سیب زمینی

خلیج فارس: غذاهای سیاه، غنی از آنتی اکسیدان ها، فیبر و مواد مغذی ضروری، به دلیل مزایای بالقوه در کاهش وزن مورد توجه قرار گرفته‌اند. در این مطلب به پنج غذای سیاه اشاره شده است که می‌توانند به شما کمک کنند تا وزن اضافی خود را به طور موثر کاهش دهید.

به گزارش خلیج فارس؛ برای کاهش وزن ترکیب کردن غذاهای غنی از مواد مغذی که متابولیسم را افزایش می‌دهند و به چربی سوزی کمک می‌کنند، اهمیت زیادی دارد.

بر همین اساس غذاهای سیاه، غنی از آنتی اکسیدان ها، فیبر و مواد مغذی ضروری، به دلیل مزایای بالقوه در کاهش وزن مورد توجه قرار گرفته‌اند. در این مطلب به پنج غذای سیاه اشاره می‌کنیم که می‌توانند به شما کمک کنند تا وزن اضافی خود را به طور موثر کاهش دهید.

لوبیای سیاه

لوبیای سیاه یکی از منابع غنی غذایی محسوب می‌شود که حاوی پروتئین و فیبر بالا با حداقل چربی است. این پروتئین به ساخت و ترمیم ماهیچه‌ها کمک می‌کند که به نوبه خود متابولیسم را افزایش می‌دهد و به سوزاندن کالری کمک می‌کند. فیبر موجود در لوبیای سیاه باعث ایجاد احساس سیری، کاهش دریافت کالری کلی و جلوگیری از پرخوری می‌شود. علاوه بر این، کربوهیدارت های دیر هضم موجود در لوبیای سیاه به حفظ سطح قندخون ثابت کمک می‌کند. می توانید لوبیا سیاه را به سالاد، سوپ و خورش اضافه کنید یا از آن به عنوان پایه‌ای برای همبرگرهای گیاهی و تاکو استفاده کنید.

برنج سیاه

برنج سیاه که اغلب به عنوان «برنج ممنوع» شناخته می شود، مملو از آنتی اکسیدان‌ها، به ویژه آنتوسیانین‌ها است که به آن رنگ متمایز می‌دهد. این آنتی اکسیدان‌ها به کاهش التهاب، که یکی از موانع اصلی کاهش وزن است کمک می‌کنند. برنج سیاه همچنین سرشار از فیبر است که به هضم غذا کمک کرده و احساس سیری را تقویت می‌کند. بر خلاف برنج سفید، برنج سیاه دارای شاخص گلیسمی پایینی است که به تنظیم سطح قند خون کمک می‌کند و خطر افزایش انسولین را کاهش می‌دهد که می‌تواند منجر به ذخیره چربی شود. از برنج سیاه به عنوان جایگزین برنج سفید یا قهوه‌ای در غذاهایی مانند سیب زمینی سرخ کرده و انواع پلوها استفاده کنید.

شاه توت

شاه توت میوه‌ای کم کالری و غنی از مواد مغذی است که می‌تواند یک مکمل عالی برای رژیم کاهش وزن باشد. این میوه سرشار از فیبر است که به هضم غذا کمک کرده و مدت طولانی تری احساس سیری ایجاد می‌کند. آنتی اکسیدان‌های موجود در شاه توت، به ویژه ویتامین C و آنتوسیانین‌ها، به مبارزه با استرس اکسیداتیو و التهاب کمک می‌کنند. شیرینی طبیعی شاه توت می‌تواند هوس‌های شکر را بدون کالری اضافه برطرف کند و آن‌ را به جایگزینی سالم برای میان وعده‌های شیرین تبدیل کند.

