سروش صحت

خلیج فارس:سروش صحت امروز، کارگردان صاحب‌سبکی در سینما و تلویزیون کشورمان محسوب می‌شود. کارگردانی که تلاش کرده تا فرم روایی کار‌های خود را به دنیای فانتزی و انتزاعی نزدیک کرده و با شکستن کلیشه‌های گروتسک‌های کم‌تعداد رایج، به سبک جدیدی در سازمان روایت برسد که تا اینجا، با استقبال خوبی از جانب مخاطبان مواجه شده است.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از ایرنا، صحت در نخستین تجربه‌های کارگردانی خود در تلویزیون یعنی چارخونه، ساختمان پزشکان و پژمان، به رگه‌های از این انتزاع اکتسابی می‌رسد. این شاخصه‌ها در شمعدونی تقویت می‌شود و در سه‌گانه لیسانسه‌ها، به ثبات مفهومی و بصری رسیده و آن خط تا امروز، در ۲ کار سینمایی این کارگردان، ساری و جاری ملموس است.

صبحانه با زرافه‌ها پس از جهان با من برقص، دومین تجربه سینمایی صحت در چنین فضایی است. یک گروتسک آرام و پربازیگر که تلاش شده تا برخلاف کار‌های اخیر کارگردان، فضا‌های بصری متفاوت‌تری را به خود ببیند و لوکیشن‌های داخلی و خارجی بیشتری را تجربه کند. خلاقیت ماهیتی که در این فیلم دیده می‌شود، به نسبت دو ساخته قبلی صحت یعنی جهان با من برقص و مگه تموم عمر چند تا بهاره، از ضریب ابتکار کمی برخوردار است و درواقع در همان پارادایم تعریف می‌شود و تنها تفاوت را می‌توان به فضا‌های به‌نسبت پرتعداد فیلم نسبت داد.

صبحانه با زرافه‌ها در چنین فضایی، می‌تواند حسن‌ختام شکوهمندانه‌ای برای این شکل روایت در دنیای سینمایی صحت باشد. تولیدات بعدی این کارگردان در چنین اتمسفری، جذابیت چندانی برای مخاطب نخواهد داشت و چسب آن نمی‌گیرد. آنِ موردنظر کارگردان در چنین پروسه بصری و روایی، در چندین کار اخیر، به خوبی قوام یافت و آن ابتکار ذاتی خود را به مخاطب خوراند و اگر ادامه این پروسه، با همین فرمول به جلو پیش رود، آورده چندانی را برای کارگردانش به ارمغان نخواهد آورد؛ مگر اینکه ذهن فانتزی‌دوست صحت و ایمان صفایی، دست به خلاقیت‌ها و پیشروی‌های جذاب دیگری در چنین مختصاتی بزند که این، همان توسعه مطلوبی است که عموما در جهان خاص یک فیلم‌ساز مطرح است و به نقطه‌ای برای بقا و فنای یک تفکر انحصاری تبدیل می‌شود.

خاص بمان!

صبحانه با زرافه‌ها همچنان که در دوران جشنواره فجر با اقبال خوبی از جانب مخاطبان مواجه شد، قطعا در اکران عمومی نیز بازخورد‌های خوبی خواهد گرفت. این بازخورد خوب و فروش طلایی، حکم سرابی را دارد که در این بزنگاه مهم کارنامه سروش صحت، بسیار سرنوشت‌ساز است و میزان بقای عمر کاری این کارگردان را مشخص می‌کند. حیف است که چنین رویکرد منحصربه‌فردی در سینمای ایران، به کلیشه بیفتد و کارهایش به مانند آثار برخی کارگردانان سری‌ساز، هیچ اتفاق و جریان‌سازی را در سینما رقم نزند.

صبحانه با زرافه‌ها می‌تواند آخرین ساخته سروش صحت در روند موفقی باشد که وی طی چندین سال اخیر به کار گرفته است. تکرار این روند که در چند فیلم و سریال به کار گرفته شده، موفقیتی را برای آقای کارگردان رقم نخواهد زد؛ بنابراین حساسیت‌های بسیاری حول اثر بعدی این کارگردان رقم خواهد خورد که وی چه دستاورد جدیدی را به جهان جدیدی که خلق کرده، اضافه خواهد کرد.

ما حق داریم که از امروز، برای این کارگردان نواندیش که تا این اندازه کار جدید با قالب‌های مبتکرانه ساخته، مضطرب باشیم و با نگرانی، گام‌های بعدی او را رصد کنیم. سینما، سکو‌های نمایش خانگی و تلویزیون، تا همیشه سروش صحت را یک کارگردان خاص می‌خواهد.

