خلیج فارس: صفحه دفتر دکتر حسن روحانی در شبکه ایکس (توئیتر سابق) با انتشار ویدئوی برنامه صداوسیما که مجری از شورای نگهبان درخواست رد صلاحیت رئیسجمهور پیشین را کرده، واکنش نشان داد و نوشت: به افق یک رسانه ملی!
منبع: رویداد۲۴
خلیج فارس: شبکه ۳ سیما به صورت ناگهانی سریال «سرزمین مادری» را پس از ۱۰ سال روی آنتن فرستاد.
مجموعه تلویزیونی «سرزمین مادری» ساخته کمال تبریزی که به علت حواشی پخش ۴ قسمت اول در سال ۹۲ توقیف شده بود، بعد از ۱۰ سال بالاخره به آنتن تلویزیون رسید.
پخش این اثر به شکل کاملا ناگهانی رخ داد و تا این لحظه، هنوز در جدول پخش شبکه ۳ در سایت این شبکه، نام سریال امشب که از ساعت ۲۰:۳۰ روی آنتن رفته، درج نشده است. به نظر میرسد پخش این مجموعه مانند چند سریال دیگر تلویزیون در ماه های قبل، برای ۲ شب آخر هفته (مانند سریال «عشق کوفی») برنامهریزی شده است.
«سرزمین مادری» که بعد از حواشی رخ داده، مورد اصلاح و بازبینی قرار گرفت و حتی بخشهایی از آن مجددا فیلمبرداری شد، با وجود چندین بار خیز رسانه ملی برای پخش، تا مهرماه ۱۴۰۲ اجازه پخش نداشت و بالاخره از اوایل مهرماه در پلتفرم تلوبیون در حال انتشار است.
۴ قسمت اول این سریال طی ۲ هفته متوالی در دسترس کاربران تلوبیون قرار گرفت و قسمت ۵ آن شب گذشته ۱۹ مهرماه در این پلتفرم متعلق به رسانه ملی منتشر شد. این اثر با نام قبلی «سرزمین کهن» محصولی از گروه فیلم و سریال شبکه سه سیماست و در ۶۰ قسمت آماده پخش شده است.
منبع:ایسنا
به گزارش«خلیج فارس»؛بخشی از گفتوگو ملیکا شریفی نیا با خبرنگار فرهنگی ایرنا درباره اهمیت تلویزیون در میان مخاطبان و مقایسه آن با رسانههای جدید، اظهار داشت:
*تلویزیون، رسانه ملی است و تحت هر شرایطی، بیننده خودش را دارد. من به عنوان بازیگری که در خیابانها و شهرستانها و مناطق محروم رفت و آمد دارم، بازخوردهایی از طیفهای مختلف مردم میگیرم. درست است که دوران طلایی تلویزیون، زمان دوری بود اما به نظرم هیچ رسانهای قابل مقایسه با تلویزیون نیست چون به هر حال تلویزیون آثار بسیاری را رایگان در اختیار مخاطب قرار میدهد و از همه رسانههای دیگر در دسترستر است.
*برای مثال نمیشود ظرفیت بینندههای شبکه سه تلویزیون را با پلتفرمها یا سینما مقایسه کرد. با توجه به این ظرفیت مهم، امیدوارم کارهایی در تلویزیون تولید شود که این رسانه را به رونق قبلیاش برگرداند.
*مردم ما در مناطق محروم و برخی از شهرستانها، هیچ سرگرمی و دلخوشی دیگری به جز دسترسی به تلویزیون ندارند و نباید آنها را از برنامهها و سریالها خوب تلوزیون محروم کرد. باید تحت هر شرایطی، کارهای خوب و با کیفیت تولید شود، چون در هر حال ما فقط و فقط برای مردم کار میکنیم پس باید رضایتشان را به دست بیاوریم.
*سیستم پخش نمایش خانگی باعث میشود زحمتی را که بازیگر طی چندین ماه کشیده است، در طولانی مدت دیده شود و نتیجهی کارش را طولانیتر ببیند. ولی در تلویزیون نتیجه یکسال کار، در سی شب پشت هم دیده میشود و بعد از اتمام آن، به بازیگر حس دلتنگی میدهد.
*با توجه به اتفاقاتی که در این سالها در کار برایم افتاد و خیلی از کارهای درام، سلامتی روانم را به خطر انداخته بود بنابراین همچنان اولویت فعلیام، کار کمدی است. با اینکه تصمیم گرفته بودم چند سال کمدی کار نکنم ولی به نظرم این ژانر برای مردم جذابتر است و برای بازیگر هم، چالشبرانگیزتر است.
