بعد از زایمان

خلیج فارس:رئیس بیمارستان آیت‌الله علیمرادیان نهاوند گفت: نوزادی که به تازگی در بیمارستان آیت‌الله علیمرادیان نهاوند فوت کرده، قبل از به دنیا آمدن اختلال مادرزادی پری‌ناتال داشته است.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از ایسنا؛هدایت‌الله نوروزی اظهار کرد: بعدازظهر روز سه‌شنبه یک مادر باردار با سن ۳۷ ماهگی بارداری برای زایمان به بیمارستان علیمرادیان مراجعه می‌کند که نوزادی با وزن ۳ کیلو و ۲۰۰ گرم به دنیا می‌آورد.

وی افزود: در ابتدای تولد حدود نیم ساعتی که نوزاد در بخش زایمان بوده، مشکل خاصی نداشته اما بعد از گذشت مدت کوتاهی دچار مشکلات خفیف تنفسی می‌شود که به بخش اطفال انتقال می‌یابد.

نوروزی ادامه داد: با انتقال نوزاد به بخش اطفال با متخصص کودکان تماس گرفته می‌شود و پزشک متخصص دستورات لازم را تلفنی می‌دهد و با بیمارستان فاطمیه همدان هم برای بستری کودک در بخش ان.‌آی.‌یو.سی(بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان) یک تخت رزرو می‌کند و حدود نیم ساعت بعد پزشک متخصص خود را به بالین بیمار می‌رساند.

وی تصریح کرد: قبل از رسیدن پزشک متخصص اطفال، پزشک متخصص زنان و متخصص بی‌هوشی بالای سر نوزاد بودند و یک لوله (ان‌جی‌تیوپ) را وارد بینی نوزاد می‌کنند که متوجه خون‌ریزی معده نوزاد می‌شوند و با بدحال‌تر شدن نوزاد، لوله تنفسی برای نوزاد گذاشته می‌شود که متأسفانه با همه این تلاش‌ها نوزاد بعد از یک ساعت فوت می‌کند.

رئیس بیمارستان آیت‌الله علیمرادیان نهاوند با اشاره به اینکه نزدیکان این نوزاد فوت شده اعلام کرده‌اند علت فوت نوزاد نبود داروی سورفکتانت در بیمارستان و نبود پزشک متخصص اطفال بوده که کذب محض است، افزود: اظهارات نزدیکان این نوازد واقعیت ندارد چراکه نوزاد اصلاً به این دارو نیاز نداشته است.

وی تصریح کرد: البته این دارو هم در اختیار بیمارستان‌های شهرستان نیست چراکه تزریق آن باید توسط فوق‌تخصص اطفال و در بخش مراقبت‌های ویژه اطفال انجام شود که شهرستان این امکانات را ندارد.

نوروزی اضافه کرد: همچنین اینکه خانواده این نوزاد متوفی گفته‌اند که علت خونریزی معده نوزاد مصرف قرص آسپرین در دوران بارداری توسط مادر باردار بوده نیز کذب است چراکه داروی آسپرین یک داروی بسیار ایمن و کاملاً بی‌خطر برای جنین است.

وی یادآور شد: اظهارات خانواده این نوزاد باعث ایجاد التهاب در فضای شهرستان و حتی در استان شده که ما هم در این راستا روز شنبه هفته‌جاری کمیته مرگ‌ومیر را با حضور سه متخصص اطفال، معاونت درمان شبکه بهداشت شهرستان و شخص بنده تشکیل دادیم که همه این متخصصان به این نتیجه رسیدند که علت فوت نوزاد اختلال انعقادی(پری‌ناتال) که مادرزادی‌ است، بوده و بعد از زایمان بروز کرده و حتی اگر این نوزاد در بهترین ان‌.آی.‌سی.‌یو دنیا هم بستری می‌شد، امکان زنده ماندنش وجود نداشت.

رئیس بیمارستان علیمرادیان نهاوند در پایان تأکید کرد: ما به خانواده نوزاد هم اعلام کردیم که علت فوت نوزاد چه بوده و گفتیم اگر شک دارید می‌توانیم کالبد شکافی کنیم که خانواده متوفی نپذیرفتند.

