کهکشان راه شیری

خلیج فارس:غبارهای نازک میان‌ستاره‌ای در دل صورت فلکی «پگاسوس»، رازهایی نهفته دارند که تنها با دقت تلسکوپ‌ها آشکار می‌شوند.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از خبرگزاری فارس، این قسمت از آسمان که داخل قاب تصویر تلسکوپ دیده می‌شود و ترکیب ستاره‌ها، کهکشان‌ها یا غبارها، یک صحنه چشم‌نواز ساخته، بخشی از صورت‌فلکی «پگاسوس» را در آسمان پوشش می‌دهد که گستره‌ای به اندازه‌ی یک قرص کامل ماه دارد. ستاره‌های درخشان‌تر تصویر، «خط‌های پراش» دارند؛ همان پرتوهایی که به‌خاطر پایه‌های درونی تلسکوپ‌های بازتابی دیده می‌شوند و همه‌شان در کهکشان راه شیری خودمان قرار دارند. در پس‌زمینه، ابرهای گسترده‌ی غبار میان‌ستاره‌ای را می‌بینیم که بالای صفحه‌ی کهکشان گسترده شده‌اند و نور ستارگان راه شیری را بازتاب می‌دهند. این ابرها که «ابرهای نازک غباری کهکشانی» یا همان «سحابی‌های بازتابی بسیار کم‌نور» نامیده می‌شوند، با ابرهای مولکولی راه شیری در ارتباط هستند. در حقیقت، ابر پراکنده‌ای به نام «ام‌بی‌ام 54» که کمتر از هزار سال نوری از ما فاصله دارد، این صحنه را پر کرده است.

در میان این ابر غباری، کهکشانی مارپیچی و درخشان به نام «ان‌جی‌سی 7497» دیده می‌شود که حدود ۶۰ میلیون سال نوری دورتر قرار دارد. این کهکشان که تقریباً از لبه دیده می‌شود، درست در مرکز تصویر جا خوش کرده و بازوهای مارپیچی و رگه‌های غباری‌اش شبیه به همان رنگ‌ها و ساختارهای ستاره و غبار در کهکشان خودمان جلوه می‌کند.

خلیج فارس:عکس روز ناسا که ثبت آن ۱۷ ساعت زمان برده است، یکی از زیباترین مناطق آسمان شب را نشان می‌دهد.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از ایسنا؛نوار کهکشان راه شیری در این عکس به صورت مورب در امتداد گوشه پایین سمت چپ امتداد یافته؛ در حالی که مجموعه ابری رنگارنگ «رو مارافسای»(Rho Ophiuchi) درست در سمت راست مرکز قابل مشاهده است و سحابی دایره‌ای بزرگ و قرمزرنگ «زتا مارافسای»(Zeta Ophiuchi) نیز در نزدیکی بالای عکس دیده می‌شود.

به نقل از ناسا، به طور کلی رنگ قرمز از سحابی‌هایی که در نور گاز هیدروژن می‌درخشند، ساطع می‌شود. رنگ آبی نشان‌دهنده‌ غبار میان‌ستاره‌ای است که ترجیحاً نور ستاره‌های جوان و درخشان را منعکس می‌کند. غبار ضخیم معمولاً به رنگ قهوه‌ای تیره دیده می‌شود.

بسیاری از اجرام نمادین آسمان شب از جمله ستاره درخشان «قلب‌العقرب»(Antares)، خوشه ستاره‌ای کروی «مسیه ۴»(Messier 4) و سحابی «سر اسب آبی»(Blue Horsehead) نیز در این عکس دیده می‌شوند.

این عکس ترکیبی با میدان دید باز که طی ۱۷ ساعت به ثبت رسیده، در ژوئن گذشته از آفریقای جنوبی گرفته شده است.

