خلیج فارس:خون‌فروشی ناشی از فقر نه تنها در هامونگ، بلکه در سایر نقاط کره شمالی از جمله استان‌های یانگ‌گانگ و هامگیونگ شمالی نیز رخ می‌دهد. شایعاتی که در مورد مرگ مردم از گرسنگی دهان به دهان می‌چرخد، باعث ایجاد اضطراب و نگرانی شدیدی شده است.
به گزارش«خلیج فارس» به نقل از عصر ایران؛ بهای زنده ماندن در کره شمالی چقدر است؟ برای شمار فزاینده‌ای از مردم این کشور، پاسخ، ۴۰۰ سی‌سی خون در برابر چند کیلو برنج است. این معامله تکان‌دهنده که پس از تشدید بحران غذا به شدت رواج یافته، تصویری بی‌پرده از عمق استیصال و مبارزه روزمره برای بقا در یکی از بسته‌ترین کشورهای جهان را به نمایش می‌گذارد.
به گزارش Daily NK، در حالی که کره شمالی با کمبود شدید مواد غذایی دست و پنجه نرم می‌کند، مردم مستأصل این کشور به فروش خون خود روی آورده‌اند؛ پدیده‌ای که پس از شکست برداشت پاییزی در بهبود عرضه غذا، به شدت افزایش یافته است.
یک منبع در استان هامگیونگ جنوبی اخیراً به «دیلی ان‌کی» گفت: در شهر هامونگ، تعداد خانواده‌های گرسنه به شدت افزایش یافته است، بنابراین افراد بیشتری برای تأمین هزینه حداقل یک وعده غذایی در روز، خون خود را می‌فروشند.
این منبع افزود که اگر در گذشته از هر ۲۰ نفر یک نفر برای تأمین هزینه‌هایش خون خود را می‌فروخت، این تعداد اخیراً ده برابر شده است.
او گفت: فصل برداشت پاییزی معمولاً زمانی است که غذای بیشتری در دسترس قرار می‌گیرد، اما امسال دسترسی عمومی به مواد غذایی هیچ بهبودی نداشته است.
تمام این شواهد نشان می‌دهد بحران غذایی کره شمالی آنقدر شدید است که بقا و حیات مردم را به خطر انداخته است.
در یک اهدای خون معمولی، مردم کره شمالی ۴۰۰ میلی‌لیتر خون می‌دهند و در ازای آن ۲ کیلوگرم روغن خوراکی یا ۳ کیلوگرم برنج دریافت می‌کنند؛ مقداری که به سختی برای سیر کردن یک خانواده سه نفره برای دو یا سه روز کافی است.
این منبع می‌گوید: وقتی در نظر بگیرید که مردم برای چند کیلوگرم برنج خون خود را می‌فروشند، می‌توانید تا حدودی حدس بزنید شرایط زندگی مردم کره شمالی در حال حاضر چگونه است.
افزایش خطرات بهداشتی در شرایط غیربهداشتی
موضوع جدی دیگر، خطرات بهداشتی است که اهدای خون برای بسیاری از مردم کره شمالی به همراه دارد. خون نه تنها در بیمارستان‌های معمولی، بلکه در درمانگاه‌های سل و هپاتیت نیز جمع‌آوری می‌شود. در بیشتر موارد، معاینات پزشکی، اگر اصلاً انجام شوند، بسیار سطحی و صوری هستند.
این منبع توضیح داد: سلامت خوب برای بهبودی سریع پس از اهدای خون ضروری است. اما بیشتر افرادی که خون می‌فروشند، خود در آستانه سوءتغذیه قرار دارند. قرار است بین هر بار اهدای خون شش ماه فاصله باشد، اما برخی افراد هر دو یا سه ماه یک‌بار خون می‌دهند که منجر به مشکلات جدی سلامتی برایشان می‌شود.
برای مثال، یک زن ۴۰ ساله اهل هامونگ در حال حاضر به دلیل اهدای خون مکرر، زمین‌گیر شده است. زمانی که کسب‌وکارش در بازار کساد شد، این زن غرفه خود را برای تأمین هزینه‌ها فروخت و پس از آن به عنوان یک دست‌فروش به سختی روزگار می‌گذراند. اما با کاهش فروش، در نهایت چاره‌ای جز فروش خون برای تأمین مخارج خانواده‌اش نداشت.
او هر دو ماه یک‌بار خون می‌داد تا اینکه بدنش ضعیف شد و علائم کم‌خونی شدید در او ظاهر گشت و در نهایت به کلی هوشیاری خود را از دست داد.
این منبع افزود: زنان اغلب مسئولیت تأمین مخارج خانواده را بر عهده دارند و برای سیر نگه داشتن اعضای خانواده‌شان دست به هر کاری می‌زنند. این زن تنها یکی از بسیاری است که سلامتی خود را با اهدای خون مکرر نابود کرده‌اند.
خون‌فروشی ناشی از فقر نه تنها در هامونگ، بلکه در سایر نقاط کره شمالی از جمله استان‌های یانگ‌گانگ و هامگیونگ شمالی نیز رخ می‌دهد. شایعاتی که در مورد مرگ مردم از گرسنگی دهان به دهان می‌چرخد، باعث ایجاد اضطراب و نگرانی شدیدی شده است.
بحران غذایی در کره شمالی پدیده‌ای جدید نیست، بلکه ریشه در دهه‌ها سوءمدیریت اقتصادی، تحریم‌های فلج‌کننده بین‌المللی و یک سیستم کشاورزی ناکارآمد دارد. با این حال، بسته‌شدن کامل مرزها در دوران همه‌گیری کووید-۱۹ و شرایط نامساعد جوی در سال‌های اخیر، این بحران مزمن را به یک فاجعه انسانی تمام‌عیار تبدیل کرده است.
در غیاب کمک‌های بین‌المللی و با قطع تجارت مرزی که پیش‌تر شریان حیاتی برای تأمین کالاهای اساسی بود، شهروندان عادی به آخرین راه‌های ممکن برای زنده ماندن روی آورده‌اند. در این میان، فروش خون که زمانی یک اقدام اضطراری و نادر بود، اکنون به یک استراتژی بقای روزمره برای بخش وسیعی از جمعیت تبدیل شده است.