خلیج فارس:در سال ۲۰۲۵، عکاسان «رویترز» در سراسر جهان حضور داشتند و لحظاتی را ثبت کردند که گاهی تکاندهنده، گاهی خندهدار و گاهی حیرتآور بودند—و بعضی تصاویر همه این احساسها را یکجا در خود داشتند.
به گزارش«خلیج فارس» به نقل از ایسنا؛ در سال ۲۰۲۵ عکاسان وقایع سراسر جهان را پوشش دادند. عکسهای آنها گاهی تکاندهنده، گاهی خندهدار و گاهی حیرتآورند و گاهی همه این ویژگیها را یکجا در خود دارند. در این گزارش به برخی از بهترین عکسهای سال «رویترز» و داستانهای پشت آنها میپردازیم.
عکاسان «رویترز» در سال ۲۰۲۵ در سراسر جهان حضور داشتند. آنها جنگ، صلح و آتشبسهای شکننده، سرکوبهای دولتی علیه مهاجرت، تجربه مهاجر بودن، ورزشکاران موفق و رویاهای دنیای ورزش را ثبت کردند.
برخی از این تصاویر در لحظه وقوع خبر، یعنی زمانی که عکاسان با عجله و در میان انبوه رقیبان تلاش میکردند راهی برای ثبت عکس خود پیدا کنند، به ثبت رسیدهاند. گاهی هم عکاس در زمان و مکان درست قرار داشت و تصویری ثبت کرد که پربازدید شد. برخی دیگر بخشی از پروژههای روایتمحور بلندمدتی بودند که ماهها یا حتی سالها طول کشیدند.
این عکسها طیفی از احساسات را برمیانگیزند. این تصاویر میتوانند تکاندهنده، حیرتآور، خندهدار یا غمانگیز و گاهی همه اینها با هم باشند و از نظر بصری میتوانند زیبا، تجربی یا حتی سوررئال باشند.
آنچه در ادامه مشاهده میکنید، منتخبی از چند عکس از میان مجموعه آثار عکاسهای رویترز است که با داستانهایی که خود عکاسان از پشت صحنه این عکسها روایت کردهاند، همراه شدهاند.
طلوع ماه
«گبی اورا»
مستقر در کاراکاس، ونزوئلا
گرفتن یک عکس درست، مستلزم ترکیبی از مهارت، برنامهریزی، خوششناسی و گاهی صبر بسیار است. «گبی اورا»، عکاس ساکن کاراکاس، سالها تلاش کرده بود تا تصویری بینقص از طلوع ماه بر فراز محله «Petare» ثبت کند. او این محله را «چشماندازی بهشدت ونزوئلایی، آشفته و در عین حال زیبا، چنانکه گویی خود یک شخصیت مستقل است» توصیف میکند.
اما ماه هیچوقت با او همکاری نمیکرد. پشت ابرهای متراکم پنهان میشد یا زمانی ظاهر میشد که دیگر کاملا بالا آمده بود. تا اینکه یک روز در ماه مارس، همهچیز فراهم شد.
این عکاس میگوید: «افق صاف باقی ماند، نور ملایم بود و ناگهان، کودکی با یک بادبادک از ناکجاآباد روی پشتبام، درست مقابل ماهِ در حال طلوع ظاهر شد.»
به گفته او، این عکس از آن خوششانسیهایی بود که شبیه «هدیهای کوچک» است و یادآوریای است که هرگز نباید دست کشید.
آتشبس اسرائیل–حماس
«رمضان عابد»
مستقر در خانیونس، غزه
آتشبس شکننده جنگ اسرائیل و حماس که از اکتبر ۲۰۲۳ آغاز شده بود، برای فلسطینیهای ساکن نوار ویرانشده غزه، امیدی برای بازگشت تدریجی به زندگی عادی به وجود آورد.
در ماه ژانویه، هزاران فلسطینی آواره، راهی شمال غزه شدند تا به ویرانههای خانههای رهاشده خود بازگردند. در آن زمان، شهر غزه، دیگر شباهتی به مرکز شهر پرجنبوجوش پیش از جنگ نداشت.
«رمضان عابد» صحنههایی دراماتیک از صف طولانی مردم به همراه ساکها و وسایلشان را نشان میدهد که تا جایی که چشم کار میکند امتداد دارد.
برای «عابد»، این عکس احساسات عمیق و متناقض فلسطینیان را منتقل میکند؛ «شادی بازگشت آوارگان به غزه، اشکهایشان و احساساتی که قابل توصیف نیست.»
