مهاجرت

منبع: خبر فوری

خلیج فارس:کارآگاهان جنایی در تلاش هستند تا قاتل دختر خردسال را که به دست فردی آشنا کشته شده است، شناسایی کنند.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از همشهری؛ با گذشت ۵ماه از قتل هولناک دختربچه ۵/۶ساله‌ای به نام نادیا در شهرستان بهارستان، بررسی‌ها نشان می‌دهد که وی احتمالا از سوی فردی آشنا به قتل رسیده است.

بعدازظهر ۹مرداد امسال پلیس شهرستان بهارستان در استان تهران در جریان گم شدن دختربچه ۵/۶ساله‌ا‌ی به نام نادیا قرار گرفت. پدر نادیا می‌‌گفت: دخترم حوالی ساعت۱۳ و پیش از پهن شدن سفره ناهار، برای شستن دست‌هایش به حیاط خانه رفت که دیگر برنگشت. ما همه جا را ‌دنبال او گشتیم اما ردی از دخترم به‌دست نیامد و نمی‌دانیم چه بلایی بر سرش آمده است.

با اظهارات این مرد، تحقیقات برای یافتن دختربچه گمشده آغاز شد تا اینکه یک روز بعد جسد بی‌جان و غرق خون او در گودالی در زمین‌های خالی حوالی خانه‌شان پیدا شد. با حضور پلیس در محل حادثه معلوم شد که نادیا همان روزی که گم شده بود، به طرز وحشتناکی به قتل رسیده و قاتل جسدش را به این محل منتقل و در آنجا رها کرده است.

با پیدا شدن جسد دختربچه خردسال، تحقیقات برای شناسایی عامل یا عاملان جنایت آغاز شد. مأموران در بررسی‌های بیشتر متوجه شدند که نادیا هشتمین فرزند یک خانواده 13نفره افغان بود که حدود 6ماه پیش از حادثه از افغانستان به ایران مهاجرت کرده و با اجاره خانه‌ای در شهرستان بهارستان، در آنجا ساکن شده بودند. پدر نادیا به همشهری می‌گوید: ما در خانه‌ای در میمنت‌آباد بهارستان زندگی می‌کنیم. در افغانستان وضعیت‌مان بد شده بود و برای همین به ایران مهاجرت کردیم و من کارگری می‌کردم تا شکم زن و بچه‌هایم را سیر کنم.

او درباره روند رسیدگی به پرونده قتل دخترش می‌گوید: نادیا ظهر نهم مرداد گم شد. ظهر آن روز برای شستن دست‌هایش به حیاط رفته بود تا ناهار بخورد اما دیگر به خانه برنگشت. اولش فکر کردیم شاید به دوشنبه‌بازار رفته باشد چون خواهرش آنجا بود. اما خواهرش که آمد، فهمیدم آنجا نبوده است تا اینکه روز بعد جسدش پیدا شد. به ما گفتند که احتمالا انگیزه قتل دخترم انتقام‌جویی است اما من در 6ماهی که از افغانستان به ایران آمده بودم، با هیچ‌کس اختلاف نداشتم. نه از کسی طلبکار بودم و نه بدهکار. در این ماه‌ها مدام به اداره آگاهی می‌روم و پیگیر پرونده هستم اما هنوز قاتل دخترم پیدا نشده است. با این حال پلیس گفته که سرنخ‌ها نشان می‌دهد که قاتل فردی آشنا است؛ کسی که منطقه محل زندگی ما و خانواده مرا به خوبی می‌شناخته و می‌دانسته که چه زمانی نقشه‌اش را اجرا کند

خلیج فارس: بعدازظهر ۹مرداد امسال پلیس شهرستان بهارستان در استان تهران در جریان گم شدن دختربچه ۵/۶ ساله‌ای به نام نادیا قرار گرفت.

همشهری نوشت؛ پدر نادیا می‌گفت: دخترم حوالی ساعت ۱۳ و پیش از پهن شدن سفره ناهار، برای شستن دست‌هایش به حیاط خانه رفت که دیگر برنگشت. ما همه جا را ‌دنبال او گشتیم اما ردی از دخترم به‌دست نیامد و نمی‌دانیم چه بلایی بر سرش آمده است.

با اظهارات این مرد، تحقیقات برای یافتن دختربچه گمشده آغاز شد تا اینکه یک روز بعد جسد بی‌جان و غرق خون او در گودالی در زمین‌های خالی حوالی خانه‌شان پیدا شد. با حضور پلیس در محل حادثه معلوم شد که نادیا همان روزی که گم شده بود، به طرز وحشتناکی به قتل رسیده و قاتل جسدش را به این محل منتقل و در آنجا رها کرده است.

با پیدا شدن جسد دختربچه خردسال، تحقیقات برای شناسایی عامل یا عاملان جنایت آغاز شد. مأموران در بررسی‌های بیشتر متوجه شدند که نادیا هشتمین فرزند یک خانواده ۱۳نفره افغان بود که حدود ۶ماه پیش از حادثه از افغانستان به ایران مهاجرت کرده و با اجاره خانه‌ای در شهرستان بهارستان، در آنجا ساکن شده بودند.

پدر نادیا به همشهری می‌گوید: ما در خانه‌ای در میمنت‌آباد بهارستان زندگی می‌کنیم. در افغانستان وضعیت‌مان بد شده بود و برای همین به ایران مهاجرت کردیم و من کارگری می‌کردم تا شکم زن و بچه‌هایم را سیر کنم.

او درباره روند رسیدگی به پرونده قتل دخترش می‌گوید: نادیا ظهر نهم مرداد گم شد. ظهر آن روز برای شستن دست‌هایش به حیاط رفته بود تا ناهار بخورد اما دیگر به خانه برنگشت. اولش فکر کردیم شاید به دوشنبه‌بازار رفته باشد چون خواهرش آنجا بود. اما خواهرش که آمد، فهمیدم آنجا نبوده است تا اینکه روز بعد جسدش پیدا شد. به ما گفتند که احتمالا انگیزه قتل دخترم انتقام‌جویی است اما من در ۶ماهی که از افغانستان به ایران آمده بودم، با هیچ‌کس اختلاف نداشتم. نه از کسی طلبکار بودم و نه بدهکار. در این ماه‌ها مدام به اداره آگاهی می‌روم و پیگیر پرونده هستم اما هنوز قاتل دخترم پیدا نشده است. با این حال پلیس گفته که سرنخ‌ها نشان می‌دهد که قاتل فردی آشنا است؛ کسی که منطقه محل زندگی ما و خانواده مرا به خوبی می‌شناخته و می‌دانسته که چه زمانی نقشه‌اش را اجرا کند.

به‌گفته پدر نادیا، پلیس به آنها اطمینان داده که همه تلاشش را برای شناسایی و دستگیری قاتل به‌کار گرفته‌است و وی را به دام خواهد انداخت.

خلیج فارس: محمد میرزابیگی، رئیس کل سازمان نظام پرستاری گفت: بالغ بر ۱۰ هزار نفر از ناب‌ترین پرستاران ما ترک شغل و مهاجرت از کشور را پیش گرفتند، در حالی که چاره این مشکل فقط در اجرای درست قوانین پرستاری و اجرای دستورات مقام معظم رهبری و ریاست‌جمهور بوده و هست. اما برخی آقایان درست دو سال است در وزارت بهداشت به درب حوزه پرستاری قفل زده‌اند و امید بسته‌اند که در انتخابات پیش رو، کل سازمان و شورایعالی و…، را یک جا از جا بر کنند و با خود ببرند.

به گزارش خلیج فارس؛ رئیس کل سازمان نظام پرستاری، بر پیگیری پرداخت فوق‌العاده خاص، استخدام نیرو‌های طرحی و تمدید طرحی کرونا و اجرای درست قانون تعرفه‌‎گذاری خدمات پرستاری تاکید کرد.

محمد میرزابیگی گفت: شک نکنید سه موضوع مهم فوق‌‎العاده خاص، استخدام نیرو‌های طرحی و تمدید طرح کرونایی و اجرای درست قانون تعرفه‌گذاری بر اساس پایداری منابع آن در سرانه و ثبت چهارگانه و محاسبه کامل خدمات پرستاران در HIS ها، جزو اولین دستور کار و همچنین دستاورد‌های ما برای همه پرستاران و کارکنان مظلوم و رنج دیده نظام سلامت با اولویت پرستاران بالین خواهد بود.

