مدیر

وی همچنین درباره بحث مذاکرات ایران با پلتفرم تلگرام گفت: «به نظر می‌رسد (حداقل آن‌طور که من فهمیدم) بحث رفع فیلترینگ در شورای عالی فضای مجازی به این شکل پیش رفته که یک‌سری شرط و شروطی را برای پلتفرم‌هایی که می‌خواهند در ایران فعالیت کنند، تعیین کرده‌اند.»

این نماینده سابق مجلس خاطرنشان کرد: «ای کاش آقای رئیس‌جمهور به‌عنوان رئیس شورای عالی فضای مجازی، حداقل بگویند آن‌هایی که رأی به ادامه فیلترینگ می‌دهند چه کسانی هستند؟ اسمشان را بگویند! ایشان تا به این اندازه هم اختیار ندارد.»

در ادامه، مشروح گفت‌وگوی جلال رشیدی کوچی، نماینده مرودشت در مجلس یازدهم را بخوانید؛

* آقای رشیدی کوچی! اخیراً برخی از نمایندگان مجلس درباره مذاکرات ایران و پلتفرم تلگرام تذکر دادند که با واکنش آقای قالیباف همراه شد. ایشان گفتند که مذاکراتی صورت نگرفته است. اما از سوی دیگر، برخی‌ها می‌گویند که این مذاکرات در حال انجام است. کدام ماجرا درست است؟

به نظر می‌رسد (حداقل آن‌طور که من فهمیدم) بحث رفع فیلترینگ در شورای عالی فضای مجازی به این شکل پیش رفته که یک‌سری شرط و شروطی را برای پلتفرم‌هایی که می‌خواهند در ایران فعالیت کنند، تعیین کرده‌اند. این را هیچ‌کسی رد نکرده است و خود آقای قالیباف هم این موضوع را تأیید کردند که اگر این پلتفرم‌ها برخی از این شروط را بپذیرند، اجازه فعالیت در ایران را خواهند داشت.

اما درباره جزئیاتش بحث زیاد است؛ مثلاً دیدم یکی از خبرگزاری‌ها نوشته بود که موضوعاتی مانند اختلافات قومیتی یا به اصطلاح بحث‌های امنیتی و اطلاعاتی مطرح شده است. جزئیاتش هنوز روشن نیست، ولی کلیت ماجرا همین است. از طرف دیگر، به نظر می‌رسد دولت هم یک‌سری صحبت‌هایی به‌صورت خاص با تلگرام انجام داده است. اما من کاری به این مسائل ندارم. نکته‌ای که برای من خیلی مهم است این است که امیدوارم آقایان پاسخ دهند؛ آیا واتس‌اپی که رفع فیلتر شده است، این شرایطی که امروز درباره‌اش صحبت می‌شود را پذیرفته و رفع فیلتر شده است؟ اگر پذیرفته است، بیایند و به مردم اعلام کنند. اگر هم پذیرفته نشده ولی با این حال رفع فیلتر انجام شده، پس چرا برای تلگرام و اینستاگرام و پلتفرم‌های دیگر چنین شروطی می‌گذارند؟

وزیر ارتباطات کجای قصه است که می‌خواهید او را استیضاح کنید؟

* اما مشخص شد که واتس‌اپ بدون هیچ شرطی رفع فیلتر شد؟

چرا واتس‌اپ، که همه می‌دانند داستانش چیست، بدون شرط باز شد؟ تلگرامی که در زمان خودش همکاری بیشتری با ما داشت، چرا باید با شرط و شروط باز شود؟

نکته مهم‌تر این است که ببینید، من این ماجرا را بیشتر شبیه یک بازی می‌بینم. شما اگر دقت کنید، تلگرام زمانی توسط یک قاضی فیلتر شد و اتهاماتی هم درباره آن مطرح شد. بعدها مشخص شد که این قاضی یک آدم فاسد بوده و بعد هم از قضاوت منع شد و متهم گردید. ثابت شد که ایشان فرد فاسدی بوده است. حالا سؤال اینجاست که چگونه در این کشور، یک قاضی فاسد می‌تواند یک شبکه اجتماعی را فیلتر کند، اما صدها آدم عاقل و صالح – مثل رئیس‌جمهور، رئیس مجلس و رئیس قوه قضائیه – نمی‌توانند آن را رفع فیلتر کنند؟ این واقعاً وضعیتی مسخره و نابسامان است. اگر از این زاویه نگاه کنیم، می‌بینیم اوضاع بسیار ناجوری است.

