گران‌ترین ورزشکار ایرانی جهان را بشناسید + عکس

خلیج فارس: کمتر ایرانی‌ای می‌داند که در دنیای خشن فوتبال آمریکایی، ورزشی که به ما خیلی دور است، ستاره‌ای سال‌ها درخشیده که ریشه ایرانی دارد: دیوید بختیاری.

مردی زاده‌ی پیوند دو فرهنگ بسیار دور از هم؛ پدری ایرانی و مادری ایسلندی. دیوید در ۳۰ سپتامبر ۱۹۹۱ در شهر سن‌میتو، ایالت کالیفرنیا، چشم به جهان گشود و سرنوشت برایش مسیری متفاوت رقم زد. خودش بعدها گفت: «من نصف فارسی‌ام، نصف ایسلندی.» و همین ترکیب، راز موفقیت او در فوتبال آمریکایی است؛ ریشه‌ی شرقی، انضباط نوردیک و وایکنیگی، و روحی آمریکایی.

فوتبال آمریکایی از اولین روزهای زندگی در خون دیوید بود. برادر بزرگ‌ترش، اریک، پیش‌تر به لیگ ملی رسیده بود و برای تنسی تایتنز بازی می‌کرد. اما دیوید از همان آغاز، دیدگاه دیگری داشت. او فوتبال آمریکایی را نه فقط رقابتی برای لذت بردن، که شغل و مسیر زندگی می‌دانست. در دبیرستان Junípero Serra رشد کرد و سپس با تیم دانشگاه کلرادو، کلرادو بوفالوز، به ستاره خط حمله رقابتهای دانشگاهی تبدیل شد.

چهار سال در کلرادو، بدون حتی یک حضور در فینال دانشگاهی، اما پر از تجربه. دیوید درباره آن سال‌ها گفته بود: «در تمام سختی‌ها دوام آوردم. حتی وقتی امیدی نبود، بازی کردم. آن دوران به من آموخت که چطور در دل سختی رشد کنم.»

در سال ۲۰۱۳، دیوید بختیاری در دور چهارم درفت NFL توسط Green Bay Packers انتخاب شد؛ تیمی افسانه‌ای در تاریخ لیگ ملی فوتبال آمریکا. مصدومیت بازیکنان اصلی باعث شد دیوید در همان فصل نخست به ترکیب اصلی برسد، و از آن لحظه دیگر هرگز به عقب نگاه نکرد.

بختیاری یازده فصل در خط مقدم پکرز ایستاد؛ دیواری انسانی برای حفاظت از کوارتربک‌های تیم، از آرون راجرز معروف گرفته تا بعدها جوردن لاو. در دوران طلایی راجرز، حضور بختیاری مترادف بود با امنیت برای این اسطوره فوتبال آمریکایی. به قوف رسانه‌های آمریکایی: «اگر راجرز خیالی آسوده داشت، دلیلش بختیاری بود.»

تبلیغات

در طول یازده سال حضور دیوید بختیاری در لیگ ان‌اف‌ال، او بیش از ۱۲۷ میلیون دلار درآمد کسب کرد، اما ارزش واقعی‌اش در اعتماد و ثباتی بود که برای تیمش به ارمغان آورد. بختیاری دو بار در تیم منتخب اول فصل (First-Team All-Pro)، سه بار در تیم دوم، و سه بار در پرو بال حضور داشت، افتخاراتی که جایگاه او را به عنوان یکی از بهترین لاینمن‌های نسلش تثبیت کرد.

در مصاحبه‌ای دوران دانشگاه، وقتی از او پرسیدند چرا زودتر از موعد وارد درفت شد، بختیاری گفت: «احساس کردم از نظر ذهنی آماده‌ام. می‌خواستم فوتبال شغل من باشد، تمام‌وقت، واقعی. می‌دانستم با ورود به لیگ، فوتبال آمریکایی شغل من خواهد بود و با این آگاهی وارد شدم.» این جمله بعدها به نوعی بیانیه کاری او بدل شد: احترام، بلوغ، و حرفه‌ای‌گری.

ریشه‌های دیوید بختیاری: مردی از ایران در آمریکا

وقتی در آمریکا از دیوید بختیاری درباره ریشه‌هایش پرسیدند، گفت: «پدر پدرم از ایران آمد، پدرم مهاجر نسل اول است و من نسل دوم. نصفم ایرانی است و نصفم ایسلندی.»

مثل یک ایرانی واقعی، خانواده برای دیوید همیشه مهمترین چیز است. بختیاری در یک مصاحبه با لبخند درباره خواهرش گفت: «او بهترین ورزشکار خانواده است.» و از برادرش یاد کرد که «۱۴ بار قراردادش را فسخ کردند» اما هر بار دوباره برگشت و موفق شد، الگویی از پایداری که دیوید از او درسهای زیادی گرفت.

اما حتی افسانه‌ها هم روزی به نقطه پایان می‌رسند. در ۱۱ مارس ۲۰۲۴، گرین‌بی پکرز پس از یازده فصل، قرارداد بختیاری را فسخ کرد. جدایی‌ای تلخ اما محترمانه، جدایی مردی که یک دهه سپر وفادار تیم بود و باشگاهی که با او خاطرات بزرگی ساخت. پس از جدایی، گزارش‌ها حاکی از آن بود که او احتمالاً دوران حرفه‌ای‌اش را به پایان خواهد برد.

امروز، وقتی در دنیای فوتبال آمریکایی از دوید بختیاری حرف می‌زنند، فقط از پاس‌بلوک‌های بی‌نقص و آمارهای چشمگیرش یاد نمی‌کنند، بلکه از انسانی می‌گویند که هویت چندفرهنگی‌اش را به قدرت تبدیل کرد. از یک پسر ایرانی–ایسلندی که در میانه میدان‌های پر برخورد و خشن فوتبال آمریکایی ایستاد، از خودش دفاع کرد، و نشان داد ریشه‌های دور از هم، می‌توانند ستون استواری باشند برای موفقیتی جهانی.

او حالا شاید دیگر در زمین نباشد، اما تصویرش با آن قامت استوار، آن آرامش ذاتیِ شرقی، و آن میراث دوگانه از دو سوی زمین، در تاریخ NFL باقی خواهد ماند: مردی از سه جهان، که در یکی از خشن‌ترین ورزش‌های دنیا، معنای تعادل را زندگی کرد.