عزت الله ضرغامی

خلیج فارس:عزت الله ضرغامی وزیر گردشگری در دولت سیزدهم نوشت: حسین دهقان از دوستان دوران دفاع مقدس من است. پیشنهاد هلدینگ سیاحتی بنیاد مستضعفان را با شروطی پذیرفته بودم. پس از دو هفته، احساس کردم، حفظ و تداوم این دوستی، مهمتر از ادامه این مسئولیت است.

خلیج فارس: توییت جدید عزت‌الله ضرغامی درباره فیلترینگ در شبکه‌های اجتماعی بازتاب گسترده‌ای داشته است.

ضرغامی در توییتر نوشت: دوران فیلترینگ گذشته است. چندسالی است که عملا فیلترینگ نداریم ولی بازار فیلترشکن و کاسبان آن سکه است. قاعدتا باید دستور اولین جلسه‌ی شورای عالی فضای مجازی، بررسی این وعده‌ی مهم پزشکیان باشد.

خلیج فارس:وزیر میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در خصوص روند تایید صلاحیت‌ها در انتخابات آتی نوشت: با رهمنود تاریخی رهبر انقلاب، به نظر می‌رسد راهبرد «اصالت برائت» جایگزین رویه‌ی پرانتقاد «عدم احراز» خواهد شد. ان‌شاءالله. این تغییر رویکرد نه فقط به جمهوریت نظام، بلکه بیشتر به اسلامیت آن مربوط است.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از فرارو؛ضرغامی، وزیر میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در خصوص روند تایید صلاحیت‌ها در انتخابات آتی اعلام کرد که به نظر می‌رسد راهبرد «اصالت برائت» جایگزین رویه‌ی پرانتقاد «عدم احراز» خواهد شد.

وی در این باره نوشت: با رهمنود تاریخی رهبر انقلاب، به نظر می‌رسد راهبرد «اصالت برائت» جایگزین رویه‌ی پرانتقاد «عدم احراز» خواهد شد. ان‌شاءالله.

ضرغامی افزود: این تغییر رویکرد نه فقط به جمهوریت نظام، بلکه بیشتر به اسلامیت آن مربوط است.

خلیج فارس: عزت الله ضرغامی وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در مراسم افتتاحیه هفته پژوهش که صبح امروز در موزه ملی برگزار شد، اظهار کرد: نظام مسائل پژوهشی وزارتخانه باید از نو مشخص شود و بعد با همکاران مجدد بررسی شود تا در آن حدی که در توان مان است تشریک مساعی کنیم که مشکلات برطرف شود.

به گزارش خلیج فارس؛ وی در ادامه با بیان اینکه ما در تولید شادی مشکل داریم، گفت: هنوز نتوانستیم شادی را به درستی ارائه کنیم، اگر پیرمردی درب مغازه اش شادی کرد یا یک موسیقی فولکور خواند از نظر ما متهم است، ولی اگر همین شادی را در ایام یا مناسبت مذهبی انجام می‌داد تشویق هم می‌شد.

ضرغامی ادامه داد: ببینید چقدر ملاک‌های ما در این حوزه چندگانه و متضاد است، تقاضای ما این است راه‌های پیموده نشده را طی کنیم.

منبع: برنا

خلیج فارس: عزت‌الله ضرغامی از چالش‌های انجمن خیرین میراث فرهنگی کشور، که به دلیل نظام اداری، که آن را «فشل»، «ناکارآمد» و «عین بختک» خواند، یک سال زمان برد تا راه‌اندازی شود، سخن گفت و از ۱۵۰۰ میلیارد تومان بودجه عمرانی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی که هنوز اختصاص داده نشده است، گله کرد.
به گزارش خلیج فارس؛ وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در آیین آغاز به کار انجمن میراث فرهنگی و در جمع مفاخر میراث فرهنگی، خیرین و سرمایه‌گذاران، با ادبیاتی که با مطایبه و شوخ‌طبعی همراه بود، گفت: اولین چراغ این انجمن را می‌خواستم خودم روشن کنم، بنابراین با حاج خانم مطرح کردم که در نهایت به مبلغ ۱۰ میلیون تومان به توافق رسیدیم. البته این صحبت ما کمی طولانی شد و ایشان پرسیدند با این پول ایران را می‌توانید نجات دهید؟