*من در کمدی با یک آرامش خاصی کار میکنم. برای من که کارم را خیلی جدی میگیرم، سلامت روانم از هرچیزی مهمتر است.
*میخواهم یک برنامه بسازم که مخصوص به خودم است. حضورم در این برنامه در مقام مجریگری یا گردانندگی نیست. یک جور میزبانی ثابت است و قرار است آن را تبدیل به شو کنم
خلیج فارس: بخشی از گفتگوی خبرآنلاین با گفتوگو با آرش فلاحتپیشه، سعید یاکوزای «حیثیت گمشده»:
امکاناتی که نقش در اختیار ما میگذارد، بسیار مهم است چراکه در راستای آن میتواند قابلیتهایش را به منصه ظهور بگذارد و با مخاطب ارتباط بهتری بگیرد. ناگفته نماند که بازیگر از یک جایی به بعد آموزهها و تجاربی را که کسب کرده است، در گنجینه احساس و حافظه انباشت میکند و در موقعیتیهایی که در آن قرار میگیرد، استفاده میکند. من برای ایفای نقشم در سریال «آکتور» به مناطقی رفتم و مدتی را با کسانی روزگار گذراندم تا بتوانم شکل هندسی حرکتی و رفتاری و لحن و کلام آنها را بهتر یاد بگیرم. برای رسیدن به یکسری نقشها باید مطالعه و تحقیق کرد اما برای برخی دیگر باید با اکتفا به گنجینه موجود جلو رفت. نمونههایی شبیه «سعیدِ» سریال «حیثیت گمشده» در اطراف ما زیاد است؛ آدمهایی که تصمیم گرفتند از یک جایی به بعد به لحاظ عاطفی کُنج عزلت بجویند و شرایطی برایشان ایجاد شده است که خودشان، خودشان را طرد کنند. تعداد این افراد به ویژه این روزها به واسطه شرایط به وجود آمده روز به روز بیشتر و بیشتر و آدمها بیشتر تنها میشوند.
من نقش «سعید یاکوزا» را در این سریال که کلیتش برایم جذاب بود، ایفا کردم. این کاراکتر در یک قسمت حضور پیدا میکند و به واسطه آن تمام گره داستان گشوده و باز میشود. همچنین یکی از ویژگیهای ظاهری و فیزیکی این نقش وجود سوختگی در نصف بدنش به دلیل آتشسوزی بود. پس گریم خیلی سنگینی داشت و من نزدیک به ۳ ساعت تا ۶ ساعت گریم میشدم. من نقشهایی را که چالش این چنینی میسازد دوست دارم.
اولین و مهمترین ویژگی که مخاطب را با سریال «حیثیت گمشده» همراه کرده و توانسته است بازخوردهای خوبی از مخاطبان بگیرد، قصه سرراست و جذاب بدون هیچ ادا و اطواریست که تماشاگر را با خود همراه میکند. نکته دیگر اعتماد به چهرههای کاربلد جدید است؛ کسانی که در تئاتر شناخته شده هستند اما متاسفانه در حوزه تصویر مردم کمتر آنها را میشناسند. واقعیت این است که مردم هم از اینکه هر روز جایی را باز میکنند و میبینند ۱۰ نفر از این پلتفرم به پلتفرم دیگر و از این سریال به سریال دیگر میروند، خسته شدهاند. در سریال «حیثیت گمشده» این فرصت در اختیار دوستان کاربلد تئاتر قرار داده شد. ناگفته نماند که مهدی حسینی نیا که در راس این هرم ایستاده، درخشیده و به نوعی حقش بوده است.
مطمئنا برای یک بازیگر مهم است که چگونه دیده شود. بازیگران سینما و تلویزیون در مقطعی به سمت تئاتر روی آوردند که بیشتر و بیشتر دیده شوند و اعتبار کسب کنند. در دورهای دیگر، تلویزیون برو و بیا داشت و هنرمندان به این رسانه روی آوردند. الان این اتفاق در پلتفرمها رخ داده است. اینکه در حال حاضر رسانه ملی مخاطب زیادی ندارد، باید خودشان جستجو کنند با تلویزیون چه کردند و چه برخوردی داشتند که دیگر مخاطب تمایلی به دیدن تلویزیون ندارد و ماهواره را ترجیح میدهد.