لاله، شهلا و ناصر؛ ناتمام‌ترین عاشقانه تاریخ ایران!

خلیج فارس: مثلث ناصر محمدخانی، لاله سحرخیزان و البته شهلا جاهد، یکی از عجیب‌ترین و غریب‌ترین ماجراهای دهه هشتاد بود. در آن سال‌ها بسیاری از روزنامه‌ها و هفته‌نامه‌ها با عکس‌هایی از شهلا جاهد تیراژ بالایی پیدا کردند و این ماجرا ذهن مردم را به‌کلی تسخیر کرده بود. بعدتر حتی هومن سیدی هم بر اساس این ماجرا فیلمی ساخت. حالا، امروز در سالروز به قتل رسیدن لاله سحرخیزان، نگاهی کردیم به یکی از مصاحبه‌های مربوط به سال ۹۳ با ناصر محمدخانی و چند فراز از آن را انتخاب کردیم.

به یاد لاله سحرخیزان که زندگی‌اش دفن شد، به یاد شهلا جاهد که تا ابد نماد معشوقه آتشین را به دوش می‌کشد و به یاد ناصر محمدخانی که زنده ماند، اما زنده نماند.

یک دختر دبیرستانی ۱۵ساله در تعقیب ناصر

اولین بار ایشان ۱۴ – ۱۵ سالش بود و نمی‌دانم در دوره راهنمایی بود یا دبیرستان اما فکر می‌کنم که اول دبیرستان بود و با روپوش مدرسه به بازار آمده بود. برادرم در مغازه آدرس منزل را به او داده بود، من بعدا با برادرم دعوا کردم که چرا آدرس منزل و مکان زندگی ما را به او داده است. وقتی که او به در منزل ما آمد، بچه‌ها گفتند که خانمی در مقابل منزل با من کار دارد! من به شدت جا خوردم. گفتم که یک خانم اینجا با من چه کار دارد؟ در را باز کردم و دیدم که ایشان بود و با روپوش مدرسه آمده بود. من هم که در آن زمان در منزل حضور داشتم، ایشان را سوار ماشین کردم و در نزدیکی منزل‌شان پیاده کردم، از او خواهش کردم که دیگر به در منزل نیاید چرا که آنجا محل زندگی ماست و همگی من را می‌شناسند.

نمازهای لاله ۴۵دقیقه طول می‌کشید

نه، هیچ وقت فراموش نکرده‌ام. همیشه در ذهنم این مسئله وجود دارد. در ابتدا که همیشه راه می‌رفتم و شب تا صبح اصلا خواب نداشتم. خدا شاهد است که همین الان هم همین گونه‌ام. نمی‌خواهم از زنم تعریف کنم اما به علی قسم زنم واقعا تک بود. اذان که می‌گفت سجاده‌اش را انداخته بود و شروع به نماز خواندن می‌کرد. حتی همواره بین نمازهایش قرآن می‌خواند و هرگز این گونه نبود که بلافاصله بعد از تمام شدن یک نماز، نماز دیگرش را شروع کند. نمازش همواره ۴۵ دقیقه طول می‌کشید. او در کشوری عربی این گونه بار آمده بود.

روز مرگ لاله؛ در ابتدا گفتند که پای لاله شکسته است

به من نگفتند که همسرم چنین اتفاقی برایش افتاده است. گفتند که تصادف کرده است، در آن لحظه نگران همسر و فرزندانم بودم. خدا بیامرز همسرم رانندگی‌اش بسیار خوب بود. من خودم به او رانندگی یاد داده بودم (می‌خندد). من بارها به او گفته بودم که آهسته رانندگی کند اما او می‌گفت که تو خودت به من رانندگی یاد داده‌ای. همواره زمانی که دوستان در ماشینی که همسرم راننده بود می‌نشستند، دستگیره بالای در را دست می‌گرفتند. رانندگی‌اش همانند مردها خوب بود. من حدس می‌زدم که او در اتوبان مشغول رانندگی بوده و اتفاقی برای او و فرزندانم افتاده است اما نمی‌خواهند من از این قضیه مطلع شوم و تنها به من گفتند که پای همسرم شکسته و باید به ایران بازگردم اما من اطمینان پیدا کرده بودم که اتفاقی برای خانواده‌ام افتاده است.

منبع: برترین ها