ضرغامی ادامه داد: اصطلاحی داریم به نام «میکرو قدرت‌ها»، یعنی قدرت‌های کوچک، که وقتی جمع می‌شوند به جریان تبدیل می‌شوند. مصداق این بیت از سعدی است «مورچگان را چو بود اتفاق/ شیر ژیان را بدرانند پوست». مردم باید پای کار‌های بزرگ بیایند، البته طبق همان قانون به حضور و مشارکت بزرگان به عنوان پیشران‌های جریان مردمی نیاز داریم.

وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی بیان کرد: نشست نمادین انجمن خیرین میراث فرهنگی، آغاز حرکتی بزرگ در تاریخ ایران است. میراث فرهنگی بزرگترین و جدی‌ترین عامل برای انسجام ملی است. امروز بیش از هر زمان به وحدت و انسجام ملی نیاز داریم.

ضرغامی سپس به قطبی‌سازی اشاره کرد و افزود: در دو سال حضورم در وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی سعی کردم بین طرفین آشتی برقرار کنم، متاسفانه در میراث فرهنگی دوقطبی‌هایی را شکل داده بودند. زمانی که در مجلس از ایران باستان، کورش و داریوش سخن گفتم برخی نماینده‌های باسابقه و انقلابی مجلس گفتند این موضوعات را نمی‌دانستند و گرفتار دوقطبی بودند و فکر می‌کردند اگر درباره ایران باستان صحبت کنند گرفتار می‌شوند.

او ادامه داد: یکی از مسائلی که در این دو سال سعی کردم به آن توجه کنم شادی بوده است. از داریوش در کتیبه‌ای که در گنجنامه وجود دارد، آمده است «به نام خداوندی که شادی را آفرید». یکی از گمشده‌های ما بعد از انقلاب، شادی است. درحالی‌که این‌ها میراث فرهنگی ما بوده است.

وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی سپس به کمبود منابع مالی در حوزه میراث فرهنگی، اشاره کرد و افزود: یکی از مشکلاتی که وجود دارد و تجمیع‌شده از ده‌ها سال قبل و حتی قبل از انقلاب به ما رسیده، بی‌توجهی و کمبود اعتبارات برای حفظ میراث فرهنگی است. این یک یادگاری است که از گذشته به ما به میراث رسیده است. حدود ٣۵ هزار اثر ملی ثبت شده است، اما میانگین بودجه حفاظت از این آثار حدود روزی ٣٠٠ هزار تومان برای هر اثر است. امسال یک‌هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان بودجه عمرانی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی بود که البته بخشی از آن به مرمت مربوط می‌شد، ولی کشور گرفتار است و تا الان از این مبلغ هیچ‌چیزی به وزارت ما نیامده است، ان‌شاءالله بعداً می‌آید، ولی سال تمام شد.

ضرغامی گفت: با این وضعیت منابع مالی، باید راه حل پیدا کرد، اقدامی انجام دهیم، جلو چشم ما میراث تمدنی و فرهنگی‌مان، درحال از بین رفتن است. البته بعضی‌ها را با حضورم در شهر‌ها حل می‌کنم. من در این دو سال به ۱۹۰ شهر رفتم و تعداد زیادی روستا را دیدم. در بعضی از شهر‌ها تا ۲۰ اثر تاریخی هست. بعضی از مشکلات را حضوری می‌توان حل کرد. فقط گرفتار دستگاه‌هایی مثل اوقاف هستند و یا برخی‌شان کثیرالمالک‌ها هستند، برخی از این موارد را حضوری پیگیری و حل می‌کنیم، اما مردم باید پای کار بیایند.