دانه‌های چیا

دانه های چیا، اگرچه ریز هستند، اما به طرز باورنکردنی سرشار از مواد مغذی هستند. آن‌ها منبع عالی اسیدهای چرب امگا۳، فیبر و پروتئین محسوب می‌شوند که همگی برای کاهش وزن مفید هستند. دانه‌های چیا وقتی در آب خیس می‌شوند، منبسط می‌شوند و قوام ژل مانندی پیدا می‌کنند که به سیری و هیدراته نگه داشتن شما کمک می‌کند. محتوای فیبر به هضم کمک می‌کند و گرسنگی را کاهش می‌دهد، در حالی که پروتئین به ساخت توده عضلانی کمک می‌کند و متابولیسم را افزایش می‌دهد. دانه‌های چیا را می‌توان به اسموتی‌ها، ماست و بلغور جو دوسر اضافه کرد یا از آن‌ها برای تهیه پودینگ چیا استفاده کرد.

عدس سیاه

عدس سیاه که به نام عدس بلوگا نیز شناخته می‌شود، یک جواهر غذایی مملو از پروتئین، فیبر و مواد معدنی ضروری است. این نوع عدس کالری کمی دارد اما سیری بالایی دارد و به همین دلیل به یک غذای ایده آل برای کاهش وزن تبدیل شده است. محتوای فیبر بالا در عدس سیاه به هضم غذا و حفظ سطح قند خون ثابت کمک می‌کند، در حالی که پروتئین موجود در این عدس از رشد ماهیچه‌ها و متابولیسم حمایت می‌کند. عدس سیاه همچنین دارای طعمی غنی و خاکی است که مزه انواع غذاها را تقویت می‌کند. این عدس را می‌توانید در سوپ، سالاد و خورش میل کنید یا آن‌ها را به‌عنوان غذای جانبی یا پایه شیرینی‌های گیاهی سرو کنید.

منبع: همشهری آنلاین

خلیج فارس: تا به حال به این موضوع فکر کرده‌اید که آیا غذاهایی که مجدد گرم می‌کنید، برای مصرف دوباره بی‌خطر هستند یا نه؟ برای پاسخ به این سؤال، این مطلب را تا انتها بخوانید.

به گزارش خلیج فارس؛ برخی از مواد غذایی مصرفی ممکن است پس از گرم کردن مجدد، ارزش غذایی خود را از دست بدهند و حتی خوردن آنها مضر باشد. چند مورد از غذاهایی که گرم کردن دوباره آنها توصیه نمی‌شود، عبارتند از:

۱. سبزیجات حاوی نیترات

از گرم کردن مجدد سبزیجاتی چون اسفناج، هویج، شلغم یا حتی کرفس در مایکروویو بپرهیزید. این سبزیجات غنی از نیترات هستند و هنگامی که دوباره در معرض حرارت قرار گیرند، ممکن است ترکیبات سمی و سرطان‌زا در آنها آزاد شود. هم‌چنین اسفناج حاوی مقدار زیادی آهن است و حرارت دادن و گرم کردن مجدد اسفناج، آهن موجود در آن را اکسید می‌کند. اکسیداسیون آهن باعث تولید رادیکال‌های آزاد خطرناکی می‌شود که در بروز ناباروری و سرطان نقش دارند.

۲. برنج

طبق تحقیقات، خوردن برنجِ دوباره گرم‌شده، احتمال مسمومیت غذایی را به همراه دارد. هنگامی که برنج دوباره گرم می‌شود و بعد به دمای محیط می‌رسد، هاگ‌هایی در آن تولید و تکثیر می‎شوند که ماهیت سمی دارند.

۳. تخم مرغ

مواد غذایی با پروتئین بالا، مانند تخم مرغ، حاوی مقدار زیادی نیتروژن هستند. این نیتروژن ممکن است در اثر گرم شدن مجدد اکسید شود و باعث سرطان شود. تخم‌مرغ را پس از پختن یا آب‌پز کردن، بلافاصله بخورید.

۴. مرغ

گرم کردن دوباره مرغ، ترکیب پروتئینی آن را تغییر می‌دهد و باعث بروز مشکلات گوارشی خواهد شد. اگر قصد دارید غذاهایی متشکل از مرغ، مانند جوجه کباب، را مجدد گرم کنید، باید اطمینان حاصل کنید که کاملا مغزپخت شده باشد و در دمای پایین گرم شود.

