بازنشستگان در مسلخ بیمه تکمیلی

خلیج فارس: حاصل پرداخت سی سال حق بیمه اجتماعی برای بازنشستگان نزدیک به هیچ است؛ نه مستمر‌ی ماهانه کفاف هزینه‌های زندگی را می‌دهد و نه از خدمات درمانیِ مناسب برخوردار هستند. در این میان، بیمه تکمیلی هم گره ای از مشکلات این قشر باز نکرده است.

به گزارش خلیج فارس؛ در روزهای اخیر، کانون عالی بازنشستگان تأمین اجتماعی در اطلاعیه‌ای به قطع بیمه تکمیلی بازنشستگان اشاره کرد. آنطور که سازمان تأمین اجتماعی گفته «شرکت بیمه‌ی تعیین شده توسط کانون عالی بازنشستگان، خواستار افزایش غیرمتعارفی در سهم بیمه پرداختی بازنشستگان نسبت به نرخ سال گذشته (قرارداد جاری) شده» و این موضوع، خدمات بیمه تکمیلی بازنشستگان را معلق کرده است.

در پی این اتفاقات، کانون عالی به بازنشستگان هشدار داد «بازنشستگان در صورت نیاز به عمل جراحی، بستری، خدمات پاراکلینیک یا هرگونه نیاز درمانی لازم است به مراکز درمانی ملکی و طرف قرارداد سازمان تأمین اجتماعی مراجعه نمایند تا مشمول هزینه هایی که تعهدی برای پرداخت آن نیست، نشوند.»

این وضعیت باعث شده بسیاری از بازنشستگان که نیاز به درمان فوری دارند یا قبلا برای عمل در بیمارستانی خصوصی وقت گرفته بودند، حتی از خدمات محدود بیمه آتیه‌سازان حافظ هم محروم مانده و مجبور شوند بخش زیادی از مبلغ سنگینِ درمان را از جیب خود پرداخت کنند.

طبق قانون الزام، صفر تا صد هزینه‌های درمان بیمه‌شدگان تأمین اجتماعی باید رایگان باشد؛ این قانون اما نه تنها هیچ زمانی به درستی اجرا نشد که به مرور طی سال‌ها خدمات درمان تأمین اجتماعی ضعیف‌تر شد تا جایی که امروز بیمه شدگان گاهی مجبورند صفر تا صدِ هزینه‌های درمان را از جیب خود پرداخت کنند! بیمه‌های مکمل درمان در چنین وضعیتی روی کار آمدند تا بخشی از مشکل را حل و جای خالیِ قانون الزام را پُر کنند.

اجبارِ بیمه‌شدگان به استفاده از بیمه‌های مکمل درمان، ظلم بزرگی در حق کارگران و بازنشستگان است. چراکه آن‌ها بخش قابل توجهی از حقوق ماهانه‌ی خود را در دوره‌ی اشتغال بابتِ درمان می‌دهند اما به وقتِ نیاز، چیزی دستشان را نمی‌گیرد.

کارگران برای بهرمندی از خدمات مناسب درمان باید هزینه‌ی ماهانه‌ی قابل توجهی برای بیمه‌ی مکمل بپردازند، این در حالی است که بسیاری از آن‌ها توان پرداخت این هزینه را ندارند و در صورت‌ عدم حمایتِ کارفرما مجبورند با همان بیمه مادر تأمین اجتماعی سر کنند. این گروه به وقتِ بیماری، مستاصل‌تر از همیشه، بخش قابل توجهی از هزینه‌های درمان را از جیبِ خالیِ خود پرداخت می‌کنند.

برای بازنشستگان تأمین اجتماعی وضع اما کمی فرق دارد؛ ۵۰ درصد هزینه بیمه تکمیلی را فرد بیمه شده و ۵۰درصد باقی را تأمین اجتماعی پرداخت می‌کند. این هزینه برای بازنشسته‌ی حداقل‌بگیری که از مشکلات شدید معیشتی رنج می‌برد، کم نیست اما مسئله‌ی مهم‌تر آن است که بیمه تکمیلی نمی‌تواند در مواقعِ لزوم به یاریِ بازنشسته بیاید.

کمترین انتظار این است که بازنشسته‌ای که سال‌ها بیمه‌پردازی کرده و در دوران بازنشستگی نیز از مستمریِ ناچیز خود هزینه بیمه تکمیلی پرداخت می‌کند، در مواقع بیماری بتواند از خدمات درمان مناسب بهره‌مند شود اما این اتفاق نمی‌افتد؛ هم سطحِ خدمات ارائه شده از سوی بیمه آتیه‌سازان حافظ پایین است و هم مراکز خصوصی بسیار کمی طرفِ قراردادِ این شرکت هستند، از طرفی بیمه شده بعد از پرداخت کل هزینه‌ی درمان باید زمان زیادی برای گرفتنِ بخشی از هزینه‌کردِ خود در انتظار بماند. در کل، عملکرد شرکت بیمه آتیه‌سازان حافظ مورد انتقاد شدید است و هر سال بازنشستگان در انتظار عقد قراردادی مناسب‌تر هستند.