گناوه- گچساران؛ جاده‌ای که بوی مرگ می‌دهد

الیاس احمدحسینی

جاده گناوه – گچساران نزدیک به پنج دهه است که به‌عنوان یک مسیر باریک و پر از دست‌انداز مشکلات جدی برای شمال استان بوشهر ایجاد کرده است. این جاده که ابتدا تنها برای تردد خودروهای شرکت نفت ساخته شد، اکنون شریان اصلی رفت‌وآمد گناوه، روستاها و تأسیسات نفتی منطقه است. روستاهایی مانند چاه‌بردی، شول، بوالفتح و سیاه‌مکان و همچنین ایستگاه‌های پمپاژ گوره، همه به این مسیر وابسته‌اند؛ جاده‌ای که به جای توسعه، بوی مرگ می‌دهد.

سالانه تصادفات متعدد در این مسیر منجر به جرح و فوت می‌شوند. در روستاهایی مانند چاه‌بردی، بهمنیاری و شول کمتر خانواده‌ای پیدا می‌شود که یکی از اعضای خود را در این جاده از دست نداده باشد. اهالی می‌گویند هر بار که فرزندانشان برای مدرسه یا دانشگاه حرکت می‌کنند، دل خانواده‌ها آرام نیست، زیرا این جاده هر هفته قربانی می‌گیرد.

مسئولیت اصلی وضعیت کنونی بر عهده وزارت نفت و شرکت‌های تابعه آن است. میلیاردها دلار نفت و گاز از این کوه و دشت‌ها استخراج می‌شود، اما سهم مردم محلی نه ایجاد اشتغال پایدار است و نه جاده‌ای ایمن برای تردد روزانه. مسئولیت اجتماعی شرکت‌های نفتی دقیقاً در چنین شرایطی معنا پیدا می‌کند؛ جایی که صنعت باید در کنار مردم بایستد و زیرساخت‌های حیاتی را تأمین کند.

با این حال تنها وزارت نفت مقصر نیست. اداره کل راه و شهرسازی، استانداری، فرمانداری و نمایندگان مجلس نیز در پیگیری این مطالبه عمومی کوتاهی کرده‌اند.

در سفر دی‌ماه ۱۳۹۳ رئیس‌جمهور وقت، حسن روحانی، وعده ساخت و دوبانده‌کردن این محور را داد و کارگاه تجهیز شد، اما پروژه پس از مدتی متوقف شد.

مقایسه دو سوی مسیر روشن است: در سمت گچساران با پیگیری غلامرضا تاجگردون نماینده حوزه گچساران و باشت، مسیر به خوبی تعریض و بهسازی شد، اما از سمت گناوه بی‌عملی ادامه دارد، در حالی که مسیر نه کوهستانی است و نه صعب‌العبور.

غفلت از این جاده تنها به آمار جان‌باختگان محدود نمی‌شود؛ هزینه‌های اقتصادی درمان مصدومان، خسارت خودروها و کاهش بهره‌وری بار سنگینی بر مردم محلی وارد کرده است. نگرانی و ناامنی روانی خانواده‌ها، مهاجرت تدریجی روستاییان به شهرهای اطراف را نیز تشدید کرده است.

اکنون زمان آن رسیده که دولت و مسئولان محلی از وعده و شعار فراتر بروند. هماهنگی استانداری، نمایندگان و وزارت نفت می‌تواند این مسیر استراتژیک را به جاده‌ای ایمن تبدیل کند. مردمی که سال‌ها هزینه توسعه صنعت نفت کشور را پرداخته‌اند، سزاوار بیش از این هستند. جاده گناوه – گچساران نباید نماد مرگ و بی‌توجهی باشد، بلکه باید نشانه‌ای از عدالت و مسئولیت اجتماعی گردد.
منبع: گناوه آنلاین