خطر بیخ گوش جزایر کیش و قشم

خلیج فارس:خطر آب‌شیرین‌کن‌های غیرمجاز تنها متوجه کیش و قشم نیست، بلکه زنگ خطری برای سایر مناطق ساحلی کشور نیز محسوب می‌شود که به چنین تأسیساتی روی آورده‌اند. توسعه بی‌رویه و بدون نظارت کافی، پایداری زیست‌محیطی را به شدت تهدید می‌کند و نیازمند یک بازنگری جدی در رویکردهاست.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از خبرگزاری تسنیم؛ جزایر زیبای کیش و قشم به عنوان دو نگین درخشان خلیج فارس، برای تأمین نیاز روزافزون آب خود به آب‌شیرین‌کن‌ها وابسته هستند. اما در سایه این وابستگی، فعالیت‌های غیرمجاز برخی از این تأسیسات، به تهدیدی جدی برای محیط زیست این مناطق تبدیل شده است.

خطر آب‌شیرین‌کن‌های غیرمجاز تنها متوجه کیش و قشم نیست، بلکه زنگ خطری برای سایر مناطق ساحلی کشور نیز محسوب می‌شود که به چنین تأسیساتی روی آورده‌اند. توسعه بی‌رویه و بدون نظارت کافی، پایداری زیست‌محیطی را به شدت تهدید می‌کند و نیازمند یک بازنگری جدی در رویکردهاست.

آب‌شیرین‌کن‌های غیرمجاز با تغییر شیمیایی و فیزیکی آب دریا، ضربات مهلکی به اکوسیستم خلیج فارس وارد می‌کنند. این تأسیسات با افزایش شوری آب، زیستگاه‌های طبیعی را از بین می‌برند.

به گفته مریم محمدی، رئیس اداره محیط زیست منطقه آزاد کیش، با توجه به اینکه خلیج فارس یک محیط دریایی نیمه بسته است، آب‌شیرین‌کن‌ها یکی از مواردی هستند که منجر به افزایش شوری آب و صدمه به محیط زیست دریایی می‌شوند.

وی همچنین به آب‌شیرین‌کن‌های تبخیری اشاره می‌کند که علاوه بر شوری، دمای آب را نیز افزایش می‌دهند و و در هر منطقه‌ای که خروجی وجود دارد اکوسیستم تحت تأثیر قرار گرفته و تخریب شده است؛ اما خوب مشکلات به همین‌جا ختم نمی‌شود و این تأسیسات غیرمجاز، به جای استفاده از آب دریا، از چاه‌ها نیز آب برداشت می‌کنند که این کار به سفره‌های آب زیرزمینی آسیب می‌زند.
تاثیر مخرب توسعه بی‌رویه ساخت و ساز بدون درنظر گرفتن ملاحظات زیست محیطی

رییس اداره محیط زیست منطقه آزاد کیش می‌گوید: متأسفانه آب‌شیرین‌کن‌هایی که غیرمجاز هستند، به چند روش برداشت آب می‌کنند و یکی از آن‌ها برداشت از چاه‌های آب است؛ برداشت آب از چاه‌ها در کیش به سفره‌های آب زیرزمینی آسیب می‌زند و مشکلاتی برای آب‌های زیرزمینی کیش ایجاد می‌کند.

محمدی با اشاره به اینکه تنها دو محل در شمال و جنوب کیش و چند محل در بندر صیادی به صورت مجاز آب تولید می‌کنند، تأکید می‌کند که مابقی غیرمجاز هستند.

یکی دیگر از عوامل آسیب‌رسان، توسعه بی‌رویه ساخت‌وساز بدون در نظر گرفتن ملاحظات زیست‌محیطی است؛ این مقام مسوول با اشاره به نهضت زیرزمین‌سازی در برج‌سازی‌ها از حدود سال‌های ۹۱ و ۹۲، می‌گوید که این گودبرداری‌ها به منابع آب زیرزمینی دسترسی پیدا کرده و صدمات زیادی به این منابع وارد کردند.

این وضعیت نشان می‌دهد که چگونه نبود یک نظارت قوی و هماهنگ، می‌تواند توسعه را به سمت تخریب پیش ببرد؛ البته ناگفته نماند که به گفته محمدی، از سال ۱۴۰۱ اداره محیط زیست کیش به عنوان عضو شورای شهرسازی توانست از گودبرداری‌هایی که به آب‌های زیرزمینی دسترسی پیدا می‌کنند، جلوگیری کند.

به گفته مدیر محیط زیست سازمان منطقه آزاد کیش هر سه سال یکبار آب‌های زیرزمینی در کیش سنجش می‌شوند و مناطق پر ریسک برداشت آب محدود می‌شود.

محمدی در مورد برداشت‌های غیرمجاز در گذشته نیز می‌گوید: برداشت‌های غیرمجاز در سال‌های گذشته از منابع زیرزمینی آب به سفره‌های زیرزمینی آسیب وارد می‌کرد که با همکاری دادستان کیش مسدود شدند.
زنگ خطر برای تمامی مناطق ساحلی کشور

آنچه در کیش و در جزایر رخ می‌دهد، تنها یک مشکل محلی نیست، بلکه می‌تواند به عنوان یک زنگ خطر برای تمامی مناطق ساحلی کشور تلقی شود. در شرایطی که استفاده از آب‌شیرین‌کن‌ها به دلیل کم‌آبی اجتناب‌ناپذیر است، باید به این نکته توجه داشت که توسعه پایدار، نیازمند رعایت جدی الزامات زیست‌محیطی است.

کنترل و نظارت دقیق بر تأسیسات، استفاده از فناوری‌های نوین و مجاز، و جلوگیری از هرگونه فعالیت غیرمجاز، گام‌های اساسی برای حفظ تعادل میان توسعه اقتصادی و حفاظت از محیط زیست هستند.

اگر این تعادل رعایت نشود، توسعه‌ای که امروز به دنبال آن هستیم، فردا به تخریب محیط زیست منجر خواهد شد و پایداری بلندمدت را از بین خواهد برد. حفظ محیط زیست، ضرورتی است که نباید آن را فدای سودهای کوتاه‌مدت کرد.