آتشبس اسرائیل–حماس
«محمد سالم»
مستقر در غزه، اکنون در دوحه
اسرائیل، به عنوان بخشی از توافق مرحلهای پایان دادن به جنگ با حماس، در ژانویه ۱۱۰ زندانی فلسطینی را آزاد کرد و حماس نیز سه گروگان اسرائیلی و پنج گروگان تایلندی را که در حملات ۷ اکتبر ۲۰۲۳ گرفته بود، آزاد کرد.
زندانیان آزادشده با استقبال فلسطینیان در کرانه باختری اشغالی و غزه روبهرو شدند.
عکس «محمد سالم» زندانیانی را نشان میدهد که داخل خودرو کمیته بینالمللی صلیب سرخ نشستهاند و برای اعضای خانواده دست تکان میدهند.
«سالم» میگوید: «این تصویر بصری قدرتمندی از دیدار دوباره و انتظار است.»
آتشسوزی هنگکنگ
«تایرون سیو»
مستقر در هنگکنگ، چین
«وانگ» در یک بعدازظهر پاییزی اواخر نوامبر، آپارتمانی را که با همسرش در هنگکنگ در آن زندگی میکردند ترک کرد تا نوهاش را از مدرسه بیاورد. این زوج نوبتی این کار را انجام میدادند و آن روز نوبت او بود. وقتی بیرون بود، باخبر شد که در یکی از برجهای مجتمع مسکونی آنها آتشسوزی رخ داده است. نوهاش را جایی گذاشت و با عجله به خانه بازگشت. در آن زمان، شعلهها از طبقات میانی برجی که او و همسرش در آن زندگی میکردند زبانه میکشید.
او فریاد میزد: «همسرم داخل است» و به سوی آتشی که ساختمان را در بر گرفته بود اشاره میکرد.
مخمصهای که «وانگ» گرفتار آن شده بود، دستهایی که در تشویش و اشک، در پسزمینه مرگبارترین آتشسوزی هنگکنگ از سال ۱۹۴۸ تاکنون، برخاسته بودند، در عکسی از «تایرون سیو» ثبت شد. این عکس پربازدید و به تصویر نمادین این فاجعه تبدیل شد.
«سیو» میگوید: «این عکسی است که بلافاصله همهچیز را میگوید. فرقی نمیکند اهل کجای دنیا باشید، میتوانید حس درماندگی و درد آقای وانگ را احساس کنید.»
تا اوایل دسامبر، شمار قربانیان این حادثه به ۱۶۰ نفر رسید.
خروج ترودو از پارلمان
«کارلوس اوسوریو»
مستقر در تورنتو، کانادا
با افزایش فشارها بر «جاستین ترودو»، نخستوزیر وقت کانادا و یکی از شناختهشدهترین رهبران جهان، ماندن او در قدرت هر روز غیرممکنتر به نظر میرسید. در نهایت، او اوایل ژانویه اعلام کرد که پس از ۹ سال از مقام خود کنارهگیری خواهد کرد. او در نشستهای خبری آرام ظاهر میشد و انرژی همیشگیاش دیده نمیشد. به همین دلیل، عکس «کارلوس اوسوریو» که در ماه مارس و در آخرین روز حضور «ترودو» در پارلمان گرفته شد، غافلگیرکننده است.
در این عکس «ترودو» که یک صندلی را حمل میکند، با شیطنت زبانش را به سمت دوربین درآورده و بیشتر شبیه دانشآموز بازیگوشی که به دفتر مدیر فرستاده شده به نظر میرسد تا سیاستمداری که در حال ترک قدرت است.
«اوسوریو» میگوید: «فکر کردم لحظه خوبی است که او صندلی را حمل میکند، و وقتی آن حرکت را انجام داد، عکس حتی بهتر هم شد، بهخصوص چون من تنها کسی بودم که آن را ثبت کرد.»
اختلاف زناشویی
«چالینی تیراسوپا»
مستقر در بانکوک، تایلند
«چالینی تیراسوپا»، در ماه مه برای ماموریتی اعزام شده بود که معمولا کاملا تکراری است: ورود یک رئیسجمهور به فرودگاه بینالمللی.
اما خبر میتواند در غیرمنتظرهترین لحظات رخ دهد و «چالینی» ناگهان لحظهای جهانی و پربازدید را ثبت کرد. ظاهرا «بریژیت»، همسر امانوئل مکرون، رئیسجمهور فرانسه، پس از فرود در ویتنام، صورت او را هل داد. این صحنه پشت در باز هواپیما دیده میشد و «بریژیت» تا حدی در دید نبود. «چالینی» میگوید: «معمولا همهچیز قبل از ظاهر شدن رئیسجمهور کاملا آماده است، اما این بار فرق داشت.
