استخراج طلا

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از فرارو، مارتین در ۱۰ سالگی نمی‌تواند بخواند، اما او در استخراج طلا به همراه پسرعموهایش از یک معدن روباز در جنوب شرقی ونزوئلا تبحر خاصی دارد.

در شهر ال کالائو، استخراج طلا از خاک به عنوان یک بازی کودکانه شروع می‌شود، اما به زودی به یک شغل تمام وقت تبدیل می‌شود که فعالان حقوق بشر آن را به عنوان استثمار خطرناک محکوم می‌کنند.

جثه کوچک و چابک کودکان به آن‌ها کمک می‌کند تا به چاه‌های باریک بروند و گل و لای را بیرون بیاورند، به این امید که حاوی طلا باشد، طلایی که با کاهش تولید نفت ونزوئلا بیش از پیش گرانبها شده است.

کیسه‌های سنگین مملو از گل را پس از استخراج در سینی‌های چوبی آبکشی می‌کنند. مارتین توضیح می‌دهد که «هر چیزی که طلا است به جیوه می‌چسبد»، ماده‌ای سمی برای محیط زیست که آن‌ها برای استخراج طلا از معدن استفاده می‌کنند.

مارتین، در ال پرو، دهکده‌ای نزدیک زندگی می‌کند. او هرگز به مدرسه نرفته است.

کارلوس تراپانی از سازمان غیردولتی حقوق کودکان CECODAP می‌گوید که کار کمرشکن و خطرات مرتبط با آن در این جوامع عادی شده است.

علیرغم آنچه تراپانی به عنوان بدترین شرایط توصیف می‌کند، مارتین می‌گوید که ترجیح می‌دهد طلا به دست آورد تا به مدرسه برود.

او در مصاحبه‌ای به خبرگزاری فرانسه گفت: پدرم می‌گوید که پول از کار می‌آید. با پولی که اینجا به دست می‌آورم، چیزهایم را می‌خرم: کفش، لباس، گاهی اوقات شیرینی.

ونزوئلا از سال ۲۰۱۳ دچار بحران اقتصادی جدی شده است که کارشناسان سوءمدیریت سیاسی، تحریم‌های ایالات متحده و اتکای بیش از حد به ذخایر عظیم نفتی خود را عامل آن می‌دانند.

تولید ناخالص داخلی این کشور ۸۰ درصد کاهش یافته است و ابرتورم قدرت خرید را کاهش داده است. حدود هفت میلیون نفر از ۳۰ میلیون نفر این کشور در جستجوی زندگی بهتر در جای دیگری رفته اند.

در سال ۲۰۱۷، نیکلاس مادورو رئیس جمهور ونزوئلا قول داد که اقتصاد را با تمرکز بر سایر منابع معدنی کشور نجات دهد و گفت که این کشور می‌تواند بزرگترین ذخایر طلای جهان را داشته باشد.

از آن زمان، آنچه اندیشکده گروه بحران بین‌المللی آن را غنای استخراج غیرقانونی معدن می‌نامد، در سراسر جنوب ونزوئلا وجود داشته است، جایی که گروه‌های جنایتکار – از جمله چریک‌های کلمبیایی – اکثر عملیات‌ها را انجام می‌دهند و رعب و وحشت را در جوامع محلی ایجاد می‌کنند.

گوستاوو، یکی دیگر از معدنچیان که ۱۱ ساله است، می‌گوید: وقتی تیراندازی‌ها شروع می‌شود و افرادی کشته می‌شوند من می‌ترسم.

بر اساس گزارش سال ۲۰۲۱ سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD)، بسیاری از طلای بدست آمده توسط معدنچیان کوچک در نهایت به دست نخبگان نظامی و سیاسی می‌رسد.

در ماه ژوئیه، مادورو دستور استقرار نیرو‌های مسلح برای بیرون راندن معدنچیان غیرقانونی را صادر کرد و مقامات از تخریب برخی از کمپ‌ها خبر داده اند.

استخراج معادن که بیشتر آن در آمازون ونزوئلا انجام می‌شود، تأثیر مخربی بر محیط زیست و جوامع بومی داشته است. در برخی از مناطق ونزوئلا، از جمله شهر ال کالائو، گرم طلا به عنوان ارز در مشاغل محلی به جای بولیوار استفاده می‌شود.

این می‌تواند برای کودکان معدنچی مانند گوستاوو خوب باشد. او گفت: روز گذشته یک گرم [به ارزش حدود ۵۰ دلار]گرفتم. من پول را به مادرم دادم تا غذا بخرد. او از شش سالگی به معدن مشغول است و به مدرسه هم نمی‌رود.

کودکان در ونزوئلا، که یک سوم جمعیت را تشکیل می‌دهند، بار سنگین این بحران را متحمل شده‌اند. تراپانی گفت: زمانی که بحران اقتصادی در سال ۲۰۱۸ به اوج خود رسید، نه تنها کودکان مدرسه‌ای که به سمت معادن می‌رفتند، بلکه معلمان نیز پس از ترک مشاغل روزانه خود به سمت معادن رفتند.

مادر گوستاوو گفت که فرزندانش پس از قرنطینه کووید-۱۹ به مدرسه بازنگشتند، اما او امیدوار است که در نهایت به مدرسه برگردند.