وی افزود: گام بعدی و همزمان و هم‌عرض، اما با دشواری‌های بیشتر، عبور هوشمندانه از میدان‌های مین‌گذاری شده توسط برخی مسئولین وزارت بهداشت در برنامه هفتم توسعه و خنثی‌سازی سه بمب بزرگ ویران کننده پرستاری شامل بمب‌های ویران‌کننده حقوق و معیشت، تحصیلات آکادمیک و استقلال حرفه‌ای پرستاران و کارکنان سلامت در سه بند ذیل ماده ۶۹ قانون برنامه هفتم است که توصیه می‌کنم هم یکایک ائتلاف‌ها و هم سایر نامزد‌های بسیار عزیز و محترم شورای‌عالی نظام پرستاری دوره ششم، کامل آن‌ها را مطالعه کنند و راهکار‌های برخورد خود با این سه فاجعه عظیم را بیان کنند.

رئیس کل سازمان نظام پرستاری ادامه داد: ما همچنین با تلاش و روابط بسیار گسترده‌تر برای خنثی‌سازی این بمب‌های ویرانگر که شامل؛

۱. بمب مخرب و ویرانگر قانون ارتقا بهره وری که در قسمت ث – بند ۶ تبصره ماده ۶۹ برنامه هفتم کار گذاشته شده.

۲. بمب مخرب و ویرانگر تحصیلات دانشگاهی پرستاری که در قسمت ج بند ۶ تبصره ماده ۶۹ برنامه هفتم کار گذاشته شده.

۳. بمب مخرب استقلال حرفه‌ای و هویتی (با احتمال ادغام و انتزاعی بسیار وحشتناک) حرفه‌ای، مشابه بلایی که این روز‌ها بر سر سازمان نظام روانشناسی آورده شده است و در تبصره ۳ الحاقی ماده ۶۹ گنجانده اند.

میرزابیگی اظهار کرد: البته ناگفته نماند که با سه نوبت عهدشکنی معاونین وزارت بهداشت (اولی در شورای‌عالی نظام پرستاری، دومی در کمیته مشترک دولت و مجلس و سومی در کمیسیون بهداشت) و سپس همزمان‌سازی پیگیری این پیشنهادات در کمیسیون تلفیق مجلس با پروسه انتخابات هیأت مدیره‌ها از یک طرف و از طرف دیگر چسباندن هرگونه اظهارنظر، مکاتبه و…، اعم از مواضع شورای‌عالی و سازمان به مباحث انتخاباتی و نازل کردن سطح مسائل در حد اختلافات شخصی، در حالی که نه بنده و نه هیچکدام از دوستان سازمان و شورای‌عالی، هیچ سابقه اختلافی جز بر سر منافع و مصالح حرفه‌ای با کسی نداشته و نخواهیم داشت! از طرفی هم هیأت‌مدیره‌های محترم دوره ششم، هنوز کامل شکل نگرفته بودند که برخی از مسئولین پرستارستیز وزارت بهداشت حداکثر استفاده خود علیه پرستاران در برنامه هفتم را کردند و شد آنچه که الآن در قامت قانون برنامه هفتم مشاهده می‌کنید.

وی تأکید کرد:، اما همگان بدانند! درست است که مدت کوتاهی در جامعه پرستاری مقداری به بهانه انتخابات متفرق بودیم و پرستاری عزیزمان هم ضربه بدی خورد، اما این بار به جبران این ضربه، حتماً ضربه‌زنندگان و ویرانگران حرفه پرستاری باید سر موقع پاسخ و حساب پس بدهند.

رئیس کل سازمان نظام پرستاری، ادامه داد: فقط در یک قلم، این‌ها با این رفتار‌ها باعث شدند که بالغ بر ده هزار نفر از ناب‌ترین پرستاران ما ترک شغل و مهاجرت از کشور را پیش بگیرند، در حالی که چاره این مشکل فقط در اجرای درست قوانین پرستاری و اجرای دستورات مقام معظم رهبری و ریاست‌جمهور بوده و هست، اما برخی آقایان درست دو سال است در وزارت بهداشت به درب حوزه پرستاری قفل زده‌اند و امید بسته‌اند که در انتخابات پیش رو، کل سازمان و شورایعالی و…، را یک جا از جا بر کنند و با خود ببرند.

میرزابیگی همچنین، تصریح کرد:، اما بدانند که این رؤیا بی‌تعبیر است و نمایندگان بصیر مجمع هیأت‌مدیره‌ها با آرا و تصمیمات حرفه‌ای به موقع‌شان، همه نقشه‌ها را نقش بر آب می‌کنند؛ با این حال نتیجه پیگیری‌های گسترده این ایام پیرامون مسائل پیش گفت، این شد که ریاست محترم جمهور دستورات ارزنده‌ای صادر نمودند و بلافاصله دفترشان به سرعت پیگیر شدند و در کمترین زمان ممکن با دستگاه‌های نظارتی ویژه ریاست‌جمهوری جلسه‌هایی برگزار و بنا شد به‌گونه‌ای این مسائل دنبال شود که در سطوح بالاتر از وزارت بهداشت، مدیریت شود و به راه‌حل‌های درستی برسیم.

وی اضافه کرد: فلذا یک بار دیگر عرض می‌کنیم که مهم‌ترین ها، علاوه بر خنثی‌سازی بمب‌های ویران‌کننده حرفه‌ای در برنامه هفتم، به توفیق خداوندی، پیگیری پرداخت فوق‌العاده خاص، استخدام نیرو‌های طرحی و تمدید طرحی کرونا و اجرای قانونی و درست قانون تعرفه‌گذاری است.

رئیس کل سازمان نظام پرستاری افزود: امیدوارم نمایندگان محترم مجمع وزین هیأت‌مدیره‌ها از سایر ائتلاف‌ها و کاندیداها، مشخصاً تحقیق کنند و حرف و برنامه‌های آن‌ها هم شنیده شود، آنگاه با انتخاب‌های مبارک و با آرایی آگاهانه و ارتقاء‌دهنده حرفه‌ای، در روز پنجم دی ماه برای ششمین دوره شورای‌عالی تصمیم بگیرند.

منبع: مهر

خلیج فارس: 28 آذرماه، روز جهانی مهاجران است؛ روزی که توسط یونسکو نامگذاری شده و یک رویداد سالانه است. اگرچه از مهاجرت اقشار مختلف تحصیلکرده و یا افرادی با مهارت‌های فنی، آمار دقیقی در دست نیست، اما داده‌های منتشر شده از سوی رصدخانه مهاجرت ایران نشان می‌دهد که در دو سال اخیر، آمار ایرانیانی که مهاجرت کرده اند، نسبت به ۳۰ سال پیش تقریبا دو برابر شده است.

به گزارش خلیج فارس؛ به گفته «حسین‌علی شهریاری»، رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس،طی دو سال گذشته، ۱۰ هزار پزشک از ایران مهاجرت کرده‌اند. اما فقط نیرو‌های متخصص نیستند که از ایران مهاجرت می‌کنند، طی سال‌های اخیر، کارگران و نیرو‌های ماهری مثل کارگران بخش‌های فنی از جمله جوشکار‌ها و برقکار‌ها نیز به امید کار بهتر و حقوق بیشتر دلاری از ایران مهاجرت کرده اند. در کنار مهاجرت بزرگسالان، این روز‌ها پدیده مهاجرت تحصیلی دانش آموزان نیز رو به فزونی گذاشته است و برخی کشور‌های همسایه اقدام به جذب دانش آموزان ایرانی می‌کنند.

همچنین طبق بررسی‌های سالنامه مهاجرتی ایران (که در سال گذشته منتشر شد)، از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۱ میلادی، در اروپا و آمریکای شمالی و ترکیه، به‌طور متوسط سالانه حدود ۸۶ هزار ویزا یا اجازه اقامت غیرتوریستی برای ایرانیان صادر شده. بدون احتساب کشور ترکیه، جریان مهاجران ایرانی به دیگر مقاصد مورد اشاره، سالانه در حدود ۶۵ هزار نفر بوده است. از سوی دیگر ایران مهاجرپذیری قابل توجهی دارد. نقش استراتژیک ایران در مهاجرت افغان‌ها به اروپا نیز به عنوان یکی از عوامل تأثیرگذار بر جریان مهاجرت است. محمود امتی، نائب رئیس هیات مدیره اتاق مشترک بازرگانی ایران و افغانستان درباره روند مهاجرت افغان‌ها به ایران گفت: «از حدود دو ماه پیش و در پی خدشه‌دار شدن روابط افغانستان و پاکستان بسیاری از افغانستانی‌ها مجبور شدند مرز‌های ایرانی را جایگزین مرز‌های پاکستانی کنند.»