او اضافه کرد: البته در کشور‌های دیگر، هرچند من زیاد نرفته‌ام و فعلا وقتم را روی شهر‌های داخلی گذاشته‌ام، ولی هر کجا می‌روم اجمالا مشابه این مشکلات را می‌بینم، ولی وضع ما به نسبت خیلی جا‌ها بهتر است، به ویژه دانش مرمت ما به نسبت خیلی جا‌ها بالاست.

ضرغامی سپس به برخی چالش‌های راه‌اندازی انجمن خیرین میراث فرهنگی، اشاره کرد و افزود: آقای دارابی ـ معاون میراث فرهنگی‌ـ یک سال دوید تا این انجمن را تأسیس کند، نظام اداری آن‌قدر فشل و عقب‌مانده است، عین بختک می‌ماند، البته این را رییس‌جمهور هم قبول دارد. با این نظام اداری ناکارآمد و فشل، که یکصد سال است بر ما تحمیل شده است، باید زیر میز بزنیم. فقط یک سال طول کشید تا موارد قانونی این انجمن حل شود.

وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در پایان سخنانش با حاشیه‌هایی که گاهی برای برخی حرف‌ها و رفتار‌ها درست می‌شود، مزاح کرد و گفت: (در یک برنامه تلویزیونی) گفته بودم حضرت ابراهیم (ع) یک شب با ستاره‌پرستان نشست تا آن‌ها را هدایت کند، یک شب با ماه‌پرستان و یک شب هم با خورشیدپرستان، اگر الان بود دستگاه‌های نظارتی چنان پرونده‌ای برایش درست می‌کردند که نبوتش را کلا فراموش می‌کرد.

منبع: ایسنا

خلیج فارس:معاون پارلمانی رئیس‌جمهور گفت: با توضیحاتی که از سوی دولت ارائه شده است، دیگر بحث استیضاح وزیر آموزش و پرورش جدی نیست.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از ایسنا، سید محمد حسینی در حاشیه جلسه هیئت دولت در جمع خبرنگاران درباره برخی اخبار در خصوص برکناری وزیر میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اظهار کرد: من چیزی در این باره نشنیده ام و باید از رئیس‌جمهور سوال شود.

وی همچنین درباره استیضاح وزیر آموزش و پرورش گفت: سوالی از سوی خضریان مطرح شد و جلساتی گذاشته و توضیحات دولت هم ارائه داده شد. نگرانی مجلس این بود که در شروع سال تحصیلی برخی مدارس معلم ندارند که آموزش و پرورش در حال تلاش برای حل این مسله است. سازمان سنجش هم آزمونی برگزار کرده و خلاء برای کمبود معلم رفع می‌شود.

حسینی خاطرنشان کرد: در زمان بررسی برنامه هفتم توسعه هیچ طرح، لایحه، سوال یا استیضاح در دستور کار قرار نمی‌گیرد، ولی به هر حال با توضیحاتی که داده شد دیگر استیضاح جدی نیست.

خلیج فارس: ساعت چهار بعدازظهر دوشنبه میدان آستانه قم شاهد برگزاری یک تجمع علیه یکی از وزرای کابینه ابراهیم رئیسی بود. کسی که سال‌ها سابقه حضور در سطح اول اجرائی جریان اصولگرایی و انقلابی را دارد. کسی که مدیریتش در سال ۸۸ در صداوسیما اعتراضات گسترده‌ای را از سوی مردم برانگیخت، اما جریان خاص او را ستایش می‌کردند.

شرق نوشت: عزت‌الله ضرغامی حالا در همان جایگاهی نشسته است که سلف او علی لاریجانی و دیگران نشسته بودند. کسی که روزگاری با جنجال «کنفرانس برلین» محبوب‌القلوب جریان‌های سوپرانقلابی بود، بعدها همان‌ها در حسینیه اعظم قم با لنگه کفش و مهر از او پذیرایی کردند.

داستان ضرغامی و لاریجانی اما داستانی تکراری است. اصولگرایان و سوپرانقلابی‌ها با همه یاران خود همین کار را کردند. از احمدی‌نژاد تا اکبر هاشمی‌رفسنجانی. از لاریجانی تا سرافراز و ضرغامی. ستاره بخت و اقبال این افراد تا زمانی خاص برای بدنه سوپرانقلابی درخشش دارد. بعد از مدتی آن‌ها به تیتر غیبی گرفتار می‌شوند که همه آن‌ها را شامل می‌شود. تیر غیبی با عنوان «نداشتن عقد اخوت».

