این ۵ خودروی پرمصرف با گرانی بنزین از سکه می‌افتند

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از برترین‌ها؛ میزان مصرف سوخت یکی از مهم‌ترین معیارهای سنجش کیفیت خودرو محسوب می‌شود.  متأسفانه در بازارهایی که مدل‌های موجود مرتب به‌روز نمی‌شود و به دلایل مختلف از لحاظ استاندارد جهانی در سطح بالایی قرار نمی‌گیرد، اما خودروهای معمولی با مصرف سوخت زیاد حضور پررنگی دارد و همچنان ساخته و معامله می‌شود. با عزم جزم دولت پزشکیان برای گرانی بنزین بدون توجه به  تولید خودروهای بی کیفیت  با تکنولوژی  چند دهه قبل، به نظر می رسد دوره برخی خودروهای پرمصرف داخلی به سرآمده باشد.

اما این تغییر چه بلایی سر بازار خودرو می‌آورد؟ این همان پرسشی است که  به آن پرداخته می‌شود. در ادامه چند خودرویی را بررسی می کنیم که در ردیف اول از رده خارج شدن بعد از گرانی بنزین هستند.

1)  پژو پارس معمولی و دوگانه‌سوز

در نسخه‌های ساده، این ماشین حدود ۹ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر مصرف می‌کند و در مدل اتوماتیک بنزین‌‌سوز نیز این عدد تنها فاصله‌ای نیم‌لیتری دارد. در نسخه دوگانه‌سوز، مصرف پژو پارس حتی بدتر هم می‌شود و به حدود ۱۰ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر می‌رسد!

2) سمند

سمند در مدل ساده حدود ۸٫۵ لیتر بنزین در ۱۰۰ کیلومتر مصرف می‌کند و جزء پرمصرف‌ترین خودروهای بازار ایران است. این میزان مصرف سوخت از روز اول همیشه جای گله و انتقاد داشت تا اینکه در سال ۱۳۸۹ ایران‌خودرو مدل EF7 را معرفی کرد که در دو نوع بنزین‌ سوز و دوگانه سوز ارائه می‌شود. هر دو سری حدود ۱ لیتر مصرف سوخت کمتری نسبت به نسل‌های قبلی دارد.

3) پژو ۴۰۵ GLX

این ماشین در ۱۰۰ کیلومتر حدود ۹ لیتر سوخت مصرف می‌کند؛ اما در سال ۱۳۸۸ ایران‌خودرو با معرفی نمونه‌ای جدید با نام پژو ۴۰۵ SLX این عدد را به حدود ۷٫۵ لیتر تقلیل داد. همچنین پژو ۴۰۵ SLX در مواردی مثل چراغ‌ها، مه‌شکن و طراحی صفحه کیلومتر تغییر چهره داده و زیباتر شده است.

4)  ام‌وی‌ام X33 اتوماتیک

این خودرو ی پرفروش در ۱۰۰ کیلومتر حدود ۸٫۵ لیتر بنزین می‌سوزاند.

5)  هیوندای سانتافه ix45

این خودرو جزء پرمصرف‌ترین خودروهای بازار ایران به حساب می‌آید  و در ۱۰۰ کیلومتر حدود ۸٫۵ لیتر بنزین می‌سوزاند.

در ادامه چند سناریو درباره قیمت بنزین را بررسی می‌کنیم: 

سناریوی اول: افزایش کوچک که فقط صدا می‌کند، زلزله نمی‌اندازد

به نقل از پدال؛ اگر دولت سراغ افزایش آرام و محدود برود، همان زمزمه‌ای که درباره افزایش قیمت بنزین آزاد از ۳۰۰۰ به ۵۰۰۰ تومان شنیده می‌شود، بازار خودرو تنها کمی تکان می‌خورد، نه بیشتر.

این افزایش، شبیه همان سنگ‌ریزه‌ای است که داخل آب انداخته می‌شود، موج درست می‌کند اما قایق‌ها را واژگون نمی‌کند.

چرا؟ چون مردم سهم عمده مصرفشان را از بنزین یارانه‌ای می‌گیرند. چون مصرف سوخت بسیاری از خانواده‌ها آن‌قدر نیست که افزایش دو هزار تومانی را به‌عنوان یک تهدید جدی ببینند. و از همه مهم‌تر، چون بازار خودرو ایران به چیزهایی بسیار بزرگ‌تر از بنزین پنج‌هزارتومانی واکنش نشان می‌دهد.

در این حالت تنها یک چیز تغییر می‌کند: نگاه مردم. خریدار دیگر آن‌قدرها هم بی‌خیال مصرف سوخت نیست. خودرویی که ۱۲ لیتر می‌سوزاند، خودش را از چشم خانواده‌ها می‌اندازد. مدل‌های قدیمی و پرمصرف کارکرده روی دست فروشنده می‌ماند. اما قیمت‌ها جهش نمی‌کنند؛ بازار فقط کمی گوش‌به‌زنگ می‌شود.

سناریوی دوم: روزی که بنزین واقعی می‌شود و بازار خودرو مجبور می‌شود خودش را دوباره اختراع کند

اینجا داستان جدی می‌شود. اگر دولت تصمیم بگیرد آرام‌آرام قیمت بنزین را به سطوح واقعی نزدیک کند؛ یعنی همان حوالی ۶۵ هزار تومان که کارشناسان بارها درباره‌اش حرف زده‌اند، بازار خودرو وارد دوره‌ای تازه می‌شود؛ دوره‌ای که شاید بعدها درباره‌اش در کتاب‌های اقتصاد بنویسند.

