بلایی که احمدی نژاد بر سر ایران آورد

خلیج فارس:عصرایران در گزارشی به مواجهه محمود احمدی نژاد با تحریم‌ها و گران کردن دلار پرداخته است که در ادامه آن را می‌خوانید.

این مهملات پوچ را که رئیس جمهور وقت ایران، سال‌ها می‌گفت و کشور را درگیر بزرگ‌ترین بحران اقتصادی با تبعات جبران ناپذیر سیاسی و اجتماعی کرد، ببینید و بشنوید: «(با اشاره به تحریم‌های ایران و تمسخر آن) آقا تحریم کردیم، تحریم‌های فلج کننده؛ حالا احترام مجلس اجازه نمی‌ده به زبون خودشون جوابشون رو بدم! تحریم‌های فلج کننده! هی نشستند نوشتند، یک صفحه، دو صفحه، ۱۰ صفحه ۵۰ صفحه؛ به خیال خودشون از اون ور، یک عده‌ای رو هم وادار کنن از این ور که‌ای وای، خطر است، خطر است، بحران است، بپایید، چرا ماجراجویی می‌کنید؟

جلوشون وای می‌ایستیم می‌گم ماجراجویی، گفت‌و‌گو می‌کنیم می‌گن سازش! ما در جلسه‌ای، کارگروهی است که از چند سال قبل تصمیم می‌گیرد راجع به تحریم ها؛ دو سه تا تصمیم گرفتیم می‌خوام خدمت شما بگم: اولین تصمیم اینه که ما می‌خوایم از این تحریم‌ها استفاده کنیم برای گسترش تولیدات داخلی و جهانی شدن تولیدات ایرانی، این یک. دو؛ از این کار زشتی که اینا کردن استفاده کنیم برای برپایی یک نظم و یک نظام جدید اقتصادی در جهان؛ و سه؛ حالا که دشمن گاردش رو باز کرده و موانع رو برداشته اومده می‌خواد به ما ضربه بزنه، به فضل الهی بهش ضربه بزنیم.»

این‌ها را محمود احمدی نژاد نه در اولین روز‌های دولتش، که بعد از ۴ سال تجربه ریاست جمهوری می‌گوید؛ در مرداد ۱۳۸۸؛ زمانی که دلار ۹۸۰ تومان بود؛ ۸۲ برابر ارزان‌تر از امروز! بله! ۸۲ برابر!

دو حالت بیشتر متصور نیست: یا این فرد بعد از ۴ سال ریاست جمهور واقعا هنوز نمی‌فهمید که تحریم‌های اقتصادی سازمان ملل و امریکا و اروپا برای نه فرصتی برای اقتصاد که ضربه مهلک بر پیکره هر اقتصادی است و ملتی را به خاک سیاه می‌نشاند؛ و واقعاً نمی‌فهمید وقتی کشورت تحریم شود، نه می‌توانی توسعه پایدار داشته باشی و نه تولید قابل اعتنا در کلاس جهانی، چه رسد به این که به قول او بتوانیم در سایه تحریم ها، تولیدات ایران را جهانی کنیم! (سطح توهم را می‌بینید؟!)

فرض دوم این است که می‌دانسته که چه دارد بر سر کشور می‌آورد که عجالتا به همین میزان بسنده می‌کنیم. (شاید ده‌ها سال بعد، اسناد امروز که آن زمان تاریخی شده‌اند منتشر شوند و نسل آن زمان ایران پی به واقعیت‌ها ببرند.)

راستی آقای احمدی نژاد که ۸ سال دولت را در اختیار داشتی! چه خبر از نتیجه تصمیماتی که در آن کارگروه کذایی گرفتید؟ توانستید تولیدات داخلی را گسترش دهید یا دومینوی تعطیلی کارخانه یا تبدیل آنها به مونتاژکاری برای چین را آغاز کردید؟ این یک.

دو؛ بعد از کار زشتی که تحریم‌گران کردند، توانستید نظم و نظام جدید اقتصادی در جهان برپا کنید؟ آدرس این نظام جدید اقتصادی که مصوبه آن کارگروه بوده کجاست؟ و سه؛ دشمن که گاردش را باز کرده بود، توانستید از همان جا به او ضربه بزنید؟ دقیقا چه ضربه‌ای به دشمن تحریم گر زدید؟ اصلاً ضربه زدید؟ و البته احتمالاً ضربه زدن را با ضربه خوردن قاطی کرده‌اید، چون این اقتصاد و معیشت ملت ایران است که زخمی شده و درد می‌کشد و الا تحریم کننده‌ها که دارند زندگی شان را می‌کنند؟

البته انتظار پاسخ نداریم، چون این سوال‌ها خودشان، جواب‌اند؛ همان زمان هم بر عاقلان مشخص بود که دارد بداهه سرایی می‌کند تا وقت سخنرانی اش تمام شود و الا کدام فکر و کدام تصمیم و اصلاً این‌هایی که گفت، در کجای دنیا و حتی در خود ایران، نام شان “تصمیم” است؟

فقط خواستیم دو چیز را یادآوری کنیم: اول این که چطور به جای کشورداری، انشاء می‌خواندند و چطور به جای استناد به عدد و رقم و آمار و نمودار و واقعیت، شعر می‌بافتند و تحویل ملت می‌دادند و نتیجه هم شد همینی که می‌بینیم. اگر تاریخ و تجربیات آن را ولو تاریخ همین ۲۰ – ۱۰ سال اخیر را فراموش کنیم، محکوم به تکرار بی پایان خطاهایمان خواهیم بود.

احمدی نژاد در حال تعریف ماجرای هاله نور برای آیت الله جوادی آملی

و دوم این که اگر نتیجه توهمات سال ۱۳۸۸ را در سال‌های بعد و از جمله در همین امروز می‌بینیم که کل نظام بسیج شده که با آمریکا مذاکره کند تا بلکه بتواند تحریم‌های فلج کننده را بردارد، توهمات امروز نیز نتایج مشابهی را در فردا‌های این کشور به بار خواهد آورد. هر چند که نیکبختانه، امروز در سطح کلان مدیریتی کشور، خبری از توهمات احمدی نژادی نیست ولی هنوز متوهمانی، چون او در ساختار‌های قدرت حضور دارند و می‌کوشند کشور را از ریل عقلانیت به ریل شعار و توهم ببرند.

باید با طناب تدبیر و چاشنی قاطعیت، اینان را که یا متوهم‌اند، یا کاسب یا نفوذی، سر جایشان نشاند و ملتی را که هزاران سال در سایه تعقل و تدبر زیسته و خود را به هزاره سوم رسانده است، از دست شان نجات داد.

مردم ایران، علّاف و عبد و عبیدِ “توهم، تجارت یا خیانت” امثال احمدی نژاد نیستند. هر چه کشیده‌اند بس است و نفسی تازه و روزگاری نو می‌خواهند و این، حق مسلم شان است.