با ۲۰۷ یک میلیون تومانی، فرایدی مردم را بلک کردند!

احسان گل‌محمد، روزنامه نگار در یادداشتی درباره ماجرای ۲۰۷ یک میلیونی در دیجی‌کالا نوشت: «با یک میلیون صاحب خودروی پژو ۲۰۷ سقف پاناروما شوید» ماجرا از اینجا شروع شد: دیجی کالا تعدادی خودروی پژو ۲۰۷ را به قیمت، یک میلیارد و صد و هشتاد و دو میلیون تومان برای فروش گذاشته بود اما نکته عجیب این بود که این سایت اعلام کرده بود اگر برای خرید این خودرو سه ساعت دیگر وارد سایت شوید می توانید این خودرو را با ۱۰۰ در صد تخفیف به قیمت یک میلیون تومان خریداری کنید.

راس ساعت وارد سایت شدم اما آگهی باز نشد؛ برای اینکه مطمئن شوم این آگهی جز فریب چیزی نیست موارد دیگر را نیز امتحان کردم چرا که این نوع آگهی ها صرفا فقط ۲۰۷ نبود و در هر ساعت آگهی های متفاوتی در این سایت گذاشته شده بود( از آیفون ۱۷، یک میلیونی بگیرید تا موتور و ….)

با این شیوه تبلیغاتی دیجی کالا از اول آذر مقادیر زیادی بازدید کننده فعال به سایت خود افزوده است چراکه همه برای خرید این کالاهای با تخفیف ۱۰۰ در صدی در هر ساعت شبانه روز در سایت این مجموعه حضور پیدا می کردند تا اقبال خود را امتحان کنند.

اما سوال اینجاست که آیا نظارتی بر شیوه های تبلیغاتی این غول های استارتاپی انجام می شود؟ آیا می شود با هر روشی مخاطب را جذب کرد و به هیچ جا هم پاسخگو نبود؟

شاید بعد از خواندن این چند خط، دیجی کالا اسامی ای را به عنوان برندگان معرفی کند( هرچند من بعید می دانم چرا که این شرکت به خاطر انحصار ایجاد شده شان خود را بالاتر از پاسخگویی به مردم می داند) اما در مواردی که من شخصا تست کردم حتی یک مورد هم واقعی نبود.

در یک کشور نرمال با مسئولین نرمال که وقت مردم برایشان مهم است، بعد از این تبلیغات قطعا مدیران را برای پاسخگویی به خط می کردند و ببینند ماجرا چیست؟ تا هرکسی به خود اجازه ندهد به خاطر بالا رفتن بازدید سایت خود اینگونه با روح و روان مردم بازی کند.

نگار صالحی هم در یادداشتی با موضوع «نمایش بزرگ سرکار گذاشتن اسنپ» نوشت: شاید هنوز فرهنگ بعضی کارها در جامعه‌ی ما شکل نگرفته است، یکی از مهم‌ترین اتفاقات «بلک فرایدی» است. در تمام دنیا مردم منتظرند تا نیازهایشان را با تخفیفات شگفت‌انگیز و مهم‌تر از همه واقعی برطرف کنند. اما اینجا همه چیز برعکس است!

بلک‌فرایدی اسنپ، امسال شبیه یک شعبده‌بازی بود؛ منتها از آن نوعی که خرگوش را نشان داده، اما کلاهِ خالی تحویلت می‌دهند! اسنپ وعده داد، وعده‌ی تخفیفات ۹۰درصدی!  پلی‌استیشنِ ۵۰ میلیونی شد ۵ میلیون، آیفون ۱۷ پرومکس شد ۲۱ میلیون! از این بهتر نمی‌شد! در اصطلاح بازاریابی به این کالاها «کالای قربانی» می‌گویند؛ طعمه‌هایی جذاب که با ضرر فروخته می‌شوند فقط برای اینکه میلیون‌ها نفر را به صف کنند. اما درست سرِ بزنگاه، وقتی قصد خرید می‌کنید: بوم! ارور ۵۰۴ است که رویاهای شما را ویران می‌کند!

این خطا یک باگ تصادفی به نظر نمی‌رسید؛ بلکه یک نمایشِ کارگردانی‌شده بود که هوشمندانه مشتاقان را کشاندند توی زمینِ بازی، وادارشان کردند با پرداخت اقساط عقب‌مانده، نقدینگی‌شان را تأمین کنند و در رقابت شرکت کنند. رقابتی که چیزی نصیب هیچ‌کس نکرد!

حالا شبکه‌های اجتماعی پر شده از خشم آدم‌هایی که احساس می‌کنند بازیچه شده‌اند. این مدل مارکتینگ، شاید روی نمودارهای آماری و تعداد کاربر فعال یک پیروزی باشد، اما در واقعیت، حراج اعتبار یک برند است. از دست دادن باورِ مردمی که دیگر حنای هیچ تخفیفی برایشان رنگ ندارد.