لیبرال‌شدن ضرغامی

اکثر کسانی که از نزدیک او را دیده‌اند تأیید می‌کنند که ضرغامی رفتارهای خاصی دارد. نوعی خودمانی و ساده‌بودن در برخوردهایی که بعضا از محمود احمدی‌نژاد دیده بودیم، در عزت‌الله ضرغامی هم دیده می‌شود. نه فقط امروز، بلکه همان زمان که خیابان‌گردی می‌کرد یا در مصاحبه‌ای خاطرات خریدن لباس زیرش را تعریف می‌کرد نشان می‌داد نوع دیگری است. بسیار خودمانی و البته از زمانی که از قدرت کنار رفته بود در مسائل فرهنگی به شدت بازتر می‌اندیشید.

اخیرا بارها به بهانه‌های مختلف کنایه‌هایی به محدودبودن فضای فرهنگی زده است و دست آخر انتشار کلیپ «جولیا پطرس» خواننده لبنانی که آواز «حق سلاح من است» را در دفاع از فلسطین و لبنان و محور مقاومت خوانده بود، برایش جنجال تازه‌ای ساخته است. جریان انقلابی او را «لیبرال دولت» می‌خوانند و ابراهیم رئیسی را به خاطر حذف‌نکردن او سرزنش می‌کنند. در نهایت نیز برای تحت فشار قراردادن رئیس‌جمهور دست به تجمعی در قم زدند.

دوران ریاست «حاج عزت» بر سازمان صداوسیما مصادف بود با ریاست محمود احمدی‌نژاد در ریاست‌جمهوری و روابط بسیار نزدیک آن دو. از همین جهت هم «حاج عزت» محبوب دل اصولگرایان هم بود. خصوصا با عملکردش در انتخابات سال ۸۸ و اعتراضات پس از انتخابات توجهات زیادی را از بدنه تندروی اصولگرایی به خود جذب کرد. پخش اعترافات تلویزیونی و دادگاه‌های اعتراضات ۸۸ از اقداماتی بود که از او چهره‌ای انقلابی ساخته بود. تا آنجا که تصمیم به شرکت در انتخابات ریاست‌جمهوری گرفت.

فراخوان تجمع

لیبرال‌خواندن ضرغامی تنها یک بخش از ماجراست. بخشی از جریان انقلابی حوزه و فعالان مجازی سوپرانقلابی با انتشار متن‌هایی تحریک برای برگزاری یک تجمع در قم را پایه‌ریزی کردند. در این متن‌ها خواننده لبنانی که ضرغامی کلیپ آن را منتشر کرده بود، «هرزه» خوانده شده و رفتار ضرغامی در راستای اهداف سند ۲۰۳۰ ارزیابی می‌شود: «به بهانه دفاع از فلسطین، تک‌خوانی حرام یک خواننده هرز که مثلا از فلسطین می‌خواند را در صفحه خود انتشار داده است! پیامدهای این کار عبارت‌اند از: ۱- قبح‌زدایی از گناه ۲ – اجرایی‌شدن بندهایی از سند ۲۰۳۰ و سوم «تحریف حقیقت و ماهیت فرهنگ مقاومت».

برگزارکنندگان تجمع اعتراضی خواهان آن هستند که «دولت دست از انفعال برداشته» و این «عنصر لیبرال را اخراج کند».

حالا ضرغامی در کنار پنجره قطاری نشسته است که پیش از او دیگران هم از آن پنجره به بیرون هدایت شده بودند. نام‌های بزرگی چون اکبر هاشمی‌رفسنجانی، علی لاریجانی، صادق آملی‌لاریجانی و حتی محمود احمدی‌نژاد.

