فرهنگی

خلیج فارس:رضا رشیدپور، مجری سابق صداوسیما به اظهارنظر معاون هنری ارشاد درباره شرط اعطای مجوز به خوانندگان رپ کنایه زد.
رضا رشید پور نوشت:

خوانندگان رپ برای دریافت مجوز باید پاپ بخوانند». به این جمله دست نزنید. ضرب‌المثل خواهد شد برای تشریح اوضاع این روزها.
معاون امور هنری وزارت ارشاد هر گونه صدور مجوز برای خوانندگان موسیقی رپ را رد کرد و گفته بود: صدور مجوز برای سه خواننده رپ صحت ندارد. مجوزی برای اثری صادر شده است که پاپ بوده است و آن خواننده‌ای که مشهور به رپ‌خوانی است در آن اثر رپ نخوانده و ژانرش پاپ است. در حقیقت ما به موسیقی پاپ او مجوز دادیم.

خلیج فارس:شاهرخ‌خان، فوق ستاره بالیوود که به تازگی در جشنواره لوکارنو پلنگ طلای یک عمر فعالیت هنری را دریافت و مسترکلاسی هم در آنجا برگزار کرد، با پسرانش آریان خان و آبرام صداپیشگی نسخه هندی زبان فیلم سینمایی «موفاسا: شیرشاه» را انجام می‌دهند.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از مهر، این فیلم که به کارگردانی بری جنکینز ساخته شده داستان چگونگی ظهور پادشاه محبوب سرزمین‌های غرور را روایت می‌کند و اینکه چگونه یک توله یتیم به نام موفاسا با همراهی شیری دلسوز به نام تاکا که وارث یک سلسله خونی سلطنتی است در سفر گسترده زندگی، یک امر نامحتمل را ممکن می‌سازند.

ترانه‌های این فیلم ساخته لین مانوئل میراندا و صداپیشگان انگلیسی آن شامل آرون پیر در نقش موفاسا، دونالد گلوور در نقش سیمبا و برلین رانکینز در نقش موفاسای جوان است.

پس از انتشار تیزر هندی این فیلم طرفداران شاهرخ خان به سرعت در شبکه‌های اجتماعی هیجان خود را به اشتراک گذاشتند و حضور پدر و پسران را تشویق کردند.

در حالی که این اولین صداپیشگی آبرام است، آریان پیش از این با پدرش در نسخه هندی «شیرشاه» در سال ۲۰۱۹ صداپیشگی شخصیت سیمبا و شاهرخ خان صداپیشگی موفاسا را انجام داده بودند.

شاهرخ خان در این باره گفت: شخصیت موفاسا میراثی باورنکردنی دارد و به عنوان پادشاه نهایی جنگل خرد خود را به پسرش سیمبا منتقل می‌کند.

وی افزود: من عمیقاً با او به عنوان یک پدر ارتباط دارم. این یک همکاری ویژه برای من با دیزنی است، به ویژه به این دلیل که پسرانم، آریان و آبرام، بخشی از این سفر هستند و به اشتراک گذاشتن این تجربه با آن‌ها واقعاً معنادار است.

این فیلم از ۲۰ دسامبر هم زمان با سراسر جهان، به زبان‌های انگلیسی، هندی، تامیل و تلوگو در سینما‌های هند اکران خواهد شد.

خلیج فارس:علیرضا خمسه که در فیلم تازه اکران شده «ملاقات با جادوگر» در نقش فردی ظاهرا مذهبی به نام آقای قائدی بازی می‌کند، اظهارکرد: چند سال پیش منوچهر هادی برای ساخت سریال «نیسان آبی» به من پیشنهاد بازی در نقش حاج‌آقا ستاری، معتمد درستکار محل را داد. انسانی به واقع مذهبی که پاک و یکرنگ بود. زمانی‌که این پیشنهاد را از هادی گرفتم به او گفتم که مردم، من را به عنوان یک کمدین می‌شناسند و تا به حال چنین نقش با این ویژگی‌ها بازی نکرده ام. با این وجود این کار را کردم و با بازخورد خوبی هم از سمت مردم مواجه شدم.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از ایرنا، وی افزود: بعضی از کارگردان‌ها دوست دارند نقش‌های جدیدی را از بازیگرانی شبیه به من بگیرند. حمید بهرامیان هم چنین کارگردانی است. او نقش یک مقام عالی‌رتبه کشور که با ریاکاری، تظاهر به انقلابی‌گری می‌کند را به من پیشنهاد کرد. نقشی کاملا جدی و متفاوت که هرگز تجربه اش را نداشتم. وقتی یک کارگردان دست به انتخاب‌هایی خلاف تصویری که در ذهن مردم نقش بسته، می‌زند در حقیقت ساختارشکنی کرده و خلاف مسیر جریان آب را رفته. وقتی فیلم را در کنار نسیم ادبی، امیرمهدی ژوله و حمید بهرامیان در سالن سینما دیدم آقای قائدی را کاملا باور کردم و به نظرم رسید این آدم می‌تواند علیرضا خمسه باشد.

