خلیج فارس: جعفر محمدی در عصر ایران نوشت: آقای مسعود پزشکیان، رئیس جمهور گفته است که اگر همچنان باران نبارد، مجبوریم تهران را تخلیه کنیم.
مقدمتاً در این باب باید خدمت آقای رئیس جمهور یادآور شویم که فقط تهران نیست که با بحران کمبود نزولات آسمانی مواجه است، سراسر ایران در حال تجربه این وضعیت خطرناک است. بنابراین به فرض امکان تخلیه تهران، می خواهند بیش از 10 میلیون ساکن این شهر و زیربناهایش را به کجای این سرزمین خشکیده منتقل کنند؟!
فارغ از این نکته اما با اصل طرح تخلیه موافقیم ؛ لیکن نه تخلیه خلق الله از شهر و دیارشان که میسر نیست بلکه تخلیه مسوولان ناکارآمد و ناآگاه از مسندهای ریاست و وزارت و وکالت و مدیریت های کلان.
بله! درست خواندید: راه حل مشکل بی آبی و کم بارشی در ایران، تخلیه صندلی های دولت و مجلس از افرادی است که بدون داشتن تخصص و دانش کافی و صرفا بر اساس معیارهای سیاسی و ایدئولوژیک – ولو ریاکارانه – این کرسی ها را اشغال کرده اند.
شاید بپرسید این که باران نمی بارد یا کم می بارد، چه ربطی دارد به این که چه کسانی رئیس و وزیر و وکیل اند؟!
پاسخ این است: علم ثابت کرده که سوء مدیریت مدیران زمینی، ارتباط کاملاً مستقیمی با کاهش نزولات آسمانی دارد، از طرق مختلف و از جمله دو مصداق اثبات شده زیر:
الف) وقتی مدیریت کشور، دچار بی دانشی، سیاست زدگی و شعار گرایی می شود، همه چیز و از جمله مصرف آب و نحوه برداشت آب های زیر زمینی نیز مشمول این وضعیت می شود. آنقدر گفته و نوشته شده که همه می دانند که چرا سطح آب های زیر زمینی در ایران تا بدین حد پایین رفته است: از توسعه بی رویه و البته کم ثمر کشاورزی و اجازه احداث بی رویه چاه و عدم بهره گیری از فناوری های نوین آبیاری گرفته تا احداث صنایع آب بر در مناطق کم آب و عدم رسیدگی به معضل دیرین هدر رفت آب در شبکه توزیع و … .
این وضعیت محصول چیست؟ محصول تصمیمات مدیران دولتی و نمایندگانی است که از دانش لازم برخوردار نبوده اند و هر چه به ذهن شان رسیده یا به نفع خود یا گروه سیاسی شان بوده را مصوب و اجرا کرده اند.
نتیجه چه شده است؟ پایین رفتن سطح آب های زیر زمینی. یعنی در منطقه ای که قبلا با حفر 5 متر به آب می رسیدید الان باید 50 متر زمین را بکَنید.
خالا ربطش به کاهش باران چیست؟ تحقیقات متعددی در مراکز علمی جهان در این باره صورت گرفته و خلاصه نتایج اش این است: به ازای هر 10 متر کاهش سطح آب های زیر زمینی، درصدی که بسته به شرایط محیطی است ، کاهش بارنگی اتفاق می افتد (علت علمی اش را می توانید در گوگل بیابید).
ب) پژوهش های علمی ثابت کرده اند که هر چه سطح آلودگی هوا در جغرافیایی بالا برود، سطح بارش پایین می آید (علت علمی این را هم می توانید در وب بیابید)؛ علت آلودگی هوا نیز آیا چیزی جز سوء مدیریت در بخش های گوناگون از خودروسازی و پتروشیمی گرفته تا سیاست خارجی است؟
پس خلاصه ماجرا این شد: تصمیم گیران و مدیران کم دانش -» تصمیمات و اعمال منتهی به کاهش سطح آب های زیر زمینی و افزایش آلودگی هوا -» کاهش نزولات آسمانی.
حالا راه حل چیست؟ خلاصه و صریح اش این است: حذف نظارت استصوابی و سیستم های گزینش سنتی و اولویت دادن تخصص بر سیاست و ایدئولوژی برای تخلیه مدیران کم دانش و جایگزین شدن متخصصان در فرایند آزاد گردش نخبگان توسط مردم.
اگر خردمندان علم گرا و دنیا دیده در مجلس و دولت حاضر باشند و سطح بحث ها و دغدغه ها از این که پسر فلانی در خارج است و فلانی در شبکه اجتماعی اش فلان پست را لایک کرده یا فلان لباس را پوشیده و … بالاتر برود و مثلا به این برسد که چه کنیم برای کاهش هدر رفت فقط 5 درصد آب در فلان حوضه و کاهش 10 درصدی آلودگی هوا در یک برنامه زمانی مشخص و افزایش 20 درصدی کیفیت بنزین بر اساس یک تقسیم کار اجرایی و افزایش 30 درصدی سطح کشت محصولات با آبیاری قطره ای در پنج سال و نظایر این ها، خواهید دید که بسیاری از مشکلاتی که امروز لاینحل می نمایند، به راحتی حل می شوند و روح و روان جامعه نیز التیام می یابد.
بنابراین اگر بگوییم تنگ نظری های سیاسی و محدود کردن دایره تصمیم گیران و مدیران ارشد به حلقه های بسته سیاسی چه توسط شورای نگهبان و گزینشگران سازمانی، منشأ بسیاری از مصائبی است که ایران امروز ما بدان دچار است و از جمله خشکسالی و کم بارشی، سخنی مستند به علم گفته ایم.