۵. سیب زمینی

سیب زمینی، منبع غنی ویتامین B۶، پتاسیم و ویتامین C است و گرم کردن مجدد آن احتمال سمی شدن و تولید برخی باکتری‌های ایجادکننده بوتولیسم را در بر دارد. هم‌چنین قرار دادن سیب زمینی پخته‌شده در دمای اتاق نیز تولید باکتری را افزایش می‌دهد. اگر می‌خواهید از رشد باکتری‌ها جلوگیری کنید، بهتر است سیب زمینی پخته‌شده را در یخچال نگهداری کنید.

۶. قارچ

توصیه می‌شود غذاهای حاوی قارچ را به محض آماده شدن بخورید و نگذارید چیزی از آن باقی بماند که مجبور به گرم کردن مجدد شوید؛ زیرا قارچ منبعی از پروتئین‌ها و مقادیر زیادی مواد معدنی است که با گرم کردن مجدد، ماهیت این ترکیبات تغییر می‌کند و خوردن آن منجر به مشکلات گوارشی می‌شود. هم‌چنین حرارت دادن دوباره به قارچ، باعث تولید سمومی می‌شود که حاوی نیتروژن اکسیدشده و رادیکال‌های آزاد است.

۷. روغن‌های فشرده

یکی از بهترین منابع امگا ۳، روغن‌های فشرده مانند روغن بذر کتان، روغن زیتون و روغن کانولا هستند. چربی امگا ۳ به درجه حرارت بسیار حساس است و در دمای بالای ۴۰ درجه سانتیگراد فاسد می‌شود. بنابراین هرگز روغن فشرده را قبل از مصرف گرم نکنید. حرارت دادن این روغن‌ها سبب آزاد شدن ترکیبات سمی می‌شود.

منبع: خبرآنلاین

خلیج فارس: درست مانند برخی از میوه هایی که هرگز نباید آنها را پوست بگیرید، چند سبزی نیز وجود دارد که نباید پوست آن ها را جدا کنید. در غیر این صورت، مزایای فوق العاده آنها را از دست خواهید داد.

به گزارش خلیج فارس؛ پوست سبزیجات اغلب سرشار از آنتی اکسیدان، فیبر و سایر مواد مغذی ضروری است و ما بدون فکر کردن به آن، آنها را پوست می گیریم. با این حال، دور انداختن پوست برخی از سبزیجات می تواند شما را از محتوای غذایی کلی سبزیجات محروم کند.

سبزیجات بخشی ضروری از یک رژیم غذایی سالم هستند، زیرا سرشار از مواد مغذی مورد نیاز برای تغذیه بدن و حفظ سلامتی هستند. پوست برخی از سبزیجات گنجینه ای از مواد مغذی ضروری را برای بدن فراهم می کند. از این رو، به جای پوست کندن سبزیجات، درباره فواید سلامتی خوردن چند سبزی با پوست یاد بگیرید.

در اینجا ۴ سبزی که به طور ایده آل نباید قبل از خوردن پوست آنها را جدا کنید آورده شده است:
۱. سیب زمینی
سیب زمینی جزء اصلی دستور های غذایی و پوست آن منبع غنی از فیبر، ویتامین ها و مواد معدنی است. آنها حاوی پتاسیم بیشتری نسبت به گوشت هستند که برای سلامت قلب و عملکرد عضلات ضروری است.

در واقع، پوست سیب زمینی مملو از آهن است که به حمایت از عملکرد گلبول های قرمز خون کمک می کند. از این رو، باقی ماندن پوست روی سیب‌زمینی نه‌تنها بافت لذت‌بخشی به آن می دهد، بلکه محتوای غذایی آن را نیز افزایش می‌دهد. اطمینان حاصل کنید که آنها را به درستی می شویید تا همه آلودگی ها قبل از پخت و پز پاک شوند.