ملاقات با جادوگر
بازیگری فقط ایفای نقش‌های شاد و شنگول نیست

خمسه درباره جذابیت‌های نقش منفی، اظهار کرد: بازیگران معمولا از نقش‌های کلیشه‌ای و بی‌خاصیت فرار می‌کنند و دنبال نقش‌هایی چندلایه می‌روند. برای همه بازیگران، حضور در نقش‌های چندلایه جذاب‌تر از نقش‌های معمولی است. بازیگران ایفای نقش‌های متنوع را دوست دارند. این قاعده‌ای است که من هم برای آن استثنایی قائل نشدم. کمااینکه چند سال پیش در سریال «میکائیل» به کارگردانی سیروس مقدم نقشی منفی برعهده داشتم یا در سریال «زمین گرم» ساخته سعید نعمت الله نقشی کاملا مذهبی را بازی کردم و …

وی افزود: منظورم این است که برخلاف تصور عموم مردم، در نقش‌های غیرکمدی هم بازی کردم و جالب است بدانید که در نهایت برای ایفای نقشی جدی در فیلم «بیست» بود که موفق به دریافت جایزه سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مرد مکمل از جشنواره فیلم فجر شدم.
بازی در نقشی شبیه به خاوری برایم جذاب بود

فیلم «ملاقات با جادوگر» بعد از مدت‌ها توقیف به نمایش درآمد و خاطرم هست اندازه نقشی که بازی کردم بیشتر از آن چیزی است که امروز روی پرده سینما می‌بینیم. خمسه درباره شباهت این نقش با شخصیت واقعی محمودرضا خاوری (متهم پرونده اختلاس ۳ هزار میلیارد تومانی که به کانادا گریخت) گفت: آقای قائدی، ویژگی‌های شخصیتی محمودرضا خاوری را دارد. او هم مانند خاوری مدعی به انقلابی گری است، اما اختلاس می‌کند و به کانادا متواری می‌شود. طبعا برای من بازی در این نقش جذاب بود. بازیگری فقط ایفای نقش‌های شاد و شنگول نیست. مثلا بازی در نقش صدام، هیتلر و هر دیکتاتور دیگری، بسیار هیجان‌انگیز است.

وی تاکید کرد: فیلم «ملاقات با جادوگر» بعد از مدت‌ها توقیف به نمایش درآمد و خاطرم هست اندازه نقشی که بازی کردم بیشتر از آن چیزی است که امروز روی پرده سینما می‌بینیم. البته دقیقا به خاطر ندارم چه سکانس‌هایی را بازی کردم که امروز در نسخه نهایی نمی‌بینیم، اما مطمئن هستم که نقشم کوتاه شده است.

بازیگر فیلم‌هایی، چون «روز باشکوه»، «جیب بر‌ها به بهشت نمی‌روند»، «من زمین را دوست دارم» و «معجزه خنده» افزود: بعد از فیلم «ملاقات با جادوگر»، مجموعه تلویزیونی طنز «چوب خط» را با حمید بهرامیان کار کردم و روش کار او را می‌شناسم. آقای بهرامیان کارگردانی جوان و مستعد با آینده‌ای درخشان است. «ملاقات با جادوگر» کمدی سالم و خوش ساختی متفاوت از کمدی‌های امروزی است که پیش‌بینی می‌کنم در گیشه با استقبال خوب مردم روبرو شود.

خلیج فارس:سونگ ایل گوک که برای مخاطبان ایرانی چهره‌ای کاملا آشناست و با نام جومونگ شناخته می‌شود، در برنامه تلویزیونی‌ای که روز سوم جولای از شبکه تی‌وی‌ان کره پخش شد، درباره چگونگی آشنایی با همسرش صحبت کرد و گفت: «یک خبرنگار سرگرمی به شوخی من را به یک قرار کور (بلایند دیت) دعوت کرد.»
به گزارش«خلیج فارس» به نقل از فرادید، او افزود: «در آن زمان، من در سریال «جومونگ» بازی می‌کردم و محبوبیتم به اوج رسیده بود. اما همسرم دو بار من را رد کرد. بنابراین، از سر لجبازی، اصرار کردم که او را ملاقات کنم.»

