تلویزیون

خلیج فارس: فروغی مدیر شبکه سه سیما در نشست تبیینی رسانه و سلبریتی‌ها در بیرجند گفت: «۵ درصد از چهره‌های معروف جامعه در اغتشاشات پارسال با رسانه‌های معاند همراهی کردند و سیاست قاطع ما این است آن‌هایی که در فتنه علیه نظام محکم عمل کردند جایی در رسانه ملی ندارند مگر اینکه از رفتار و کردارشان ابراز پشیمانی کنند.»

به گزارش خلیج فارس؛ او افزود: «قاطبه هنرمندان و چهره‌های محبوب مردمی علاقه‌مند نظام و انقلاب هستند و حاضرند با رسانه ملی کار کنند و ما هم از حضور این چهره‌ها در برنامه‌های مختلف صدا و سیما استقبال می‌کنیم.»

فروغی تصریح کرد: «ممکن است با برخی سلبریتی‌ها اختلاف سلیقه داشته باشیم، اما دشمن ما نیستند و آغوش صدا و سیما برای تمام هنرمندانی که می‌خواهند برای مردم و نظام کار کنند باز است و ممنوعیتی وجود ندارد.»

مدیر شبکه سه سیما گفت: «این دسته از چهره‌ها مرجعیت و محبوبیت اجتماعی دارند و معتقدیم نباید نسبت به این طیف جامعه بی تفاوت باشیم و آن‌ها را رها کنیم.»

او البته به رسالت سنگین رسانه ملی در چهره سازی انقلابی و هدایت فکری جامعه اشاره کرد و افزود: «از مجموع رسانه‌های متعهد و دلسوز انقلاب می‌خواهیم با هم افزایی و دغدغه مندی، ما را در معرفی چهره‌های انقلابی و جریان ساز در حوزه‌های مختلف هنری، ورزشی، فرهنگی، اجتماعی و رسانه‌ای یاری کنند.»

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان

خلیج فارس: عادل فردوسی‌پور، محبوب‌ترین مجری و گزارشگر تلویزیون در دو دهه اخیر، تبدیل به معضلی جدی برای مسئولان جدید صداوسیما و البته شبکه سه شده است. عادل قریب به دو دهه با برنامه پرطرفدار «نود» در جذب مخاطب تبحرش را نشان داد و همواره به‌همراه برنامه‌اش در صدر محبوب‌ترین و البته پرمخاطب‌ترین بودند. تلویزیون هم فارغ از رشد شبکه‌های آن طرف آبی یا شکل‌گیری برنامه‌های اینترنتی که تازه می‌خواستند چشمشان را به دنیا بگشایند، دلخوش بود که هرچقدر هم رقبا تلاش کنند باز به پشتوانه برنامه‌ای مانند «نود» دغدغه ریزش مخاطب را ندارد.

روزنامه شرق نوشت: این اتفاق، ولی با اعمال تغییرات در رأس شبکه سه و تغییر مدیر این شبکه وارد مسیری جدید شد و صداوسیما در یک خودزنی تاریخی، به این نتیجه رسید که پربیننده‌ترین برنامه تلویزیونی‌اش یعنی «نود» را تعطیل کند و به مجری آن، یعنی عادل فردوسی‌پور اجازه گزارشگری ندهد و حتی در مقاطعی تصمیم به سانسور او هم بگیرد. مواردی که البته قطعیت آن مشخص نشد، چون بعد‌ها فاش شد این خود عادل بوده که علاقه‌ای به گزارشگری در تلویزیون بعد از آن ماجرا‌ها نداشته است.

اندکی بعد از تغییرات در مدیریت شبکه سه، کلا ریاست سازمان صداوسیما هم تغییر کرد و پیمان جبلی روی صندلی ریاست نشست. جبلی دقیقا از همان روز نخستی که پا به سازمان گذاشته تا به همین الان باید در نشست‌های مختلف توضیح دهد که چطور مجموعه موردنظرش دست به چنین هاراگیری‌ای زده و مخاطبش را از دست داده است؟ البته که این موضوع دیگر سوژه چندان پنهانی نیست؛ چراکه خود جبلی تا به الان چندین‌بار در جلسات مختلف اعتراف کرده که تلویزیون با ریزش مخاطبان مواجه شده است. هرچند دقیقا این مسئله چندان برای آن‌ها و تصمیم‌گیرندگان وضع کنونی دغدغه‌ای به نظر نمی‌آید.

با این حال، موضوعی که باعث شد همین جمع تا حدودی از احتیاط اولیه دست برداشته و بی‌پرواتر علیه عادل فردوسی‌پور حرف بزنند، اقدام آخر عادل بود. فردوسی‌پور که پیش از این با رد پیشنهاد مسئولان برای گزارش بازی‌های فوتبالی بی‌میلی‌اش به همکاری با این مجموعه را علنی کرده بود، در تصمیمی خبرساز، قید برنامه‌سازی برای صداوسیما را هم زد. او آخرین پروژه‌اش در شبکه ورزش را که برنامه فوتبال ۱۲۰ بود، تعطیل کرد و به‌وضوح از این گفت که دیگر تمایلی به همکاری با تلویزیون ندارد.