در چنین حالتی:

1. مردم سبک خریدشان را عوض خواهند کرد

یک تغییر ساده نیست؛ یک بازتعریف است.

1) خودروهای پرمصرف ناگهان تبدیل می‌شوند به نماد بی‌صرفگی.

2) پیکاپ‌ها و شاسی‌بلندهای سنگین که امروز خیلی‌ها برایشان سر و دست می‌شکنند، ارزش خود را از دست می‌دهند.

3) خودروهای کم‌مصرف می‌شوند ستاره بازار.

4) هر کس که قصد خرید خودرو داشته باشد، قبل از برند، قبل از ظاهر، قبل از آپشن، مستقیم می‌رود سراغ عدد مصرف سوخت.

5) رکود در بازار خودروهای بنزینی و کاهش قیمت آنها

2. موجی که مردم را به سمت خودروهای غیر بنزینی می‌برد

و اینجا قصه بزرگ‌تر شکل می‌گیرد. افزایش واقعی قیمت سوخت شبیه موجی است که از کنار ساحل شروع می‌شود، اما هرچه جلوتر می‌آید، تبدیل می‌شود به موجی که شکل بازار را از جا می‌کند. مسیر تغییر، واضح و سه‌مرحله‌ای است:

مرحله اول: هجوم به سوی هیبریدی 

این خودروها اولین پناه مردم خواهند بود؛ مصرف اندک، نیاز محدود به شارژ، و هزینه نگهداری کمتر. احتمالا قیمت چنین خودروهایی باتوجه به افزایش تقاضا رشد خواهد کرد.

مرحله دوم: اعتماد به EREV ها

وقتی مردم بفهمند یک خودرو می‌تواند با باتری حرکت کند و فقط در مواقع لزوم موتور بنزینی کوچک خود را روشن کند، تقاضا برای این گروه به شکل جدی افزایش می‌یابد. این خودروها بهترین گزینه برای کشوری هستند که زیرساخت برقش هنوز آماده نیست.

Extended Range Electric Vehicle ( EREV ) یا خودروی برقی برد افزا، نوعی خودروی الکتریکی است که علاوه بر یک باتری قابل شارژ و موتور الکتریکی اصلی، از یک ژنراتور احتراقی نیز بهره می‌ برد تا در صورت کاهش شارژ باتری یا شتاب گیری ناگهانی، انرژی الکتریکی مورد نیاز برای ادامه حرکت را تأمین کند.

مرحله سوم: حرکت اجتناب‌ناپذیر به سمت خودروهای تمام‌برقی

اما به یک شرط مهم:

دولت باید راه را باز کند؛ واردات، تولید، زیرساخت شارژ و قیمت‌گذاری.

اگر این حمایت وجود نداشته باشد، بازار به سمت برقی‌ها می‌رود اما قیمتشان مثل فنر رها شده بالا می‌پرد و دوباره مردم ناچار می‌شوند عقب‌نشینی کنند.

آینده‌ای که بدون حمایت دولت، فشارش غیرقابل تحمل است. افزایش قیمت بنزین در چنین سطحی مثل این است که از مردم بخواهی با همان حقوق فعلی، یک‌باره چند برابر هزینه کنند.

مثلاً تصور کنید:

1) امروز یک باک ۴۰ لیتری بنزین برای یک خودروی معمولی فقط ۱۲۰ هزار تومان تمام می‌شود.

2) اما با قیمت ۷۵ هزار تومان، همان باک بیش از ۳ میلیون تومان می‌شود.

این اختلاف، چیزی فراتر از فشار اقتصادی است؛ این یک شکاف عمیق میان درآمد و هزینه خانوارهاست.

برای همین است که هر برنامه اصلاح قیمتی باید همزمان با بازکردن راه خودروهای کم‌هزینه و کم‌مصرف باشد.

در غیر این صورت، بازار خودرو نه به سمت مدرن شدن می‌رود، نه به سمت مصرف کمتر؛ فقط وارد دوره‌ای از بی‌ثباتی، التهاب و نارضایتی می‌شود.

جمع‌بندی: بازاری که آماده تغییرات می‌شود

بازار خودرو ایران در آستانه یک دو راهی است.

افزایش کوچک قیمت بنزین، فقط نگاه مردم را دقیق‌تر می‌کند و انتخاب‌ها را کمی تغییر می‌دهد. اما حرکت به سمت قیمت واقعی سوخت، می‌تواند بازار را از ریشه دگرگون کند؛ از الگوهای خرید گرفته تا سبد تولید خودروسازان، از سیاست‌های واردات گرفته تا زیرساخت‌های حمل‌ونقل.

راه‌حل؟ هیچ چیز پیچیده نیست:

اصلاح قیمت سوخت باید همراه با اصلاح مسیر خودروهای پاک باشد.

در غیر این صورت، هر تغییر قیمتی فقط مصرف‌کنندگان را تحت فشار می‌گذارد و بازار خودرو را به سمت آشفتگی بیشتر می‌برد، نه توسعه.