264548
خلیج فارس: رسول منتجب‌نیا، استاد سابق گروه فقه و حقوق دانشگاه شاهد در گفت‌و‌گو با «عصر ایران» به تأثیرات منفی رفتارهای برخی از روحانیون موسوم به تندرو بر نگاه جامعه به جایگاه روحانیت پرداخته و معتقد است: هر چند روحانیت یک صنف است و از این حیث مثل بقیه اصناف اما باید در نظر داشت موضوع کار روحانیت و هدف این صنف، مقدس است و اگر مردم از دیرباز برای این صنف و آنان که لباس آن را بر تن دارند احترامی قایل بودند به این خاطر بوده است و البته چنان هم نیست که هر که «لباس روحانیت» بر تن داشته باشد قداست داشته باشد بلکه دلیل نگاه خاص به روحانیت این بوده که روحانی را هدایت‌گر و هشداردهنده جامعه می‌دانستند تا از منافع و مصالح مردم مراقبت کند.
عضو سابق شورای مرکزی مجمع روحانیون مبارز در ادامه گفت: اگر در گذشته در قبال لباس روحانیت افراط می‌شد اکنون تفریط می‌شود! قبل از انقلاب متدینین به قدری ابراز علاقه می‌کردند که گویی یک معمم یا یک روحانی نماینده مستقیم پیامبر یا خدا است. آن هم در حالی که در قشر روحانیت در عین حال که آدم‌های بسیار خوبی حضور دارند در جمع شان آدم های نامناسب هم پیدا می‌شد. به طوری که امام پیش از انقلاب به مردم دستور می‌داد، عمامه از سر آخوندهای درباری بردارند تا احترام لباس روحانیت خدشه‌دار نشود.
منتجب نیا افزود: برخلاف افراط آن دوران، در سال‌های اخیر به دلایلی تفریط درباره روحانیت رواج دارد. یعنی تعداد زیادی از مردم حکومت را حکومت آخوندی می‌دانند و همه معممین را حکومتی می‌شناسند که فرمانده‌اند و دستور می‌دهند؛ در حالی که درکشور ما با چند صد هزار معمم تنها 500 یا هزار نفرامام جمعه یا مسئول‌اند و در میان آنها، هم افراد خوب و مهذب بوده‌اند هم افراد نا مهذب‌اند. امام وقتی دادگاه ویژه روحانیت را تشکیل دادند، این طور حکم کردند که دادستان و حاکم شهر باید با روحانیون خطاکار شدیداً برخورد کنند تا حرمت روحانی‌گری محفوظ بماند.
وی افزود: البته ما در منابع دینی چیزی به نام روحانی تحت عنوان این کلمه – روحانی نداریم – و عالِم دینی داریم که شیوه زندگی‌شان، فکرشان و عملکردشان بسیار بسیار حساس است و بنابراین باید یک روحانی بیشتر از هر فرد دیگری از خودش و رفتارش مراقبت کند. همچنین علمای سوئی داریم در روایت آمده است، مجازات آنها نسبت به افراد غیرروحانی باید بیشتر و سخت‌تر باشد.