هضم این یکی، با وجود آنکه حالا زمان تقریبا زیادی از آن می‌گذرد هنوز هم برای مدیریت تلویزیون ساده نشده است. نشانه‌هایش را می‌توان در تغییر لحن و نگرش همین پیمان جبلی، نسبت به عادل فردوسی‌پور دید. او که پیش از این، از جدایی چنین چهره محبوبی ابراز تأسف کرده و گفته بود اگر در زمان خودش بود، اجازه چنین کاری را نمی‌داد، حالا از دری دیگر وارد شده و حتی حاضر نیست اسم فردوسی‌پور را به زبان بیاورد. به زعم او، اگر اسمی از عادل بیاورد، دوباره به این مجری قدیمی «وزن» داده است.

صحبت‌های جبلی در روز‌های اخیر زیاد در شبکه‌های اجتماعی دست به دست شده، ولی مرور بخشی از آن‌ها قابل‌تأمل است. «اسم نمی‌آورم، چون دوباره نمی‌خواهم وزن بدهم به افراد. در اولین جلسه دانشجویی مسئولیتم، بسیج دانشجویی یک دانشگاه از من پرسیدند فلان سلبریتی مجری را چرا بیرون کردید؟ دوباره او را برگردانید. بالاخره ما چه کار باید انجام دهیم؟ اگر بناست که از چهره‌ها استفاده کنیم، مدیریت کنیم، باید این کار را انجام دهیم. جایی که چهره به دلیل آنکه خودش را نمی‌تواند وفق دهد، یا ما فکر می‌کنیم نمی‌شود مدیریتش کرد، او را با فرد دیگری جایگزین می‌کنیم، دوباره مورد سؤال واقع می‌شویم که چرا این چهره‌ها را حفظ نکردید؟ عکس هم گرفته بودند بالا، اسمش را گرفته بودند بالا که شما چرا فلانی را برنگرداندید؟ بسیاری از عزیزانی که با صداوسیما همکاری می‌کنند یا همکاری می‌کردند، به دلیل آنکه نمی‌خواهیم صداوسیما وارد حاشیه بشود، نمی‌آییم جزء به جزء یا دانه به دانه توضیح دهیم، بسیاری از این عزیزان خودشان بنا به دلایلی، بعضی مالی، بعضی‌ها دلایل فکر و اعتقادی، بعضی‌ها دلایل دیگری که حالا لازم نیست بگویم، نخواستند با صداوسیما کار کنند. ما هم تلاش کردیم به جای آن‌ها افراد دیگری را بیاوریم».

صحبت‌های اخیر پیمان جبلی اگرچه ظاهرا موضوع تازه‌ای در دل ندارد، ولی پر از نکته است؛ علت عصبانیت او را از اینکه چرا بسیج دانشجویی باید یکی از حامیان عادل فردوسی‌پور باشد، می‌توان دریافت. در ادامه نکته اصلی همان تکرار صحبت‌های علی فروغی، مدیر شبکه سه سیما است که گفته بود، چون «عادل نخواست بر مدار باشد، با او قطع همکاری کردیم». جبلی به این صحبت‌ها صحه می‌گذارد و بار دیگر پروژه شکست‌خورده بر مدار قراردادن عادل فردوسی‌پور را برجسته می‌کند.

نکته دیگر در این اظهارات، ولی جایی است که تأیید کرده چهره‌هایی مثل عادل، خودشان نخواسته‌اند دیگر با تلویزیون همکاری کنند. این دومین بار در ماه‌های گذشته است که جبلی چنین علیه عادل جبهه می‌گیرد. او پیش‌تر عادل را متهم به این کرده بود که به مردم و اعتقاد خودش لگد زده است. «بالاخره وقتی این آدم در برنامه‌ای می‌آمده برای خودش خیلی از مخاطبان را داشته است. اسمش می‌آمده، برنامه با خودش مخاطب می‌آورده است. اسم آن آدم روی شبکه‌ای می‌آمد، آن شبکه خودش را بالا می‌کشید. خب حالا به نظام، مردم و اعتقادات خودش لگد زده است. لگد زده به نمکدان، نمک را ریخته و نمکدانی را شکسته است. آیا از من انتظار دارید برای اینکه پرمخاطب بشوم بروم خواهش و التماس کنم که تو را به خدا بیا؟! ما می‌توانستیم برنامه‌هایی را بدون عز و التماس و بدون پذیرش ذلت در برابر افرادی که پشت پا زدند به اعتقادتشان، تاریخشان، فرهنگ و مردمشان و نظامی که تا به حال از آن ارتزاق کرده بودند که با آن تا به اینجا رسیده بودند، بسازیم؟ پاسخ این است «نه! نمی‌توانستیم».

