في غزةَ أطفالٌ بلا خبزٍ ولا ماءْ
والموتُ يحصدُهم بصمتٍ وببطاءْ
إسرائيلُ تُعدمُهم جَماعيًّا جوعًا
وأمّةُ العربِ تنظرُ من علاءْ
أينَ الغَيرةُ؟ أينَ صوتُ الشجعانْ؟
أما آنَ للأخوّةِ أن تُعلَنَ في الميدانْ؟
قوموا الآنَ، لا سلاحَ نريدْ
بل رغيفًا وماءً، هذا العيدْ
إنهضوا يا عربْ، قولوا: كفى!
فغزةُ ليست وحدها، نحنُ لها ظهرٌ وسَنا!
در غزه، کودکانی هستند بینان و بیآب و مرگ آنها را آرام و خاموش درو میکند.
اسرائیل، آنان را دستهجمعی با گرسنگی اعدام کرده و امت عرب، از بالا فقط نظارهگر است.
غیرت کجاست؟ صدای شجاعان کجاست؟
آیا وقت آن نرسیده که برادری را در میدان نشان دهید؟
کودکان غزه می گویند: چرا هماکنون برنمی خیزید، ما سلاح نمیخواهیم، تنها یک قرص نان و جرعهای آب می خواهیم؛ چراکه همین عید ماست.
برخیزید ای عربها، و به صهیون ها بگویید بس است، بجویی غزه تنها نیست، ما پشت او ایستادهایم و روشنیبخش راهش هستیم!
منبع: چغادک نیوز
https://www.pgnews.ir/?p=280777