چرا نگاه پتروشیمی‌های استان بوشهر به رسانه‌های مرکز است؟

هوشنگ حیدری | فعال رسانه ای

این پرسش، دغدغه‌ای قدیمی و به حق در میان اصحاب رسانه و فعالان اقتصادی استان بوشهر است:

 چرا شرکت‌های گازی و پتروشیمی در استانمان، مانند پتروشیمی خارگ، جم، زاگرس و برخی دیگر از پتروشیمی های استان بوشهر عمده آگهی‌های مزایده و مناقصات  خود را به نشریات، کانال‌ها و سایت‌های خبری تهرانی می‌سپارند؟

این رویه، علاوه بر آنکه نوعی بی‌اعتمادی و نادیده گرفتن ظرفیت‌های رسانه‌ای بومی است، پیامدهای منفی آشکاری دارد:

تحریم اقتصادی رسانه‌های بومی: این آگهی‌ها منبع درآمد حیاتی برای رسانه‌ها هستند. محروم کردن آنان از این حق مسلم، به معنای تضعیف چرخه اقتصادی و خاموش کردن صدای رسانه‌های محلی است.

· کمرنگ شدن نقش آگاهی‌رسانی محلی: وقتی مردم و فعالان اقتصادی استان از طریق رسانه‌های خودشان از این فرصت‌های اقتصادی مطلع نشوند، مشارکت آنان کاهش یافته و این فرصت‌ها عمدتاً به داوطلبان خارج از استان می‌رسد.
· تقویت مرکزگرایی و تبعیض ساختاری: این اقدام، مصداق عینی تبعیض میان رسانه‌های پایتخت نشین و رسانه‌های استان‌هاست و این پیام را مخابره می‌کند که گویی “اعتبار” فقط در تهران است، حتی اگر محل اجرای پروژه و پرداخت مالیات آن، خود استان بوشهر باشد.

از مدیران بومی روابط عمومی این پتروشیمی‌ها باید پرسید: آیا وفاداری شما به دستورالعمل‌های مرکزی، بر مسئولیت‌تان در قبال توسعه اقتصادی و ۸رسانه‌ای زادگاهتان اولویت دارد؟ آیا منطقی است که یک شرکت استانی، رسانه‌های هم‌استانی خود را در اعلام مهم‌ترین مناقصاتش نادیده بگیرد؟

انتظار می‌رود مدیران ارشد این شرکتها و نهادهای ناظر، با بازنگری در این رویه ناعادلانه، سهمیه‌ای قطعی و عادلانه برای انتشار آگهی‌ها در رسانه‌های معتبر استان بوشهر تعریف کنند. توسعه پایدار استان، نیازمند عادلانه توزیع شدن فرصت‌ها، حتی در حوزه اطلاع‌رسانی است.