همان‌طورکه عنوان شد، این اظهارات تفاوتی آشکار با گفته‌های نخست جبلی داشت که از رفتن عادل فردوسی‌پور ابراز ناراحتی کرده بود. او پیش‌تر در چندمین واکنشش نسبت به بازگشت احتمالی عادل گفته بود: «موضوع فردوسی‌پور در دوره بنده اتفاق نیفتاد. اگر در دوره من اتفاق می‌افتاد، تمام تلاش خود را می‌کردم تا اتفاقی نیفتد تا او برود. البته ضمانت نمی‌دهم که موفق می‌شدم. نمی‌خواهم بگویم معجزه می‌کردم، اما اگر الان چنین اتفاقی می‌افتاد، تمام تلاش خود را می‌کردم تا از ظرفیت فردوسی‌پور حداکثر استفاده شود و تمام استفاده را از توانایی، ظرفیت و محبوبیت او انجام دهیم. از آن داستان سه سال گذشته است و من هم پس از سه سال مسئولیت صداوسیما را برعهده گرفتم. الان میر‌اث‌دار وضعیتی هستم که این اتفاق افتاده و همه می‌گویند آن را درست کنید. همه هم فکر می‌کنند با امضای طلایی جبلی مسئله حل می‌شود و می‌گویند تو بگو، فردوسی‌پور می‌آید. مسئله تمام می‌شود و می‌رود پی کارش!… تمام تلاش خود را می‌کنم هیچ سرمایه‌ای را از دست ندهیم و همه سرمایه‌ای که از گذشته داشتیم، با ملاحظه تمام مسائلی که گفتم، حفظ کنیم. امیدواریم خدا کمک کند بتوانیم این کار را انجام بدهیم. البته مسئله یک‌طرفه نیست و دوطرفه است. نمی‌خواهم به فردوسی‌پور تعریض شود، اما وقتی آنتن به‌صورت مثال در اختیار یک هنرمند قرار می‌گیرد، دو روز در اختیارش است و نباید فکر کند چیزی شده که پشت‌سرش هم نگاه نکند. صداوسیما می‌گوید بیا، اما می‌گوید ۱۰ برابر پولی که به من می‌دادید، بدهید تا بیایم. اگر بگویم برای یک برنامه در صداوسیما یک سلبریتی بسیار عزیزی که هم‌اکنون در اختیارش هستیم چند ده و چند صد میلیون تومان می‌گیرد، چه قضاوتی درمورد من خواهید کرد. شما در آن صورت می‌گویید چرا پول ملت را به فلان سلبریتی می‌دهی، اما او این پول را می‌گیرد».

خلیج فارس:در روز‌های گذشته اعتراض داریوش فرضیایی (عمو پورنگ) در صفحه شخصی‌اش به یک خواننده خارج‌نشین که ترانه‌ای مغایر با اخلاق را منتشر کرده است، سروصدای زیادی به وجود آورد و در شبکه‌های اجتماعی مورد حمایت کاربران فراوانی قرار گرفت.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از ایسنا، عده‌ای حتی پا را از این فراتر گذاشتند و در شبکه‌های اجتماعی از آنچه که سکوت و بی‌عملی نهاد‌های رسمی فرهنگی درباره این دست محتوای ناسالم می‌خواندند، شکایت کردند و اعتراض این مجری را که البته تنها هنرمند مخالف این ترانه نیست، مهمترین کنش یک چهره فرهنگی داخلی نسبت به محتوای مسئله‌دار این ترانه دانستند.

حمایت کاربران شبکه‌های اجتماعی و اهالی فرهنگ از داریوش فرضیایی، در حالی است که او به عنوان یکی از محبوب‌ترین و پرمخاطب‌ترین هنرمندان حوزه کودک و نوجوان، چند صباحی است که حضور چندانی در رسانه ملی ندارد.

دی‌ماه ۱۴۰۰ آخرین سری برنامه‌های روتین عصرگاهی او با عنوان «کلبه عمو پورنگ» به پایان رسید و از آن زمان تاکنون گروه سازنده این برنامه که عناوینی دیگری را نیز به تولید و پخش رسانده بودند، دست به ساخت محصول جدیدی نزده‌اند. این برنامه البته اسفندماه ۱۴۰۰ با حواشی نیز مواجه شد؛ چراکه در بازپخش از شبکه دو سیما، ترانه‌های میان‌برنامه آن حذف شد! مسئله‌ای که اعتراض ملایم فرضیایی را نیز برانگیخت و این برنامه‌ساز کودک و نوجوان در شبکه‌های اجتماعی نوشت: «من همه تلاشم رو برای شادی بچه‌ها و خانواده‌های محترم به کار گرفتم، چون می‌دونم تو این شرایط سخت فقط باید روحیه و امید و انگیزه به هم ببخشیم، اما چه کنم که عزیزان عرصه رو روزبه‌روز بر ما تنگ‌تر می‌کنند. ان‌شاالله که درست میشه.»