۲. هویج
پوست هویج برای خوردن کاملا بی خطر و در واقع مفید است. پوست یا لایه ی نازک سطح هویچ، حاوی مواد مغذی متعددی از جمله آنتی‌اکسیدان‌ها، ویتامین C، B۳، فیبر غذایی و فیتونوترینت‌ها است. این مواد مغذی به دلیل تقویت سیستم ایمنی و نقش آنها در حفظ سلامت پوست و بینایی شناخته شده اند. همچنین محتوای بتاکاروتن که به هویج رنگ نارنجی پر جنب و جوش می دهد به بهبود هضم و سلامت کلی کمک می کند.

۳. خیار
خیار را هم باید با پوست آن بخورید. پوست خیار سرشار از فیبر، ویتامین ها و مواد معدنی از جمله ویتامین K است که برای جلوگیری از لخته شدن خون و سلامت استخوان ها ضروری است.

پوست خیار همچنین منبع سیلیس است، ترکیبی که از سلامت پوست، مو و ناخن حمایت می کند. پوست خیار را در سالاد یا میان‌وعده‌های خود بگنجانید تا تغذیه‌ای بیشتری داشته باشید و هیدراته بمانید.

۴. کدو سبز
هم گوشت و هم پوست کدو سبز فواید زیادی برای سلامتی دارند، مانند هضم بهتر، بهبود خلق و خو و استخوان سازی. پوست کدو منبع فوق العاده ای از فیبر رژیمی، ویتامین C و پتاسیم است. چه در حال تفت دادن کدو باشید یا کباب کردن یا افزودن آن به غذاهای دیگر، باقی گذاشتن پوست کدو سبز یک راه عالی برای افزایش ارزش غذایی آن است.

بنابراین، اکنون می دانید کدام سبزیجات را هرگز نباید پوست بگیرید؛ اما مطمئن شوید که قبل از خوردن یا استفاده از این سبزیجات برای پخت و پز، آنها را کاملا بشویید تا آلودگی ها و آفت کش های آن را از بین ببرید!

منبع: برترین ها

خلیج فارس: فناوری نوین با ارائه وسایل و لوازمی از مایکروویو گرفته تا یخچال، زندگی را آسان‌تر کرده است. اما، آیا می دانید که در بسیاری از مواقع، این لوازم می‌توانند عامل بیماری‌ها نیز باشند؟ یخچال یکی ازاین لوازم است. هدف اصلی از نگهداری مواد غذایی در یخچال، کاهش حرارت غذا، کاهش دمای آن و نگهداری طولانی‌تر است. دکتر دیمپل جانگدا، متخصص طب سنتی، در یک پست اینستاگرامی، چند غذای طبیعی را فهرست کرده که در یخچال می‌توانند سمی شوند.

به گزارش خلیج فارس؛ در این مطلب به نقل از این متخصص طب سنتی به موادغذایی که در یخچال می‌توانند سمی شوند، اشاره کرده‌ایم.

سیر

دکتر دیمپل جانگدا در ویدیوی خود که در اینستاگرام انتشار داده پیشنهاد کرده است: سیر پوست کنده نخرید و آن را در یخچال نگذارید زیرا خیلی زود شروع به کپک زدن می‌کند. کپک سیر با سرطان مرتبط است. همیشه سیر با پوست بخرید، فقط قبل از پختن پوست آن را بکنید و بیرون از یخچال نگهداری کنید.

پیاز

پیاز در برابر دمای پایین مقاوم است. وقتی آن را در یخچال قرار می‌دهید، نشاسته آن به شکر تبدیل می‌شود و شروع به کپک زدن می‌کند. مردم معمولا این عادت را دارند که نصف پیاز را بریده و نیمی دیگر را در یخچال نگهداری کنند. هرگز این کار را نکنید، زیرا تمام باکتری‌های ناسالم را از محیط اطراف به خود جذب می‌کند.