همان‌طور که وقتی یک نفر و یک قاضی دسته‌چندم می‌تواند یک اپلیکیشن را از روی گوشی‌ها فیلتر کند، به همان راحتی هم باید فیلتر آن برداشته شود. نکته بعد این است که این بازی‌ها مردم را خسته کرده است. مثلاً آن نماینده‌ای که ۴ درصد رأی بیشتر ندارد و مردم هم نگاهش می‌کنند و می‌گویند «…»، همان نماینده به مجلس می‌آید و می‌گوید اگر این اتفاق بیفتد، ما وزیر ارتباطات را استیضاح می‌کنیم!

اما واقعاً وزیر ارتباطات در این ماجرا چه نقشی دارد؟ اول پیاز است؟ وسط پیاز است؟ آخر پیاز است؟ کجای قصه است که می‌خواهید او را استیضاح کنید؟ اصلاً وزیر ارتباطات که طرف شماست! از وقتی آمده، طرف همان ۴ درصدی‌ها را می‌گیرد. یک‌جوری ایشان مصاحبه می‌کند که انگار منتقد است و اختیاری ندارد. به نظر می‌رسد مردم از این بازی‌ها خسته شده‌اند.

آقای پزشکیان بگویند آن‌هایی که رأی به ادامه فیلترینگ می‌دهند چه کسانی هستند؟ اسمشان را بگویند!

* آقای رشیدی‌کوچی! گفته می‌شود که تندروها در شورای عالی فضای مجازی مخالف رفع فیلترینگ هستند. نظر شما چیست و آیا آقای پزشکیان دستور مستقیم نمی‌تواند صادر کند؟

من بارها گفته‌ام که آقای پزشکیان رئیس شورای عالی فضای مجازی کشور است. اعضایی که از طرف دولت در آن شورا حضور دارند، از نظر تعداد نسبت به اعضایی که از نهادهای دیگر آمده‌اند (و عضو حقیقی هستند) بیشترند و به‌اصطلاح زورشان می‌چربد.

* اما به نسبت رأی، دولت تعداد  رأی کمتری دارد و اعضای دیگر بیشتر هستند…

بعید می‌دانم، اما همین تعدادی هم که شما می‌گویید، همیشه به نفع اعضای دیگر رأی می‌دهند. خب این‌ها چه وزرایی هستند که برای آقای پزشکیان کار می‌کنند اما در موضوع فیلترینگ – که یکی از وعده‌های رئیس‌جمهور بوده – هر بار که رأی‌گیری می‌شود، باز هم نتیجه به نفع ادامه فیلتر است؟ به نظر من، این خودش محل اشکال است. ای کاش آقای رئیس‌جمهور به‌عنوان رئیس شورای عالی فضای مجازی حداقل بگویند آن‌هایی که رأی به ادامه فیلترینگ می‌دهند چه کسانی هستند؟ اسمشان را بگویند! ایشان تا به این اندازه هم اختیار ندارد.

مردم اصلاً اعضای شورای عالی فضای مجازی را نمی‌شناسند

* ممکن است روزی به این نتیجه برسند که وفاق شکست خورده و باید دستور مستقیم صادر کنند؟

ما از آقای پزشکیان انتظار داشتیم همان‌طور که برای عدم اجرای قانون عفاف و حجاب ایستادگی و اقناع‌سازی می‌کردند، در بحث رفع فیلتر هم همان مسیر را ادامه دهند. بالاخره ایشان رئیس‌جمهور است، در حالی‌که اعضایی که در شورا حضور دارند، حتی یک نفرشان هم از مردم رأی نگرفته است. مردم اصلاً آن‌ها را نمی‌شناسند، اما آقای رئیس‌جمهور با این وعده از مردم رأی گرفته است. لذا به نظر می‌رسد این وادادگی و عقب‌نشینی‌ای که از سوی دولت در برابر اعضای تندرو شورای عالی فضای مجازی دیده می‌شود، در نهایت دودش به چشم مردم و دولت می‌رود.