همزمان با پخش «کلبه عمو پورنگ»، کمپین‌هایی نیز برای ممنوعیت پخش آن از تلویزیون به علت آنچه پخش موسیقی و حرکات موزون عنوان می‌شد، به وجود آمد.

داریوش فرضیایی حالا در مرز ۵۰ سالگی، اگرچه همچنان از محبوبیت قابل قبولی میان کودکان و نوجوانان برخوردار است و برنامه‌های اخیرش نیز مخاطب جذب کردند، اما از فعالیت اصلی خود که برنامه‌سازی برای کودکان و نوجوانان است، دور شده است.

این در حالی است که او در سه دهه اخیر در میان برنامه‌سازان این حوزه، چهره‌ای شاخص بوده و در چند مقطع زمانی با نقش‌آفرینی به عنوان پرچمدار تحول در برنامه‌سازی کودک و نوجوان، نقاط عطفی را در برنامه‌سازی برای سنین پایین رقم زده است.

فرضیایی را می‌توان نخستین مجری کودک و نوجوان با لقب «عمو» دانست که در اوایل دهه ۸۰، قسم جدیدی از برنامه کودک را در رسانه ملی کلید زد و آغازگر دورانی شد که امروز به عنوان عصر خاله‌ها و عمو‌ها شناخته می‌شود. عمو پورنگ از نیمه دهه ۹۰، باز هم تغییر مسیر داد و با برنامه «محله گل و بلبل» در ترکیب قصه‌های آموزنده با برنامه‌های کودک سابق پیش‌رو بود؛ برنامه‌ای که در سری‌های بعدی با نام «بچه محل» و «کلبه عمو پورنگ» به بلوغ رسید، اما در اوج به پایان رسید و فعلا خبری از آن نیست.

داریوش فرضیایی در تمام حدود ۳۰ سال فعالیت در رادیو و تلویزیون ـ چه در شبکه‌های اجتماعی و چه خارج از آن ـ همواره از حواشی اخلاقی و سیاسی پرهیز کرده و همواره به عنوان چهره مستعد و بی‌حاشیه سازنده برنامه‌های کودک مطرح بوده است.

خلیج فارس:محمدحسین میثاقی مجری برنامه فوتبال برتر مدعی شد تیم سپاهان با کاروانی پرتعداد وارد عربستان شده درحالی که هزینه‌های سفر ازجمله بلیت پرواز و اقامت هتل برای هر نفر حتما مبلغ گزافی شده است.

به گزارش«خلیج فارس»؛میثاقی که مدعی بود سپاهان ۳۰-۴۰ نفر اضافه همراه خود برده، به طعنه ابراز امیدواری کرد حقوق و پاداش کارگران فولاد مبارکه هم به‌روز پرداخت شود! مجری فوتبال برتر در پایان این انتقاد‌های خود، پرسید: بهتر نبود به‌جای اعضای هیئت‌مدیره و غیره، چند نفر کارگر که سال‌ها کنار کوره زحمت کشیده‌اند را همراه تیم به عربستان می‌بردید؟

این صحبت‌های میثاقی با واکنش سپاهان همراه شد و مدیرروابط عمومی زردپوشان در اینستاگرام خود نوشت: همان‌طور که کاروان الاتحاد مهمان سپاهان بود، کاروان سپاهان هم مهمان الاتحاد شد و هزینه‌های اقامت به عهده میزبان بوده است. درواقع توافق بر خدمات متقابل شده است. چند نفر از همان پرسنل باشگاه و کارگران فولاد مبارکه که اشاره شد همراه کاروان سپاهان بودند. اینکه رسانه ملی تریبون دروغ‌پراکنی و ارائه اطلاعات ناقص توسط افرادی معلوم‌الحال شود جای تاسف دارد.

منبع: خبرورزشی

خلیج فارس:مراسم خاکسپاری پروانه معصومی صبح امروز با حضور برخی هنرمندان، خانواده و نزدیکان این هنرمند در امامزاده ابوطالب تهران برگزار شد.
به گزارش«خلیج فارس» به نقل از ایسنا، مراسم خاکسپاری پیکر پروانه معصومی ـ بازیگر سینما و تلویزیون ـ چهارشنبه (هشتم آذر ماه) در امامزاده ابوطالب منطقه فرحزاد برگزار شد.

در این مراسم افرادی، چون علی دهکردی (مدیرعامل خانه سینما)، احمد میرعلایی (تهیه‌کننده) و حمید شاه‌آبادی (معاون سابق سیما) حضور داشتند.
ابتدای مراسم با دکلمه‌خوانی آغاز شد.

در ادامه پیکر پروانه معصومی به امامزاده ابوطالب منتقل و نماز میت خوانده شد. سپس در ادامه پیکر این هنرمند بر دوش دوست‌دارانش برای خاکسپاری رهسپار شد.

احمد میرعلایی در سخنانی در این مراسم یادآور شد: مراسم خاکسپاری بنا بر درخواست وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و ریاست سازمان صداوسیما امروز قرار بود در مسجد بلال برگزار شود، اما خانواده او راضی به زحمت نبودند تا در هوای بارانی موجب زحمت همه شوند.

