خلیج فارس:بر اساس گزارش مرکز آمار نشان میدهد نسبت هزینه سبد خوراکیها به حداقل دستمزد یک خانواده چهارنفره به حدود ۷۰ درصد رسیده است. در مهرماه سال گذشته این نسبت ۵۵.۴ درصد بوده است.
دنیای اقتصاد نوشت: بر اساس گزارش مرکز آمار نشان میدهد نسبت هزینه سبد خوراکیها به حداقل دستمزد یک خانواده چهارنفره به حدود ۷۰ درصد رسیده است. در مهرماه سال گذشته این نسبت ۵۵.۴ درصد بوده است.
مطابق با این گزارش، نرخ تورم برخی خوراکیهای ضروری نیز در مهرماه به سطوح بالایی رسیده است. بر این اساس، تورم نقطهای برنج ایرانی ۱۵۵ درصد و تورم سیبزمینی ۸۲ درصد بوده است.
حبوبات نیز جزو اقلام با بیشترین افزایش قیمت بودند؛ در نخستین ماه پاییز لوبیا چیتی با ۲۵۵ درصد بیشترین تورم نقطه ای را ثبت کرد و پس از آن، لپه ۱۳۵ درصد افزایش قیمت نسبت به مهرماه سال گذشته داشته است.
رشد بالای قیمت خوراکیها در کنار ثابت ماندن دستمزد حقوقبگیران باعث شده خانوارها بهویژه در آغاز نیمه دوم سال بخش زیادی از درآمد خود را صرف تأمین مواد غذایی کنند و با توجه به بالابودن قیمت مواد غذایی پرکالری، احتمالاً تا پایان سال خوراکیهای کمکالری را جایگزین خواهند کرد.
			        
                        
                        



                        
مرتضی افقه به فرارو گفت: «اگر میخواهیم به مشکل کارمندان و کارگران و حقوق آنها بپردازیم، ابتدا باید به مسائلی بپردازیم که زمینه ساز این مشکلات محسوب میشوند و تا حل نشوند، مشکلات فعلی پابرجاست. حدود یک ماه پیش که آقای همتی جلسهای با اقتصاددانان برگزار کرد، صراحتا در همان جلسه به وزیر اقتصاد گفتم که اصلا مشکل کشور ما اقتصادی نیست که از من اقتصادخوانده، دعوت شود تا نظر دهم. بسیاری از اقتصادخواندهها چشم خود را به شرایط بستهاند و فکر میکنند ما مثل یک کشور اروپایی آرام با یک دیدگاه بسیار توسعهای نشستهایم و در نتیجه تعدادی فرمولهای تکراری را که در همان فضا کاربرد دارد را تکرار میکنند. همین فرمولهای غلط است که وضعیت کشور را به این شرایط کشانده است؛ بنابراین تاکید من این است که در این شرایط و در این فضا، کاری از اقتصاد و اقتصادخوانده بر نمیآید. اخیرا نیز آقای همتی در یک گفتگوی تلویزیونی، سخنانی را مطرح کرده و وعدههایی دادند که چندان فضایی برای اجرا ندارد. در حال حاضر فوریت اصلی کشور، تصمیم گیری درباره مذاکراتی است که هر چه سریعتر به نتیجه برسند و فشارهای اقتصادی، گلوی مردم را رها کند. متاسفانه آقایانی که میگفتند تحریمها مهم نیست و میتوانیم تحریمها را شکست دهیم، اکنون مسئولیتی را نمیپذیرند یا اصلا سر کار نیستند. در سالهای اخیر توافقنامههای زیادی را هم امضا کردیم که از بریکس تا توافق با چین و روسیه گسترده است در دولت قبلی ادعا میشد که روحانی به اروپا چسبیده در حالی که ما چین و روسیه را داریم، یا میتوانیم با عراق، افغانستان و کشورهای آفریقایی ارتباط برقرار کنیم. اما همه این راهها پیشتر هم آزموده شده بود، اما متاسفانه نتوانست مشکلات ما را حل کند.»