او ادامه داد: «اولین باری که او را دیدم، در روز جشن ملی بود و باید صادقانه بگویم که از همان نگاه اول عاشقش شدم.»
در این برنامه همچنین عکس‌هایی از همسر سونگ ایل گوک نشان داده شد، از جمله تصاویر ویرایش نشده از مراسم عروسی آن‌ها. این زوج حدود دو سال با هم در ارتباط بودند و در سال ۲۰۰۸ ازدواج کردند. آن‌ها در سال ۲۰۱۲ صاحب سه‌قلو شدند.

پیش‌تر شایعات نادرستی درباره طلاق و جدایی سونگ ایل گوک در یوتیوب پخش شده بود. اگرچه سونگ ایل گوک و همسرش به دلیل انتقال شغلی به طور موقت جدا از هم زندگی می‌کردند، اما رابطه‌شان همچنان قوی باقی مانده است.

خلیج فارس:تصویری از علیرضا خمسه در اکران مردمی فیلم «ملاقات با جادوگر» منتشر شده است.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از برترین‌ها؛ تصویری از علیرضا خمسه در اکران مردمی فیلم «ملاقات با جادوگر» منتشر شده است. تیپ خاص و متفاوت بابا پنجعلی سریال پایتخت در این اکران فیلم مورد توجه قرار گرفت.

علیرضا خمسه که ۱۳ سال قبل نخستین بار مقابل دوربین سیروس مقدم قرار گرفت تا نقش بابا پنجعلی را بازی کند. او حالا ۷۱ ساله است، در ادامه یک تصویر از تیپ و چهره جدید او را می‌بینید.

خلیج فارس: تصاویری از رامبد جوان و نگار جواهریان در پشت‌صحنه نمایش «قضیه تفنگ چخوف» منتشر شده است.

نگار جواهریان در سال ۱۳۹۵ با رامبد جوان ازدواج کرد. در تیر ۱۳۹۸، فرزند دختر جواهریان و جوان در کانادا متولد شد و آن‌ها نام نوردُخت را برای او انتخاب کردند.

منبع:برترین ها

خلیج فارس:تصاویری از نسیم ادبی و امیرمهدی ژوله در اکران مردمی فیلم «ملاقات با جادوگر» منتشر شده است.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از برترین‌ها؛ تصاویری از نسیم ادبی و امیرمهدی ژوله در اکران مردمی فیلم «ملاقات با جادوگر» منتشر شده است. تیپ جذاب نسیم ادبی در این مراسم توجه‌ها را به خود جلب کرد.

خلیج فارس: آمار بازدید سریال‌های سیما در تلوبیون نشان می‌دهد مجموعه «مختارنامه» در بازپخش مجدد مخاطب بیشتری نسبت به دیگر سریال‌های روی آنتن دارد.

به گزارش ایسنا، مجموعه تلویزیونی «مختارنامه» که در بازپخش از شبکه آی‌فیلم به قسمت‌های پایانی نزدیک شده و به‌زودی به اتمام می‌رسد، بار دیگر نسبت به دیگر سریال‌های در حال پخش، آمار بهتری را از نظر میزان بیننده ثبت کرده است.

بر اساس آمار خروجی پلتفرم تلوبیون، ۱۰ قسمت اخیر «مختارنامه» در بازپخش اخیر به ازای هر قسمت به طور میانگین ۳۳ هزار بازدید دارد. این در حالی است که طی یک دهه اخیر، این مجموعه بارها و بارها تکرار شده و حالا یکی از رکوردداران بازپخش در تلویزیون است.

این رقم برای ۱۰ قسمت آخر «فراری» شبکه یک ۵.۴ هزار بازدید، «پشت پرده» شبکه دو ۹.۲ هزار بازدید، «آقای قاضی ۲» شبکه دو ۳۰.۱ هزار بازدید و «دربندون» شبکه سه ۹.۸ هزار بازدید است. مجموعه «بدل» شبکه سه نیز که تنها سه قسمت از آن پخش شد، در آن سه قسمت به طور میانگین ۱۵.۷ هزار بازدید داشت.