وی ادامه داد: مراسمی از طرف سازمان صداوسیما و وزارت ارشاد، خانه سینما، سازمان تبلیغات و صنف بازیگران برگزار خواهد شد.

این تهیه‌کننده سپس اظهار کرد: ما امروز اگر اینجا آمدیم، خوش به حال همه ما؛ کمتر کسی است که به این مکان آمده باشد. شما حاضران توسط خانم پروانه معصومی به این امامزاده آمدید.

او گفت: پروانه معصومی فقط هنرمندِ مقابل دوربین نبود او هنرمندی مردمی بود. جمیع مردم ایران از درگذشت او متاثر شدند. مراد ایشان شهدای گمنام بود. فوت ایشان همزمان با ایام سوگواری و ایام فاطمیه بی‌دلیل نیست. ایشان انسان‌گونه زندگی کردند. نام ایشان سکینه بود. به آرامش رسیدن ایشان نشان از همین نام است. ایشان همنام اسمش خصلتی سکینه داشت.

میرعلایی در پایان گفت: امروز سینما انسان بزرگی را از دست داد. خدا همه هنرمندان را شاد کند، روز گذشته هم خانم بیتا فرهی به خاک سپرده شدند. خداوند هنرمندان را با اباعبدالله محشور کند و فاصله‌ای بین ما با شهدایمان نیفتد؛ چراکه این شهدا هنرمندان واقعی بودند.

وی در بخشی از سخنانش پیام تسلیت مسئولان کشور را برای درگذشت پروانه معصومی یادآور شد.

علی دهکردی هم در سخنانی در مراسم خاکسپاری پروانه معصومی گفت: به نام خداوندی که میزبان پروانه عزیز بانوی بزرگ و دوست داشتنی سینما و تلویزیون و فرهنگ و هنر است؛ بانویی که در آغوش پروردگار آرام می‌گیرد.

او ادامه داد: آنقدر همه ما از این سوگ بزرگ غافلگیر شدیم که حتی نتوانستیم و نرسیدیم در قبال چیزی که در خور جایگاه بزرگ ایشان است. احترام گذاشتیم به تصمیم خانواده ایشان که در این جا به خاک سپرده شوند، ولی این دلیل نمی‌شود ما این وظیفه را از دوشمان برداریم و مراسمی در خور شأن ایشان برگزار می‌کنیم. بر روح مهربان ایشان آرامش و لطافت آسمانی را آرزو می‌کنیم.
دهکردی گفت: پروانه معصومی عزیز آنقدر دوست داشتنی و محبوب بودند که در سر کار از آبدارچی و راننده گرفته تا دیگران همه عاشق مهربانی‌اش بودند. همه ما ایشان را دوست داشتیم. یک ستاره واقعی و باارزش را از دست دادیم.
امیدوارم هنرمندانی که نتوانستند بیایند در مراسمی دیگر با اهالی هنر یادشان را گرامی بداریم و از بانوی بزرگوار به بهترین شکل یاد خواهیم کرد.

در بخش دیگری از این مراسم پیام تسلیت رئیس جمهور، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و رئیس صداوسیما برای درگذشت پروانه معصومی قرائت شد.

بر اساس این گزارش، در بخش دیگری از این مراسم برادر پروانه معصومی خاطراتی از سفر این هنرمند به خانه خدا که با دانشجویان همسفر شده بود را بازگو کرد.

وی تاکید کرد، همان‌طور که عنوان شد امکانات برای دفن ایشان در قطعه هنرمندان فراهم بود، اما ایشان دلشان می‌خواست در اینجا به خاک سپرده شود.

در مراسم خاکسپاری پیکر پروانه معصومی همچنین اعلام شد، روز جمعه مراسم یادبودی در مسجد اعظم فرحزاد برگزار می‌شود. آیین ترحیم مرحومه پروانه معصومی روز یکشنبه ۱۲ آذر ساعت ۱۴ در مسجد بلال سازمان صداوسیما برگزار خواهد شد.

همزمان با خاکسپاری پروانه معصومی زیارت عاشورا بر پیکر این هنرمند قرائت شد.

خلیج فارس: جواد خیابانی می‌توانست تا سال‌های سال یکی از محبوب‌ترین گزارشگران تلویزیونی باقی بماند. کمتر کسی است که با گزارش دیوانه‌وار او در بازی حماسی ایران و استرالیا، شیفته فوتبال نشده باشد. چنان گرم و پرحرات گزارش کرد که کیف صعود به جام جهانی از آن جهنم ملبورن چندبرابر شد.
ورزش ۳۶۰ نوشت: او آن روز‌ها به غیر از صدای گرم و مهیجش، به واسطه وزن زیاد، کاریزمای خاص‌تری هم داشت. شاید همان زمان که بازیکنان تیم ملی او را «گامبالوی دوست داشتنی» صدا می‌کردند، خیابانی می‌توانست برای همیشه میخش را در زمین گزارشگری فوتبال ایران بکوبد. این یکی البته چندان ناراحتی هم ندارد چرا که خودش اخیرا خاطره‌ای تعریف کرده از اینکه در آن روز تاریخی و به یادماندنی، احمدرضا عابدزاده چگونه این گزارشگر را در آغوش گرفته و به او گفته «چطوری گامبالو، ما رفتیم فرانسه».