یتیمان اکبر

«ظهر آقایان واعظ طبسی و دری‌نجف‌آبادی و احمد جنتی میهمانم بودند. خودشان را بدون من یتیم معرفی می‌کنند و آیه «فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ» (پس تو هم یتیم را هرگز میازار) می‌خوانند». این بخشی از خاطرات اکبر هاشمی‌رفسنجانی در روز ۱۷ مهرماه ۱۳۷۸ است؛ درست چند ماه مانده به انتخابات مجلس ششم که بزرگان جریان اصولگرایی به سراغ اکبر هاشمی‌رفسنجانی رفته بودند تا او را برای شرکت در انتخابات راضی کنند. دیداری که نشان‌دهنده نوع نگاه جریان راست به اکبر هاشمی‌رفسنجانی در آن سال‌هاست که بعدها دچار چرخش ۱۸۰ درجه‌ای شد.

با پایان جنگ و به‌قدرت‌رسیدن جریان راست در جمهوری اسلامی، جریان چپ و لیبرال‌های دهه اول انقلاب همچون نهضت آزادی، از مخالفان دولت او به شمار می‌آمدند. چپ و خط امامی‌ها از دولت هاشمی و سیاست‌های نئولیبرالیستی در اقتصاد انتقاد داشتند و نهضت آزادی و فعالان فرهنگی به بسته‌بودن فضای فرهنگی که اوج آن در فشار به کانون نویسندگان و دستگیری فعالان ملی مذهبی دیده می‌شد.

آن روزها اکبر هاشمی‌رفسنجانی محبوب قلب راست‌گرایانی بود که بعدها به اصولگرایان شهرت یافتند. در آن روزها سلف تجمع‌کنندگان امروزی با حضور در پای سخنرانی‌های هاشمی‌رفسنجانی به عنوان امام جمعه تهران، شعار «مخالف هاشمی دشمن پیغمبر است» سر می‌دادند.

تحت همین فشارها بود که سیدمحمد خاتمی از وزارت ارشاد استعفا داد تا هاشمی‌رفسنجانی به جای او علی لاریجانی را بر مسند فرهنگ بنشاند. این روند حتی دو سال بعد از خروج هاشمی از ساختمان ریاست‌جمهوری هم ادامه داشت. تا آنجا که اصولگرایان خود را بدون او «یتیم» می‌خواندند. اما ورق برای هاشمی از دور دوم انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۸۴ برگشت. او تبدیل به «دشمن اکبر» شد.

اصولگرایان دیگر واهمه‌ای نداشتند که علیه او مستقیم حرف بزنند و با او وارد جدال کلامی شوند. انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۸۸ نقطه عطفی بود که هاشمی برای همیشه از صدر به ذیل برای اصولگرایان سقوط کرد. از نماز جمعه کنار گذاشته شد. در سال ۸۹ از ریاست مجلس خبرگان رهبری حذف شد و در نهایت با ردصلاحیتش در سال ۹۲ به نقطه پایان رسید. سه سال بعد هنگام شنا در استخر کوشک زندگی او پایان یافت. درحالی‌که فرزندان او در مورد مرگ پدر حرف و حدیث‌هایی مطرح می‌کنند.

رؤسای سابق صداوسیما

این‌طور که پیداست صندلی ریاست سازمان صداوسیما هم صندلی خوش‌یمنی نیست. محمد سرافراز در روزهای مذاکرات هسته‌ای به ساختمان شیشه‌ای جام جم رفت. برادر دو شهید که اولی در انفجار هفتم تیر در کنار شهید بهشتی به شهادت رسید و دومی در جنگ تحمیلی. برخلاف ضرغامی او از بدنه صداوسیما به شمار می‌آمد و مدیریت شبکه‌های برون‌مرزی را بر عهده داشت. درست یک سال بعد حواشی به سراغ او آمد.

شهرزاد میرقلی‌خان بازرس ویژه او از ایران خارج شد و عمر ریاست او بسیار زودتر از آنچه فکرش را می‌کرد به طور ناگهانی در زمستان سال بعد به پایانی تلخ رسید. سرنوشت خلف او نیز چندان قرین موفقیت نبود، زیرا علی‌عسگری نتوانست مانند سایر رؤسای این سازمان برای دو دوره در آنجا بماند و صندلی ریاست را به پیمان جبلی از نزدیکان جبهه پایداری واگذار کرد.