تنها مجموعه تلویزیونی جدید هفته‌های اخیر که در تلوبیون بیش از «مختارنامه» بازدید داشته، «رخنه» شبکه یک است که در ۱۰ قسمت آخر به طور میانگین ۹۵.۹ هزار بازدید ثبت کرد.

البته در این محاسبه، امکان بررسی سریال «سرزمین مادری» وجود ندارد؛ چراکه به جای قرارگیری در بخش اصلی تلوبیون، در بخش تلوبیون پلاس قرار می‌گیرد و آمار بازدیدش قابل رهگیری نیست.

بر این اساس به نظر می‌رسد مجموعه «مختارنامه» با وجود آن که بیش از هر سریال دیگری بازپخش می‌شود، همچنان بیش از اغلب سریال‌های تازه تلویزیون برای مخاطبان جذابیت دارد و محصولات تازه، همچنان قابلیت رقابت با آن را ندارند.

این در حالی است که طی سال‌های اخیر شوخی‌ها و اعتراض‌هایی در شبکه‌های اجتماعی نسبت به بازپخش چندین باره سریال «مختارنامه» منتشر شده، ولی با مختصاتی که این سریال دارد، تکرار آن توجیه‌پذیر به نظر می‌رسد؛ «مختارنامه» از سویی بیش از پنج سال از عمر کارگردانی مثل داوود میرباقری را به خود اختصاص داده، از گروه بازیگران شاخص سینمایی برخوردار بوده و تولید پرهزینه و سنگینی داشته است.

اگرچه نقدها به بازپخش گاه و بی‌گاه این سریال را می‌توان تا حدی وارد دانست، اما وقتی مخاطب عام تلویزیون به تماشای تکرار این اثر تمایل دارد، بازپخش آن از شبکه‌های تأمینی منطقی است. به هر حال شمار سریال‌های سیما با این حد از محبوبیت به تعداد انگشت‌های دو دست نمی‌رسد و این آثار به عنوان یک سرمایه مهم برای رسانه ملی مطرح‌اند.

احتمالا در صورتی که با بودجه ویژه مجلس برای سریال‌های الف ویژه و همچنین مدیریت هزینه‌ها توسط مدیران رسانه ملی، تولید این‌گونه آثار در صداوسیما سرعت گرفته و کارگردان‌های بیشتری در پروژه‌های پرتعدادتری درگیر شوند، می‌توان انتظار داشت بازپخش این آثار با فاصله‌های بیشتری رخ دهد و دست تلویزیون برای پخش مجموعه‌های باکیفیت پرتر باشد.

سه روز پیش شروین حاجی‌پور کلیپی منتشر کرد در باره اینکه حکم ۴۴ ماه زندانش تایید شده و باید به زندان برود. پرسش اصلی او این است که «آیا راه دیگری برای اعتراض کردن وجود دارد؟» و «آیا مدنی‌تر از قطعه برای، شیوه‌ای برای اعتراض هست؟» شروین معترض است، نمی‌خواهد ایران را ترک کند و به زندان هم نمی‌خواهد برود.

اگر بنا باشد اصلاحی در جامعه ایران رخ دهد، باید کاری کرد که جمع این سه گزینه غیرممکن نباشد. و کسانی که طبق ارزش‌هایشان، نمی‌خواهند طبق ارزش‌های رسمی عمل کنند، امکان کنش در ایران را داشته باشند. آنها، نه خودشان، خود را مجرم می‌دانند نه عرف آنها را مجرم و برانداز می‌شناسد؛ بلکه فقط متفاوت با نظام رسمی هستند و معترض به آن.

روشن است که انتظار شروین فقط این نیست که زندان نرود، بلکه می‌خواهد بتواند ترانه اعتراضی بسازد. ولی می‌داند که وقتی ترانه اعتراضی می‌سازد، نمی‌تواند از فضاهای رسمی استفاده کند، روی استیج برود و از پلتفرم‌ها و تلویزیون استفاده کند. اما او می‌خواهد ترانه بسازد و در همین فضای مجازی فیلترشده منتشر کند.

چرا باید تنها راه‌های پیش پای معترضین، محکومیت قضایی یا خروج از کشور باشد؟

آلبرت هیرشمن در کتاب خروج، اعتراض و وفاداری، این سه‌گانه را به خوبی نشان داده است. منظورم از وفاداری، وفاداری به اصل نظام است که اصول‌گرایان و اصلاح‌طلبان هر دو در آن مشترک هستند. خروج هم خروج از نظام سیاسی است که براندازان با همه شقوق گوناگون، معرفش هستند.