* شورای عالی فضای مجازی تقریباً از بعد از جنگ فقط یک بار تشکیل جلسه داده است. فکر می‌کنید دلیلش چیست؟

به نظر من، این جلسه به این علت برگزار نمی‌شود که مردم برایشان اهمیت ندارند.

خلیج فارس: معصومه (نیلوفر) ابتکار، زاده ۱۳۳۹ در تهران و دختر تقی ابتکار دومین رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست ایران، دانشجویی ۱۹ ساله بود که سفارت آمریکا در تهران توسط دانشجویان «مسلمان پیرو خط امام» تسخیر شد. او که در آن برهه سال دومِ رشته مهندسی پتروشیمی دانشگاه پلی‌تکنیک درس می‌خواند، روز دوم این رویداد، وارد سفارت شد و به عنوان مترجم در روابط عمومی «لانه» شروع به کار کرد.

*چطور شد که پای‌تان به ماجرای لانه جاسوسی آمریکا باز شد؟

چند روز بعد از جریان تصرف دانشجویان به من گفتند در لانه به شما نیاز است. با اعضای خانواده مشورت کردم. طبیعی بود که پدر و مادر در این امر خیلی راغب نبودند و به همین خاطر من گفتم: «یک چیزی درون من است که می‌گوید باید بروم و طاقت ماندن ندارم.» حسن موضوع این بود که نسل ما به دلیل همان رویکرد اعتقادی که نسبت به مسائل داشتیم اعتماد والدین‌مان به ما زیاد بود. قبل از دوره ۱۳ آبان از طریق کمیته کارگری با انجمن اسلامی ارتباط داشتیم.

آقای مهندس خالقی که بعدا آزاده و وزیر آقای خاتمی شد، رئیس کمیته کارگری دانشگاه پلی‌تکنیک بود. ما گروهی از دانشجویان مسلمان (شاخه‌ای از انجمن اسلامی) بودیم که بیشتر در محیط‌های کارگری کار می‌کردیم.

من دختر ۱۹ ساله نازپرورده، هر روز بعد از دانشکده ساعت چهار سوار اتوبوس شرکت واحد می‌شدم و به کیلومتر ۱۸ جاده کرج می‌رفتم. تک و تنها به کارخانه کفش «وین» می‌رفتم و به ۵۰ نفر از کارگران سوادآموزی درس می‌دادم، کتابخانه راه‌اندازی کردیم و کار فرهنگی و آموزشی می‌کردیم. شب هم زودتر از ۹ و ۱۰ شب خانه نمی‌آمدم.

خانواده هم به کارهای غیرمتعارف ما عادت کرده بودند و اعتماد هم داشتند. بالاخره می‌دانستند تحول فکری که در نسل جوان اتفاق افتاده مبتنی بر مشی اعتقادی است. خلاصه پذیرفتند من روز بعد وارد سفارت شدم. بعدا آقای محمد هاشمی (همسر معصومه ابتکار) مدعی شدند که من در را به روی خانم ابتکار باز کردم، اما الان خاطرم نیست که آقای هاشمی این کار را کردند یا خیر. ایشان در کتاب «تسخیر» مدعی شدند که این طرح آوردن من به لانه پیشنهادش از طرف ایشان بود.

*در ابتدا که پا به لانه گذاشتید در کدام قسمت مشغول به کار شدید؟

چون من از روز دوم وارد لانه شدم به همین خاطر کارها از قبل بین دانشجویان در تمام واحدها و بخش‌ها تقسیم شده بود. به من گفتند در روابط عمومی مراجعه خبرنگار زیاد است و نیاز به برنامه‌ریزی برای خبرنگاران و ترتیباتی برای پاسخ‌گویی به سوالات‌شان داریم. از آن پس صبح تا ظهر در روابط عمومی بودم و متوسط روزی ۵ تا ۱۰ مصاحبه داشتیم. بستگی به سنگینی مصاحبات داشت. گاهی کمتر می‌شد، تعدادی از مصاحبات داخلی و بیشترشان بین‌المللی بود.

