پزشکیان جراح قلب است یا رئیس جمهور؟

خلیج فارس:وقتی «پایگاه اطلاع‌رسانی ریاست جمهوری» خبری از انجام این عمل‌های جراحی منتشر نکرد، یعنی این عمل‌های قلب، ربطی به مسئولیت رسمی و جایگاه حقوقی پزشکیان به عنوان رئیس جمهوری اسلامی ایران ندارد، بلکه مربوط به «شخص مسعود پزشکیان» به عنوان متخصص و جراح قلب است.
روزنامه ایران نوشت: اگر یک جراح قلب رئیس جمهوری شود، دیگر حق ندارد جراحی کند؟ یا اگر این رئیس جمهوری، طبابت کند، عوامفریبی کرده است؟! این سؤالاتی است که منتقدان مسعود پزشکیان باید پاسخ بدهند.

بعد از انتشار اخباری مبنی بر اینکه مسعود پزشکیان رئیس‌جمهوری پنجشنبه گذشته در بیمارستان شهید مدنی تبریز روی دو بیمار دو عمل قلب باز انجام داد، انتقادها شروع شد.

در پایگاه اطلاع‌رسانی ریاست جمهوری که اخبار مربوط به برنامه‌ها و نشست‌های رئیس جمهوری منتشر می‌شود، هیچ خبری درباره این دو عمل جراحی پزشکیان منتشر نشد. آخرین خبری که این پایگاه اطلاع‌رسانی از برنامه‌های پنجشنبه رئیس جمهوری منتشر کرد، مربوط به حضور پزشکیان در مراسم گرامیداشت شهدای خدمت در تبریز بود.

وقتی «پایگاه اطلاع‌رسانی ریاست جمهوری» خبری از انجام این عمل‌های جراحی منتشر نکرد، یعنی این عمل‌های قلب، ربطی به مسئولیت رسمی و جایگاه حقوقی پزشکیان به عنوان رئیس جمهوری اسلامی ایران ندارد، بلکه مربوط به «شخص مسعود پزشکیان» به عنوان متخصص و جراح قلب است.

برای همین بود که خبر و یک تصویر این جراحی‌ها را «وبدا»، پایگاه اطلاع‌رسانی دانشگاه علوم پزشکی تبریز منتشر کرد.

البته تصاویر دیگری از پزشکیان که روپوش سبز اتاق عمل به تن داشت، منتشر شد که کنار بقیه تیم جراحی نشسته و درحال استراحت است. بقیه عکس‌ها را مردم، پرستاران و پزشکان بیمارستان شهید مدنی تبریز منتشر کردند، نه پایگاه اطلاع‌رسانی ریاست جمهوری یا «وبدا».

پزشکیان یا تیم همراه او، باید عکس گرفتن مردم را ممنوع می‌کردند یا اینکه موبایل‌ها را می‌گرفتند و عکس‌ها را پاک می‌کردند؟

باید دید پنجشنبه گذشته پزشکیان در بیمارستان شهید مدنی تبریز چه عملی انجام داد.

نجات جان ۲ بیمار با جراحی قلب باز
«وبدا» یا پایگاه اطلاع‌رسانی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، در خبری با عنوان «نبض امید در دست رئیس‌جمهوری؛ نجات جان دو بیمار با جراحی قلب باز» نوشت: «در یک رویداد پزشکی کم‌نظیر، دو عمل جراحی قلب باز با موفقیت در بیمارستان شهید مدنی تبریز از سوی رئیس‌جمهوری ایران انجام شد.

به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، این اعمال جراحی از سوی دکتر مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهوری ایران از برجسته‌ترین متخصصان قلب کشور، انجام شد.» این پایگاه اطلاع‌رسانی ادامه داد: «در این جراحی‌ها مردی ۴۶ ساله که از نارسایی شدید دریچه میترال رنج می‌برد تحت عمل جراحی باز و ترمیم این دریچه قرار گرفت. همچنین بانوی ۳۶ ساله که مبتلا به پرولاپس دریچه میترال بود، تحت عمل جراحی باز و ترمیم دریچه قرار گرفت.

خوشبختانه حال عمومی هر دو بیمار مساعد گزارش شده است و تحت مراقبت‌های ویژه قرار گرفته‌اند.» جملات بالا، بدون کم یا اضافه، همان است که در پایگاه اطلاع‌رسانی دانشگاه علوم پزشکی تبریز منتشر شد.

سیاستمداران، دیگر پزشک نباشند؟
پزشکیان در دوران انتخابات گفت که به عنوان یک متخصص قلب «مطب» ندارد. مطب نداشتن یعنی پزشکیان برای طبابت مستقیماً از مردم پول دریافت نمی‌کند. وی همچنین گفت که هیچ گاه در بیمارستان خصوصی جراحی نکرده و البته اشاره کرد که یک جراح قلب که در بیمارستان خصوصی جراحی کند، می‌تواند ماهانه تا 10 میلیارد تومان درآمد داشته باشد. با این ملاحظات، فردی که اکنون رئیس‌جمهوری اسلامی ایران است، یک متخصص و جراح قلب است که به فکر بازاری‌سازی تخصص خود نبود.

جراحی با چنین ویژگی ای را، باید نگاه داشت یا او را فقط یک رئیس‌جمهوری برشمرد؟ یعنی یک متخصص قلب با این توانایی‌ها بعد از ریاست جمهوری دیگر نباید جراحی کند؟
در این صورت، سرنوشت یا وضعیت دو بیماری که پنجشنبه گذشته در بیمارستان شهید مدنی تبریز جراحی شدند، چه می‌شد؟ یا سرنوشت دیگر بیمارانی که بعدها به تخصص و توان «دکتر مسعود پزشکیان، متخصص جراحی قلب» نیاز داشته باشند، چه می‌شود؟

امروز سیدامیرحسین قاضی‌زاده هاشمی، رقیب پزشکیان در انتخابات همچنان به عنوان پزشک درحال خدمت به مردم است.

پزشکیان در انتخابات، وقتی به ضرورت به روز بودن مدیران اشاره می‌کرد، گفت که (نقل به مضمون) «اگر یک پزشک کتاب‌های جدید نخواند یا کار پزشکی نکند به سختی می‌تواند توانایی خود را حفظ کند.»

پزشکیان به همین دلایل همچنان چاقوی جراحی را به دست می‌گیرد؛ به اینکه توانایی خود را حفظ کند و همچنان یک متخصص قلب باقی بماند تا، چه در دوران ریاست جمهوری و چه بعد از آن، باز هم به یاری بیماران نیازمند بشتابد. به نظر می‌رسد برای پزشکیان، درمان بیماران، مهم‌تر از این است که نگران باشد بقیه چه می‌گویند.