278442
خلیج فارس: تیم ملی والیبال ایران در شرایطی از صعود به دور نهایی لیگ ملت‌های ۲۰۲۴ بازماند که برای رسیدن به این مرحله به سه نتیجه همزمان نیاز داشت؛ ترکیبی نادر از شانس، اتفاق و بازی تیم‌هایی که حتی تصور نمی‌شد دل به پیروزی بدهند. دو بازی نخست طبق خواست ایران پیش رفت: اوکراین، جدی‌ترین رقیب جدول، مقابل کانادا شکست خورد و آمریکا با ترکیبی جوان و بی‌تجربه، برابر ژاپن حرفی برای گفتن نداشت. با این نتایج، ایران به رده ششم جدول رسید و همه‌چیز را به یک مسابقه واگذار کرد: صربستان – اسلوونی. جایی که یک امتیاز می‌توانست ایران را به جمع شش تیم برتر دنیا برساند.
بازی در لیوبلیانا با حضور هزاران تماشاچی و رییس جمهوری این کشور آغاز شد. اسلوونی میزبان ست اول را برد. اما صربستان، با انگیزه‌ای فراتر از انتظار، ست دوم و سوم را با اقتدار از آن خود کرد تا ایران به رؤیای صعود نزدیک‌تر شود. وقتی اسلوونی در ست چهارم ورق را برگرداند، اضطراب دوباره به اردوگاه ایران بازگشت. در ست پنجم، صربستان 13-9 عقب افتاد، ولی در یکی از دراماتیک‌ترین برگشت‌های این تورنمنت، بازی را به تساوی رساند. ایران فقط به دو امتیاز نیاز داشت. صعود، فقط دو امتیاز فاصله داشت. اما اسلوونی به بازی برگشت و در نهایت امتیازهای ۱۶ و ۱۷ را گرفت؛ بازی را برد و ایران را هم با خود به پایین کشید.
والیبال ایران در این دوره با عملکردی نوسانی و غیرقابل‌پیش‌بینی، تا آخرین لحظه زنده ماند، اما نتوانست سرنوشت خود را در زمین خودش تعیین کند. امید به دیگران سپرده شد؛ دیگرانی که تا نزدیکی معجزه هم پیش رفتند، اما آن را ناتمام رها کردند. ایران صعود نکرد، اما تا آخرین امتیاز جنگید حتی اگر این جنگ از راه دور بود.
قصه والیبال و حکایت فوتبال
ورزش مدیا درباره بازگشت والیبال به ریل موفقیت می‌نویسد: در این میان، هرگز نباید از نقش برجسته و غیرقابل‌انکار روبرتو پیاتزا چشم‌پوشی کرد؛ سرمربی توانایی که در شرایطی بسیار سخت و دشوار پای شاگردانش ایستاد و با استفاده از معجون معجزه‌گر خودباوری و علم روز، ملی‌پوشان را به مسیر موفقیت بازگرداند. مرد ایتالیایی با گذر از نام‌های بزرگ، پرتوقع و تمام‌شده و اعتماد حداکثری و حقیقی به استعدادها و پدیده‌های جوان، تیمی باانگیزه و دگرگون‌شده را به لیگ ملت‌ها فرستاد؛ پسرانی شایسته که فاصله‌شان تا صعود به مرحله‌ی نهایی، کمی اعتمادبه‌نفس و میدان‌دیدگی بیشتر بود.
اهل ورزش یادشان نرفته که «تکیه بر سرمربی ایرانی»، والیبال را به چه برزخی کشید و دچار چه بن‌بست خوفناکی کرد. اگر مدیران و تصمیم‌سازان والیبال خیلی زود راه را بر شکست‌های خسارت‌بار بیشتر بستند و با انتخابی درست و به‌موقع، سکان تیم ملی را به اهلش سپردند، فوتبال اما هنوز در چاه ویل علم‌گریزی و محافظه‌کاری گرفتار مانده و ظاهراً قرار است با همین موجودی تاریخ‌مصرف‌گذشته به مصاف رقبای تا بن‌دندان مسلح برود. مجموعه‌ای خسته و اشباع‌شده که سرمربی‌اش منتقدان را «اجنبی‌پرست» می‌داند و بزرگ‌ترهای پرمدعا و بدون‌تیم‌مانده‌اش، راه را بر هر تغییر معناداری سد کرده‌اند.
والیبال تازه در اول راه بازگشت به روزگار خوش گذشته است و هرگز مطالب مذکور به معنای ذوق‌زدگی پیش از موعد نیست؛ آنچه اما غیرقابل‌کتمان به نظر می‌رسد، اراده‌ی معطوف به پیشرفت در میان مدیران این ورزش است. نکته‌ای که عجالتاً کمترین نشانه‌ای از آن در امورات فوتبال دیده نمی‌شود.
حسرت کاربران
پسرک آبی نوشت: نشد که بشه تیم سرحال پیاتزا از لیگ ملت‌ها والیبال ۲۰۲۵ حذف شد.
خانم سرخوش: هیچ وقت فکر نمیکردم یک روزی برای والیبال صربستان و اسلوانی استرس داشته باشم.
پیاده‌گرد شهر: تیم والیبال ایران به جمع هشت تیم صعود نکرد… فدای سرشون . قوی تر بر می گردند. پیاتزا،سرمربی ترازیه.قرارداد طولانی مدت ببندید،مطمئن باشید ضرر نمی کنید.
و توئیت امیدوارانه سهیل: مهم نیست میرن بالا یا نه، مهم اینِ که ما دوباره داریم والیبال ایران رو پیگیری می‌کنیم. شهریور ماه مسابقات قهرمانی جهان ایران غوغا خواهد کرد.