ماه،

خلیج فارس:این تصاویر موزاییکی بدست آمده توسط LROC دوربین مدارگرد شناسایی ماه، که از سال ۲۰۰۹ فعالیت می‌کند و از ShadowCam، ابزار ناسا روی فضاپیمای KARI موسسه تحقیقات هوافضای کره به نام Danuri که در آگوست ۲۰۲۲ پرتاب شد، ایجاد شد. ShadowCam توسط Malin Space Science Systems و دانشگاه ایالتی آریزونا توسعه داده شد.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از خبرآنلاین، LROC می‌تواند تصاویر دقیقی از سطح ماه بگیرد، اما توانایی محدودی برای عکاسی از قسمت‌های سایه‌دار ماه که هرگز نور مستقیم خورشید را دریافت نمی‌کنند، دارد. این مناطق به عنوان مناطق دائمی سایه شناخته می‌شوند. ShadowCam دویست برابر از LROC به نور حساس است و می‌تواند در این شرایط بسیار کم نور با موفقیت کار کند و ویژگی‌ها و جزئیات زمین را که برای LROC قابل مشاهده نیستند آشکار کند. ShadowCam به نور خورشید منعکس شده توسط ویژگی‌های زمین شناسی ماه یا زمین برای ثبت تصاویر در سایه‌ها متکی است.با این حال، حساسیت ShadowCam به نور باعث می‌شود که قادر به گرفتن تصاویری از بخش‌هایی از ماه که مستقیماً روشن شده‌اند، نباشد. تحلیلگران می‌توانند با هر دوربین بهینه‌سازی شده برای شرایط نوری خاص که در نزدیکی قطب‌های ماه یافت می‌شود، تصاویر هر دو ابزار را برای ایجاد یک نقشه بصری جامع از زمین و ویژگی‌های زمین‌شناسی روشن‌ترین و تاریک‌ترین بخش‌های ماه ترکیب کنند.

با دوربین موزاییکی، مناطقی که همیشه تاریک هستند، مانند کف داخلی و دیواره‌های دهانه شاکلتون، به دلیل تصاویر ShadowCam با چنین جزئیاتی قابل مشاهده هستند. در مقابل، مناطق نور خورشید در این دوربین موزاییکی، مانند لبه و کناره‌های دهانه، حاصل تصاویر جمع آوری شده توسط LROC است.

ناسا می‌تواند با ShadowCam، مناطق سایه‌دار دائمی ماه را با جزئیات بیشتر از آنچه قبلا ممکن بود به تصویر بکشد و به دانشمندان دید بسیار بهتری از منطقه قطب جنوبی ماه ارائه دهد. این منطقه هرگز توسط انسان کاوش نشده است و برای علم و اکتشاف بسیار مورد توجه است، زیرا تصور می‌شود که حاوی رسوبات یخ یا سایر مواد منجمد است. دانشمندان معتقدند لایه‌هایی از ذخایر یخی میلیون‌ها یا میلیارد‌ها سال در ماه وجود داشته‌اند و توانایی مطالعه نمونه‌ها می‌تواند درک ما از چگونگی تکامل ماه و منظومه شمسی را بیشتر کند. ذخایر یخی همچنین می‌توانند به عنوان یک منبع مهم برای اکتشاف عمل کند، زیرا از هیدروژن و اکسیژن تشکیل شده‌است که می‌تواند برای سوخت موشک یا سیستم‌های پشتیبانی حیات استفاده شود.

یک نقشه کامل‌تر از منطقه قطب جنوبی ماه برای تلاش‌های اکتشافی سطحی آینده در آن، مانند ماموریت‌های VIPER (Volatiles Investigating Polar Exploration Rover) و ماموریت‌های Artemis که انسان‌ها را به سطح ماه باز می‌گرداند و حضور طولانی مدت در ماه را ایجاد می‌کند، ارزشمند است.