اوایل مهرماه بود که احمد وحیدی، وزیر کشور گفت: «حدود ۵ میلیون اتباع افغانی در کشور حضور دارند و نسبت به ساماندهی اتباع خارجی اقدام خواهد شد. اتباع غیر قانونی باید به کشور خود بازگردانده شوند و کسانی که مجوز حضور دارند باید ساماندهی شوند.» طی هفته گذشته نیز، یحیی رمضانی، معاون استاندار و فرماندار ویژه شهرستان کرج، به صاحبان و گردانندگان رستوران‌ها و کافی‌شاپ‌های این منطقه اخطار داد که طی ۲۴ ساعت، نسبت به خروج مهاجران افغانستانی غیرمجاز اقدام کنند و در صورت تداوم استفاده از اتباع افغان غیرمجاز، واحد صنفی آن‌ها پلمب خواهد شد. پیش‌ازآن در خردادماه امسال خبر ممنوعیت ورود افغان‌ها به ۱۶ استان کشور ازجمله اصفهان، آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، اردبیل، زنجان، کردستان، کرمانشاه، ایلام، لرستان، چهارمحال‌وبختیاری، کهگیلویه و بویراحمد، گیلان، مازندران، سیستان‌وبلوچستان، هرمزگان و همدان اعلام شده بود.

با این شرایط و با توجه به روند مهاجرت از ایران به سایر کشور‌ها و از سایر کشور‌ها به ایران، پرسش‌هایی مطرح است از جمله این که؛ مزایا و معایب مهاجرت برای کشورمان شامل چه مواردی است و چگونه می‌توان مهاجرت را وارد مسیری سودآور کرد؟ مرتضی افقه، اقتصاددان و عضو هیئت علمی دانشگاه چمران اهواز در گفتگو با فرارو به این پرسش‌ها پاسخ داده است:

اهمیت حل مشکل «مهاجرت‌های کور»

مزایا و معایب مهاجرت از کشور روی دو کفه ترازومرتضی افقه به فرارو گفت: «کشور‌های پیشرفته اروپا، در مراحل اولیه پیشرفت خود، با توجه به این که سرعت شهرنشینی و صنعتی شدن بیشتری نسبت به سرعت روستا/شهری (مهاجرت از روستا‌ها به شهر) داشتند، به سراغ مستعمره‌های سابق خود رفتند. اکنون کشور‌هایی مثل انگلستان و فرانسه، هر یک، اقلیتی دارند که به دوره انقلاب صنعتی مرتبط است. دورانی که این کشور‌ها نیاز به نیروی انسانی داشتند. در آن دوران عمدتا نیرو‌های انسانی ساده مدنظر بود. اما هر چه به تاریخ امروز نزدیک‌تر می‌شویم، همچنان نقش نیروی انسانی، به شکلی پررنگ وجود دارد. اروپا، کانادا، استرالیا و نیوزیلند از جمله مناطقی هستند که نسبت سرمایه به نیروی انسانی بالایی دارند (یعنی هم سرمایه و هم زمین نسبتا زیادی دارند، اما نیروی انسانی زیادی ندارند). تفاوت این وضعیت با مراحل اولیه توسعه این است که اکنون نیرو‌های مهاجر به شکل گزینشی انتخاب می‌شوند. کانادا، نیرو‌های انسانی متخصصی را که به سرعت و مستقیما تولید ملی را افزایش دهند می‌پذیرد. برای مثال پذیرش مهاجر با سن بین ۲۰ تا ۴۵ سال، حداقل لیسانس و سه سال تجربه کاری مرتبط با آن لیسانس، همراه با تسلط بر زبان انگلیسی از شروط پذیرش در این کشور است؛ یعنی جذب نیرو‌های انسانی حساب شده و مبتنی بر نیاز‌های کشور.»

وی افزود: «بر این اساس، مهاجرت‌های این سال ها، «مهاجرت‌های کور» نیست. مهاجرت‌های کور کمکی به کشور‌های میزبان نمی‌کند. در ایران نیز ممکن است ما با مشکل کمبود نیروی انسانی مواجه شویم یعنی بودجه و منابع طبیعی داشته باشیم، اما نیروی انسانی کمی داشته باشیم، گرچه هم اکنون با این شرایط مواجه نیستیم و بیشتر، «فرستنده مهاجر» هستیم. به هر حال اگر مهاجرانی که به کشور ما وارد می‌شوند (عمدتا افغان و بعضا عراقی)، در کشور ما حل شوند، بخش قابل توجهی از نیاز‌های نیروی انسانی کشور ما را تامین می‌کنند. این نیرو‌ها اغلب سختکوش هستند و حقوق کمتری نسبت به نیرو‌های داخل کشور می‌گیرند و حتی بیمه نیز به این افراد تعلق نمی‌گیرد. به همین دلیل برخی از کارفرما‌های داخلی و حتی شهرداری به سراغ جذب و استخدام این نیرو‌ها می‌روند. از این منظر که این افراد در کار‌های سخت، کوشا هستند، می‌توانیم بگوییم پذیرش این مهاجران مثبت است. اما به لحاظ بعد منفی، انفعال ایران در قبال مهاجران را بسیار منفی میبینم. ایران مدام با مهاجرت‌های ناخواسته رو به رو است که همه این مهاجرت‌ها لزوما به نفع اقتصاد کشور نیست. حتی شاید ناچار باشیم بخشی از تولید ملی را نیز برای مدیریت این افراد استفاده کنیم.»

بدترین و بهترین نوع مهاجرت نیرو‌های انسانی

این اقتصاددان گفت: «ما گروهی از نیرو‌های متخصص، کارامد و با تجربه را دفع می‌کنیم. از این بابت نیز به شدت لطمه می‌خوریم. هم اکنون بخش صنعت و خدمات ما نمی‌تواند نیاز‌های نیروی انسانی و نیرو‌های متخصص خود را تامین کند. حتی به رغم این که ما در دو دهه اخیر، سرمایه گذاری‌های زیادی در حوزه نیروی انسانی کردیم، اما به دلیل بی تدبیری‌ها با مهاجرت گسترده رو به رو شدیم. این گروه از نیرو‌های انسانی (قشر متخصص) با توجه به تخصص و اطلاعاتی که دارند توقعاتی نیز دارند. برای مثال مایلند برخی آزادی‌های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی را داشته باشند که در ایران چندان محسوس نیست. حتی در جذب همین نیرو‌های انسانی که هم اکنون وارد کشور می‌شوند، برنامه ریزی شده و حساب شده عمل نمی‌کنیم. گویی از روی ناچاری مجبور شده ایم انبوهی از نیرو‌های انسانی را از دیگر کشور‌ها بپذیریم. این در حالی است که نیرو‌های با تجربه، وطن دوست و متخصص را از دست می‌دهیم.»

وی افزود: «این که نیرو‌های انسانی ما به کشور‌های مختلف و به ویژه کشور‌های حاشیه خلیج فارس مهاجرت می‌کنند، سابقه‌ای طولانی دارد و از سال‌های پیش از انقلاب نیز، شاهد این بودیم که انبوهی از نیرو‌های انسانی ما در دیگر کشور‌ها بودند. اگر بخواهیم به مزیت این موضوع فکر کنیم این است که افراد شاغل در کشور‌های اطراف، چون معمولا خانواده‌هایی داخل کشور دارند یا تعلقاتشان داخل کشور است، مبالغی را به داخل کشور می‌فرستند. درواقع این نوع مهاجرت برای کشور درامدزایی دارد. اما نوعی از مهاجرت که هم نیروی انسانی می‌رود و هم منافع ناشی از اشتغال این نیروی انسانی به داخل کشور بر نمی‌گردد، بدترین نوع مهاجرت است. در حال حاضر بین اروپا و ایالات متحده، مهاجرت نیروی انسانی رایج است. اما این مهاجرت چرخشی است یعنی سرمایه‌های مالی و انسانی بین کشور‌های مختلف در گردش است. همچنین در دیگر کشور‌ها تمهیداتی برای شرایط اضطراری در نظر گرفته می‌شود. برای مثال بانک‌ها به محض این که می بینند، سرمایه‌های مادی در حال خروج از کشور است، روی نرخ بهره یا دیگر متغیر‌های اقتصادی کار می‌کنند تا جذب سرمایه هم داشته باشند. همچنین، اگر سرعت مهاجرت نیروی انسانی، افزایش پیدا کند، مشوق‌هایی می‌گذارند تا نیرو‌های انسانی را از دیگر کشور‌ها جذب کنند. یعنی برنامه ریزی حرف اول را می‌زند. خروج نیرو‌های انسانی از کشور در شرایطی می‌تواند مفید باشد که همه یا بخشی از سود این خروج به کشور برگردد. در غیر این صورت مهاجرت به نفع و مطلوب هیچ کشوری نیست و به معنای واقعی کلمه ضرر است.»