از نام صادق قطب‌زاده به عنوان اولین رئیس این سازمان و اولین ناکام آن که بگذریم، علی لاریجانی هم سرنوشتی همچون سایرین داشت. او که روزگاری با ساخت «کنفرانس برلین» رئیس «ستاد ضد اصلاحات» به شمار می‌آمد، ۱۲ سال بعد در بهمن سال ۹۱ با سنگ و مهر و لنگه کفش در مسجد اعظم قم استقبال شد.

البته روند رو به افول علی لاریجانی برای اصولگرایان از سال ۸۸ آغاز شد. از انتخابات آن سال و تقابل احمدی‌نژاد و لاریجانی. تقابل آن‌ها در جلسه استیضاح شیخ‌الاسلامی وزیر کار احمدی‌نژاد به اوج خود رسید. احمدی‌نژاد با انتشار فیلمی که مخفیانه از فاضل لاریجانی در دفتر سعید مرتضوی گرفته شده بود، «یکشنبه سیاه» را در پارلمان رقم زد. صبح همان روز علی لاریجانی تهدید شده بود در صورتی که استیضاح را لغو نکند، فیلم برادرش منتشر خواهد شد.

نتیجه کار برای لاریجانی بسیار تلخ بود. او که برای مراسم ۲۲ بهمن سال ۹۱ به قم دعوت شده بود مورد حمله جریان انقلابی قرار گرفت که خواهان اخراج او از قم بودند. انتشار گزارش تحقیق و تفحص از آن حادثه البته به ضرر جریان نزدیک به آیت‌الله مصباح تمام شد که نشان می‌داد این واقعه از کجا برنامه‌ریزی شده است. با این حال لاریجانی از آن روز برای جریان انقلابی به یک هدف متحرک تبدیل شده بود.

تقابل اصولگرایان و لاریجانی بعدها با روی‌کارآمدن حسن روحانی قوت گرفت. اوج این تقابل در ماجرای تصویب برجام قابل مشاهده بود. بعدها لاریجانی حتی ترجیح داد در انتخابات مجلس در سال ۹۸ شرکت نکند، چراکه سرازیری محبوبیتش در نزد جریان اصولگرایی و سوپرانقلابی را به‌وضوح لمس می‌کرد. سرنوشت او نیز مانند اکبر هاشمی‌رفسنجانی با ردصلاحیت در انتخابات ریاست‌جمهوری رقم خورد.

فیلسوف فقیهی که با قهر رفت

در تابستان وقتی صادق آملی‌لاریجانی به عنوان رئیس دستگاه قضا منصوب شد، اصولگرایان از او با عنوان «فیلسوف فقیه» یاد می‌کردند. دوران ریاست او بر قوه قضائیه دوران ویژه و خاصی بود. احکام بازداشت‌شدگان ۸۸ و فعالان رسانه‌ای در همه آن سال‌ها تحت تسلط او بر دستگاه قضائی صادر شده بود. اما ستاره بخت و اقبال او نیز تا سال ۹۶ درخشش داشت.

از اواخر زمستان ۹۶ تا پایان سال ۹۷ که او از ریاست دستگاه قضا خارج شد، زیر ضربه حملات گسترده‌ای قرار گرفته بود. زمانی هم که از قوه قضائیه رفت به جایی رسیده بود که کریمی‌قدوسی در فضای عمومی توییتر در مورد او این‌گونه نوشته بود: «حضرت آیت‌الله صادق لاریجانی با توجه به جایگاه باارزش جناب‌عالی در نظام، انتظار مردم ایران این است که زی طلبگی و ساده‌زیستی همواره مورد توجه مقامات عالی‌رتبه باشد. شنیده شده حضرت‌عالی قسمتی از مجموعه تشریفات قوه قضائیه را که برای مهمانان خارجی تجهیز شده، جهت سکونت در تهران انتخاب کرده‌اید. قرار بر سکونت جناب‌عالی در منزل مهیاشده برای مرحوم آیت‌الله هاشمی‌شاهرودی بود».

