در روزهای پرآشوب، پناه آرامش باشیم

عبدالمحمد شعرانی

در روزگاری که اخبار نگران‌کننده از گوشه‌وکنار جهان، مدام به خانه‌های ما می‌رسد، یکی از بزرگ‌ترین دغدغه‌های والدین، آرام نگه‌داشتن دل‌های کوچک کودکان‌شان است. کودکانی که هرچند شاید ظاهرشان آرام باشد، اما ذهن و قلب‌شان می‌تواند با همین صداها، تصاویر و حرف‌های پراکنده، دچار اضطراب شود.

در چنین شرایطی، وظیفه‌ی ماست که نه‌فقط مراقب جسم، بلکه حامی روح و روان‌شان باشیم. ایران، سرزمینی که قرن‌ها با سربلندی از بحران‌ها گذشته، امروز هم نیازمند آن است که نسل آینده‌اش با روحی سالم، ذهنی آرام، و قلبی امیدوار رشد کند. عشق به وطن، از همین مراقبت‌های ساده اما بنیادین آغاز می‌شود.

حرف زدن، ساده اما نجات‌بخش

کودک اگر حرفی نمی‌زند، به معنای بی‌تفاوتی‌اش نیست. گاهی بیش از هر زمان دیگر نیاز دارد کسی شنونده‌اش باشد. ترس‌ها، سؤال‌ها، تصورات اشتباهی که ممکن است از آنچه شنیده بسازد، تنها زمانی ترمیم می‌شوند که بتواند درباره‌شان حرف بزند. وظیفه‌ی ماست که با مهربانی و حوصله، کنارش بنشینیم و بگذاریم احساسش را بیان کند.

نگذاریم اخبار، خانه را تسخیر کند

حضور مداوم تصاویر تلویزیونی یا صداهای رادیوییِ مربوط به جنگ و خشونت، مثل قطره‌چکانی است که اضطراب را وارد جان کودک می‌کند. نیازی نیست در خانه‌مان، بازتابی از همه‌ی ناآرامی‌های جهان باشیم. گاهی کافی‌ست دکمه‌ی خاموش را بزنیم و کمی آرامش را به فضا برگردانیم.

خانه، سنگر همیشگی کودک

در روزهایی که فضای بیرون پرتنش است، کودک بیش از همیشه به حس امنیت نیاز دارد. برنامه‌های منظم، بازی‌های خانوادگی، بوی غذاهای آشنا، آغوش گرم والدین، و حتی لحظات ساده‌ای مثل قصه‌گویی شبانه، می‌توانند دنیای کودک را متعادل و پایدار کنند. این ثبات، به او یاد می‌دهد حتی در دل بحران‌ها هم می‌توان محکم ایستاد.

راه‌هایی برای تخلیه‌ی احساسات

کودک شاید نتواند مثل ما حرف بزند، اما نقاشی می‌کشد، بازی می‌کند، نمایش اجرا می‌کند یا حتی با سکوتش پیام می‌دهد. به این نشانه‌ها توجه کنیم. وسایلی مثل مداد رنگی، عروسک‌ها یا موسیقی‌های آرام، گاهی زبان دوم کودک هستند برای گفتن چیزی که با کلمات نمی‌گوید.

آرامش والدین، آرامش کودک

هیچ چیزی مثل رفتار پدر و مادر، بر حال و هوای کودک تأثیر نمی‌گذارد. وقتی ما در خانه نگران، خسته، پرخاشگر یا آشفته‌ایم، ناخواسته این حال بد را به کودک هم منتقل می‌کنیم. اگر مراقب روان خودمان باشیم، قدم بزرگی برای محافظت از روان کودک‌مان هم برداشته‌ایم.

به وطن، در عمل عشق بورزیم

کودکان، آنچه را می‌بینند یاد می‌گیرند. اگر ما در رفتارمان، در کمک کردن، در حرف زدن از صلح، در همدلی با مردم، عشق به ایران را نشان دهیم، آن‌ها هم وطن‌دوستی را نه در شعار، که در زندگی روزمره یاد می‌گیرند. گفتن اینکه «ملت ما همیشه قوی بوده»، وقتی معنا دارد که کودک در رفتار ما این قدرت را ببیند.

گاهی مشورت، نشانه‌ی آگاهی‌ست

اگر کودک‌تان بیش از حد مضطرب شده، خواب‌های ناآرام می‌بیند، از دوستان فاصله می‌گیرد یا تغییر رفتارهای واضح دارد، مشورت با یک مشاور کودک، می‌تواند راهی برای پیشگیری از آسیب‌های عمیق‌تر باشد. کمک گرفتن، به‌جای نگرانی پنهان، نشانه‌ی آگاهی است.

سخن پایانی

سرزمین ما، در طول تاریخ، با زخم‌ها و زلزله‌های بزرگ روبه‌رو بوده، اما همیشه برخاسته است. این ایستادگی، نتیجه‌ی مردمی‌ست که در دل بحران‌ها، نه فقط خانه که دل یکدیگر را نیز ترمیم کرده‌اند.

بیاییم در این روزها، پناه دل کودکان‌مان باشیم. کودکانی که اگر امروز در آرامش، امنیت و مهربانی رشد کنند، فردا نه‌تنها ستون‌های این کشور خواهند بود، بلکه چراغی می‌شوند برای صلح و روشنایی در جهان.