هجوم خبرنگاران باعث می‌شد که در بعضی از مواقع فشار و درخواست‌ها را حریف نمی‌شدیم. از ظهر هم به بخش اسناد می‌رفتم، کار من ویرایش و تصحیح نهایی اسناد بود بچه‌ها تغییراتی را انجام می‌دادند و درنهایت مرحله نهایی که چک کردن با سند اصلی بود به من واگذار شده بود و این‌که ببینیم اسناد چیست و طبقه‌بندی کنیم و… را کار کردیم. بعد روی مرحله‌ای افتادیم که افشاگری صورت می‌گرفت. در مرحله بعد مرحله نهایی ویرایش اسناد را اکثرا من انجام می‌دادم. این کار به ۱۰ و ۱۱ شب می‌رسید. با این حال من خیلی دوست داشتم نگهبانی هم بدهم.

*پست نگهبانی اجباری نبود؟

خیر، برای کسی که کار روزانه داشت اجبار نبود، چون کارها تقسیم شده بود. یک تعداد از دانشجویان کارشان پاسداری و حفاظت از گروگان‌ها بود. برای ما که در قسمت اسناد بودیم نگهبانی اختیاری بود. من بیشتر پاس دو تا چهار صبح را می‌گرفتم و همه می‌دانستند من در این زمان پاس حیاط را می‌گرفتم (اگر هوا سرد نبود) حدود چهار صبح به خوابگاه خواهران می‌رفتم.

*خوابگاه خواهران کدام قسمت بود؟

ساختمان ویزا.

*تعداد خانم‌های حاضر در لانه چند نفر بود؟

زیاد، شاید نصف بچه‌های لانه خانم بودند. ۱۷۰ تا ۱۸۰ نفر از ۳۵۰ نفر.

*چطور شد که به اسم «مری» شهرت پیدا کردید.

من در طول عمرم نه با خبرنگاری مواجه شده بودم و نه مصاحبه‌ کرده بودم و ترجمه انگلیسی – فارسی هم‌زمان نداشتم و دانشجویی بودیم که تنها تحلیلی از کارمان داشتیم اما آموزش خاصی ندیده بودیم. مخصوصا برای من که در آن فضای مدرسه بین‌المللی که آمریکایی‌ها بودند، زندگی کرده بودم و ارزش‌هایی که به عنوان فرهنگ آمریکایی تبلیغ می‌کردند با آن‌چه در ایران به عنوان سیاست‌های دولت آمریکا رخ داد تفاوت و نفاق وحشتناکی داشت. من این نفاق را مشخصا حس می‌کردم، آن‌ها دوگانه عمل کردند. آن‌چه از فرهنگ آمریکایی را که لمس کردم به آن‌چه دولت آمریکا به نمایندگی از ملت در کشور دیگر به‌جا می‌گذارد دوگانه بود. این برای من انگیزه بود اما تجربه عملی نداشتیم.

خبرنگار آمریکایی در روز دوم و سوم از من پرسید: «اسم شما چیست؟» من تا آن زمان فکر نکردم که ممکن است کسی اسمم را بپرسد، با خود گفتم چرا اسمم را به این آقا بگویم. حالا تمام این افکار در ظرف ۱۰ تا ۱۵ ثانیه بود که آدم فرصت دارد فکر کند. با خودم گفتم اسمی بگویم که برای او آشنا باشد، گفتم اسم من مریم است. گفت: مری؟ گفتم: بله. این اسم دیگر از آن روز روی من ماند.

نگارنده خاطرات متفاوتی از برانکو ایوانکوویچ در ذهن دارم؛ از جام جهانی 2006 و برهم خوردن کنفرانس خبری بعد از بازی با مکزیک بگیرید تا بازگشت مجدد به ایران و اولین مصاحبه ای که بلافاصله در خبرورزشی با او انجام دادم.