به گزارش خلیج فارس؛ این پرونده در حالی در جریان است که زنی دیگر اوایل سال جاری در روستای بسیطین رامهرمز سه فرزندش را به قتل رساند و سپس خودکشی کرد. زهرا ۳۳ ساله  دو پسر ۶ و ۱۰ ساله و دختر سه‌ساله خود را با ضربات چاقو و خفگی به قتل رساند و سپس خود را حلق‌آویز کرد. یکی از اقوام این خانواده ‌گفته است: این زن و شوهر ۱۰‌ سال بود که با هم ازدواج کرده و تفاهم داشتند. هیچ مشکل و مساله‌ای با هم نداشتند و از نظر مالی هم در رفاه‌ کامل بودند. ما هنوز هم در شوک هستیم و نمی‌دانیم چرا این اتفاق تلخ رخ داد. برایمان سوال است چطور یک مادر که طفلش را ۹ ماه در شکم حمل می‌کند و زحمت بزرگ کردنش را می‌کشد، دست به این کار می‌زند. من حتی با پدر خانواده صحبت‌ کردم، او گفت تا شب حادثه هم هیچ مشکلی با همسرش نداشته است. مرد خانواده هم بسیار به همسر و بچه‌هایش علاقه داشت. صبح روز حادثه، خانم به شوهرش ناشتایی داد و بعد هم روانه محل ‌کارش‌ کرد. ساعت ۱۲ ظهر هم از این ماجرا خبردار شدیم. فرماندار رامهرز نیز در این‌باره گفته است، این زن به‌ دلیل اختلالات عصبی و اختلافات خانوادگی هنگامی که همسرش در محل کار حضور داشت، با ضربات چاقو و خفه کردن، سه فرزند خود را به قتل رساند. به نظر می‌رسد فرد قاتل پس از قتل فرزندان، خود را حلق‌آویز کرده است.

حسین درگاهی، پدر خانواده پیرانشهری، در گفت‌وگو با اعتمادآنلاین می‌گوید چطور با اجساد بچه‌ها روبه‌رو شد و همسرش درباره قتل‌هایی که مرتکب شده چه می‌گوید و با چه انگیزه‌ای دست به این کار زده است.

*آقای درگاهی، چطور با این ماجرا مواجه شدید؟ چطور فهمیدید بچه‌ها کشته شده‌اند؟

– من سر کار بودم و وقتی رسیدم خانه فهمیدم.

*چطور جسد را دیدید؟ خانم‌تان را دیدید؟ چه اتفاقی افتاد؟

– رفتم خانه دیدم سوت و کور است. صدایشان کردم، از اتاق خواب صدای خانمم آمد گفت اینجا هستم، رفتم و دیدم خانمم افتاده. بچه‌ها هم زیر لحاف تشک [هستند] تمام شده.

*شما آن لحظه متوجه شدید خانم‌تان این کار را کرده یا فکر کردید که اتفاقی است؟

-والله نه همین که قیافه‌ش را دیدم و به قول معروف حالش را دیدم فهمیدم کار خودش است.

* خانم‌تان آیا سابقه افسردگی داشتند یا کار خطرناکی کرده بودند که شما حدس بزنید ممکن است دست به چنین کاری بزنند؟

-سابقه بیماری داشتند. بله.

*سابقه چه بیماری‌ای داشتند؟

بیماری فکر کنم دوشخصیتی. ما یک سال و هفت هشت ماه [بود] با هم زندگی می‌کردیم. دختر بزرگ مال خودش بود مال ازدواج قبلیش بود که با هم زندگی می‌کردیم.

*رابطه خوبی داشتید با هم یا مساله‌ای داشتید؟

-کوچک‌ترین مساله‌ای نداشتیم با هم.

*چطور آشنا شدید با خانم‌تان؟

-از طریق یکی از آشناها.

* شما ازدواج اول‌تان بود؟

-نه‌خیر ازدواج دومم بود.

*بچه دارید همچنان؟

-بله یک دختر دارم.