آن روز‌ها جواد خیابانی هنوز یکه‌تاز بود، ولی صدافسوس که او در ادامه مسیر، از چیزی که باید کمی منحرف شد. به جای ارتقا کیفیت گزارشگری و بالابردن سطح مطالعات، اسیر سوتی‌های گاه و بیگاه شد و رفته رفته ماهیت دیگری به خود گرفت. در میان نسل امروز، جواد خیابانی نه آن گزارشگر خوش‌صدای مسلط دیروز بلکه گزارشگری با حجم سوتی‌های مکرر است. چه حیف که آن «گامبالوی دوست داشتنی دیروز» امروز دیگر با گزارشش کسی را به وجد نمی‌آورد.

خلیج فارس:حامد سعادت کارگردان مستند «مردی که فسیل شد» عنوان کرد که چگونه سوژه فیلمش بعد از ورشکستگی و رفتن به بیابان با فسیل‌های دریایی مواجه شده است.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از مهر، مستند «مردی که فسیل شد» به کارگردانی حامد سعادت در هفتمین جشنواره تلویزیونی مستند حضور دارد و به تازگی از شبکه مستند سیما پخش شده است.

حامد سعادت کارگردان این مستند درباره سوژه این فیلم گفت: آشنایی من با محسن تجربه‌کار سوژه مستند از طریق گزارشی بود که خبرگزاری مهر منتشر کرد. این گزارش، شامل تصاویری با محوریت یک عمر فعالیت محسن تجربه‌کار در حوزه جمع‌آوری فسیل بود. او با همکاری شهرداری کرمان، موزه‌ای تاسیس کرده بود تا فسیل‌هایش به نمایش گذاشته شود، اما به دلیل فشار‌های دانشگاهیان، مجبورش کرده بودند تا آنجا را تعطیل کند و به همین دلیل فسیل‌ها را در خانه نگهداری می‌کرد. همین موضوع باعث شده بود تا احتمال از بین رفتن فسیل‌ها وجود داشته باشد.

پیاده همراه با دوربین و تجهیزات در بیابان‌ها

وی ادامه داد: وقتی آن گزارش را خواندم، برایم جالب شد تا بدانم آیا ادعا‌های او درست است یا خیر، به همین دلیل سراغش رفتم و بعد از ۳ سال تحقیق، پژوهش و تصویربرداری، مستند «مردی که فسیل شد» ساخته شد.

سعادت درباره نحوه تصویربرداری این مستند با توجه به تحقیقی بودن آن توضیح داد: از آنجا که بخش عمده‌ای از مستند در بیابان‌ها و کوه‌های اطراف کرمان تصویربرداری شده است، بیابان‌پیمایی و کوه‌نوردی‌های زیادی برای رسیدن به مناطقی داشتیم که آقای تجربه‌کار فسیل‌ها را از آن مناطق جمع می‌کرده است. بسیاری از این مناطق را نمی‌شد با ماشین برویم و مجبور بودیم پیاده طی مسیر کنیم و این کار با دوربین و تجهیزات فیلمبرداری، سختی‌هایی داشت که باعث می‌شد هم هزینه‌های تولید بیشتر شود و هم زمان کار طولانی‌تر می‌شد.

این مستندساز درباره اینکه چرا معمولا مستندپرتره‌های خارجی جذاب‌تر و موفق‌تر هستند؟ اظهار کرد: عمده مستند‌های پرتره موفق، آنهایی هستند که کارگردان سراغ ابعاد مختلف قصه زندگی سوژه می‌رود و تنها به برشی از زندگی او بسنده نمی‌کند. وقتی مستند‌های موفق خارجی را هم می‌بینید، همین نکته به وضوح قابل مشاهده است. برای ساخت فیلم «مردی که فسیل شد»، سعی کردم همین قاعده را در پیش بگیرم و داستان فیلم، به وجوه مختلف زندگی آقای تجربه‌کار پرداخت.
پناه بردن از ورشکستگی به بیابان و مواجهه با فسیل دریایی

سعادت درباره محسن تجربه‌کار که زندگی‌اش سوژه این مستند شده است، تصریح کرد: زندگی شخصی او فراز و نشیب‌های زیادی داشته است؛ ظاهرا او پیش‌تر مغازه‌ای داشته، اما ورشکست می‌شود و برای دوری از شهر، به کوه و بیابان‌های کرمان پناه می‌برد تا اینکه در آنجا با تعدادی فسیل دریایی مواجه می‌شود. پیدا کردن فسیل دریایی در منطقه‌ای که بیابان و خشک است، تعجب او را به همراه دارد و همین موضوع باعث می‌شود که دست به تحقیقات گسترده‌تری بزند. او در لابه‌لای این تحقیقات به نتایج عجیب و غریبی می‌رسد؛ برای مثال، ادعا می‌کند که این منطقه پیشتر پوشیده از آب و اقیانوس بوده است.