یک مربی جنتلمن، خوش مشرب و البته فنی و با دانش که در دوره دوم حضورش در ایران بسیار پخته و باتجربه تر شده و رفتار و گفتارش می تواند الگویی مناسب برای همه مربیان جوان باشد.

آخرین برخورد من با برانکو در سازمان لیگ بود؛ پس از نشست خبری یکی از بازی ها در اواخر حضورش در ایران در آسانسور همسفر شدیم!

برانکو به همراه مترجمش وارد آسانسور سازمان لیگ شد و من هم سریع دویدم و وارد شدم. بلافاصله گفتم که صحبت های نشست خبری را همه می نویسند و من مصاحبه اختصاصی می خواهم و مثل همیشه با روی گشاده پذیرفت و شروع کردم تند تند پرسیدن و نوشتن که آسانسور پس از رفتن به طبقه 4 گیر کرد و…

در آسانسور مانده بودیم و اولش جدی نگرفت و به دو، سه سووال من پاسخ داد اما وقتی کمی طول کشید و آسانسور حرکت نکرد، نگران شد و با خنده گفت: “حالا چه وقت مصاحبه است؟ داریم سقوط می کنیم داخل آسانسور!”

آن روز به خیر گذشت و آسانسور دقایقی بعد آرام آرام حرکت کرد و به طبقه پایین رسید اما آنچه در ذهن من باقی ماند، مردی بود که زیاد می دانست و بسیار هم پخته و کارآزموده بود.

وقتی شنیدم برانکو از دنیای فوتبال خداحافظی کرده است به یاد همه دوران حضورش در فوتبال ایران و خاطرات گذشته افتادم.

به همین خاطر با رضا چلنگر دوست خوبم تماس گرفتم تا ترتیب یک مصاحبه به مناسبت خداحافظی برانکو ایوانکوویچ را بدهد و او هم مثل همیشه لطف و همکاری کرد. آنچه در زیر می خوانید ماحصل گپ و گفت با معمار قهرمانی های سریالی پرسپولیس نوین و مردی است که ایران را وطن دوم خود می داند؛

خداحافظی همیشه سخت است؛ چه در فوتبال و چه زندگی و چگونه به این جمع بندی رسیدید؟

به هرحال این تصمیمی بود که حدود دو، سه هفته با آن کلنجار رفتم. دوست داشتم بیشتر در کنار خانواده باشم و در همه این سال ها از آنها دور شده بودم. همسر، دختر و پسرم هم نیاز داشتند بیشتر من را ببینند و در نهایت این تصمیم را گرفتم که فکر می کنم تصمیم درستی است.

بیشتر از همه دلتان می خواست کنار چه کسی باشید و بهتر است بپرسم کدامیک از اعضای خانواده در این تصمیم نقش پررنگ تری داشتند؟

همسرم خیلی در این سال ها زحمت کشیده و دوری من را تحمل کرده است اما باید از لوکا نوه ام اسم ببرم. دلم برای نوه ام لوکا هم خیلی تنگ می شد و…

لوکا نوه پسری شماست یا دختری؟

نوه پسری من است و دخترم با وجود آن که ازدواج کرده هنوز فرزندی ندارد.

داماد شما هم فوتبالیست است؟

فوتبالیست نیست اما خیلی اهل فوتبال است و عاشقانه این رشته را دنبال می کند.

می گویند برانکو در کرواسی و واراژدین هتل داری می کند. درست است؟

نه! هتل ندارم و یک مرکز پزشکی و ورزشی را اینجا اداره می کنم. قبلا دوتا شریک داشتم ولی سهم هر دو را خریدم و الان خودم بالای سر کار هستم.

این مرکز پزشکی و ورزشی شبیه ایفمارک خودمان است؟

از ایفمارک بزرگ تر است. زمین تنیس و زمین فوتبال خوبی دارد و خیلی در این سال ها تلاش کردم این مرکز تجهییز شود.