زنجبیل

وقتی دوباره زنجبیل را منجمد می‌کنید خیلی سریع شروع به کپک زدن می‌کند و این کپک با نارسایی کلیه و کبد مرتبط است. آن را در یخچال قرار ندهید. زنجبیل به عنوان یک گیاه دارویی یک ماده بسیار مغذی است. گفته می‌شود که خوردن زنجبیل می‌تواند یبوست و سایر علل نفخ و گاز روده را کاهش دهد. همچنین سرشار از آنتی اکسیدان است.

برنج

مردم عادت دارند برنج پخته شده را در یخچال نگهداری کنند، اما در واقع، برنج یکی از موادی است که زودتر کپک می‌زند و اگر قرار است آن را در یخچال نگهداری کنید، ۲۴ ساعت بیشتر نگه ندارید. سازمان خدمات بهداشت ملی بریتانیا در این باره در گزارشی تحقیقی اعلام کرده است که برنج را نباید در یخچال به مدت بیش ۱ روز تا گرم شدن مجدد نگهداری کرد چرا که احتمال سمی شدن آن وجود دارد. این گزارش همچنین به این نکته اشاره می‌کند که وقتی برنج را دوباره گرم می‌کنید، همیشه بررسی کنید که کاملا دم بکشد. همچنین برنج را نباید بیش از یک بار گرم کرد.

سیب زمینی

گفته می‌شود که نگهداری سیب زمینی در یخچال کار خوبی نیست. بهتر است سیب زمینی‌ها را در کیسه‌ای از جنس کاغذ در دمای اتاق نگهداری کنید تا بافت و طعم آن‌ها حفظ شود. رطوبت یخچال می‌تواند بافت آن‌ها را تغییر دهد و بیش از حد شیرین کند. فلفل دلمه‌ای را نیز نباید در یخچال نگهداری کرد. برای تردی مطلوب، فلفل دلمه‌ای باید در دمای اتاق نگهداری شود. نگهداری فلفل دلمه‌ای در یخچال باعث می‌شود که تردی آن کمتر شود.

منبع: همشهری آنلاین

خلیج فارس: شما برای محبت به دیگران چه کار می‌کنید به آنها حرف‌های زیبا می‌زنید و قربان صدقه‌شان می‌روید؟ برایشان هدیه می‌خرید و آن را در مناسبتی مناسب تقدیم می‌کنید؟ مدام مثل پروانه دور و برشان می‌چرخید تا بدانند حسابی هوایشان را دارید؟ شاید همه این کارها را انجام دهید اما یک کار هست که شاید کمتر به آن فکر کرده باشید، کاری که ناخودآگاه انجام می‌دهید بدون آنکه بدانید آن را برای ابراز محبت به دیگران انجام داده‌اید؛ غذا پختن. بله غذا درست کردن کاریست که خیلی از ما برای محبت به دیگران آن را انجام می‌دهیم و در واقع برای اینکه مهر خود را به دیگران نشان دهیم برای آنها آشپزی می‌کنیم. تصور کنید مادر خود را برای مدتی طولانی است که ندیده‌اید وقتی می‌خواهید او را ببینید دوست دارد بهترین غذاها را برای شما آماده کند. مدام می‌پرسد چه چیزی می‌خواهی برایت درست کنم؟ او سفره را با انواع غذاهایی که دوست دارید رنگین می‌کند و به این شکل محبتش را به شما نشان می‌دهد.

به گزارش خلیج فارس؛ در سکانسی از فیلم «پری» مهرجویی داداشی که نقشش را علی مصفا بازی می‌کند به پری با بازی نیکی کریمی می‌گوید: «چرا این سوپ را نخوردی مامان آن را با عشق برایت درست کرده بود.» با عشق درست کردن اصلاً طعم غذا را متفاوت می‌کند، حتماً همه ما تجربه‌اش را داریم. آشپزی برای رفع تکلیف کجا و با عشق و علاقه درست کردن یک غذا برای پذیرایی از عزیزدل کجا؟!