پرونده اکبر طبری که شایعه شد در منزل او دستگیر شده است، برای خاندان لاریجانی بسیار گران تمام شد. جریان انقلابی اگرچه بعد از یک سخنرانی در حمایت از وی کوتاه آمدند اما همچنان او را رها نمی‌کنند. صادق آملی‌لاریجانی هم از قطار انقلابی‌ها به بیرون هدایت و به تیر غیبی دچار شد که اصولگرایان به آن می‌گفتند: «نداشتن عقد اخوت». آن‌ها با این توجیه که با کسی «عقد اخوت» نبسته‌اند، به راحتی از افراد چرخش و آن‌ها را از پنجره قطار به بیرون هدایت می‌کردند. سرنوشت آملی‌لاریجانی نیز بعد از چند نامه تند و تیز با آیت‌الله یزدی به قهر و استعفا از شورای نگهبان کشیده شد.

از خادم ملت تا خطر بزرگ

فهرست کسانی که جریان راست و انقلابی‌ها بعد از یک دوره حمایت سفت و سخت از آن‌ها با دستان خودشان حذفشان کردند، بسیار بلندبالاست. اما در میان آن‌ها نمی‌توان از نام محمود احمدی‌نژاد به راحتی عبور کرد. «خادم ملت»، «دزدگیر ۸۸»، «دلاور هسته‌ای» از جمله القابی بود که با آن احمدی‌نژاد را ستایش می‌کردند. روزگاری وقتی از اولین سخنرانی در سازمان ملل بازمی‌گشت، مسئولان بلندپایه زیادی شبانه برای استقبال به پای هواپیمای او رفتند تا قهرمانی را که در دانشگاه کلمبیا و سازمان ملل بر دهان استکبار مشت محکمی کوبیده، بغل کنند. همان‌ها کمتر از هشت سال بعد به تندترین القاب خطابش کردند.

آن کسی که در سال ۸۴ خواب دیده بود که «احمدی‌نژاد مورد تأیید امام زمان» است و باید به او رأی داد، بعدها از او با عنوان «بزرگ‌ترین خطر از صدر اسلام تاکنون» یاد کرد. روایت احمدی‌نژاد و اصولگرایان روایتی است درس‌آموز. همان‌ها که روزگاری گرد او جمع شدند تا از پیروزی‌اش در انتخابات ۸۴ فرصتی برای احیای خود در سیاست پیدا کنند، بعدها دو نفر از نزدیکانش را با وضعی اسف‌بار به دادگاه بردند. از بقایی که در زندان دست به اعتصاب غذا زد و اسفندیار رحیم‌مشایی که در دادگاه به نشانه اعتراض لباس از تنش کند و به هوا پرتاب کرد.

احمدی‌نژادی که روزگاری اصولگرایان برای حضورش گوسفند قربانی می‌کردند، به همان نقطه‌ای رسید که دیگرانی چون اکبر هاشمی‌رفسنجانی و علی لاریجانی رسیدند. رد صلاحیت در انتخابات‌های ۹۶ و ۱۴۰۰ سرنوشت و میانه او را با انقلابیون رقم زد.

این‌طور که پیداست در این ایستگاه قرار است عزت‌الله ضرغامی از قطار «ناب‌گرایان» و «یکدست‌سازان» پیاده شود و با پیاده‌شدن او نوبت به نفرات بعدی خواهد رسید. یکدست‌سازانی که روزگاری برای افراد سر و دست می‌شکنند، بعد از یک دهه خودشان با دستان خودشان این افراد را نابود می‌کنند و این نابودی را با تیر «نداشتن عقد اخوت» توجیه می‌کنند. آن‌ها به راستی نشان دادند به هیچ‌کس «وفادار» نیستند و به راحتی افرادی را از جایگاه رفیع و عزتمندش به زیر می‌کشند. چرایی آن نیز بحث دیگری است که البته در این مقال نمی‌گنجد.