بازنشسته شدن سخت است. نیست؟

به رضا (چلنگر) هم زنگ زده و گفته بودم این تصمیم را گرفته ام. به هر حال 70 سالگی را پشت سر گذاشتم و الان زمان مناسبی برای استراحت کردن است. نوبتی هم باشد نوبت جوان ترهاست.

باشگاه پرسپولیس هم خیلی تلاش کرد این بازنشستگی را به تأخیر بیندازد اما موفق نشد. درست است؟

آقای اینانلو از باشگاه پرسپولیس خیلی محترمانه تماس گرفته و در چند نوبت مفصل صحبت کردیم اما من تصمیم خودم برای بازنشستگی را گرفته بودم.

شاید هم می خواستید در ذهن هواداران پرسپولیس همان مربی قهرمان باقی بمانید و با بازگشت یا ناکامی احتمالی گذشته خوب خود را پاک نکنید؟

نه! من از مربیگری واهمه ای نداشته وهمیشه دنبال چالش جدید بوده ام. این بار ماجرا کمی فرق می کرد و این تصمیم را به خاطر خانواده ام گرفتم.

دوست دارید برای دیدار با دوستان به ایران سفر کنید؟

صددرصد دوست دارم مثل یک جهانگرد به ایران بیایم چون ایران وطن دوم من است.

مشکل مالیاتی هم که ندارید؟

نه، حدود 3 سال پیش آقای رضا درویش لطف کرده و مالیات من را طبق قراردادم تسویه کردند تا از این بابت مشکلی نداشته باشم.

خداحافظی شما واکنش های زیادی در ایران به دنبال داشت و خیلی ها از جمله امیر قلعه نویی، وحید هاشمیان، مهدی مهدوی کیا، مهدی طارمی و … را در ایران به دنبال داشت. در این رابطه صحبتی ندارید؟

این نشان دهنده لطف این عزیزان و بسیاری از ایرانی هاست که با پیام های خود من را مورد محبت قراردادند. ایرانی ها مردمی دوست داشتنی و مهمان نواز هستند که همیشه در قلب من جایگاه ویژه ای داشته و دارند.

شما در این سال ها شاگردان بسیاری در ایران و کرواسی داشته اید. بهترین شاگرد شما در کرواسی چه کسی یا کسانی بوده اند؟

خیلی ها بوده اند که نمی توانم یکی یکی اسم بیاورم. (بعد از اصرار ما) داور شوکرآقای گل جام جهانی 1998 فرانسه و لوکا مودریچ که هنوز هم در این سن و سال بازی می کند و می درخشد.

یک بار به من گفتید به خاطر لوکا مودریچ طرفدار رئال مادرید شدید و می خواهم بپرسم آیا او می تواند مربی بزرگی شود؟

این یک تصمیم شخصی است اما لوکا هم فوتبالیست بزرگی بوده و هم انسان باهوشی است. او همه وجودش مغز است (باخنده ادامه می دهد) قطعا می تواند مربی بزرگی هم شود.

و بهترین شاگرد شما در فوتبال ایران؟

زیاد بوده اند، علی دایی، مهدی مهدوی کیا، کریمی، وحید هاشمیان، جواد نکونام، آندرانیک تیموریان، یحیی گل محمدی، مهدی طارمی و خیلی ها که تک تک نمی توانم اسم بیاورم.

لطفا انتهای این گفت و گو را شما با یک پیام به دوستداران و هواداران خود در ایران جمع کنید؟

همه شما را عاشقانه دوست دارم و به زودی برای دیدار دوستان به ایران خواهم آمد.

علی خیرآبادی

استقلال دوباره جان گرفته است. تیم حالا آرام است، صدر جدول را پس گرفته و هر هفته بهتر بازی می‌کند. بازیکنان یکدیگر را پیدا کرده‌اند، پاس‌ها دقیق‌تر شده و تیم شبیه تیمی است که می‌داند چه می‌خواهد.

هواداران این حس را می‌شناسند. آخرین بار که استقلال چنین منظم و زیبا بازی می‌کرد، دوران استراماچونی بود. آن روزها فوتبال استقلال چشم را خیره می‌کرد. توپ به راحتی می‌چرخید، حملات بی‌وقفه بود و نظم در زمین موج می‌زد.