با این حساب هر چقدر زمان بیشتری برای پخت یک غذا صرف شود انگار میزان عشق و علاقه آشپز هم بیشتر بوده. پس از این رو می‌توان غذای ایرانی را غذایی عاشقانه دانست. غذایی که ساعت‌ها زمان برای پختنش صرف می‌شود. هزار جور فوت کوزه‌گری دارد و در نهایت طعم و عطرش دل همه را می‌برد. طرفدارانش هم فقط خود ایرانی‌ها نیستند و کافیست کسی یک لقمه از خورشت‌های دلبرانه به همراه پلوی زعفرانی را میل کرده باشد تا همیشه مرید آن شود.

محمود سال‌هاست در کانادا رستوران ایرانی دارد. او از کسانی می‌گوید که ایرانی نیستند اما عاشق غذای ایرانی‌اند: «درست است که بیشتر مشتریانی که به رستوران من می‌آیند ایرانی هستند اما همیشه مشتری‌هایی از سایر ملیت‌ها داریم. تعداد مشتریان از امریکا و کانادا و اروپا بیشتر است و از آسیای شرقی تقریباً می‌شود گفت مشتری خاصی نداریم. برعکس تصوری که فکر می‌کنند بیشتر عاشق کباب‌های ایران هستند، خورشت‌های ما اینجا خیلی طرفدار دارند خصوصاً خورشت قیمه. خیلی مشتری‌های خارجی می‌گویند که هیچ وقت چیزی مشابه آن نخورده‌اند. خصوصاً قیمه با سیب زمینی خیلی از طرفدار دارد و طرفدارش از قیمه بادمجان بیشتر است. در واقع می‌توانم بگویم غذاهایی که با بادمجان درست می‌شود خیلی از نظر ذائقه غیر ایرانی‌ها جذاب نیست. یک چیزی که خیلی غذاهای ایرانی را برای غیر ایرانی‌ها جذاب و دلپذیر می‌کند طعم زعفران است این مسأله آنقدر اهمیت پیدا کرده که خودشان زعفران را می‌خرند و در غذاهای مختلف استفاده می‌کنند. شما الان در سوپرمارکت‌های غیر ایرانی هم زعفران پیدا می‌کنید چون جای خود را باز کرده است.»

مهران ساکن هلند هم وقتی به رستوران‌های ایرانی مراجعه می‌کند تعداد زیادی از اروپایی‌ها و بویژه خود هلندی‌ها را می‌بیند که برای صرف غذا آمده‌اند. به عقیده او هلندی‌ها از غذای ملل استقبال خوبی می‌کنند و در این بین غذاهای ایرانی توانسته جای مخصوصی برای خود باز کند. حتی یک آشپز هلندی هم هست که در صفحه اینستاگرام خود آموزش پخت غذاهای ایرانی می‌دهد و خودش نیز دائم در حال یاد گرفتن طبخ انواع غذاهای ایرانی است.

مهران می‌گوید: «هلندی‌ها به خصوص به فسنجان ما خیلی علاقه دارند چون خودشان عاشق غذاهای شیرین هستند. معمولاً هم در رستوران ایرانی فسنجان یا کباب سفارش می‌دهند. من خودم چند باری که میهمان هلندی داشته‌ام برایشان فسنجان درست کردم و خیلی استقبال کردند. فسنجان شیرین را بیشتر از فسنجان ملس و ترش دوست دارند. به عقیده من اگر بخواهیم یک غذای صددرصد ایرانی را که معرف تمام ویژگی‌های غذای ایرانی باشد معرفی کنیم همان فسنجان بهترین انتخاب است. اینجا شام به عنوان وعده اصلی محسوب می‌شود و برای همین وعده غذایی خوب را شب صرف می‌کنند. در واقع مثل ایران نیست که بیشتر غذاهای چرب و برنجی را ناهار می‌خوریم. البته این را هم بگویم که شام حدوداً ساعت ۷ الی ۷:۳۰ شب صرف می‌شود و از این جهت با ایران تفاوت دارد.»

