ماجرای تلخ دانش‌آموزی که در رباط‌کریم خودکشی کرد

خلیج فارس:«س» دختر نوجوانی است که یک روز اوایل اردیبهشت اندکی بعد از ساعت سه بعدازظهر از پنجره بدون حفاظ خودش را به بالکن خطرناک مدرسه رساند و گفت که می‌خواهد با پریدن از ارتفاع به زندگی خودش پایان بدهد.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از روزنامه اعتماد؛ دانش‌آموزان، سومین گروه جمعیتی هستند که دست به خودکشی می‌زنند. گروه اول زنان خانه‌دار، گروه دوم افراد شاغل و گروه سوم دانش‌آموزان هستند. اعداد مربوط به خودکشی دانش‌آموزان، مثل اعداد و آمارهای دیگر مربوط به خودکشی از قبیل اینکه سالانه چند نفر خودکشی می‌کنند، روش‌هایی که بیشتر از همه برای خودکشی استفاده می‌شود کدام است تا اینکه چند خودکشی در سال به مرگ منجر می‌شود و پراکندگی وقوع و مرگ ناشی از خودکشی در کشور چگونه است، جزو اعدادی است که وزارت رفاه و بهداشت در اختیار دارند، اما منتشر نمی‌کنند.

«س» دختر نوجوانی است که یک روز اوایل اردیبهشت اندکی بعد از ساعت سه بعدازظهر از پنجره بدون حفاظ خودش را به بالکن خطرناک مدرسه رساند و گفت که می‌خواهد با پریدن از ارتفاع به زندگی خودش پایان بدهد.

«س» با فقر و گرفتاری‌های همراه آن درگیر بود و همچنین با بحران‌های نوجوانی، آزار و اذیت در مدرسه، قلدری بچه‌ها، افت درسی و مشکلاتی از این دست. روزی که تصمیم گرفت خودش را از ارتفاع به پایین پرت کند هم برایش روز خوبی نبود، در حالی که گروهی از دانش‌آموزان پسش زده بودند و کلاسش را تازه عوض کرده بودند، مجموعه‌ای از بی‌مبالاتی‌های کادر آموزشی مدرسه او را به جایی رساند که تصمیم بگیرد دیگر نمی‌خواهد ادامه بدهد. وقتی به شکل خطرناکی به سقوط نزدیک شد، معاون مدرسه از همان پنجره به تراس رفت و سعی کرد او را متوقف کند، اما ترس «س» بیشتر شد و بالاخره پایین افتاد. وقتی «س» از تراس مدرسه «ه» که تخمین زده می‌شود حدود 7 متر ارتفاع دارد، به پایین سقوط کرد، بیشتر از 35 دانش‌آموز همکلاسش شاهد این صحنه بودند. آنها می‌گویند این اولین اقدام به خودکشی نیست که در این مدرسه رخ داده است. تراس ناامن مدرسه در سال تحصیلی جاری اقلا محل تهدید به خودکشی یک دانش‌آموز دیگر هم بوده است.

«س» از این سقوط جان به در برده، اما قطعا سلامت نیست. چهار دندان شکسته، رباط صلیبی پاره شده و فک شکسته حاصل این سقوط بوده است. خانواده «س» در روزهای اول برای پرداخت هزینه‌های معمول بیمارستان به کمک نیاز داشتند. مادر «س» بخشی از هزینه‌های بیمارستان را با قرض و بخش دیگری را با کمک گرفتن از مردم پرداخت کرده است. جراحی فک او به دلیل ناتوانی از پرداخت هزینه‌ها آنقدر به تاخیر افتاده است تا در نهایت با حکم دادستانی و دستور قضایی به صورت رایگان انجام شود. دندان‌های شکسته او باعث شده است که نتواند درست غذا بخورد و اقلا یک سال طول می‌کشد تا شکستگی استخوان فکش ترمیم شود.

به مادرش گفته شده اقدام به خودکشی در پرونده دانش‌آموزی‌اش ثبت می‌شود؛ موضوعی که می‌تواند ثبت‌نام او در هر مدرسه دیگری را به مخاطره بیندازد. این مساله «س» را به قدری آشفته کرده است که می‌خواهد هر طور شده به مدرسه برگردد و در امتحانات شرکت کند تا علاوه بر مساله سلامتی، یک انگ مردودی هم به کارنامه‌اش اضافه نشود.

از همان روز خودکشی تا امروز، آموزش و پرورش نه کمکی به حال نوجوان آسیب‌دیده و همکلاسی‌هایش، بلکه مشکلی روی مشکلات آنها بوده است. یک روز بعد از خودکشی تیمی از آموزش و پرورش برای تحقیق در مورد اینکه چه اتفاقی افتاده است به مدرسه رفته‌اند. آنها از برخی از بچه‌هایی که به «س» نزدیک‌تر بوده‌اند، پرسیدند که دقیقا در آن روز و روزهای قبلش چه اتفاقی افتاده است. علاوه بر این برای بچه‌ها چند جلسه سخنرانی ترتیب داده‌اند که در آن در مورد اینکه خودکشی کار بدی است و بچه‌ها نباید خودکشی کنند، صحبت کرده‌اند. خبری از مشاوره خصوصی برای دانش‌آموزان همکلاسی «س» و همین ‌طور پیگیری خدمات مشاوره مدرسه برای نوجوان مصدوم نبوده است.

حراست آموزش و پرورش که مسوولیت تحقیق در مورد این مساله را به عهده دارد از گفت‌وگو با رسانه‌ها در مورد این حادثه خودداری می‌کند. بازرس وزارت آموزش و پرورش که درگیر پیگیری این پرونده است هم به تلفن‌ها و پیام‌ها در مورد شکافتن مسائلی که اطراف خودکشی این دانش‌آموز قرار دارد پاسخ نمی‌دهد.
سریال خودکشی دانش‌آموزان کی آموزش و پرورش را از خواب بیدار می‌کند؟

با خودکشی چیزهای زیادی در زندگی «س» یا دانش‌آموزان دیگری مانند او، مثل یکی که اخیرا با نفت خودکشی کرده و دچار 40 درصد سوختگی شده است، تغییر نمی‌کند. گرهی روی گره‌های دیگر انداختن راهی برای باز کردن گره‌های اساسی از قبیل مشکلات خانوادگی و ارتباطی که منجر به فشارهای طاقت‌فرسا می‌شود، نیست. با این حال، توضیح دادن این مساله به نوجوانان که همه ‌چیز را جدی‌تر و قطعی‌تر از آن چیزی که واقعا هست در نظر می‌گیرند، کار سختی است.

تعداد گزارش‌های منتشر شده در مورد خودکشی نوجوانان حتی نوک این کوه یخ را هم نشان نمی‌دهد. یادآوری اسامی مانند آیناز کریمی و آرزو خاوری که به دلیل فشارهای ناشی از مدرسه خودکشی کرده‌اند و جان باختند، نشان می‌دهد حتی مرگ نوجوانان هم باعث نمی‌شود برنامه‌ای عملیاتی برای آموزش نوجوانان در مورد خودکشی و آموزش کادر مدرسه برای مدیریت فشارهای روانی به نوجوانان در نظر گرفته شود.