منبع: فرارو

به گزارش خلیج فارس؛ مدتی است که ماجرای مهاجرت پرستاران مورد توجه رسانه‌ها و هجوم هشدارهای مسؤولان قرار گرفته است. زیرا براساس آمارهای اعلام شده تعداد کادر درمانی فعال در بیمارستان‌ها به ازای جمعیت کشور پایین‌تر از سطح استاندارد است. مدتی پیش عباس عبادی معاون پرستاری وزارت بهداشت در این زمینه گفته بود: «در تمام بخش‌های درمانی، با کمبود ۷۰ هزار نفری نیروی پرستاری مواجه هستیم.» این درحالی است که برخی از پرستاران کشور برای ادامه تحصیل و یا اشتغال به خارج از کشور مهاجرت می‌کنند.

به گفته محمد شریفی مقدم دبیرکل خانه پرستار، کشورهای مقصد مهاجرت برای این پرستاران آلمان، آمریکا، استرالیا و کانادا بوده و هرساله تعدادی از پرستاران از کشور مهاجرت می‌کنند. شاید برای برخی‌ها این سؤال ایجاد شود که چرا با وجود نیاز کشور، هر ساله تعدادی از کادر درمانی به خصوص پرستاران به مهاجرت روی می‌آورند؟ چرا پرستاران در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی داخل کشور جذب نمی‌شوند؟

چرا پرستاران داخل کشور جذب نمی‌شوند؟

شریفی مقدم در این خصوص می‌گوید: «ما نیروی پرستار برای جذب داریم، اما با حقوق ۱۲ میلیونی سر کار نمی‌آیند.» همچنین مجتبی ذالنور نایب رئیس مجلس درخصوص عدم تمایل پرستاران به جذب در مراکز درمانی کشور می‌گوید: «تعرفه پایین اضافه‌کاری‌ها، تأخیر در پرداخت کارانه‌ها و اضافه‌کاری‌ها ارزش آن دریافتی را کم کرده و موجب نارضایتی می‌شود.»

ویزیت دلاری یا ریالی؛ چرا پرستاران مهاجرت می‌کنند؟

همچنین سعید کریمی معاون درمان وزارت بهداشت در خصوص چرایی مهاجرت پرستاران و کادر درمان از کشور می‌گوید: «مباحث معیشتی، امنیت شغلی، امید به آینده، وضعیت خانوادگی، مسائل شخصی و نگرش‌های افراد از جمله عوامل مؤثر در مهاجرت کادر درمان است. در حال حاضر تعرفه ویزیت پزشکان متخصص در بخش دولتی ۳۷ هزار تومان اما در کشوری مانند عمان ۳ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان است. چگونه انتظار داریم با چنین اختلاف قیمتی انگیزه برای مهاجرت ایجاد نشود!» اما آیا فقط مشکلات اقتصادی موجب ایجاد انگیزه مهاجرت در پرستاران شده است؟

کشورهای اروپایی؛ آدم‌ربای پرستاران ایرانی

یکی از علت‌های مهاجرت پرستاران و کادر درمانی کشور، وسوسه‌های کشورهای دیگر و سواستفاده از نیاز این افراد است. احمدرضا یزدان نیک معاون فنی، پژوهشی و آموزشی سازمان نظام پرستاری، درخصوص شگردهای کشورهای اروپایی برای جذب نیروهای درمانی ایرانی می‌گوید: «اروپا شرایط پذیرش پرستار را تسهیل کرده و به دنبال ایجاد فرصت شغلی برای متقاضیان است. یعنی، طوری شده که کشورهای اروپایی در صدد جذب بیشتر نیروی پرستاری هستند. در این بین، پرستاران ایرانی به لحاظ کیفیت آموزشی که دارند، از متقاضیان بیشتری نسبت به سایر کشورها برخوردارند.

همچنین با توجه به تغییر الگوی بیماری‌ها در جهان از واگیر به غیرواگیر، سیاستمداران کشورهای دیگر این موضوع را فهمیده‌اند که سلامت یک مقوله امنیتی است و از همین رو، خدمات سطح اول را به پرستاران سپرده‌اند و همین موضوع باعث شده نیروهای بیشتری را جذب کنند.»

آمار غیرواقعی مهاجرت پرستاران؛ بازی دست‌های پشت پرده

همچنین یکی دیگر از اقداماتی که افراد سودجو انجام می‌دهند اعلام آمارهای غیرواقعی و ایجاد ترس و اضطراب در پرستاران است. آنها با اعلام آمار غیرواقعی پرستاران را وسوسه به مهاجرت می‌کنند. زیرا پرستاران با شنیدن مداوم این آمارها تصور می‌کنند که همه رفتند و اگر او در کشور بماند زندگی‌اش تباه خواهد شد.

معاون درمان وزارت بهداشت در این خصوص می‌گوید: «آمار مهاجرت کادر درمان در فضای مجازی غیرواقعی است. کادر درمان مانند هر قشر دیگری مهاجرت می‌کنند؛ اما شاهد بزرگ نمایی‌هایی در فضای مجازی در مورد مهاجرت آنها هستیم و عمده آماری که مطرح می‌شود بر اساس دریافت گواهی سو سابقه و سو پیشینه توسط کادر درمان است و این موضوع را معادل مهاجرت می‌گیرند.

وزارت خارجه در جریان آمار کادر درمانی که ویزا گرفته‌اند و به کشور بازنگشته‌اند قرار دارد در این رابطه ممکن است افرادی به نظام پزشکی مراجعه کرده باشند و سابقه کار خوب و عدم وجود سو پیشینه را دریافت کرده باشند اما این موضوع دال بر مهاجرت آنها نیست و ممکن است پس از مدت زمان کوتاهی هم به کشور بازگردند.»

رئیس کل نظام پرستاری کشور در خصوص آمار مهاجرت پرستاران می‌گوید: «آمار دقیقی در این زمینه نداریم؛ چون وقتی که مهاجرت می‌کنند از ما مدرک می‌گیرند ولی وقتی می‌آیند مدرکی به ما نمی‌دهند که بتوانیم آمار بگیریم. به طور کلی می‌توان گفت حدود یک چهارم کسانی که مهاجرت می‌کنند، به کشورباز می‌گردند.» برای جلوگیری از مهاجرت افراد متخصص و کادر درمانی چه کاری باید انجام داد؟

راهکار فوری وزارت بهداشت برای حفظ کادر درمان

معاون درمان وزارت بهداشت با بیان اینکه پزشکان و پرستاران ایران بسیار حاذق، باتجربه و مجرب هستند، می‌گوید: «کادر درمان ما بسیار کاربلد هستند و کشورهای دیگر چون در جریان این موضوع هستند برای جذب آنها تلاش می‌کنند بنابراین نباید خودمان زمینه را برای مهاجرت آنها فراهم کنیم. توجه به معیشت کادر درمان راهکاری فوری و مهم برای جلوگیری از مهاجرت آنهاست.»
منبع: فارس

خلیج فارس:مهرداد مردانی دارنده مدال برنز بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ پس از خداحافظی از دنیای کشتی و مهاجرت، یک رشته رزمی را برای فعالیت در بُعد قهرمانی انتخاب کرد.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از ایسنا، مردانی عنوان کرد به رشته MMA رفته است و به زودی در کشور کانادا این رشته را به صورت حرفه‌ای ادامه می‌دهد.

مردانی تغییر رشته ورزشی را به دلیل علاقه زیاد به کشتی یک تصمیم سخت دانست و گفت: مجبور به این کار شدم.

