فرمانده‌ای که با مردم زندگی کرد

الیاس احمدحسینی | فعال رسانه ای گناوه

صبح چهارشنبه ۳۰ تیر، جاده گناوه – دیلم، در مه صبحگاهی فرو رفته بود که خبر رسید: خودروی مأموریت پلیس آگاهی استان واژگون شده و سرهنگ حسین احمدی، فرمانده‌ای که نامش با «انضباط» و «انسانیت» گره خورده بود، دچار مصدومیت شدید شده است.

برای مردم گناوه و بوشهر، احمدی فقط یک افسر انتظامی نبود؛ او چهره‌ای آشنا، شنوا و نزدیک به مردم بود. از نخستین روزهایی که با درجه ستوان‌دومی به آگاهی گناوه آمد، میان مردم رفت‌وآمد داشت. سال‌ها بعد که به ریاست آگاهی و سپس فرماندهی انتظامی گناوه رسید، همان چهره ساده و بی‌پیرایه باقی ماند.

حاج‌ عباس، بازاری قدیمی، هنوز یادش هست که در روزهای پرتنش بازار، وقتی گشت‌های انتظامی و فروشندگان به اختلاف می‌خوردند، احمدی نه پشت میز، بلکه پای بساط بازاری‌ها حاضر می‌شد. با لبخندی آرام می‌گفت: «مشکل را با حرف می‌شود حل کرد، نه با قفل و زنجیر.» همین روحیه باعث شد بسیاری از اختلافات بازار، بی‌صدا و بی‌حاشیه پایان یابد.

خبرنگاران محلی، احمدی را به خاطر نگاه فرهنگی‌اش به یاد می‌آورند. روز خبرنگار که می‌رسید، به جای یک پیام رسمی، همه را دعوت می‌کرد، پای صحبتشان می‌نشست و از نقش رسانه در امنیت اجتماعی حرف می‌زد. این روحیه تعاملی ارتباط با جامعه فرهنگی و نهادهای مدنی را تقویت می‌کرد.

دوستان و همکارانش بر یک ویژگی بیش از همه تأکید می‌کنند: پاکدستی. یکی از افسران قدیمی می‌گوید: «موقعیت‌های زیادی بود که می‌توانست سودی برای خودش بردارد، ولی حسین همیشه می‌گفت: من قسم خورده‌ام.» همین باور بود که در سال‌های سخت—از ماجرای محدودیت‌های ته‌لنجی و تحصن بازاریان گرفته تا حوادث ملتهب ۱۴۰۱—به او اجازه داد بحران‌ها را با گفت‌وگو و احترام، بدون خشونت، آرام کند.

دوران کرونا اما آزمون بزرگ دیگری برایش بود. روز و شب، کنار ورودی‌های شهر می‌ایستاد تا جلوی گسترش بیماری را بگیرد. به رانندگان خودروهای شوتی توضیح می‌داد که چرا باید سفرها را کم کنند. یکی از رانندگان بعدها گفت: «برای ما توضیح می‌داد، نه دستور می‌داد.»

کمتر کسی می‌دانست که احمدی عضو انجمن خیریه «پویش نسیم زندگی گناوه» است. کمک‌هایش به نیازمندان، بی‌نام و بی‌هیاهو بود. حتی مدیرعامل خیریه هم می‌گوید: «اصرار داشت اسمش جایی برده نشود.»

در پرونده‌های جنایی، جدی و پیگیر نسبت به جرم بود؛ پرونده سرقت یا قتلی نبود که نیمه‌تمام بگذارد. اما همین فرمانده قاطع، وقتی پای مردم وسط بود، نرم و مهربان می‌شد.

سرهنگ حسین احمدی، متولد یکم فروردین ۱۳۵۴ در وحدتیه، در ۱۵ مرداد ۱۴۰۴، همان‌طور که زیست—در مسیر مأموریت—چشم از جهان فروبست.

حالا مردم گناوه و بوشهر، به یاد فرمانده‌ای که با آن‌ها نفس می‌کشید، در سکوت، برایش فاتحه می‌خوانند.
روحش شاد و یادش ماندگار.
منبع: گناوه‌آنلاین