نگاه متفاوت یک عکاس به خانه‌های متروکه+تصاویر

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از فرادید؛دانه‌ها در گذر زمان و فرسایش آب و هوا آسیب دیده‌اند و به شکل انفرادی و همچون بناهای فراموش‌شده عکاسی شده‌اند. آن‌ها حس روح‌زدگی دارند: پنجره‌های برج‌های ویکتوریایی با تخته پوشانده شده‌اند؛ رنگ ستون‌های بلند ایوانی که زمانی شکوه داشتند حالا پوسته‌پوسته شده‌اند و ایوان‌های وسیعی که خانه را در برگرفته‌اند، اکنون خالی هستند. دیوارها فرو می‌ریزند، سقف‌ها ویران می‌شوند و طبیعت دوباره آن‌ها را پس می‌گیرد.

برای یک دهه، عکاس نیویورکی، برایان سانسیوِرو، به دنبال خانه‌های فراموش‌شده و ویران‌شده در سراسر ایالات متحده بوده که هر کدام داستانی برای گفتن دارند. درون خانه‌های مزرعه‌ای چوبی متروکه، عمارت‌های بزرگ دوران پیش از جنگ داخلی و ساختارهای پرزرق و برق سبک کوئین آن، سانسیوِرو خانه‌های زیادی یافته که هرگز خالی نشده‌اند و دریچه‌ای به زندگی دیگری ارائه می‌دهند.

کتابخانه‌های کهنه و بوگرفته پر از کتاب، مدارک و عکس‌ها هستند. در یکی از آن‌ها، یک فنجان قهوه هنوز روی میز مانده و کسی آن را برنداشته، پیانوهای بزرگ و بطری‌های نیمه‌پر نوشیدنی غبار گرفته‌اند، در حالی که اتاق‌های بازی رنگارنگ کودکان پر از اسباب‌بازی، به شکل ناراحت‌کننده‌ای ساکت و متروکه هستند. این تصاویر در آخرین کتاب او به نام «آمریکای متروکه: تصاویر جذاب از خانه‌های خالی» منتشر شده‌اند.

او درباره این پروژه گفته: «این پروژه درباره ثبت این کپسول‌های زمان است؛ این مکان‌های از دست رفته. من از این حالت رازآمیزی که نمی‌دانید چه چیزی پیدا خواهید کرد، لذت می‌برم.»

یک خانه ویکتوریایی ساخته‌شده از سنگ صابون در شهرستان آلبمارل، ویرجینیا

خانه راینر-لوئیس در شهرستان بولاک، آلاباما

خانه‌ای به سبک ملکه آن در شهرستان چستر، کارولینای جنوبی

خانه‌ای کج در شهرستان آروستوک، مِین

سانسیورو از زمانی که در دانشگاه رشته مطالعات سینما می‌خواند، به مستندسازی فضاهای متروکه پرداخته و این کار را با مرکز روان‌پزشکی کینگز پارک آغاز کرده، یک بیمارستان روانی متروکه در لانگ آیلند که محل ساخت پایان‌نامه مستند او بود.

به مرور زمان، او به خانه‌های خصوصی علاقه‌مند شد، میلیون‌ها خانه که در سراسر کشور متروکه شده‌اند، به‌ویژه زمانی که اکتشاف شهری یا Urbex به کاری درآمدزا در شبکه‌های اجتماعی تبدیل شد و او آن را شبیه یک ورزش رقابتی می‌داند. بیمارستان‌ها، کلیساها و مدارس متروکه به راحتی یافت می‌شوند؛ اما خانه‌ها حس اکتشاف دارند.

«اگر وایرال شوید، می‌توانید دو میلیون لایک و صدها هزار دنبال‌کننده داشته باشید. این موضوع به رقابت برای «بیشترین بازدید» تبدیل می‌شود.» در مقابل، سانسیورو روش خود را بر پایه آهستگی و دقت انتخاب کرده است. او برخلاف جریان حرکت کرده و روش آهسته و سنجیده عکاسی با فیلم فرمت متوسط را انتخاب کرده، هرچند هنوز تصاویر خود را برای بیش از ۱۰۰.۰۰۰ دنبال‌کننده در اینستاگرام منتشر می‌کند.

«برای من، انگار به عقب برگشته‌ام. می‌خواهم بیشتر با فیلم عکاسی کنم و کمتر دیجیتال عکاسی کنم و تمرکزم را روی استفاده از تجهیزات قدیمی و خاص بگذارم.»