خلیج فارس:ابراهیم رئیسی روز چهارشنبه ۱۵ آذر، طی سخنرانی در دانشگاه شهید بهشتی، درباره مهاجرت نخبگان از کشور، گفت: «یکی از شاخص‌های نخبگی را وطن‌دوستی می‌دانم. نخبگی اجازه می‌دهد که خدمت به کشور را رها کنید و به این بهانه که فلان‌جا مقداری بیشتر به من پول می‌دهد پس به آنجا بروم؟»

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از فرارو، آیت الله علم الهدی، امام جمعه مشهد نیز در سخنانی همراستا با رئیس جمهور، در نقد افرادی که از کشور مهاجرت می‌کنند گفت: «علم و دانشی که همراه با دین و باور نباشد، کارش به جایی می‌رسد که دانشمند سال‌ها بر بستر امکانات یک کشور و یک ملت رشد کند، اما وقتی به اوج بلوغ علمی رسید، راهی کشور‌های بیگانه شود تا دانش خود را فقط به خاطر پول بیشتر به آن‌ها عرضه کند. باید انگیزه مهاجرت را پیش از هر چیز در فرد مهاجر جستجو کنید. درست است که فرهیخته ما باید از کیفیت زندگانی مطلوبی برخوردار باشد، اما وقتی هدف درآمد کلان باشد، این دیگر انگیزه مقدس و متعالی نیست.»

وی در بخش دیگری از سخنان خود تاکید کرد: «عناصری هم هستند که سال‌ها از امکانات کشور استفاده کرده و به درجه نخبگانی رسیده، اما فقط به این دلیل که در فلان کشور همسایه امکانات بیشتری می‌دهند، چشم بر رنج ملت خود می‌بندد تا خودروی لوکس‌تر سوار شود و در خانه وسیع‌تر زندگی کند. یک دولت یا یک حاکمیت برای حفظ این افراد باید چه‌کار کند؟ یعنی بیاید به قیمت تقویت اختلاف طبقاتی و محروم ماندن بسیاری از مردم از حداقل امکانات، تمنا‌های نفسانی و میل فرد به کسب بی‌حد و حساب مال را تأمین کند تا فقط او از کشور نرود؟»

با وجود این که در سخنان رئیس جمهور کشور و امام جمعه مشهد، تاکید بر عامل اقتصادی برای میل به مهاجرت نخبگان از کشور وجود دارد، اما آبان ماه سال جاری بود که روح‌الله دهقانی فیروزآبادی، معاون علمی ابراهیم رئیسی، علل افزایش مهاجرت در کشور را «کرونا» و «وقایع سیاسی در سال گذشته» خواند و گفت: «آمار مجموعه‌ها، افراد و شرکت‌های مهاجرت کننده در حال حاضر اصلا خطرناک نیست و نشانه‌هایی درباره کاهش آمار مهاجرت نیز ظاهر شده است. اگر تا سال‌های قبل ۱۰۰ نفر می‌رفتند، حالا ۲۰۰ نفر شده است؛ چند نفر متخصص داریم؟ مثلا دو هزار تا.»

مدتی پیش، حسین علی شهریاری، رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی از دریافت گواهی لازم برای مهاجرت کاری توسط حدود ۱۰ هزار متخصص و فوق تخصص ایرانی طی دو سال گذشته خبر داد و گفت که کشور‌های عربی به مقصد اصلی مهاجرت پزشکان ایرانی تبدیل شده است. در حال حاضر یکی از نگرانی‌های بزرگ کشور این است که خروج نخبگان در رشته‌هایی حیاتی از جمله پزشکان متخصص چه تبعات جبران ناپذیری خواهد داشت. افزون بر پزشکان، اساتید دانشگاه‌ها، رتبه‌های برتر کنکور، برگزیدگان المپیاد‌های کشوری و بین المللی و دانشجویان ممتاز در مقاطع مختلف تحصیلی از دیگر افرادی هستند که تمایل زیادی برای مهاجرت نشان می‌دهند. در این شرایط پرسش‌هایی مطرح است از جمله این که آیا مهاجرت نخبگان علمی و آموزشی از کشور، صرفا علل مادی دارد و چگونه می‌توان سیل مهاجرت نخبگان از کشور را کنترل کرد؟ علی قنبری، اقتصاددان و عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس، در گفتگو با فرارو به این پرسش‌ها پاسخ داده است:
کفه سنگینِ رفتن

در کشور ما امنیت شغلی وجود ندارد/ چه دستاوردی برای نگه داشتن نخبگان داریم؟!علی قنبری به فرارو گفت: «به نظر می‌رسد برخی از مسئولان کشور، درک درستی از مبحث مهاجرت نخبگان، اساتید و چهره‌های دانشگاهی ندارند. مهمترین دلیلی که باعث مهاجرت نیرو‌های ارزشمند علمی و آموزشی از کشور می‌شود، این است که افراد به دنبال جایی برای آرامش می‌گردند. همه این افراد بار‌ها و بار‌ها پیش از مهاجرت، مزایا و معایب مهاجرت را روی دو کفه ترازو قرار داده و بررسی کرده اند که اگر بروند چه خواهد شد و ماندن برای آن‌ها چه دستاوردی دارد. به حدی به آزار نخبگان و چهره‌های دانشگاهی دست زده‌ایم که کفه ترازوی رفتن سنگین‌تر شده است.»

وی افزود: «شکی وجود ندارد که یک مولفه به تنهایی، موجب مهاجرت نمی‌شود و مسائل متعددی در تمایل به مهاجرت وجود دارد. مسائلی مثل امنیت، آسایش، آرامش و البته اقتصاد در این موضوع موثر است. خوب است مسئولان محترمی که به راحتی مهاجرت نخبگان را مورد نقد قرار می‌دهند نگاهی هم به فهرست فساد‌های اقتصادی کشور انداخته و همین مولفه را نیز به عنوان یک عامل تاثیرگذار در افزایش نرخ مهاجرت در نظر بگیرند. قرار است عامل فساد اقتصادی را شهروندان جامعه حل کنند؟ آیا اصلاح بافت معیوب و فسادزا در اقتصاد ما نیز بر عهده مردم است؟ آیا در کشور‌های توسعه یافته و پیشرفته نیز امکان فساد اقتصادی با این امار و ارقام وحشتناک وجود دارد؟ در بین افرادی که از کشور ما مهاجرت می‌کنند، تعداد زیادی وطن پرست به تمام معنا وجود دارد که به وطن عشق می‌ورزند، اما از موضوعات متعددی رنجیده خاطر هستند و می‌خواهند آینده خود را در فضایی کم تنش‌تر و با چشم انداز رشد بیشتری بسازند.»
آخرین گزینه

این استاد دانشگاه گفت: «به جای این که افرادی را که وطن را ترک کرده اند متهم کنیم بد نیست نگاه کنیم این افراد چه امکانات، تجهیزات و شرایطی داشته اند. اتفاقا بسیاری از نخبگانی که در سطوح دانشگاهی تدریس کرده اند یا در سیستم عالی کشور تحصیل کرده اند، سال‌ها در برابر میل به مهاجرت مقاومت کرده اند، اما فراموش نکنیم که همین قشر دانشگاهی را مسئولان با هر بهانه‌ای اخراج یا تنبیه و ممنوع التدریس می‌کنند. قرار است یک استاد دانشگاه یا دانشجوی نخبه که ممنوع التحصیل، ممنوع التدریس و محروم از حقوق طبیعی و شهروندی خود می‌شود چه کند؟ باید در تاکسی‌های اینترنتی کار کند؟ باید دستفروشی کند؟ ما در قبال نخبه‌های کشور خود چه رفتاری کرده ایم که انتظار داریم وطن پرست تمام عیار باشند؟ وطن پرستی را چگونه تعریف می‌کنیم؟ اگر به دنبال افزایش وطن پرستی هستیم، نباید با کوچکترین بهانه‌ای تندترین واکنش‌ها را نسبت به فرهیختگان کشور در سطوح عالی علمی و آموزشی نشان دهیم. هیچکس با شادی و رضایت قلبی وطن خود را ترک نمی‌کند. خروج از کشور آخرین گزینه برای هر ایرانی است.»