خلیج فارس:اخترشناسان سیاره‌ای عظیم را شناسایی کرده‌اند که به دور یک ستاره کوتوله قرمز، نوعی که معمولا در کهکشان راه شیری ما یافت می‌شود، می‌چرخد. این سیاره که LHS ۳۱۵۴ b نام دارد، حداقل ۱۳ برابر جرم زمین است و به دور ستاره‌ای به اندازه تنها ۱۱ درصد جرم خورشید ما می‌چرخد، که دانشمندان را بر آن داشت تا در نظریه‌های چگونگی تشکیل سیارات در اطراف چنین ستاره‌های کوچکی تجدید نظر کنند.

به گزارش «خلیج فارس» به نقل از خبرآنلاین، این تحقیق که توسط سوورات ماهادوان، ستاره شناس ایالت پن، انجام شد و منتشر شد، نشان می‌دهد که نسبت جرمی بین این سیاره تازه کشف شده و ستاره آن بیش از ۱۰۰ برابر بیشتر از نسبت بین زمین و خورشید است. این یافته، شگفت‌انگیز است، زیرا کوتوله‌های قرمز، که بسیار کوچک‌تر و کمتر از خورشید ما هستند، قبلاً تصور می‌شد که قادر به میزبانی سیارات بزرگ نیستند.

LHS ۳۱۵۴، ستاره میزبان این سیاره مرموز، تنها ۵۰ سال نوری از زمین فاصله دارد. علیرغم اینکه بسیار نزدیک است، با جرمی درست بالاتر از آستانه لازم برای پشتیبانی از همجوشی هیدروژن، به سختی آنقدر درخشان است که بتوان آن را به عنوان یک ستاره طبقه بندی کرد.
سیاره LHS ۳۱۵۴ b در فاصله تنها ۲.۳ درصد از فاصله زمین از خورشید به دور ستاره خود می‌چرخد و هر ۳.۷ روز یک بار به دور ستاره خود می‌چرخد، این فاصله حتی نزدیکتر از عطارد به خورشید ما در منظومه شمسی است.

ظاهراً ترکیب و اندازه LHS ۳۱۵۴ b شبیه نپتون، کوچکترین غول گازی منظومه شمسی است که قطری تقریباً چهار برابر زمین دارد. با این حال، به دلیل مدار نزدیک آن به ستاره میزبان و طبیعت احتمالی گازی آن، بعید به نظر می‌رسد که از حیات پشتیبانی کند.

وجود چنین سیاره بزرگی در اطراف یک کوتوله قرمز سوالات قابل توجهی را در مورد روند شکل گیری سیاره به ویژه در اطراف ستاره‌های کم جرم ایجاد می‌کند. درک سنتی این است که قرص تشکیل‌دهنده سیاره در اطراف یک ستاره با جرم ستاره متناسب است، و نشان می‌دهد که یک ستاره کم‌جرم دارای قرصی مشابه با جرم کم است که احتمالاً قادر به تولید سیاره‌ای به بزرگی LHS ۳۱۵۴ b نیست.

این سیاره فراخورشیدی خارق‌العاده با استفاده از ابزاری بر روی تلسکوپ Hobby-Eberly در رصدخانه مک‌دونالد دانشگاه تگزاس شناسایی شد. HPF برای کشف سیاراتی در اطراف ستارگان نسبتاً خنک با پتانسیل وجود آب مایع در سطح آن‌ها طراحی شده است. تشخیص LHS ۳۱۵۴ b با مشاهده یک لرزش ظریف در ستاره میزبان، ناشی از اثرات گرانشی مدار سیاره ممکن شد.

ماهادوان خاطرنشان کرد که با ساخت ابزار‌های جدید و بهبود دقت اندازه‌گیری، جهان همچنان ما را شگفت‌زده می‌کند و نشان می‌دهد که هنوز در مورد سیارات و شکل‌گیری آن‌ها چیز‌های زیادی برای یادگیری وجود دارد. این کشف نه تنها به دانش ما می‌افزاید، بلکه راه‌های جدیدی را برای درک تنوع سیستم‌های سیاره‌ای در کیهان باز می‌کند.