اما این بار فرق دارد. ساپینتو تیمی پرشور ساخته، اما خط دفاع هنوز دردسرساز است. اشتباه‌ها تکرار می‌شوند، مدافعان گاهی جا می‌مانند. استقلال گل می‌زند، اما هنوز دل هواداران از عقب زمین قرص نیست.

در قلب میانه میدان استقلال، آرام و بی‌صدا، تحولی رخ داده است. تیمی که تا چند هفته پیش در پی ثبات می‌گشت، حالا نبض بازی را در اختیار گرفته  و امیر محمد رزاق‌نیا در پست 6 به مهره غیر قابل جایگزین تیم تبدیل شده است.

هافبک جوان با پاس‌های بلند و شکافنده‌اش، خطوط دفاعی تیم های مختلف را به راحتی باز می کند  و انتقال را به بهترین شکل ممکن انجام می دهد. او نه‌تنها در توزیع توپ، بلکه در بازپس‌گیری آن نیز درخشان ظاهر شده است.

در کنار او، مهران احمدی با دوندگی زیادش نقل کلیدی در بازی استقلال دارد؛ بازی‌سازی از عمق، چرخش سریع از دفاع به حمله و هوشمندی در پاس نهایی، استقلال را سیال‌تر کرده است. و در رأس این مثلث، منیر الحدادی ایستاده است  بازیکنی با شوت‌های تیز و دیدی وسیع که می‌تواند در یک لحظه مسیر بازی را عوض کند.

مجموعه‌ی این سه نفر، خط میانی استقلال را به موتور اصلی پیشروی تیم بدل کرده است. اگر دفاع هنوز لرزان است، میانه میدان در حال تبدیل شدن به نقطه اتکای استقلال است؛ جایی که بازی شکل می‌گیرد، نظم می‌یابد و در نهایت به گل ختم می‌شود.

در فاز هجومی، استقلال به بلوغ تاکتیکی تازه‌ای رسیده است؛ بلوغی که از بال چپ آغاز می‌شود. علیرضا کوشکی این روزها در فرم ایده‌آل قرار دارد. او در موقعیت‌های یک‌به‌یک تقریباً بی‌رقیب است؛ مدافعان را با دریبل‌های کوتاه و تغییر جهت‌های ناگهانی از جریان بازی خارج می‌کند. در هر نبردی پیروز بیرون می‌آید و با تحرک مداوم، ساختار دفاعی حریف را فرسوده می‌سازد.

در سمت مقابل، یاسر آسانی، ستاره بی‌چون‌وچرای تیم  همان بازیکنی است که هر تیمی برایش برنامه‌ریزی می‌کند اما کمتر کسی موفق به مهارش می‌شود. او در فاز پایانی با دقت ضربه می‌زند، در نفوذها هوشمندانه فضا می‌سازد و بارها با حرکات انفجاری‌اش پنالتی گرفته یا خلق موقعیت کرده است. ترکیب او با کوشکی در دو جناح، به استقلال عرض مؤثری بخشیده که پیش‌تر در تیم دیده نمی‌شد.

در نوک پیکان حمله، سعید سحرخیزان اگرچه هنوز آمار گلزنی خیره‌کننده‌ای ندارد، اما در نقش شماره ۹ مدرن، به‌خوبی عمل کرده است. پرسینگ اولیه تیم از حرکت او آغاز می‌شود و در لینک بین خطوط، با بازی‌سازی هدفمند، فشار دفاعی حریف را می‌شکند.

در کنار تمام این پیشرفت‌ها، شاید مهم‌ترین تغییر استقلال امسال در کنار زمین رخ داده باشد: ریکاردو ساپینتو آرام‌تر شده است. هنوز همان شور و انرژی همیشگی را دارد، اما این‌بار هیجانش کنترل‌شده‌تر است. او بیش از گذشته به نظم تاکتیکی و آرامش ذهنی تیمش تکیه کرده، تغییری که استقلال را از تیمی پرجوش به تیمی پخته و منسجم بدل کرده است.