کارگر عسلویه: کفش‌هایمان از شرجی پر آب می‌شود+عکس

خلیج فارس:در روزهای اخیر ویدئویی از فعالیت کارگران فضای باز پتروشیمی عسلویه منتشر شد که کارگران در هوای گرم و شرجی در میانه روز مشغول کار بودند. آب پاشی گاه و بیگاه برای کاهش دمای بدن کارگران مورد توجه بسیاری از کاربران قرار گرفته بود؛ با این توضیح که آب پاشی همیشگی نیست.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از همشهری آنلاین؛شرایط سخت کارگران فضای باز در پالایشگاه ها و پتروشیمی های عسلویه سبب شد سراغ یکی از این کارگران برویم؛ کارگرانی که در یکی از گرمترین مناطق ایران کار می‌کنند که گاهی جزو گرمترین شهرهای جهان هم قرار می‌گیرد.
از ماهشهر به عسلویه

بهرام رسولی، ۳۷ ساله، اهل کهگیلویه و بویراحمد و ساکن شهر اصفهان و کارگر پالایشگاه سوم پارس جنوبی است. او به همشهری می‌گوید: «اوایل دهه ۱۳۸۰ وارد کار شدم. ابتدا در ماهشهر کار می‌کردم. کم کم به عسلویه رفتم. فضای کار در ماهشهر هم سخت است، اما کار کردن در عسلویه با دمای بالای ۴۰ درجه سانتیگراد بالای صفر و شرجی گاه تا ۹۰ درصدی، یک تجربه عجیب و غریب است.»

او ادامه می‌دهد: «با توجه به گرما و شرجی بالا روزی سه تا چهار بار لباس عوض می‌کنیم. از همان صبح اول وقت که کار را شروع می‌کنیم، تقریبا ۳۰، ۴۰ دقیقه بعد دیگر لباس‌هایمان کامل خیس می‌شود و این شرایط ادامه دارد تا وقتی که انگار کفش‌هایمان پر آب شده است. به قدری عرق می‌ریزیم که گاهی راه رفتن سخت می‌شود.»

تش‌باد

کارگران پالایشگاه و پتروشیمی‌های عسلویه دلخوش تشباد (آتش‌باد) هستند. بهرام رسولی توضیح می‌دهد: «در فضای باز که کار می‌کنیم، گاهی باد گرم می‌وزد. با اینکه باد گرم است، خوشحال می‌شویم، چون در آن هوای گرم و شرجی همین غنیمت است و احساس خوبی به ما می‌دهد. اهالی بوشهر به این نوع باد، تشباد می‌گویند؛ یعنی باد داغ.»

او ادامه می‌دهد: «فیترکار (مونتاژکار و لوله‌کش) هستم. بچه‌های اجرایی زمانی که می‌خواهند پالایشگاه بسازند، ما کارگران فیتر می‌شویم. زمانی هم که نیاز به تعمیرات است، به ما مکانیک می‌گویند. قبل از اینکه جوشکار بیاید و لوله‌ها را اصطلاحا جوش بزند، فعالیت من به عنوان فیترکار شروع می‌شود. برش زدن لوله‌ها، تنظیم کردن و قرار گرفتن لوله‌ها به عهده فیترکار است.»
۲ هفته فعالیت مستمر

کارگر پالایشگاه سوم پارس جنوبی درباره ساعت کاری خود می‌گوید: «از ۷ صبح وارد پالایشگاه می‌شویم و یک ساعت صبر می‌کنیم تا مجوز کاری که همان روز قرار است انجام دهیم، صادر شود. از ساعت ۸ صبح کار شروع می‌شود. ممکن است ۲ ساعت وقت نیاز باشد یا چند روز. فرقی نمی‌کند در چه شرایطی باشیم، گرما، سرما یا جنگ ۱۲ روزه. کارگران پالایشگاه در هر شرایطی مشغول به کار هستند. اولویت ما تولید پایدار گاز است و اصلا نباید خللی در تولید گاز به وجود بیاید.»‌

بهرام رسولی تاکید می‌کند: «از آنجایی که در فصل تابستان گاز کمتری مصرف می‌شود، زمان اورهال در گرمترین حالت عسلویه فرا می‌رسد. تقریبا تمامی پالایشگاه‌ها در فصل تابستان اورهال انجام می‌دهند. ما در همین جنگ ۱۲ روزه تعمیرات اساسی داشتیم. در ماه ۲ هفته شیفت هستیم و دو هفته استراحت داریم.»

مشکلات گوارشی و آسیب به ستون فقرات

به گفته بهنام رسولی، کارکردن در پالایشگاه خطرات زیادی دارد. او می‌گوید: «بدی آب و هوا سبب می‌شود ما در حین کار دچار مشکلات گوارشی شویم. سنگینی فعالیت در پالایشگاه به مرور به ستون فقرات آسیب می‌زند و مشکلاتی زیادی به وجود می‌آورد. همچنین موادی که در حین فعالیت کاری استفاده می‌شود، خطرات خود را دارد. مثلا موادی هست که اگر با پوست تماس داشته باشد، پوست تاول می‌زند. گازی که ما از گوگرد می‌گیریم کاملا سمی است و در دمای بالا اگر تنفس شود، دیگر بازدم در کار نخواهد بود.»

افزایش حقوق

در سال‌های گذشته اغلب کارگران پالایشگاه نسبت به دریافتی حقوق خود ناراضی بودند. بهنام رسولی در این باره می‌گوید:‌ «تا سال ۱۴۰۳ حقوق ما کم بود ولی بعد از رای دیوان عدالت اداری در سال ۱۴۰۴ حقوق و مزایای کارگران پالایشگاه بهتر شد.» او برای جمع‌بندی صحبت هایش این خاطره را با خنده تعریف می‌کند: «یک بار ما را به جشن روز کارگر دعوت کردند و به من گفتند که اسم شما را برای نفرات برتر ارائه دادیم. یعنی پیش از برگزاری جشن به من و دو نفر دیگر گفتند که جزو برترین کارگران سال پالایشگاه انتخاب شدید. روزی که به این جشن رفتم، اسم دو نفر دیگر را اعلام کردند و نفر سوم نام فرد دیگری بود.»