وی با اشاره به اهمیت کار علمی سوژه مستندش گفت: یکی از اتفاقات مهمی که در کار او دیده می‌شود، تولید علم در حوزه علوم تجربی و پایه است؛ سال‌ها بود که در این حوزه هیچ تولید علمی نداشتیم، اما به نظر می‌رسد نتایج کار او می‌تواند زمینه‌ساز اتفاقات مهمی در این زمینه شود. علاوه براین، او برای جمع‌آوری این فسیل‌ها بخش مهمی از عمرش را گذاشته و نزدیک به چند هزار قطعه جمع کرده است. در ابتدا با همکاری شهرداری این فسیل‌ها در قالب یک موزه به نمایش گذاشته می‌شود، اما با فشار جامعه دانشگاهی، این موزه تعطیل می‌شود و او مجبور می‌شود فسیل‌ها را در خانه نگهداری کند.

وی با اشاره به اینکه ساخت این مستند تاثیری هم در زندگی سوژه اش داشته است یا خیر بیان کرد: این روزها، شهردار جدید کرمان با همکاری شورای شهر، محل جدیدی را برای برپایی موزه آماده کرده‌اند، البته نمایش مستند «مردی که فسیل شد» نیز در این اتفاق بی تاثیر نبود.
۸ ماه فیلمبرداری و ۲ سال تحقیق و پژوهش

کارگردان مستند «مردی که فسیل شد» درباره فرم روایی فیلمش توضیح داد: بخش عمده‌ای از مستند، مصاحبه با کارشناسان است، علاوه براین، با آقای تجربه‌کار همراه شده‌ایم و صحبت‌های او روی تصاویر درباره کشف فسیل‌ها بیان می‌شود. از سویی دیگر، برای انعکاس حرف‌های کارشناسانی که حاضر نشدند مقابل دوربین ما بیایند، از تصاویر آرشیوی و صحبت‌های پیشین آن‌ها استفاده کرده‌ایم.

سعادت درباره روند تولید این مستند یادآور شد: برای ساخت فیلم، نزدیک به ۲ سال تحقیق و پژوهش میدانی داشتیم. همانطور که می‌دانید کرمان استان وسیعی است و گشتن درباره ادعا‌های علمی آقای تجربه‌کار فرآیند زمان‌بری بود. نزدیک به ۸ ماه نیز فیلمبرداری داشتیم. این مستند پیش از این در جشنواره «سینماحقیقت» به نمایش درآمد و نخستین اکران تلویزیونی آن در شبکه مستند و جشنواره تلویزیونی مستند بود.

عوامل تولید این مستند بلند عبارتند از کارگردان، تصویربردار و پژوهشگر: حامد سعادت، صدابردار: معین ایرانپور، دستیار تصویربرداری: حمید سعادت، تدوین: حسن نقاشی و هادی مهدوی.

این مستند در مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی تولید شده است.

خلیج فارس:مژده لواسانی مجری معروف تلویزیون عکس جدیدی از خود در جزیره کیش منتشر کرد.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از برترین ها؛مژده لواسانی (زاده ۲۰ آبان ۱۳۶۸ در تهران) مجری، بازیگر، سردبیر، نویسنده، کارگردان و گوینده اهل ایران است. وی دارای مدرک کارشناسی حقوق است.

خلیج فارس: بعضی آدم‌ها کار خودشان را می‌کنند. قائلند به رسالتی که برای خودشان تعریف کرده‌اند و این رسالت را همه‌جا همراه خود دارند؛ در هر شغلی، در هر جایگاهی و در هر لباسی.یکی از آنها داریوش فرضیایی است یا همان عموپورنگی که میلیون‌ها کودک در ایران با تماشای برنامه‌های او قد کشیده‌اند، شادی را با او تجربه کرده‌اند، ابراز وجود و ابراز احساسات را با او مزه کرده‌اند و آداب و سنن و رفتارهای پسندیده و ارزش‌های اجتماعی را با او فهمیده‌اند.

روزنامه فرهیختگان نوشت: از ۱۳۷۶ که نخستین تجربه حضور او در تلویزیون بود تا امروز، هزاران ساعت برنامه زنده یا ضبط‌شده از او درتلویزیون، پلتفرم‌ها و فضای مجازی منتشر شده و بسیاری از کودکان اوقات فراغت خود را پای برنامه او گذرانده‌اند. او و عمو فیتیله‌ای‌ها، حق و سهم بزرگی بر گردن کودکان ایران در دو سه دهه اخیر دارند درست مثل مجید قناد و دیگر همکارانش و دیگر عزیزانی که پیش از اینها وقت، استعداد و هنر خود را برای سرگرم کردن کودکان و نوجوانان صرف کردند.