خلیج فارس:سروش صحت در فیلم «بی بدن» نقشی موثر و متفاوت از خود به نمایش گذاشته است و همچنین فیلم «صبحانه با زرافه‌ها» هم می‌تواند برای او سیمرغ کارگردانی به ارمغان بیاورد.
بازیگرِ «بی بدن» و کارگردانِ «صبحانه با زرافه‌ها»

به گزارش «خلیج فارس» به نقل ازفرارو، فیلم «گیج‌گاه» آخرین فیلمی است که با بازی سروش صحت در سینما‌ها اکران شد و او امسال با فیلم «بی بدن» ساخته مرتضی علیزاده در چهل‌ودومین جشنواره فیلم فجر حضور دارد.

براساس عکسی که از نقش صحت در این فیلم منتشر شده، به نظر می‌رسد نقشی متفاوت را به کارنامه‌اش اضافه کرده و باید دید در این نقش چطور ظاهر شده است.

فیلم «بی بدن» براساس داستانی واقعی به یکی از جنجالی‌ترین پرونده‌های جنایی چند ساله اخیر پرداخته و یکی از فیلم‌های کنجکاوی‌برانگیز این دوره از جشنواره به حساب می‌آید.

صحت علاوه بر اینکه امسال در فیلم «بی بدن» به عنوان بازیگر حضور دارد، دومین فیلم‌اش «صبحانه با زرافه‌ها» را هم کارگردانی کرده که قرار است در چهل‌ودومین جشنواره فیلم فجر به نمایش دربیاید.

در این فیلم که به گفته صحت در مورد بخشیدن است، هادی حجازی‌فر، هوتن شکیبا، بهرام رادان و پژمان جشمیدی نقش‌آفرینی کرده‌اند.

همچنین اولین ساخته صحت با نام «جهان با من برقص» در سی‌وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی را دریافت کرد.
کارگردان سریال‌های موفق

اگر چه بخش قابل توجهی از کارنامه سروش صحت به نویسندگی سریال‌های تلویزیونی برمی‌گردد که همگی موفق و کم نظیر بوده‌اند، اما نباید بازی‌های او را در فیلم‌های سینمایی و مجموعه‌های تلویزیونی فراموش کرد.

صحت بازیگری را از اواخر دهه ۷۰ آغاز کرد و در سریال‌های «جنگ ۷۷»، «ببخشید شما»، «داستان یک شهر» و… نقش‌آفرینی کرد و بعد از چندین و چند سال بازیگری و نویسندگی، به سمت کارگردانی آمد.

او تا به حال کارگردانی مجموعه‌های «چارخونه»، «ساختمان پزشکان»، «پژمان»، «شمعدونی و «لیسانسه‌ها» و را برعهده داشته است که به جز «چارخونه»، همگی مورد استقبال مخاطبان قرار گرفتند و بار‌ها از شبکه‌های مختلف تلویزیون بازپخش شده‌اند و نام خودش هم در این سریال‌ها به عنوان نویسنده وجود داشته است.

همچنین مجموعه «مگه تموم عمر چند تا بهاره» هم آخرین سریالی بود که به کارگردانی و نویسندگی صحت ساخته شد و از پلتفرم نماوا پخش شد.
صحت که از ابتدا تمرکزش روی نویسندگی بوده، معمولا در آثار تلویزیونی و سینمایی به عنوان یکی از نقش‌های فرعی مقابل دوربین قرار گرفته و نقش‌هایش هر چند کوتاه، به یادماندنی و قابل اهمیت بوده است.

مثلا مخاطبان تلویزیون آن پسر سر به زیر و عاشق‌پیشه سریال «زیر زمین» را هیچوقت فراموش نمی‌کنند یا سینمارو‌ها شخصیت برزو در فیلم «نان، عشق و موتور ۱۰۰۰» را که پسری ساده و باز هم عاشق‌پیشه بود را همچنان به یاد دارند و حتی شخصیت سامی در فیلم «پوپک و مش ماشاالله» که از فرنگ آمده بود تا با دختر موردعلاقه‌اش ازدواج کند.

همچنین صحت در سریال «تب سرد» نقش پلیسی متهعد را برعهده داشت که یکی از نقش‌های متفاوت او به حساب می‌آید. فیلم «بی بدن» از جدیدترین نقش‌آفرینی‌های این بازیگر محسوب می‌شود که باید دید در این فیلم چطور ظاهر شده است.