گروه سوم، یعنی معترضان، در همین کشور ساکن هستند، برانداز نیستند و نمی‌خواهد باشند، اما پاره‌ای از قواعد اساسی نظام رسمی را قبول ندارند و علنا با آن مخالفت می‌کنند. ولی در مخالفت با آن، با براندازان همدست نمی‌شوند. و این، آن مرز آشکار ولی باریکی است که به آن توجه نمی‌شود. سیاست آنها سیاست زندگی است برخلاف براندازان، که تنفر و کین‌توزی مبنای عملشان است.

درگذشت مهسا امینی در ۲۵ شهریور ۱۴۰۱ مقدمه اعتراضاتی شد که هنوز هم جامعه ایران تحت تاثیر آن است. چند روز پس از آن، ژانر «برای…» در توییتر به راه افتاد که معترضین توییت می‌کردند که به چه چیزی در ایران اعتراض دارند و ابعاد گوناگون اعتراض‌شان را می‌نوشتند.

از میان هزاران «برای…»ی توییت‌شده در آن چند روز، شروین حاجی پور،  ۲۹ مورد از آنها را انتخاب کرد و ترانه «برای…» را در ۶ مهر منتشر کرد.

ترانه در یکی‌دو روز اول انتشار، فقط در صفحه اینستاگرام حاجی‌پور بیش از ۴۰ میلیون بار دیده شد، و به یکی از نمادهای این جنبش اعتراضی تبدیل شد.

این ترانه، یکی از نمونه‌های «ممکن‌ترین اعتراض در جامعه ایران» است. نه در متن ترانه‌ای که شروین حاجی‌پور خواند، نه در توییت‌هایی که به عنوان شاهد مثال در کلیپ آورد و نه در تصاویری که در یک روایت تصویری دیگر از این ترانه، همان روز ارائه شد، اعتراضی متوجه اصل نظام و رهبری نبود و تنها یک بار از تصویر رئیس‌جمهوری فقید استفاده شد.

محور اعتراض‌ها هم عمدتا اجتماعی بود و نه سیاسی؛ اجتماعی‌ به معنای عام و عمومیت‌یافته آن. من همان روز انتشار در توییتی نوشتم که «شعار زن_زندگی_آزادی و ژانر برای… که شروین حاجی‌پور امروز ترانه‌ای برای آن سرود، نشان داد معترضین عاقل‌‌اند و از ایران‌ستیزان گذر کرده‌‌اند؛‌ نه شعار تجزیه‌طلبانه دادند و نه به میل پهلوی و رجوی و علی‌نژاد عمل کردند. جامعه‌ فرسنگ‌ها از تحلیل‌گران جلوتر است و از سیاست‌بازان متفاوت».

آنچه آن ترانه انجام داد، ایجاد بالاترین آگاهی جمعی ممکن یک گروه اجتماعی است، یعنی اینکه معترضین از طریق این ترانه به یک آگاهی جمعی و مشترک رسیدند که از چه چیزی ناراضی هستند و چگونه می‌توان در ایران به همه چیز اعتراض کرد بدون آنکه اعتراض کردن غیرممکن شود.

تبدیل اعتراض سیاسی به اعتراض اجتماعی، پس از شکست اعتراض سیاسی، در چارچوب همین رویکرد است. ترانه «برای…» یک نقد مدنی است، اعتراضی در قالب یک اثر هنری، بدون توهین به کسی. اما اینکه اثر به سرعت و به صورت گسترده دیده شد، بخاطر شرایط ایران بود.

غیرممکن کردن اعتراض و اسکات یا راندن معترضین به خارج از کشور، فرصت‌های اصلاح در جامعه را هم از دست می‌دهد. باید برای نقد مدنی و شنیدن صدای متفاوت جایی گذاشت.

نگاه کنید بعد از رای آوردن پزشکیان چقدر امید در جامعه افزایش یافته، با آزاد گذاشتن اعتراضات ممکن، و با بسط دامنه اعتراضات ممکن، این امید چند برابر خواهد شد. جناب آقای اژه‌ای، جلوی زندانی شدن شروین را بگیرید. بگذارید امید به ایران با کمک «همه» ایرانیان اوج بگیرد.

منبع: عصرایران