بازهم قطع یارانه!

ثریا صفری

باز شدن پای یارانه از زمانی کلید خورد که در قابت های انتخاباتی ریاست جمهوری، توسط نامزدها به عنوان برنامه های رقابتی مطرح گردید. البته پیش از اینها قرار بود پول نفت سر سفره ی مردم بیاید که نیامد.

این طرح را دولت احمدی نژاد عملی کرد البته در آن زمان با واریز یارانه ها، قیمت حامل های انرژی گران تر و به همین سبک کالاهای اساسی نیز گران شد. پس از احمدی نژاد، روحانی نیز ادامه دهنده ی راه او بود و در زمان شهید رئیسی با افزایش مبلغ یارانه ها، اجناس و کالاهای اساسی چندین برابر گران شد و عملا آن مبلغ هیچ دردی را دوا نمی کرد.

پس از ناتمام ماندن دولت سیزدهم، پزشکیان سکاندار دولت چهاردهم شد که او نیز راه سلف خود را ادامه داد.

در تمام سال هایی که یارانه به زندگی مردم اضافه شده بارها و بارها قطع آن برای دهک های بالا مطرح و یارانه بعضی نیز قطع شده که کار به شکایت و اعتراضی کشیده شده است.

همه می دانند خزانه دولت خالی است، صندوق های بازنشستگی ورشکسته و اوضاع اقتصادی چنگی به دل نمی زند که بخشی از آن مربوط به تحریم های ظالمانه است و بخش دیگر، ناکارآمدی دولت ها در چهار دهه اخیر که نتوانسته اند اقتصاد را سر و سامان بدهند. اما قطع یارانه اندکی که عملا گره گشا نیست دور از انصاف است، در حالی که برای کشورهایی که منابع خدادادی دارند مانند کشورهای حوزه ی خلیج فارس، یارانه های کلان به مردم داده می شود و خبری از گرفتن مالیات نیست. اما در ایران، مالیات ها را دولا بهنا پرداخت می کنیم و هر روز برای یارانه ناچیزمان خط و نشان می کشند و هر بار با قوانین جدید می خواهند از آمار یارانه بگیران کم کنند.

می گویند دولت در راستای اجرای بندهای قانونی بودجه سال ۱۴۰۴، حذف یارانه سه دهک بالای درآمدی را در دستور کار قرار داده است. نکته این است که در سال ۱۴۰۴، حداقل حقوق ماهانه ۱۰ میلیون تومان تعیین شده و اگر فردی در یک خانوار تک نفره باشد و درآمدی بیش از ۳ برابر حداقل حقوق یعنی بیش از ۳۰ میلیون تومان در ماه داشته باشد، یارانه نقدی او قطع خواهد شد.

همچنین وزارت رفاه، علاوه بر بررسی حقوق و درآمد، میزان هزینه کرد کارت های بانکی خانوارها را نیز در تصمیم گیری برای حذف یارانه در نظر می گیرد. سرک کشیدن به دارایی های مردم کار تازه ای نیست و مدت هاست که چنین کاری انجام می شود. اما فرض کنید کسی بیمار باشد و برای تهیه داروها، خانواده و دوستان او را یاری کنند و ماهانه مبلغی به حساب اش واریز شود که از مبلغ در نظر گرفته شده بیشتر باشد، آیا رواست که یارانه ناچیزش را قطع کنند و او را در شمار دهک های پردرآمد به حساب آورند؟ آخر این روش اداره مملکت است؟