وی افزود: «روی این نکته پافشاری و تاکید دارم که ما در طول سال‌های اخیر برخی از بهترین، وطن پرست‌ترین و با ارزش‌ترین افراد را به دلیل تنگ نظری ها، عدم شایسته سالاری‌ها و فشار‌های مختلف اجتماعی و سیاسی و جناحی از کشور فراری داده ایم. این که تمامی فرصت‌های توسعه علمی، آموزشی، یادگیری و پیشرفت را از یک نفر سلب کنیم و بعد بگوییم چرا می‌خواهد برود، واقعا بی منطق است. امنیت شغلی یکی از مسائلی است که فقط بعد مادی ندارد. امنیت شغلی یعنی یک دانشجو امید دارد به محض فارغ التحصیلی جایی شایسته برای استخدام خواهد داشت و قرار نیست درگیر موانعی چون رفیق بازی و فامیل بازی و امثالهم شود و در صف بیکاری منتظر بماند. امنیت شغلی یعنی یک استاد دانشگاه نگران نباشد که به محض کوچکترین اظهار نظر یا فعالیتی، ممنوع الکار و اخراج شود. درست است که بیکاری و اخراج مساوی بی پولی است، اما این‌ها مقدمه‌های بی انگیزگی برای کار و زندگی در یک کشور هم هست.»
تنزل رتبه دانشگاه‌ها

این اقتصاددان در ادامه گفت: «یک نکته دیگر که از دید من در مهاجرت نخبگان بسیار مهم است، وضعیت رتبه دانشگاه‌های ما در رنکینگ‌های جهانی است. در رتبه بندی دانشگاه‌های جهان، تنزل کشورمان کاملا محسوس است. برای تعیین اعتبار دانشگاه‌ها مسائلی مثل مقالات، سطح آموزش و پژوهش، چشم انداز‌های بین المللی و سطح انتقال دانش در صنعت و درآمدزایی، بسیار موثر است. دانشگاه‌های کشور ما در این حوزه‌ها روند نزولی را طی می‌کنند و این موضوع را می‌توان به راحتی با استناد به رده بندی‌های جهانی دید. جای تعجب ندارد که یک چهره علمی و نخبه ترجیح دهد وارد دانشگاه‌های خارج از کشور شود تا از آموزش معتبرتر و با کیفیت تری بهره‌مند شود. تنها ۳ درصد از هزار دانشگاه برتر جهان به ایران تعلق دارد.»

وی افزود: «اگر می‌خواهیم از خروج نخبگان و سیل مهاجرت قشر فرهیخته پیشگیری کنیم، بهتر است روی افزایش سطح علمی و آموزشی کشور، ایجاد فضای امن زندگی و کار برای نخبگان در کشور و راه‌هایی برای تسهیل مسیر پیشرفت شغلی آنان تمرکز کنیم. بسیاری از نخبگانی که مهاجرت کرده اند از ته دل مایلند دوباره به ایران بازگردند، هرچند که بعید می‌دانم مقام‌های تصمیم گیرنده، شرایط را برای بازگشت فراهم کنند، اما حقیقت این است که با تغییر شرایط، تعداد افرادی که دوست دارند برگردند کم نیست.»

خلیج فارس: مهاجرت پرستاران از کشور موضوع تازه‌ای نیست، اما روند افزایشی و تشدید آن به ویژه در چند سال اخیر بر کسی پوشیده نیست. مساله‌ای که دیگر از دایره انکار عبور کرده و آشکار است.

به گزارش خلیج فارس؛ موضوع مهاجرت پرستاران در کشور در سال‌های اخیر به یک معضل پیچیده تبدیل شده است. مساله‌ای که به طور کلی با دو رویکرد مواجه است. عده‌ای مهاجرت پرستاران را از کشور، یک تهدید بزرگ برای نظام سلامت می‌دانند و معتقدند مهاجرت پرستاران موجب کمبود بیشتر پرستار، افزایش سختی کار و نارضایتی پرستاران و بیماران شده است و باید به هر شکل ممکن جلوی افزایش مهاجرت پرستاران گرفته شود، زیرا کمبود پرستاران به بحران بزرگی برای کشور تبدیل شده است. از طرفی عده‌ای نیز مهاجرت پرستاران را یک فرصت و یک مساله جهانی و آن را نشانه کیفیت و توانمندی پرستاران ایران می‌دانند که باید از این فرصت برای حضور در بازار‌های بین‌المللی استفاده کنیم.

در مورد میزان مهاجرت پرستاران از کشور آمار‌های مختلفی گفته شده است که ممکن است دقیق نباشد، اما در مورد علل مهاجرت، اطلاعات بیشتری وجود دارد. تحقیقات مختلفی نیز درباره علت مهاجرت پرستاران انجام شده است و مسائل مختلفی مانند بیکاری، سختی کار و حقوق پایین، تبعیض بین پرستاران و پزشکان به طور کلی تبعیض‌های حرفه‌ای و نیز مسائل اجتماعی و اقتصادی کشور از جمله بی‌ثباتی اقتصادی و اجتماعی، وجود فساد، کیفیت زندگی بهتر در خارج، شیوه مدیریت کشور، بی‌توجهی به شایسته سالاری، وجود تبعیض‌های اجتماعی، نابرابری‌های افراد در برابر قانون، فرصت‌های اجتماعی بهتر برای فرزندان، دسترسی به آزادی‌های فردی و اجتماعی در خارج از کشور، تشدید بحران‌های زیست محیطی و پیوستن به خانواده و آشنایان در خارج از کشور به عنوان علل مهاجرت ذکر شده است.

سالانه چقدر پرستار از ایران مهاجرت می‌کند

«محمد میرزابیگی» رئیس کل سازمان نظام پرستاری آمار مهاجرت پرستاران را بین ۱۵۰۰ تا دو هزار نفر ذکر کرده و گفته است: پرستاران به کشور‌های مختلفی مهاجرت می‌کنند. از کشور‌های همسایه و حوزه خلیج فارس بگیرید تا آفریقای جنوبی، کشور‌های غربی و اروپایی، هر جا درخواست کند و پرستار ببیند که آنجا شرایط مناسبی هست، برتری خاصی ندارند. ولی طبیعی است که هرچه راه نزدیکتر و مزایا بیشتر باشد، آنجا را انتخاب می‌کنند.

«محمد شریفی مقدم» دبیرکل خانه پرستار، اما این آمار را بیش از ۳ هزار نفر در سال اعلام کرده و گفته است: سالانه بیش از ۳ هزار پرستار از کشور مهاجرت می‌کنند، اما وزارت بهداشت حتی اندازه همین آمار به کادر درمان اضافه نمی‌کند. طی سال‌های ۱۳۹۹ تا ۱۴۰۲ قرار شده ۱۲ هزار پرستار استخدام شوند که این روند تکمیل نشده و هنوز به جذب سالانه ۳ هزار پرستار در سال هم نرسیده‌ایم.

سالانه عده زیادی از پرستاران بازنشسته می‌شوند، اما وزارت بهداشت حتی برای بیمارستان‌های تازه تاسیس خود نیز به اندازه کافی پرستار استخدام نمی‌کند و بیمارستان‌هایی که اخیرا تاسیس شده‌اند مانند بیمارستان «مهدی کلینیک یا الغدیر» در تهران با وجود گذشت چندین ماه از زمان تاسیس به علت کمبود پرستار با مشکل مواجه هستند.

سالانه بین ۱۵۰۰ تا ۳ هزار پرستار از کشور خارج می‌شوند. در مورد مهاجرت پرستاران دو دیدگاه وجود دارد عده‌ای آن را تهدید و عده‌ای آن را فرصت می‌دانند.

شریفی مقدم گفته است: کمبود پرستار اکنون آن‌قدر جدی است که به دلیل این کمبود، برخی بیماران جان خود را از دست می‌دهند. اینکه بیماران چیزی نمی‌گویند به این دلیل است که یا از حقوق خود آگاه نیستند یا مظلوم هستند. در عین حال هیچ پرستاری از وضعیت خود راضی نیست. بیش از ۹۰ درصد پرستاران از کارشان ناراضی هستند، کمتر از ۱۰ درصد هم که شاید رضایتی داشته باشند کسانی هستند که کار بالینی نمی‌کنند و کار مدیریتی دارند مثلا مترون بیمارستان هستند.

دبیرکل خانه پرستار معقد است: فاصله درآمدی و تبعیض بین کادر درمان از جمله پزشکان و پرستاران نیز بر افزایش نارضایتی پرستاران تاثیر دارد. متوسط حقوق یک پرستار تازه استخدام ۹ میلیون تومان است که حتی کفاف اجاره خانه را هم نمی‌دهد، در حالی که درآمد یک پزشک متخصص فقط در بخش دولتی بیش از ۱۴۰ میلیون تومان در ماه است. همه این مسائل روی نارضایتی شغلی، ترک شغل و مهاجرت پرستاران تاثیر دارد.

«عباس عبادی» معاون پرستاری وزیر بهداشت نیز در این مورد گفته است: ۲۱۰ هزار نفر در گروه پرستاری در کشور شاغل هستند. عمده این افراد خانم هستند که بعد از مدتی حدود ۱۵ درصد آنان به علل مختلف از جمله سختی کار، مشکلات معیشتی یا دلایل دیگر ترک خدمت می‌کنند. برخی از پرستاران ممکن است پس از پایان طرح میل به اشتغال نداشته باشند. چرا که پرستاری یک حرفه سخت و پرمشقت است و شیفت‌های طولانی دارد.

