فرهنگی

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از برترین ها؛فیلم رها که در جشنواره هم خیلی مورد توجه قرار گرفته بود، ماجرای دختری به نام رهاست که به خاطر یک لپ‌تاپ دچار دردسرهای غریبی می‌شود. رها یک پروژه کاری برداشته اما لپ‌تاپش دچار مشکل شده، پس با پول کمی که دارد به پدرش می‌سپارد که برایش لپ‌تاپ تهیه کند. بازیگر نقش پدر خب شهاب حسینی است، او به بازار سِد اسمال می‌رود و یک لپ‌تاپ می‌خرد و بعدتر وقوع اتفاقاتی منجر به یک اتفاق تلخ، نظیر همین ماجرای امیر محمد خالقی می‌شود.

این که فیلم رها به همین زودی مابه‌ازای واقعی پیدا کرده، نشان می‌دهد که شرایط جامعه به قولی واقعا خطیر و خطرناک است. شاید اگر بسیاری از مدیران آن فیلم را می‌دیدند، به آن برچسب سیاه‌نمایی می‌زدند، کما اینکه برخی منتقدینِ متصل به رها همین انگ را زدند اما حالا واقعیت نشان می‌دهد که اوضاع خراب‌تر از این حرف‌هاست. حتی از زمانی که امیر محمد خالقی کشته شده تا همین ساعت دلار دوباره در تورم بوده و وضع بدتر هم شده است.

از نگاه سینمایی هم شاید باید عرصه را برای آثاری مثل رها که اتفاقا در اکران نوروز امسال هم حضور دارد فراهم کرد. آن‌هایی که آثاری چون پیرپسر را در توقیف نگه داشتند و یا قاتل و وحشی را به بهانه خشونت بایگانی کرده‌اند، حتما خودشان می‌دانند که جامعه بسیار خشن‌تر از جهان آن فیلم‌هاست. شاید فقط باید از انکار دست بکشند.

سینماروزان درباره تحقق سناریوی یکی از معدود فیلم‌های جشنواره با ماجرای مرگ تلخ امیرمحمد خالقی می‌نویسد: باورپذیر نیست ولی بخشی از خط داستانی فیلم “رها”-برنده بهترین فیلم اول جشنواره فیلم فجر۴۳- عینا برای یک دانشجوی دانشگاه تهران رخ داده!

فیلم درباره دختری جوان از طبقه فرودست به نام “رها” است که لپ‌تاپش به سرقت می‌رود و تلاش برای خرید لپ‌تاپ تازه، او را در دالانی می‌اندازد که به مرگ می‌انجامد.

امیرمحمد خالقی، دانشجوی رشته مدیریت کسب و کار دانشگاه تهران به تازگی در محله‌ای نزدیک به کوی دانشگاه وقتی با سارقان مسلح روبرو می‌شود، برای حفظ لپ‌تاپش با سارقان درگیر شده و به قتل می‌رسد.

مهرزاد دانش، منتقد سینما در این رابطه می‌نویسد: تداوم ماجرا بعد از پایان درام را در #رها (حسام فرهمند) دوست ندارم. اما یکی از نکات خوبش، بازتاب ملموس متن و بطن جامعه است. فقط چند روز بعد از نمایشش در جشنواره، باز هم قصه تلخ فقر، دانشجو، لپ‌تاپ و خفت‌گیری را این‌بار نه بر پرده روشن سینما که در ظلمات محدوده کوی دانشگاه دیدیم.

فاطمه پاقلعه‌نژاد، روزنامه‌نگار: قصه فیلم رها، قصه دختر یه خانواده متوسطه که لپ‌تاپش رو دزد زده و چون برای خرید لپ‌تاپ جدید پولی ندارن، کل خانواده به‌هم می‌ریزه و رو به نابودی می‌ره. تقلای امیرمحمد خالقی برای نجات لپ‌تاپش انگار ورژن دیگه‌ای از این فیلم بود… درد تو این کشور هر روز به شکل‌های مختلف تکرار میشه.

سهیل: جهان آدم‌های این سرزمین به جهان تراژیک‌ترین فیلمنامه‌های درام نزدیکم شده. میگی نه؟ همین ماجرای قتل امیرمحمد رو تو فیلم رها هم میشه دید.

پانیذ: روزی که «رها» رو تو سینما دیدم، فیلم هنوز تموم نشده بود که از این حجم تلخی نفسم دیگه بالا نمیومد. از اون روز یکی دوهفته گذشته، حالا من با بهت شاهد اتفاقات فیلم در دنیای واقعی‌ام! یه تراژدی تکراری و تلخ، دزدی، فقر و مرگ. کاش عادت نکنیم به عادت کردن.

مهدی: “رها” فقط یک فیلم نبود، تصویری از جامعه حال حاضر بود. در فیلم، رها و در واقعیت امیرمحمد خالقی.

سوگند: تو فیلم رها یکی گفت: مگه میشه بخاطر لب تاپ یک خانواده تا این حد رو به نابودی بره؟! بله باید بگم تو این مملکت میشه..

مرتضی: چهره این بچه واقعا اعصابمو آدم رو خراب میکنه. جونش رو داد تا لپ‌تاپی که احتمالا با خون جگر خریده نده، چون احتمالا میدونست با این قیمت‌ها که لحظه‌ای داره میره بالا دیگه توان خریدش رو نداره. یاد فیلم رها افتادم که همین چند روز پیش تو جشنواره دیدم؛ پر از غم، سیاه و تکان‌دهنده.

و الهه: فیلم رها که داورای جشنواره فیلم فجر حقش رو خوردن و سعید خانی، تهیه کننده‌اش تو اختتامیه اون سخنرانی اعتراضی جسورانه رو کرد دقیقا همین داستان لپ تاپ دزدی از یه دانشجو هست. آقای مسئول تشریف ببر فیلمو ببین تا با گوشت و پوست و استخونت درک کنی چرا امیرمحمد خالقی جونش رو داد.