجوم آورده بودند، چون آنها نه به دعوت کسی و نه برای فراخوان باشگاه یا نهادی آمده بودند.

وجه منفی قضیه آن دسته افرادی هستند که به این نوجوانان و جوانان خرده می‌گیرند که چرا چنین کاری می‌کنند و یا در جمع باد این سخن را سر می‌دهند که مباحث مهمتری هم از قضیه رونالدو وجود دارد و …

در واقع تفکرات خود نخبه پنداری که فکر می‌کنند آنها می‌توانند تعیین کنند که مردم چه دوست داشته باشند یا چه بگویند یا نگویند، چه بکنند یا نکنند، چه احساسی داشته باشند یا نداشته باشند.

گروهی که فکر می‌کنند توجه مردم به فلان موضوع باعث غفلت از مباحث دیگر می‌شود و یا  این که فکر می‌کنند مردم یا جوانان نمی‌توانند اولیت‌های خودشان را تشخیص دهند و حتما نیاز به راهنمایی آنها دارند.

در این مواقع فقط باید به این افراد گفت لطفا مزاحم خوشحالی مردم نشو و سکوت کن. آن مسائلی که از نظر تو مهم است فردا و پس فردا و … باز وجود دارد ولی این حضور رونالدو در ایران برای اولین بار است و بگذار هر کس هر آنگونه دوست دارد با این قضیه روبرو شود.

شما حضور رونالدو برایت اهمیتی ندارد نگاه نکن و به آن نپرداز، ولی هر کسی حق دارد هر آنچه خود دوست دارد را برای دل خودش انجام دهد دقیقا مانند شما که شاید علاقه‌ای به این قضیه نداشته باشید و در این مورد کاملا آزاد هستید.

نکته مهم دیگر این است طبیعتا این مراسم و ورود رونالدو و … می‌توانست بسیار منظم‌تر و شکیل برگزار شود ولی این قضیه ربطی به آن نوجوانان و جوانان ندارد و مسئولیت آن با افراد دیگری است که به هر دلیلی نتوانستند این قضیه را مدیریت کنند.

تمام آن نوجوانان و جوانانی که برای علاقه‌شان به رونالدو و حضور او در ایران یا به فرودگاه رفتند یا به هتل یا … و یا از شهری دیگر به تهران آمدند و یا هر کاری کردند حتی در حد این که عکسش را به دست گرفتند و شعاری دادند و … از این کاری که می‌کنند خوشحال هستند و مگر در زندگی چیزی بالاتر از خوشحالی (به شکل درست) وجود دارد؟

اگر خوشحال نیستی مزاحم خوشحالی دیگران نباش. 

رونالدو خوش آمدی و از آمدنت به ایران و بازی با پرسپولیس بسیار خوشحالم. منتظر نیمار و بنزما هم هستیم.

منبع: عصر ایران ؛ نهال موسوی