داریوش فرضیایی کم‌حاشیه و محترم بود و ماند و مسلما خواهد ماند. در تمام این سال‌ها کوشید تا از هر گونه ورود به حواشی خودداری کند. از سیاست دور ماند که در صداوسیمای ایران نکته عجیبی است. از هرگونه حاشیه سیاسی یا اخلاقی فاصله گرفت و همواره دوست خوب کودکان سرزمین باقی ماند.

داریوش فرضیایی چه در سال‌هایی که نامبروان تلویزیون بود و برنامه زنده روزانه داشت، چه در روزهایی که برنامه زنده‌اش را لغو کردند تا برنامه ضبط‌شده‌اش به نمایش گذاشته شود و چه در روزهایی که دیگر در تلویزیون برای او جایی باقی نماند، مشی اخلاقی خود را تغییر نداد. او آدم رفتن به برنامه‌های عجیب‌وغریب با پشت‌پرده‌های عجیب‌وغریب نبود. هر جا رفت، در هر رسانه‌ای که به دستش رسید کار کودک کرد و کارش هم نه اقتصادی که فرهنگی بود.

او کوشید تا نمونه خوبی باشد از آنچه باید به کودکان این سرزمین آموزش داد. شادی، موسیقی، خنده، حال خوب و اخلاق. تلاش کرد تا به کودکان ایران هنر زندگی را بیاموزد و این دقیقا همان رسالتی است که رسانه‌های جمعی دارند. هیچ‌وقت برای خودش شأنی از این لحاظ قائل نشد که مثلا من برای خودم کسی شده‌ام و دیگر نباید «اردک تک‌تک، تک‌تک اردک» بخوانم. او با وجود آنکه دیگر جوان ۲۰ سال قبل نیست و حالا ۵۰ سال دارد، هنوز هم آماده است تا اگر کودکی دید برایش شعری بخواند و او را بخنداند. همین چند روز پیش بود که جایی ویدئوی ضبط‌شده‌ای دیدم از او که روی سنی ایستاده و مادران و پدران و کودکان در کنار هم دارند با او همان شعر کودکانه‌اش را همخوانی می‌کنند. نمای کاملی از خانواده‌ای که همه اعضای آن مشتریان پروپاقرص بساط عموپورنگ بوده و هستند.

این روزها او دیگر در تلویزیون ایران جایی ندارد. به دلایلی که در حوصله این بحث و در حوصله من و شما و احتمالا در حوصله عمو پورنگ نازنین هم نمی‌گنجد، این مرد این روزها دانشگاه تربیت کودک خود را از ساختمان جام‌جم به فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی منتقل کرده و همچنان مشغول همان رسالتی است که صحبتش شد. آموزش دادن. او این روزها به کودکان از قاب اینستاگرام می‌آموزد که فرزند باید در خدمت والدینش باشد. تلاش او برای نگهداری از مادرش فرصتی است برای آموزش بدیهی‌ترین نکات اخلاقی به نسلی که احتمالا بیشترین شکاف تاریخی و نسلی با والدین را تجربه می‌کند. اینکه باید از مادرت مراقبت کنی، هوایش را داشته باشی و با او همیشه درست صحبت کنی.

این روزها در مواجهه با زندگی کاملا متفاوت روزمره با زمان کودکی‌هایمان و در مواجهه با بی‌پرواترین نسل تاریخ، هنوز عموپورنگ‌ها سنگر آموزش دادن، امید بستن و جنگیدن برای تربیت نسل‌های بعدی را رها نکرده‌اند. آن رسالت شخصی که صحبتش بود اینجا خود را نمایان می‌کند. عمو پورنگ می‌تواند بساط برنامه شخصی و برند خودش را بردارد و هر جای این کره خاکی که دلش خواست پهن کند. او می‌تواند در هر جایی از این دنیا و در هر پلتفرمی که دلش خواست برنامه‌اش را اجرا کند و درآمدی رویایی و نجومی را به دست بیاورد.

با این همه او انتخاب کرده که داخل مرزهای کشورش و از طریق شبکه‌های اجتماعی با کودکان سرزمینش ارتباط بگیرد و به آنها لبخند، حال خوش و از همه مهم‌تر اخلاق را هدیه کند. اینکه او می‌تواند این‌گونه از برند خودش برای انتشار دادن محتوایی فرهنگ‌ساز استفاده کند اهمیتی ورای حد تصور ما دارد. اینکه او می‌تواند با یک حساب کاربری ساده در فضای مجازی بازدیدی بیش از برنامه‌های روزمره کودک و نوجوان تلویزیون داشته باشد حاصل اعتمادی است که از مخاطبان خود کسب کرده. اعتمادی که حاصل سه دهه خاطره و فرهنگ‌سازی برای چندین نسل پی در پی است. نمی‌توان و نباید ارزش و اهمیت کار بزرگی که می‌کند را نادیده گرفت. باید دیگران را هم تشویق کرد که همین سلوک را در پیش بگیرند.