فرودگاه گناوه؛ 9 دهه انتظار برای پرواز

محمد مذکوری

درحالی که بندر گناوه به‌عنوان یکی از قطب‌های اقتصادی و گردشگری جنوب کشور شناخته می‌شود، جمعه گذشته (۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۴) دومین هفته متوالی اعتراضات مردمی نسبت به تغییر کاربری زمین فرودگاه قدیمی این بندر برگزار شد. اعتراضاتی که از طیف‌های گوناگون سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و حتی ورزشی، لنجداران و ملوانان برخواسته و صدای واحدی دارد‌: “فرودگاه گناوه باید حفظ و ساخته شود.”

این اعتراضات در واکنش به اقدام اداره کل راه و شهرسازی بوشهر برای تغییر کاربری و فروش زمین ۱۴۴ هکتاری فرودگاه گناوه شکل گرفته است؛ زمینی که قدمت آن به گفته کارشناسان و اسناد تاریخی، به سال ۱۳۱۳ بازمی‌گردد.

در سال ۱۳۱۳ شمسی، هیئت دولت ایران به ریاست محمدعلی فروغی مصوب کرد که در چند بندر مهم و راهبردی کشور، از جمله گناوه، اهواز، آبادان و… فرودگاه‌هایی تأسیس شود تا زیرساخت حمل‌ونقل هوایی با توجه به اهمیت ژئوپلیتیک و اقتصادی این مناطق تقویت گردد. این تصمیم در دوره‌ای اتخاذ شد که ایران به‌تازگی وارد عصر نوین توسعه ملی شده بود و اهمیت بنادر جنوبی برای ارتباط با جهان به روشنی شناخته شده بود.

اما امروز، در سال ۱۴۰۴، درحالی‌که گناوه به یکی از بنادر زنده و پویا در حوزه اقتصاد مردمی، ترانزیت دریایی و گردشگری جنوب تبدیل شده، همچنان از فرودگاه به عنوان زیرساخت حمل‌ونقل هوایی محروم است. این محرومیت نه به‌دلیل کمبود بودجه یا نبود زیرساخت‌های اولیه، بلکه ناشی از کوتاهی‌هایی است که در سکوت و بی‌خبری عمومی رخ داده است.

در کمال تأسف، طی سالیان اخیر سند زمین فرودگاه گناوه، به‌جای پیگیری برای اجرایی‌شدن فرودگاه، به وزارت مسکن و شهرسازی واگذار شده است؛ اقدامی در تضاد با منافع عمومی مردم این شهرستان. انتقال سند زمین فرودگاه با بدون توجیه فنی یا مطالبه‌گری محلی، نشانه‌ای از بی‌عدالتی و نادیده‌گرفتن حقوق تاریخی مردم این منطقه است.

بندر گناوه نیازمند توسعه‌ای عادلانه است، نه وعده‌های بایگانی‌شده و تصمیماتی در خفا. اکنون وقت آن رسیده که صدای مردم این بندر تاریخی شنیده شود و حق قانونی و دیرینه آنان به رسمیت شناخته شود.