اجازه بدهید نگران باشیم آقای قلعه‌نویی!

خلیج فارس: تیم ملی فوتبال ایران در اولین دیدار از فیفادی جاری در ولگوگراد به مصاف روسیه رفت و با نتیجه 2 بر یک شکست خورد؛ ایران که برای چهارمین‌بار به مصاف روسیه می‌رفت، برای اولین‌بار مقابل این تیم شکست خورد. پیش از این، ایران یک‌بار برنده و 2 بار هم بازی مساوی شده بود. این بازی دومین دیدار امیر قلعه‌نویی به عنوان سرمربی تیم ملی ایران بود که مقابل روسیه انجام شد. او پیش از این در ورزشگاه آزادی مقابل روسیه به تساوی رسیده بود ولی در دیدار دوم، با نمایشی بحث‌برانگیز، مقابل این تیم شکست خورد.

سردرگم در فاز دفاعی

ایران در شرایطی مقابل روسیه متحمل شکست شد که در فاصله تقریبی 8 ماه مانده به جام جهانی، امیر قلعه‌نویی هنوز ترکیب اصلی تیمش، به ویژه در قلب خط دفاعی، را پیدا نکرده. درحالی که بسیاری از تیم‌های دنیا درحال اصلاح امورات تاکتیکی تیم‌های خودی هستند، قلعه‌نویی همچنان مشغول آزمون و خطا در قلب خط دفاعی است. هرچند که این موضوع شامل 2 پست سمت راست و چپ خط دفاعی تیم ملی هم شده. نتیجه شده وضعیت کنونی؛ یک سردرگمی بزرگ در فاز دفاعی که منجر به دادن موقعیت‌های متعدد و مکرر به حریف می‌شود. این سردرگمی در بازی با روسیه هم خودنمایی کرد تا مشخص شود یکی از بزرگ‌ترین ایرادات این تیم کنونی، عدم جمع‌بندی سرمربی برای ترکیب اصلی تیم است. موضوعی که اصلا نمی‌تواند پیامد خوبی داشته باشد.

آشفتگی تاکتیکی

امیر قلعه‌نویی از روزی که هدایت تیم ملی را به عهده گرفته، قول یک بازی هجومی و تماشاگرپسند را داده است. حالا که نزدیک به 3 سال از سرمربیگری او بر تیم می‌گذرد، هنوز نشانه‌هایی از تیمی که قلعه‌نویی وعده‌اش را داده بود، یافت نمی‌شود. ایران در بازی با روسیه که در رنکینگ فیفا از خودش هم پایین‌تر است، در بسیاری از دقایق بازی، تسلیم محض نشان داد. تمرکز بر روی دفاع و ضدحمله بود که به غیر از یکی-دو مورد، در سایر موارد، در همان نطفه خفه می‌شد. داشتن تنها یک تاکتیک برای رسیدن به دروازه رقیب باعث شده بود تا روسیه به راحتی ابتکار عمل را به دست بگیرد. بعید است چنین شیوه‌ای، با سردرگمی در ساختار دفاعی و آشفتگی‌های مکرر در فاز تاکتیکی، بتواند تیم ملی را به سرمنزل مقصود برساند.

پیر و پیرتر

دیگر موضوعی که در همین دیدار با روسیه خودنمایی کرد و نشانی دیگر از واقعیت تیم ملی در عصر امیر قلعه‌نویی است، میانگین سنی تیم ملی ایران است. ایران در شرایطی به مصاف روسیه رفت که میانگین سنی ترکیب اصلی 30.3 سال بود! این موضوع به قدر کافی نگران‌کننده است و پیش از این هم بارها درباره‌اش هشدار داده شده بود؛ اما هرگز گوش شنوایی برایش وجود نداشت. واضح است اگر امیر قلعه‌نویی برنامه‌اش را روی دفاع – ضدحمله گذاشته، عنصر جوانی و انرژی سبز، پایه چنین تفکراتی است. او از این مورد بی‌بهره است و اجازه نداده بنزین سبزی به تیم ملی تزریق شود تا بتواند از نیروی جوانی بهره ببرد. به این ترتیب و حتی با بازگشت چند چهره دیگر به تیم ملی که احتمالا بخت بیشتری برای فیکس شدن خواهند داشت، این میانگین بالاتر هم می‌رود. این موضوع بدان معنی است که تیم ملی در جام جهانی، از این تیمی که مقابل روسیه به میدان رفت، مسن‌تر هم خواهد شد.

بیایید نگران باشیم

واقعیت این است که تیم ملی پیشرفتی در زمینه‌های تاکتیکی نداشته؛ این تیم انسجام دفاعی‌اش را از دست داده و با تاکید زیاد بر روی ارسال‌های بلند از خط دفاعی، عملا هافبک‌ها را از دور خارج کرده است. جوان‌گرایی هم که دیگر تبدیل به یک سراب شده. از سوی دیگر، انتقادات هم که به پای حب‌وبغض گذاشته می‌شود تا راهی جدید برای پنهان شدن پشت ضعف‌های تیم ملی پیدا شود. البته که حربه‌هایی همچون انداختن تقصیر گردن بازیکنان و تاکید روی آمار بیهوده هم از دیگر مواردی است که کادر فنی را راغب به فرار از مسئولیت کرده است. طبیعی است که تداوم چنین روندی، به غیر از دامن زدن به نگرانی‌های بیشتر، دستاورد دیگری نخواهد داشت.