گفته‌های مهران را امانوئل که هلندی تبار است تأیید می‌کند. او به واسطه شغلش چند دوست ایرانی دارد که چند باری منزل آنها میهمان بوده. برای او انواع چاشنی‌هایی که ایرانی‌ها روی میز غذا استفاده می‌کنند خیلی جالب است. او فسنجان و به قول خودش یک خورشت را که با هویج خیلی زیاد درست می‌شود دوست دارد و ماست با خیار و سبزی هم به نظرش چیز خیلی خوشمزه‌ای است.

امیر هم که سال‌ها در یک رستوران ایرانی در آلمان کار کرده گفته‌های جالب توجهی دارد: «یکی از چیزهایی که خیلی به چشم من آمد و برایم جالب بود این بود که خیلی از آلمانی‌ها و اروپایی‌ها که به رستوران ما می‌آمدند از خوردن سالاد شیرازی بسیار شگفت زده می‌شدند. آنها سالاد شیرازی را یک غذای به اصطلاح شاداب‌کننده عنوان می‌کردند و به نظرشان چیزی بود که آدم را سرحال می‌آورد. ما خودمان وقتی می‌خواهیم سالاد شیرازی کنار غذا بخوریم نهایتاً یکی دو کاسه کوچک می‌خوریم اما با کمال تعجب می‌دیدم که چندین کاسه سالاد شیرازی قبل از غذا می‌خوردند. همیشه از مشتری‌ها سؤال می‌کردیم که سالاد شیرازی را با پیاز میل می‌کنند یا بدون پیاز و در کمال تعجب تمام غیر ایرانی‌هایی که سالاد شیرازی سفارش می‌دادند حتماً می‌خواستند پیاز داخل آن باشد. نکته جالب توجه این است که ما خودمان داخل ایران گاهی عاشق سالادهای فرنگی مثل سالاد سزار هستیم اما خارج از ایران همین سالاد شیرازی خودمان کلی طرفدار پیدا کرده است. یکی از مشتری‌ها هم یک بار عنوان کرد این سالاد را برای اولین بار در بازار تهران خورده و عاشق طعمش شده است.»

این روزها گرچه غذای ایرانی را با چند عنوان معروف مثل فسنجان، قیمه، قورمه سبزی، کباب و از این قبیل می‌شناسند اما غذاهایی هم هست که گذر زمان آنها را به دست فراموشی سپرده و نامشان را از یادها برده است؛ غذاهایی مثل نارنج پلو، سماق پلو، گشنیز پلو، والک پلو، دمپختک و سایر غذاهایی که روزگاری سر سفره‌های ایرانی جایی برای خود داشتند. همچنین تعداد زیادی از غذاهای نواحی وجود دارد که بومی مناطق مختلف ایران هستند و ما امروز نامی از آنها نمی‌شنویم. اگر بگوییم تغییر سبک زندگی و ظهور غذاهای جدید در این امر دخیل بوده بی‌راه نگفته‌ایم. از زمانی که پای فست فودها به سفره غذایی ما باز شد شاید بتوان گفت غذاهای محلی کم کم از سفره‌ها محو شدند. طعم فرآورده‌های گوشتی همراه با پنیر و خامه یک جورهایی نظرمان را نسبت به غذاهایی که با صبر و حوصله زیادی تهیه می‌شدند تغییر داده است. ساندویچ‌های غول پیکر آنچنان ترکیبی از مزه‌های مختلف به شما ارائه می‌دهند که دیگر شاید خیلی دلتان نخواهد سراغ غذایی مثل دمپختک بروید اما از آنجا که انسان به هر حال به ذات خویش برمی‌گردد، این روزها با تعداد زیادی از رستوران‌هایی مواجه می‌شویم که غذاهای محلی و ایرانی اصیل عرضه می‌کنند. همچنین آموزش غذاهای ایرانی در شبکه‌های اجتماعی رونق گرفته و این خبر خوبی است. به هر حال غذا بخش مهمی از فرهنگ ما محسوب می‌شود و ما برای روایت بخشی از خود به طعم و عطر دلنشین غذای ایرانی نیاز داریم؛ غذایی که سالیان سال وسیله ابراز محبت ما به آنها که دوستشان داریم نیز بوده است.

منبع: ایران