287836
خلیج فارس:بازگشت علی لاریجانی به دبیرخانه شورای‌عالی امنیت ملی، فرصتی تازه برای بازتعریف نقش این نهاد است. اگر او بتواند همان‌گونه که در روایت جنگ ۱۲ روزه موفق بود، این بار روایت آینده ایران را با زبان سیاست و تصویر ملی بازآفرینی کند، آنگاه دبیرخانه نه صرفاً حافظ امنیت موجود، بلکه طراح امنیت آینده کشور و حتی منطقه خواهد شد. انتظار امروز جامعه از لاریجانی این است که نخست خود در میانه بایستد و سپس دبیرخانه را به محور تصویرسازی ملی آینده ایران بدل سازد.
روزنامه فرهیختگان نوشت: جایگزینی دبیر شورای‌عالی امنیت ملی در شرایطی حساس صورت‌گرفته که اهمیت این تغییر بیش از هر زمان دیگر بر صحنه سیاست و امنیت ایران نمایان است.
این شورا نه‌تنها رکن هماهنگ‌کننده سیاست‌های دفاعی و امنیتی کشور محسوب می‌شود، بلکه محور اصلی طراحی نقشۀ گذار از تهدیدهای موجودیتی نیز به شمار می‌آید.
در چنین شرایطی، بازگشت علی لاریجانی – سیاستمداری باتجربه و خردمند که سال‌هایی در حاشیه مانده بود – انتظاری انباشته از بخشی از جامعه را نمایندگی می‌کند؛ انتظاری که حول محور عقلانیت، اعتدال و بازتعریف نقش ایران در معادلات منطقه‌ای و بین‌المللی شکل‌گرفته است. بااین‌حال اهمیت این تحول صرفاً به سطح سیاسی محدود نمی‌شود. ایران در مواجهه با جنگی ترکیبی قرار گرفته است؛ جنگی که مرز آن تنها به میدان نظامی ختم نمی‌شود، بلکه ابعاد شناختی، رسانه‌ای و تصویری را نیز دربر می‌گیرد.
تجربه‌ای که انتظارها را سنگین‌تر کرده است
در گفت‌وگوی تفصیلی اخیر علی لاریجانی با رسانه khamenei. ir، نکات مهمی درباره امنیت ملی و رویکردهای آینده مطرح شد. اما آنچه این گفت‌وگو را برجسته‌تر می‌کند، پیوند آن با تجربه شخصی او در روایتگری از بحران‌هاست.
فراموش نکرده‌ایم که در دوره جنگ ۱۲ روزه، روایتگری لاریجانی از جنگ، نه صرفاً یک بازخوانی خبری، بلکه روایتی قدرتمند، روشن و اثرگذار بود که از بسیاری روایت‌های دیگر برتر نشست. همین تجربه است که امروز سطح انتظار از او را بالا برده؛ صرفاً استادی در روایت گذشته کافی نیست، اکنون معرکه تصویرسازی آینده است.
نقش امروز دبیر شورای‌عالی امنیت ملی، صرفاً روایت حوادث گذشته یا موضع‌گیری در قابل موضوعات ایام پرمسئله امروز نیست. به‌صراحت باید گفت از حیث نشانه‌پردازی عبارتی نظیر آینده را در آینده تدبیر می‌کنیم، نشانه خوبی از ایستادن در آینده نیست، بلکه در مقابل توقع آن است. او مأموریت خود و دبیرخانه را با اتکا به ظرفیت سیاسی و جایگاه ملی‌اش، برساخت آینده‌ای باورپذیر و امیدبخش برای ایران بداند. این مأموریت، همان چیزی است که می‌تواند دبیرخانه شورا را از یک «نهاد هماهنگی امنیتی» به یک اتاق فکر آینده‌ساز ملی ارتقا دهد.
بازگشت علی لاریجانی به دبیرخانه شورای‌عالی امنیت ملی، فرصتی تازه برای بازتعریف نقش این نهاد است. اگر او بتواند همان‌گونه که در روایت جنگ ۱۲ روزه موفق بود، این بار روایت آینده ایران را با زبان سیاست و تصویر ملی بازآفرینی کند، آنگاه دبیرخانه نه صرفاً حافظ امنیت موجود، بلکه طراح امنیت آینده کشور و حتی منطقه خواهد شد.
انتظار امروز جامعه از لاریجانی این است که نخست خود در میانه بایستد و سپس دبیرخانه را به محور تصویرسازی ملی آینده ایران بدل سازد؛ تصویری باشکوه، عزتمند و قابل آرزوکردن برای ایرانیان و کشورهای هم‌پیوند و این مأموریتی است که بیش از هر زمان دیگر به آن نیازمندیم. بنابراین مأموریت اصلی دبیرخانه شورا در دوره جدید باید بازتعریف امنیت در نسبت با «تصویر ملی ایران پساجنگ» باشد؛ تصویری که از یک‌سو امید اجتماعی را در داخل تقویت کند و از سوی دیگر قدرت‌ساز در سپهر منطقه‌ای و بین‌المللی باشد.