فستیوال “کوچه”؛ رویدادی هنری با قابلیت جهانی شدن

هر رویداد بزرگ از یک نقطه‌ ی کوچک آغاز می شود. هر جشنواره و فستیوالی هم قطعا از یک نقطه‌ای آغاز شده است؛ از یک مهمانی دورهمی یا از یک محله، مدرسه یا شهر؛ مثلا جایزه ی نوبل، جایزه ی اسکار، جشنواره ی فیلم ونیز، جشنواره ی موسیقی اولترا، جشنواره ی کواچلا و جشنواره ی موسیقی دوناشینگن.

فستیوال “کوچه” که از سال ۱۳۹۶ با همکاری تعدادی از دوستان هنرمند و هنردوست بوشهری به همراه کمک های مردمی و در راستای تعامل فرهنگی با دیگر اقوام و گروه های موسیقی مقامی برگزار شد، رویدادی ست که باعث رونق اقتصادی و گردشگری برای شهر بوشهر و همچنین ایجاد همدلی و شادی بین مردمان این شهر گردید.

این رویداد، گرچه اکنون به دلیل اتفاق متاثر کننده در بندرعباس و همدردی بایسته با مردم شریف سوگوار این شهر متوقف شد، ولی بی تردید در چهار دوره‌ به تدریج کیفیت مطلوب تری یافته و با توجه به برنامه های متنوع ادبی و آیینی که در کنار اجراهای موسیقی برگزار می‌گردد آن گونه در سطح کشور مطرح شده که به محض شنیدن خبر برگزاری این رویداد از اکثر نقاط ایران برای حضور در جشنواره به بوشهر می‌آیند و این مهم، موجب رونق اقتصادی و گردشگری و شکل گيری فضایی شادی آفرین برای مردمان بوشهر می شود.

قطعا برگزاری هر رویداد بزرگ، انتقاداتی در پی خواهد داشت و نحوه ی برگزاری فستیوال کوچه نیز موجب انتقاداتی از سوی اهالی فرهنگ و هنر و قشرهای مختلف مردم که پیشینه‌ی تاریخی در عرصه‌ی هنر دارند و با هنر بیگانه نیستند شد؛ انتقادهایی که بعضی از روی دلسوزی، بعضی از روی حسادت و بعضی از روی ناآگاهی مطرح شده که گاه به صورت کلیپ و یا در قالب استوری هم در صفحات مجازی دیده یا شنیده شده است.

همان طور که در آغاز مطلب اشاره کردم، فستیوال کوچه یک رویداد فرهنگی، هنری در جهت تعامل و شناخت بیش از پیش فرهنگ و هنر ایران است. این موارد که بعضی دوستان می‌ گویند فستیوال کوچه باید در “کوچه” برگزار شود نه در “کشتی” یا این که چرا “بلیت فروشی” شده و بحث قشر کم درآمد و مرفه را مطرح می کنند به دلیل عدم آگاهی از این رویداد فرهنگی- هنری است، ولی هر گونه انتقادی اگر به همراه پیشنهاد و با آگاهی کامل باشد، بی شک در برگزاری بهتر این فستیوال در سال‌های آینده کمک شایانی می‌کند و می‌طلبد که با کار گروهی و خرد جمعی برای هرچه باشکوه‌تر برگزار کردن این رویداد، نگاهی عمیق تر داشته باشیم.

به عنوان عضوی از جمع هنرمندان این شهر باید تاکید کنم که موسیقی بوشهر به مراسم “یزله”، “خیام خوانی” و “شپ بوشهری” خلاصه نمی‌شود و قطعات و ملودی‌های بسیار شنیدنی و زیبایی از سوی هنرمندان این شهر به اجرا در آمده، پس بیاییم با فرهنگ سازی و آگاهی بیشتر همان گونه که طی چندین پست اینستاگرامی از سوی اهالی برگزار کننده و دیگر افراد اعلام شد، برای علاقه مندان این فستیوال تشریح کنیم که کوچه هدف بزرگی در پیش دارد و انتظار داریم روزی برسد که فستیوال کوچه یک رویداد جهانی شود. این موضوع دور از ذهن نیست و قطعا با توجه به ارتباط‌هایی که عوامل برگزار کننده دارند، می‌توان با دعوت از گروه‌های موسیقی و هنرمندان برجسته ی جهان، یک رویداد هنری جهانی را شاهد باشیم.

قطعا برگزار کنندگان فستیوال کوچه، رویکرد و نگاهی حرفه‌ای به این موضوع خواهند داشت و اگر در پی، نکاتی را مطرح می کنم با هدف بهتر شدن کیفیت این رویداد تاریخی ست. امیدوارم با توجه به پتانسیل موجود در بوشهر بتوانیم داشته های هنری، فرهنگی و تاریخی این شهر را به شکلی شایسته در جای جای ایران و دیگر نقاط جهان معرفی نماییم.

پیشنهادات:

▪️ معرفی تاریخ هنری بوشهر و شخصیت‌هایی برجسته‌ که در سطح کشور مطرح هستند چون صادق چوبک، منوچهر آتشی، علی باباچاهی، سیدجعفر حمیدی، همایون خرم و محمد بیابانی به گردشگران و علاقه مندان و نام گذاری یک روز به نام یک شخصیت ادبی و هنری نامدار بوشهر

▪️ معرفی تاریخ مذهبی و افراد برجسته از ناخدا عباس دریانورد و جهانبخش کردی زاده و محمد شریفیان تا چگونگی ورود سنج و دمام و بوق شاخی به آیین مذهبی بوشهر

▪️ دعوت از شخصیت‌های برجسته‌ و تأثیرگذار هنری کشور با رزومه‌ی درخشان و مشخص

▪️ استفاده ی حداکثری از ظرفیت‌های فرهنگی و هنری بوشهر و توانمندی هنرمندان به ویژه در حوزه ی موسیقی مقامی

▪️ برگزاری بعضی آیین ها و نشست‌ها در بناهای تاریخی مانند فرهنگ سرای شیخ حسین چاهکوتاهی، عمارت دهدشتی، عمارت گلشن و عمارت های دیگر

▪️ دعوت از نويسندگان بنام استان بوشهر چون احمد آرام و محمدرضا صفدری در نشست های ادبی به جای نويسندگان پایتخت نشين.

در خاتمه “خسته نباشید” می‌گویم به تمامی بزرگواران ارجمندی که برای برگزاری باشکوه‌ این فستیوال با جان و دل و با عشق تلاش کردند. امید که به زودی شاهد برگزاری این رویداد در سطح جهانی باشیم.