معاون وزیر بهداشت درباره روند مهاجرت پرستاران نیز گفته است: آماری که درباره مهاجرت پرستاران منتشر می‌شود دقیق نیست. پرستاران برای خروج از کشور باید از سازمان نظام پرستاری گواهی «گود استندینگ» بگیرند. طبق اعلام سازمان نظام پرستاری ماهانه ۱۰۰ نفر برای گرفتن گواهی «گوداستندینگ» اقدام می‌کنند، اما آیا همه این افراد از کشور با ویزای کاری خارج می‌شوند یا خیر؟ نمی‌دانیم. موضوع مهاجرت بنا به نیاز همه کشور‌ها به نیروی پرستاری امری طبیعی است. اما افزایش آن می‌تواند غیرطبیعی تلقی شود.

مهاجرت پرستاران یک مساله جهانی است

«احمد نجاتیان» کارشناس مسائل پرستاری و معاون سابق فنی، آموزشی و پژوهشی سازمان نظام پرستاری در این مورد گفت: اصولا بحث مهاجرت پرستاران از کشور‌های در حال توسعه به کشور‌های پیشرفته و حتی از میان خود کشور‌های پیشرفته یک امر جهانی است و در سال‌های اخیر روند رو به رشدی را پیدا کرده است. کرونا نیز این روند را تشدید کرده است. آمار‌های جهانی نشان می‌دهد که به طور کلی مهاجرت نیرو‌های حوزه سلامت به شدت افزایش پیدا کرده است. چندین نشست بین‌المللی نیز درباره این موضوع تا کنون برگزار شده است و سازمان بهداشت جهانی و شورای بین‌المللی پرستاران این موضوع را به عنوان یک اولویت در دستور کار خودشان قرار داده‌اند.

وی افزود: موضوع مهاجرت پرستاران مختص ایران نیست و باید آن را در یک روند جهانی بررسی کنیم. در کشور ما ایران هم در چند سال اخیر شاهد این هستیم که تعداد بیشتری از پرستاران از کشور خارج می‌شوند. این موضوع دو جنبه دارد یکی شرایط اجتماعی، اقتصادی و شغلی است که بر روند خروج پرستاران از کشور تاثیرگذار است و دوم کششی است که در بازار‌های بین‌المللی سلامت وجود دارد. بسیاری از کشور‌ها جذابیت‌های بیشتری برای اشتغال پرستاران ایجاد کرده‌اند. شرایط مهاجرت را تسهیل کرده‌اند و این موضوع نیز بر روند و میزان مهاجرت پرستاران تاثیرگذار است.

نجاتیان ادامه داد: واقعیت این است که، چون در کشور یک مرجع واحد برای رسیدگی و مدیریت مهاجرت پرستاران نداریم. پرستاران می‌توانند از طرق مختلف برای مهاجرت اقدام کنند؛ بنابراین آمار دقیقی در مورد مهاجرت پرستاران که بتوانیم به آن استناد کنیم نداریم. برخی آمار‌ها را وزارت بهداشت و برخی را سازمان نظام پرستاری دارد، ولی آمار واحدی در این زمینه نداریم با این حال شواهد میدانی نشان می‌دهد که مهاجرت پرستاران در سال‌های اخیر افزایش پیدا کرده است.

او در پاسخ به این پرسش که علت مهاجرت پرستاران چیست گفت: تحقیقاتی در این زمینه انجام شده است که نشان می‌دهد این پدیده یک دلیل خاص ندارد و یک موضوع چند بعدی است. یکی از مهمترین عوامل مهاجرت پرستاران شرایط اقتصادی و اجتماعی کشور است. واقعیت این است که وقتی شرایط اقتصادی، اجتماعی مناسبی در کشور داریم، میل ماندن در کشور بیشتر می‌شود. این یک اصل کلی است، اما این یکی از عوامل تاثیرگذار بر مهاجرت افراد و از جمله پرستاران است. عوامل متعددی در این زمینه نقش دارند. شرایط کاری پرستاران، امید به آینده، میزان دریافتی و تطابق میزان دریافتی و شرایط کاری با نیاز‌های روزمره قطعا در این زمینه مهم و تاثیرگذار است.

مهاجرت پرستاران علل مختلفی دارد از سختی کار و درآمد پایین گرفته تا تبعیض و شرایط اقتصادی و اجتماعی کشور. کشور‌های زیادی در دنیا هستند که به علت نیاز به نیروی پرستار شرایط مهاجرت و پذیرش را تسهیل کرده‌اند.

معاون سابق سازمان نظام پرستاری درباره مقصد مهاجرت پرستاران گفت: اطلاعات دقیقی در این زمینه نداریم، اما مدتی که من در سازمان نظام پرستاری مسئولیت داشتم، بررسی‌های ما نشان می‌داد که کشور‌های اروپایی جذب بیشتری داشتند و در مراحلی کشور‌هایی مثل آلمان و دانمارک نیاز شدیدی به پرستار داشتند و جذب می‌کردند، اما این آمار در مقاطع مختلف متفاوت است. میزان جذب کشور‌ها در مقاطع مختلف با توجه به نیازشان متفاوت است و اخیرا هم شنیده‌ام که آمریکا نیز در این زمینه شرایط مهاجرت را برای پرستاران تسهیل کرده است.

وی درباره تفاوت درآمد پرستاران در داخل و خارج کشور توضیح داد: درآمد پرستاران در داخل و خارج کشور اصلا قابل مقایسه نیست. با توجه به اینکه درآمد در خارج از کشور به صورت دلاری است با توجه به تفاوت ارزش پولی ایران با دلار تفاوت بسیار زیاد است. البته این مقایسه درستی نیست و باید هزینه‌های زندگی را نیز در نظر بگیریم بعد مقایسه کنیم. اما آنچه مسلم است در بسیاری از کشور‌هایی که جذب پرستار دارند، پرستار می‌تواند با یک شیفت کاری یک زندگی معمولی داشته باشد.

در ایران متاسفانه این اتفاق نمی‌افتد و یک پرستار حتی با یک شفیت اضافه کار هم نمی‌تواند یک زندگی معمولی که حق هر فرد است و شامل خانه و خوراک مناسب است را تامین کند. حداقل در زمینه هزینه‌های اقتصادی می‌توانیم بگوییم که شرایط برای پرستاران در کشور‌های دیگر بهتر است. مساله دیگر ارزش گذاری به حرفه پرستاری و حفظ شأن یک پرستار است که اثر مهمی در ایجاد جذابیت این حرفه دارد.

نجاتیان درباره جنسیت پرستاران مهاجر از کشور نیز گفت: اگر چه آمار دقیقی در این زمینه نداریم، اما چون حدود ۷۰ درصد پرستاران کشور خانم هستند همین نسبت هم با کمی تغییر در مهاجرت پرستاران اتفاق می‌افتد. یکی از مسائل مهمی که باعث افزایش مهاجرت می‌شود، مساله آینده فرزندان است، تعدادی از همکاران پرستار که مهاجرت می‌کنند اذعان می‌کنند که این مهاجرت برای خودشان نیست بلکه برای آینده فرزندانشان است.

او در پاسخ به این پرسش که چه تعداد از پرستاران بعد از مهاجرت به کشور بر می‌گردند گفت: این موضوع نیز به طور دقیق بررسی نشده است، اما شواهد و صحبت با پرستارانی که مهاجرت کرده‌اند نشان می‌دهد بسیاری از این آنان شرایط بسیار سختی را برای مهاجرت و مستقر شدن در کشور دیگر طی می‌کنند و وقتی به شرایط پایدار می‌رسند دیگر تمایلی به بازگشت ندارند. تصور من این است که کمتر از ۱۰ درصد آن‌ها به کشور بر می‌گردند.

رویکرد منفعلانه با مهاجرت پرستاران جوابگو نیست

کارشناس مسائل پرستاری درباره پیامد‌های روند رو به افزایش مهاجرت پرستاران از ایران توضیح داد: مهاجرت پرستاران یک واقعیت است که نمی‌توانیم آن را کتمان کنیم یا آن را عوض کنیم. نمی‌توانیم صورت مساله را پاک کنیم. قطعا مهاجرت پرستاران در کیفیت خدمات پرستاری در کشور تاثیر منفی می‌گذارد، اما مهم رویکرد ما نسبت به این مساله است. اینکه با این مساله به صورت فعال یا منفعلانه برخورد کنیم. تاکنون به صورت غیر فعال با این موضوع برخورد کرده‌ایم.

