در ناترازی و کمبود برق چه کسانی مقصرند؟

مهدی جعفری زاده

صنعت برق نه فقط برای مصارف روشنایی، لوازم خانگی و امور روزمره بلکه برای صنایع کارخانجات و مراکز تولیدی، نقش حیاتی و زیربنایی دارد.

سخنگوی دولت گفته که «ناترازی و کمبودهای بحران آفرین امروز برق مربوط به یکی دو سال گذشته نیست، بلکه نتیجه عدم سرمایه گذاری در این صنعت و به روزرسانی نکردن تجهیزات و دستگاه های مولد برق است که باید در دهه های قبل انجام می گرفت و متاسفانه نه تنها در این حوزه سرمایه گذاری صورت نگرفته بلکه روز به روز با توزیع برق در گستره وسیع تر بار آن را چند برابر کرده است.»

با توجه به سخنان این مسئول، جای تعجب است که چطور کشوری با این وسعت و عظمت این قدر مسئولانش بی برنامه باشند که وظایف اصلی خود را در قبال صنعت برق که زیربنایی ترین صنعت در اقتصاد کشور است این گونه فراموش کنند؟!

پس وزارت نیرو در ۴۰ سال گذشته چه کار می کرده و مگر وظیفه ای مهمتر از این داشته است؟

یک کارگر، کارمند و بازاری می داند که کار اصلی اش چیست؛ چطور می شود یک وزارتخانه مهمترین و اصلی ترین وظیفه خود را کنار بگذارد و نسبت به آن بی توجه و بی برنامه باشد!

علاوه بر وزارت نیرو، روسای جمهور چرا به ماهیت اصلی وظایف وزارتخانه های خود این گونه اشراف نداشته و آن را در کارتابل خود اولویت اول قرار ندادند؟

آیا اصلا روسای جمهور در ارتباط با وزارتخانه ها می دانسته اند که باید از وزرای خود بخواهند کارهای اصلی شان را انجام داده و گزارش به هیئت دولت بدهند؟

همچنین نمایندگان مجلس که یکی از وظایف اصلی شان نظارت بر عملکرد قوای مجریه و قضاییه و سایر ارکان کشور است، چرا متوجه این امر مهم نبوده و وزرای مربوطه را به خاطر ناتوانی یا ترک فعل، استیضاح نکردند؟

آری موقعی که در این مشکلات و بحران ها، دقیق می شویم و در آنها کنکاش می کنیم می بینیم که ضعف در یکی دو جا نبوده بلکه…