عقب‌نشینی قلعه‌نویی از ادعاهایش!

خلیج فارس: برنامه تاکتیکی امیر قلعه‌نویی مقابل ازبکستان از همین حالا زیر ذره‌بین رفته است.

تیم ملی فوتبال ایران در دومین دیدار از فیفادی آبان قرار است سه‌شنبه شب در امارات و در فینال رقابت‌های 4 جانبه العین، به مصاف ازبکستان برود. شاگردان قلعه‌نویی که چندماه قبل در فینال کافا، مغلوب ازبک‌ها شده‌اند، احتمالا با انگیزه‌ای متفاوت پا به این دیدار خواهند گذاشت؛ باوجود این، موضوعی که این روزها تبدیل به ابهام بزرگی شده، سبک و سیاق تاکتیکی امیر قلعه‌نویی است. او در چرخشی آشکار، این روزها تمرکزش را روی اصول دفاعی گذاشته و مشخص نیست قصد دارد با همین نیت به مصاف ازبکستان برود یا خیر.

بازی تدافعی مقابل کیپ‌ورد

ایران در اولین بازی‌اش در فیفادی جاری، پنحشنبه‌شب به مصاف کیپ‌ورد رفت و در دیداری که موقعیت‌های چندانی روی دروزاه رقبا خلق نشد، بدون گل به کار پایان داد تا در ضربات پنالتی، برنده از زمین خارج شود. نمایش ایران در آن بازی، چندان چنگی به دل نزد؛ اما اظهارات امیر قلعه‌نویی از یک سو و تعدادی از بازیکنان تیم ملی از سوی دیگر، این فرضیه را قوت بخشید که سرمربی به دنبال انجام کارهای دفاعی در تقابل با کیپ‌ورد، تیم گمنام آفریقایی، که به تازگی به جام جهانی رسیده است، بوده. این موضوعی است که خود قلعه‌نویی به صراحت درباره آن، در کنفرانس خبری پس از بازی، صحبت کرد و گفت که «توانستیم نظم دفاعی خیلی خوبی در میانه‌ی زمین شکل بدهیم و در فاز هجومی نیز عملکرد خوبی ارائه دادیم ولی می‌تونستیم از موقعیت‌هایمان بهره ببریم. هرچند نکته مهم برای ما در این مسابقه ساختار دفاعی بود که فکر می‌کنم عملکرد خوبی داشتیم».

تمرکز روی عملکرد دفاعی در شرایطی در دستور کار سرمربی تیم ملی ایران قرار گرفته که پیش از این، انتقادات از ساختار دفاعی تیم ملی، شدت گرفته بود. حالا که قلعه‌نویی از عملکرد کلی تیمش در جدال با کیپ‌ورد رضایت داشته و آن را نمایشی در حد جام جهانی توصیف کرده، این پرسش مطرح می‌شود که باز هم با همان رویکرد و نگرش قرار است مقابل ازبکستان بازی کند؟

بازی تدافعی با ازبک‌ها؟

ایران برای حضور در تورنمنت العین به شدت تحت فشار بود؛ این تیم از نداشتن رقیب تدارکاتی مناسب آزرده‌خاطر است و البته نمایش تماشاگرپسندی هم در فیفادی قبلی مقابل روسیه و تانزانیا نداشته است. از سوی دیگر، تساوی با کیپ‌ورد هم موردی نیست که بتوان به آن بالید؛ هرچند که به زعم سرمربی تیم ملی، نتیجه در آن بازی برایش اهمیتی نداشته و مهم حفظ ساختار دفاعی تیمش بوده. با چنین رویکردی، حالا بازی با ازبکستان، تبدیل به معمای روز شده؛ آیا قلعه‌نویی قرار است مقابل ازبک‌ها هم توپ را به حریف بدهد و با بستن فضا، دل‌خوش به ضدحمله یا حمله سریع باشد؟

برای مشخص شدن چنین موضوعی باید تا زمان شروع دیدار با ازبکستان منتظر ماند؛ هرچند اینجا تفاوت مهمی در مقایسه با کیپ‌ورد وجود دارد که به اعاده حیثیت برمی‌گردد. تیم ملی در تقابل‌های اخیرش با ازبکستان نمایش درخوری نداشته و در آخرین بازی هم بازنده از زمین مسابقه خارج شده. اینکه قلعه‌نویی بخواهد یک بار دیگر با یک بازی محتاطانه، مقابل ازبک‌ها حرفی برای گفتن نداشته باشد، اعتبار فنی‌اش را در معرض ریسک قرار خواهد داد. پس، این احتمال هم وجود دارد تا او برای اثبات قدرت ایران هم که شده، رو به بازی هجومی در جدال با ازبکستان بیاورد.

عدول از ادعاهای اولیه؟

درست است که اتخاد تاکتیک نهایی به عهده سرمربی است؛ اما قلعه‌نویی پیش از این ادعاهای مهمی داشته که این روزها اجازه نمی‌دهد میلش به بازی تدافعی، توجیه‌پذیر شود. او ماه‌های اول که هدایت تیم ملی ایران را به عهده گرفته با کنایه‌های زیرپوستی به سبک تدافعی کارلوس کی‌روش در تیم ملی، تغییر نگرش را زمان‌بر خوانده و گفته بود که «باید بگویم تیم ملی در ۱۰ سال گذشته یک مدل بازی می‌کرد و اگر بخواهید در زمان کوتاه نگرش را عوض کنید، هزینه خواهد داشت. این‌که بازی‌ها را تبدیل به هجومی کنید، زمان‌بر است».

حالا پس از قریب به 3 سال که او برای عوض کردن سبک بازی تیم ملی زمان داشته تا نمایش ایران را هجومی کند، به تازگی میلش به اصلاح ساختار تدافعی و بازی محتاطانه بیشتر شده است. اینجا دقیقا همان ابهام بزرگ شکل می‌گیرد؛ آیا قلعه‌نویی از ادعای بازی هجومی دست برداشته و موفقیت ایران را در انجام بازی تدافعی می‌بیند؟