بسیاری از مسئولان فقط آمار می‌دهند که تعداد پرستاران مهاجر بیشتر شدند. گاهی هم پیشنهاد‌هایی مطرح می‌کنند که حقوق و مزایای پرستاران را افزایش دهیم. این نوع رویکرد غیر فعالانه با چنین مسائلی که ابعاد جهانی دارد جوابگو نیست به خصوص که نسل جدید در جست و جوی شرایط جدید با نگاه جهانی است.

مهاجرت پرستاران یک پدیده و روند جهانی است. مهم این است که آن را بپذیریم و به جای نشستن و آمار دادن و برخورد منفعلانه، فعالانه برخورد کنیم و برای مدیریت این پدیده برنامه داشته باشیم.

نجاتیان ادامه داد: واقعیت این است که دهکده جهانی اتفاق افتاده است و افزایش ارتباطات جهانی در همه گروه‌ها از جمله پرستاران یک واقعیت انکار ناپذیر است. به نظر من باید رویکردمان را در مقابل موضوع مهاجرت برای همه گروه‌ها از جمله پرستاران تغییر دهیم و به صورت فعال وارد قضیه شویم. باید این واقعیت را بپذیریم که مهاجرت وجود دارد، این حق هر فردی است که انتخاب کند در کجای دنیا می‌خواهد زندگی کند، حاکمیت و نظام مدیریتی کشور نیز باید به موضوع مهاجرت پرستاران به عنوان یک فرصت نگاه کند و خودش برای مدیریت آن مداخله فعال داشته باشد.

وی افزود: به هر حال در دنیا کشور‌هایی هستند که به نیرو‌های کار ایرانی از جمله پرستاران نیاز دارند. مسئولان می‌توانند خودشان در این زمینه با این کشور‌ها مذاکره کنند و قرارداد‌هایی ببندند تا منافع نیرو‌های کار ایرانی در آن کشور‌ها تامین شود. مهاجرت نیرو‌ها می‌تواند به صورت مدیریت شده باشد، در این صورت می‌توانیم نرخ بازگشت نیرو‌ها و شرایط کاری آن‌ها را در کشور‌های مقصد ببینیم تا دچار مشکل نشوند و بتوانیم از آن‌ها صیانت کنیم. در هر صورت باید برخوردمان را در مورد مساله مهاجرت از منفعلانه به برخورد فعالانه تغییر دهیم.

کارشناس مسائل پرستاری گفت: در مورد تبعات مهاجرت پرستاران بر مسائل داخل کشور ضمن اینکه باید تلاش کنیم نیاز‌های داخل کشور را تامین کنیم باید واقعیت جهانی مهاجرت را هم بپذیریم. متاسفانه شاهد یک نوع رودربایستی بین مسئولان کشور هستیم که واقعیت‌های جامعه را نادیده می‌گیرند، اگر مسئولان واقعیت مهاجرت پرستاران را نادیده بگیرند، اصل موضوع از بین نمی‌رود و این واقعیت اتفاق می‌افتد، اما خارج از اختیار ماست.

اما اگر مسئولان این واقعیت و این حجم مهاجرت را قبول کنند، می‌توانیم با برنامه‌ریزی آن را مدیریت کنیم و نرخ بازگشت پرستاران را کم کنیم باید بسته‌ای را برای مدیریت مهاجرت پرستاران تدوین کنیم و در تدوین آن بایداز تجارب جهانی هم استفاده کرد.

دانشکده‌های غیر انتفاعی برای تربیت پرستار بین‌المللی

نجاتیان افزود: برای این کار می‌توان دانشکده‌هایی را در نظر گرفت که به صورت غیرانتفاعی پرستار تربیت کنند. در برخی کشور‌ها چنین مراکزی وجود دارد که فقط برای صادرات نیروی انسانی، نیرو تربیت می‌کنند. افرادی که نه از امکانات دولتی استفاده کرده‌اند و نه جای کسی را در دانشگاه تنگ کرده‌اند. خودش هزینه کرده و به صورت بین‌المللی برای کار در کشور‌های دیگر آموزش دیده است.

این آموزش‌ها می‌تواند فقط برای کار در کشور‌های دیگر تعریف شود. حتی می‌توان از این افراد تعهداتی گرفت که بخشی از درآمدشان را به کشور برگردانند یا روش‌های دیگری که در دنیا تجربه آن وجود دارد. مهم این است که در سطح سیاست‌گذاری کلان به این نتیجه برسیم که باید نسبت به موضوع مهاجرت فعالانه برخورد کنیم. واقعیت را بپذیریم و از مواجه شدن با واقعیت و برنامه ریزی برای آن خجالت نکشیم. البته در این مسیر ممکن است به کسانی که می‌خواهند در این مسیر کار کنند انگ‌هایی بزنند، اما به هر حال روزی باید به این مرحله از تصمیم گیری وارد شویم.

کارشناس مسائل پرستاری ادامه داد: حتی می‌توان دانشکده‌های تربیت پرستار بین‌المللی را بر اساس نیاز کشور‌های مقصد طراحی کرد و مسائلی مثل آموزش زبان را در آن‌ها در نظر گرفت. ممکن است در کشور‌های دیگر مثلا در آلمان یا سایر کشور‌های هدف، کارشناس پرستاری را به این شکل که در ایران هست نیاز نداشته باشند و مهارت‌ها و آموزش‌های دیگری را نیاز داشته باشند که در این دانشکده‌ها می‌تواند مورد توجه قرار گیرد.

در سطح جهانی نیز در این زمینه اتفاقاتی افتاده از جمله اینکه سازمان بهداشت جهانی این موضوع را در قالب منشور اخلاقی استخدام نیروی خارجی مطرح کرده است. دیدگاه سازمان بهداشت جهانی این است که باید بین کشور‌هایی که پرستار فرست هستند و پرستار گیر هستند، توافقنامه‌ای امضا شود.

نجاتیان گفت: نظر سازمان بهداشت جهانی این است که ضرر و زیان کشور‌هایی که پرستار فرست هستند باید به طریقی جبران شود، اخیرا این نوع قرارداد‌ها بین کشور‌ها رو به گسترش است. کشور‌ها باید در مورد اینکه با چه شرایطی نیرو بفرستند و به چه طریقی ضرر و زیان آن‌ها جبران شود، با هم توافق کنند. کشور‌هایی که پرستار فرست هستند، میلیارد‌ها دلار برای تربیت نیرو هزینه می‌کنند، نیروی انسانی متخصص تربیت می‌کنند، آموزش می‌دهند.

پرستاران در کشور مبدا مهارت کسب می‌کنند و بعد این نیرو‌ها کاملا رایگان در اختیار کشور‌های پیشرفته قرار می‌گیرد. اکنون این موضوع در سطح جهانی مطرح است که ضرر و زیان این کشور‌ها را باید کشور‌هایی که این نیرو‌ها را جذب می‌کنند به نحوی جبران کنند. ایران هم باید وارد این چرخه جهانی بشود.

او در درباره اینکه آیا می‌توان با بهبود معیشت پرستاران از افزایش روند مهاجرت آنان کم کرد، توضیح داد: این موضوع هم باید انجام شود. تامین بخشی از مطالبات و نیاز‌های پرستاران قابل انجام و امکانپذیر است. نمی‌توانیم بگوییم هیچ کاری نمی‌توانیم انجام دهیم. کار‌های زیادی در این زمینه می‌توان انجام داد، اما اینکه میزان آن چقدر می‌تواند باشد را باید با تحقیقات دقیق به دست آوریم، واقعیت این است که تحقیق جامعی که این مسائل را به صورت جامع بررسی کرده باشد نداشته‌ایم.

گاهی هم برخی نگاه‌ها و محدودیت‌هایی که در کشور وجود دارد جلوی بررسی این موضوع و تحقق این مطالبات را گرفته است. باید بررسی کنیم در مهاجرت پرستاران چند درصد عوامل داخلی و مشکلات داخلی پرستاران و چند درصد عوامل خارجی و بازار جهانی تاثیر دارد و بر اساس آن برنامه‌ریزی کنیم، این اقدامات و بهبود معیشت پرستاران قطعا موثر است، اما نمی‌توان گفت کل مساله مهاجرت را حل می‌کند.

منبع: ایرنا