*فرمودید [با همسرتان] مساله‌ای نداشتید. شما می‌دانستید که همسرتان دچار اختلال شخصیت دوقطبی هستند؟

-قبل از ازدواج نمی‌دانستم اما بعد ازدواج فهمیدم.

*وقتی ایشان باردار شدند تحت نظر روانپزشک بودند یا نه؟

-نه‌خیر.

*من شنیدم ایشان مربی مهدکودک بودند.

-بله.

*خب تو مهد واکنش نداشت یا مساله‌ای نداشت که همکارهایش متوجه شده باشند؟

-دو سال قبل از اینکه با من ازدواج کند به گفته خانواده‌اش حالش بهتر شده و مشکلش حل شده بود، موقعی که با من آشنا شد هم حالش خوب بود. حالا زندگی مستقل و مسئولیت زندگی و اینها باعث شد… ولی در کل [در این نوع] مریضی‌ها کوچک‌ترین شوکی که به‌شان وارد بشود حال‌شان بد می‌شود.

*خب شوکی که به‌شان وارد شده بود چی بود به نظر شما؟

-والله به نظر من بارداری و متولد شدن این بچه و… من که دکتر نیستم نمی‌دانم.

*یعنی شرایط زندگی که عوض شد ایشان دچار چنین مساله‌ای شد؟

-بله. ایشان تو خونه باباش که بود مسئولیت دستش نبود. می‌رفت مهد و می‌آمد ولی تو خانه مستقل و زندگی زناشویی و اینها حالا نمی‌دانم… دقیق نمی‌توانم بگویم.

*بعد از این حادثه همسرتان را دیدید؟

-ندیدم. صحبت کردم. بستری هستند تو بیمارستان.

*تو بیمارستان بستری هستند. خودتان نخواستید ببینید یا اجازه نداشتید ببینید؟

-نه اجازه ندارند [کسی را] ببینند، ولی خب حالا [او را هم] می‌دیدم حال او بد می‌شد، حال من هم بد می‌شد.

*چی گفتند همسرتان [درباره این]که چطور این کار را کردند؟

-گفت یادم نمی‌آید.

*یادشان نمی‌آید؟

-آدمی است که زورش به یک مورچه نمی‌رسد… آن‌قدر آدم ساده و آدم خوب و [از] خانواده اصیل و مذهبی و خانواده موجه… یقین دارم تو حال خودش نبوده والا این کار را نمی‌کرد.

*پدر آن دختر یعنی همسر اول خانم‌تان شکایتی مطرح کردند یا نه؟

-نه‌خیر ایشان هم شکایتی نکردند.

*چرا بچه را پیش خودشان نگه نداشتند؟ شما در جریان نیستید؟

-نه‌خیر در جریان نیستم.

*با بچه چی؟ با دختر خودشان، با او هم مساله‌ای نداشتند؟

– کی؟ خانمم؟

*بله بله.

-نه بابا برای بچه‌ها کل وقتش را می‌گذاشت. آن‌قدر براشان وقت می‌گذاشت آن‌قدر برایشان مادری می‌کرد آدم حسودی‌اش می‌شد.

*خب پسر شما را ناخواسته باردار شده بود یا خواسته بود؟

-ناخواسته بود.

*شما در دوران بارداری متوجه این مساله شدید. درست است؟

تو دوران بارداری حال‌شان یک‌کم بد شد و بعد از زایمان حال‌شان بد می‌شد، تحت نظر دکتر بود.

*دکتر به شما پیشنهاد نکرد بچه را از او دور نگه دارید یا چنین چیزی بخواهد؟

-نگفت.

*من جسارتاً می‌توانم بپرسم همسرتان چند سالش است؟

۳۳ سالش.

*فرمودید ایشان در مهد کار می‌کرد. شما خودتان شغل‌تان چیست؟

-من تو سد کار می‌کنم.

*من می‌دانم شما خیلی خیلی روزهای سختی را می‌گذرانید، خیلی ازتان ممنونم که با من صحبت کردید، امیدوارم خدا کمک کند و این رنجی که شما تحمل می‌کنید کمرنگ بشود برایتان. مرسی از لطف شما ممنونم.

-ممنونم.

*خواهش می‌کنم خداحافظ.

منبع: اعتماد