سنگی که احمدی‌نژاد در چاه هولوکاست انداخت

   سنگی که احمدی نژاد در چاه هولوکاست انداخت برای مردم ایران بسیار بسیار گران تمام شد و کافی است وضعیت اقتصادی و معیشتی را که در دولت دوم خاتمی بسیار بهبود یافته بود و نیز مراودات آن زمان را با اکنون و در وضعیت انزوا مقایسه کنیم که در مقابل اظهارات وزیر خارجه لبنان تنها دل خوشی این است که یک روزنامه نزدیک به حزب‌الله خبر داده نخست وزیر با این سخنان مخالف است.

در روزهای پایانی آذر 1384 و در آستانۀ اولین شب یلدایی که احمدی‌نژاد به جای خاتمی نشسته بود و در گرماگرم تنش با غرب بر سر پرونده هسته‌ای مهم‌ترین اصطلاح سیاسی که در محافل و اظهارنظرهای داخلی و خارجی شنیده و خوانده  شد واژه «هولوکاست» بود. واژه‌ای که محمد علی رامین مشاور رسانه‌ای او با سابقه سال ها اقامت در آلمان و آشنا با حساسیت های سیاسی اروپای بعد از جنگ  در دهان او گذاشت وگرنه احمدی‌نژاد سال 84 اطلاعات تاریخی قابل توجهی نداشت و نوشته‌های پراکندۀ او در هفته‌نامه جام (‌متعلق به جامعه اسلامی مهندسین به مدیریت محمد رضا باهنر) عاری از اشارات تاریخی بود و پیدا بود ناگهان با این قضیه آشنا و به شدت ذوق زده شده و درصدد جلب توجه رسانه ها برآمد و در نگاهی دیگر از هر کاری که او را وارونۀ خاتمی و آغازگر فصلی متفاوت نشان دهد ابا نداشت!

مراد از «هولوکاست»، نسل‌کشی یهودیان در اردوگاه‌های کار اجباری آلمان نازی در دوران جنگ جهانی دوم است. محمود احمدی‌نژاد در حاشیه حضور خود در اجلاس کشورهای اسلامی در عربستان گفت کشته شدن 6 میلیون یهودی در اتاق‌های گاز و نسل‌کشی آنان (هولوکاست) را مبتنی بر واقعیات تاریخی نمی‌داند اما اگر هم این ماجرا – که به اعتقاد او شماری دیگر داستانی جعلی است – واقعیت داشته باشد و دولت‌های غربی درصدد دل جویی از یهودیان هستند می‌توانند برای جبران این قتل عام، بخشی از خاک کشورهای خود مخصوصا یک یا چند ایالت از دو کشور آلمان و اتریش را برای تشکیل دولت یهود در اختیار آنها بگذارند و پرسید:  “چرا باید هزینه جنایت واقع شده در غرب علیه یهودیان را مردم مسلمان فلسطین بپردازند؟”

البته این نخسین بار نبود که به اسراییل می پرداخت و شاخک های غربی های تحت نفوذ صهیونیسم را حساس می کرد و به این فکر افتادند تا پروژه مظلوم نمایی را دوباره کلید بزنند و قبل تر هم  در همایش جهان بدون صهیونیسم آرزو کرده بود اسراییل از نقشه کشورهای دنیا حذف شود  اما آن سخنان آرمان گرایانه و شعاری تفسیر شد ولی این سخنان که نه در تهران که در ریاض بیان می‌شد از سوی حامیان و رسانه های خارجی به گونه‌ای جهت‌گیری شد که «واقع‌گرایانه» به نظر رسید.

با این مواضع تفاوت خود با اصول‌گرایان سنتی را هم نشان داد چرا که اصول‌گرایی رادیکال از رئالیستی کردن امور هراسی ندارد، کما این که به سرعت موضعی به شدت ایده‌آلیستی و رادیکال را رئالیستی و مبتنی بر تاریخ کرد.

پس از آن بود که دو کشور آلمان و اتریش سفیران ایران را فرا خواندند ولی احمدی‌نژاد که سابقۀ نمایندگی مجلس و وزارت را هم نداشت و حالا خود را رییس جمهوری ایران می دید مست قدرت و شادکام از پشت سر گذاشتن هاشمی رفسنجانی و اصلاح طلبان و لاریجانی و قالیباف هر روز با اعتماد به نفس بیشتر مدعایی را مطرح می‌کرد و در پی آن و در سفر استانی و در  سخنرانی سیستان و بلوچستان موضوع انکار هولوکاست را گسترده‌تر و پیشنهاد کرد اسراییل به کانادا یا آلاسکا یا هر قطعه دیگری در مغرب زمین منتقل شود و قول داد در این صورت جمهوری اسلامی نیز از تشکیل دولت یهود حمایت خواهد کرد!

حساسیت‌ها بر سر این نبود که موضوعی تاریخی را طرح کرده به خاطر آن بود که در مقام رییس جمهوری موضع رسمی تلقی می‌شد و بر پرونده هسته‌ای و ادعای اسراییل که ایران به دنبال محو اسراییل با توان هسته ای است اثر منفی می‌گذاشت در حالی که در دولت خاتمی برای دور کردن اروپا از آمریکا تلاش شد و حاصل بهبود رابطه با فرانسه را در بخش انرژی با ورود توتال و در خودروسازی با سرمایه گذاری پژو و رنو دیده بودیم.