جنگ روسیه–اوکراین
توماس پیتر
مستقر در کییف، اوکراین
حمله روسیه به اوکراین که از فوریه ۲۰۲۲ آغاز شد، در سال ۲۰۲۵ همچنان ادامه داشت. اواخر سال، طرح صلحی با میانجیگری آمریکا مطرح شد، اما درگیریها فروکش نکرد.
عکس «توماس پیتر» در ماه سپتامبر در «کراماتورسک»، شهری در خط مقدم منطقه دونتسک ثبت شده است.
به گفته «پیتر»، نیروهای روسی با پهپاد به شهر حمله میکردند و صدای آنها پیش از سقوط، آسمان را پر میکرد و سپس فرود میآمدند و منفجر میشدند.
«پیتر» میگوید: «یکی از آنها در ساعات کاری به سقف یک بازار سرپوشیده برخورد کرد و حفرهای به اندازه یک خودرو در سقف ایجاد شد.»
وقتی پیتر به محل رسید، بازار پوشیده از دوده بود.
«قصابی، تکههای گوشتش را یکی یکی پاک میکرد. در بخش مواد غذایی، فروشنده هر قوطی و بسته را تمیز میکرد و دوباره سر جایش میگذاشت. میان آنها زنی بود که صورتش از دوده انفجار سیاه شده بود. او صاحب یک غرفه خواربارفروشی بود و بیصدا مشغول پاکسازی اجناسش بود.»
سرکوب مهاجرت در دوران ترامپ
«کوین موهت»
مستقر در سانفرانسیسکو، کالیفرنیا و دنور، کلرادو
«دونالد ترامپ»، رئیسجمهور ایالات متحده در سال ۲۰۲۵ میلادی، سیاستهای سختگیرانهتری علیه مهاجرت در پیش گرفت و روند اخراج مهاجران را تشدید کرد. عکاسان تلاش کردند که بسیاری از حقایق این سیاستها را به تصویر بکشند.
«کوین موهت» در ماه فوریه، در یک مجتمع آپارتمانی در شهر «کلرادو»، جایی که شایعه شده بود ماموران اداره مهاجرت و گمرک آمریکا (ICE) برای بازداشت مهاجران به آنجا خواهند آمد، حضور داشت.
در حالی که ماموران به در میکوبیدند و دستور میدادند در را باز کنند، او به همراه یک زوج ونزوئلایی پناهجو بود که گویی در سکوت منجمد شده بودند. بعد از دقایقی که گویی ساعتها طول کشید، ماموران محل را ترک کردند.
یک دادگاه محلی این ساختمان را در ماه ژانویه بهعنوان تهدیدی برای امنیت همگانی محکوم کرده بود.
«کوین» میگوید: «سه شب را در آپارتمان خانوادههای مختلف ونزوئلایی گذراندم، منتظر اینکه ICE بیاید.»
او با به تصویر کشیدن چمدانهای آماده، فشار مطلع نبودن از اتفاقی که قرار است رخ بدهد، شرایطی که مردم در آن زندگی میکنند و در عین حال زندگی روزمره، آمادهشدن برای کار، والدین مهربانی که به بچههایشان غذا میدهند، خواب و اینکه بچهها صرفا بچه هستند، میخواست نشان دهد که زندگی برای این افراد چگونه است.
آتشسوزیهای لسآنجلس
«ماریو آنزونی»
مستقر در لسآنجلس، کالیفرنیا
«آنزونی» میگوید: «آن لحظه را کاملا به یاد دارم. دخترم را از کلاس ژیمناستیک بیرون کشیدم و با عجله به خانه برگشتیم، در حالی که بادها از همان موقع زوزه میکشیدند… وقتی رسیدیم، دستور تخلیه محله صادر شده بود.»
«آنزونی» ابتدا از امنیت خانوادهاش مطمئن شد، و بعد به سمت شمال، «مستقیم به دل آتش» رفت.
سال ۲۰۲۵ با ویرانگرترین آتشسوزیهای تاریخ لسآنجلس آغاز شد. شعلهها که با بادهای قوی شدت میگرفتند، ، خانهها و کسبوکارها را در Palisades و Pasadena در برگرفتند و محلهها را با خاکستر یکی کردند.
این سه عکس، همگی در فاصله یک مایلی از خانه خود «آنزونی» گرفته شدهاند. خانهها آتش گرفتهاند. عکاس گاهی تقریبا هیچچیز نمیدید.
«آنزونی» میگوید: «خانه من در نهایت سالم ماند، اما بسیاری دیگر چنین شانسی نداشتند و این حس و حال تا امروز با من مانده است.»