خانه‌ای پر از تاکسیدرمی در منطقه کَت‌اِسکیلز نیویورک که یک علاقه‌مند به شکار در آن زندگی می‌کرد، احتمالاً تا آخرین روزهای عمرش. در طبقه بالا، عکاس یک تخت بیمارستان و تجهیزات پزشکی پیدا کرد

مبلمان و دیوارهای چوبی این خانه در مرکز جورجیا، حال و هوای متمایزی از میانه قرن بیستم داشت، اما سانسیورو گفت هر اتاق حس یک دوره زمانی متفاوت را داشت

در یکی از املاک، خانه‌های عروسکی قدیمی در حال پوسیدگی به چشم می‌خوردند

این به آن معنا نیست که خانه‌هایی که سانسیورو پیدا می‌کند، از زمانی که ساکن داشته‌اند دست‌نخورده باقی مانده‌اند. بسیاری تخریب یا ویران شده‌اند، شاید توسط ساکنین غیرمجاز، نوجوانان یا گروه‌های اکتشاف شهری. گاهی او از خبری از خانه‌ای می‌شنود و متوجه می‌شود عکاسان دیگر و تولیدکنندگان محتوا به سراغ آن رفته‌اند تا اولین نفر باشند. اما بیشتر اوقات، او خانه‌ها را تصادفی یا با کمک گوگل ارث پیدا می‌کند و سفرهای یک هفته‌ای به جنوب یا غرب میانه انجام می‌دهد، به مناطقی که تحت تأثیر از دست دادن صنعت یا فشارهای اقتصادی و محیطی قرار گرفته‌اند.

سفرهای او با خطراتی همراه است. او قارچ‌ها را استنشاق کرده (و حالا همیشه ماسک به همراه دارد)، پایش از کف پوسیده‌ای عبور کرده و تکان ناامیدکننده خانه‌ای که انگار نزدیک به ریزش بوده را تجربه کرده است. با این حال، او دلسرد نشده و جذب معماری چشم‌گیر و مجموعه‌های عجیب یا تاریخی می‌شود، مانند اتاقی که پر از خانه‌های عروسکی قدیمی است، مانکن‌هایی که خانه را مانند ارواح پر کرده‌اند یا فضاهایی که هنوز برای کریسمسی در گذشته‌های دور تزئین شده‌اند.

«می‌توانم در یک روز دوازده خانه یا بیشتر پیدا کنم و حتی یک عکس هم نگیرم، چون خانه پوسته‌ای خالی یا تخریب شده است، داستانی از مالک قبلی نمی‌گوید. من به آنچه اتفاق افتاده و دلیل رها شدن خانه به این شکل علاقه‌مندم.»

کتاب‌هایی که در خانه سابق یک نویسنده برنده جایزه پولیتزر در شهرستان پرستون، ویرجینیای غربی انباشته شده‌اند

سانسیورو به داستانی «پرمخاطره» درباره این خانه در شمال‌شرقی مریلند اشاره کرد، خانه‌ای که بقایای مجموعه‌ای از اسب‌ها در اتاق کودکی داشت. زمان عکاسی، سانسیورو گفت که نشانه‌های بیرونی حاکی از تخریب قریب‌الوقوع آن بودند

سانسیورو تا حد امکان درباره خانه‌هایی که عکاسی می‌کند تحقیق می‌کند، اما در کتاب America the Abandoned جزئیات محدودی ارائه می‌دهد؛ او حس حضور ساکنان پیشین را منتقل می‌کند، اما هویت آن‌ها را مخفی نگه می‌دارد و از تمایل شبکه‌های اجتماعی برای سوءاستفاده یا خسته کردن مخاطب از یک داستان غم‌انگیز اجتناب می‌کند.

میان خانه‌هایی که او کشف کرده، محل زندگی قبلی یک سیاستمدار محلی، یک طراح مهم مد و نساجی و یک نویسنده برنده جایزه پولیتزر وجود دارد.

در یکی از خانه‌ها که پر از مانکن‌های مرواریدآسا به اندازه واقعی بود، او گزارشی نگران‌کننده یافت که داستان یک قاتل سریالی با قربانیان در زیرزمین را روایت می‌کرد. منشأ این مانکن‌ها همچنان در هاله‌ای از ابهام است.

این خانه به طور تصادفی زمانی که سانسیورو با دوستی در جاده بود پیدا شد؛ ملک آجری تخته‌بندی‌شده کنار بزرگراه غیرقابل چشم‌پوشی بود.

به تازگی، سانسیورو به کشف خانه‌ها و قلعه‌های اروپایی پرداخته که تاریخچه‌ای بسیار طولانی‌تر دارند. «آمریکای متروکه» شاید نقطه پایانی بر یک دهه کاوش در خانه‌های آمریکا باشد، اما احتمالاً بیشتر توقفی موقت است تا پایان کار. همانطور که سانسیورو اشاره کرده، با گذر زمان همیشه چیزهای بیشتری برای کشف وجود خواهد داشت.