اخبار ویژه 1

خلیج فارس: دانیال فرجی، بازیگر جوان و جنجالی سریال «وحشی»، که حسابی در سریال اعصابمان را به هم ریخت، اخیراً در آرامگاه سعدی عکسی جدید منتشر کرده است.

دانیال فرجی به خاطر نقش‌آفرینی‌اش در سریال «وحشی» شناخته شده است. این سریال با داستان جذاب و شخصیت‌های پیچیده‌اش، توانسته مخاطبان زیادی را به خود جلب کند.

خلیج فارس: همشهری نوشت «سرود سروها»، خبرورزشی تیتر زد «کِیف کردیم»، و جام جم نوشت «پرچم بالا». این‌ها فقط بخشی از بازتاب صعود تیم ملی والیبال ایران با هدایت روبرتو پیاتزا به جمع هشت تیم برتر جهان است. مربی‌ای که حالا بسیاری او را ادامه‌دهنده راه ولاسکو می‌دانند؛ همان مردی که والیبال ایران را صاحب نام کرد. پیاتزا اما کاری کرده فراتر از تکرار گذشته. او تیمی را که سال‌ها زیر سایه ناکامی و فراموشی نسل طلایی‌اش بود، دوباره بیدار کرده است. آن‌چه امروز شاهدیم، چیزی فراتر از یک نتیجه ساده است؛ بازسازی روح و شخصیت تیمی که دیگر خیلی‌ها باور نداشتند دوباره بتواند روی پا بایستد.

آقای پیاتزا، ژنرال شمایید و نه آن آقا

بعد از پیروزی تاریخی مقابل صربستان، خیلی‌ها انتظار جشن داشتند اما حرف‌های پیاتزا بلافاصله موجی از تحسین برانگیخت. او گفت: «جشن؟! چه جشنی؟ سطح‌مون خیلی پایینه. من امروز از بازیکنام ناامید شدم چون زبان درونی والیبال من رو نمی‌فهمن. ما دو روز دیگه بازی داریم. وقت جشن گرفتن نیست.» این نگاه سرد و واقع‌بینانه در تضاد کامل با آن چیزی بود که در فوتبال ملی تجربه کردیم؛ جایی که تیم قلعه‌نویی بعد از بردن ژاپن غرق در شادی شد و در ادامه با شکست برابر قطر از جام کنار رفت. همین مقایسه کافی بود تا کاربران شبکه‌های اجتماعی سرمربی ایتالیایی والیبال را تحسین کنند و او را «نماد یک مربی واقعی» بخوانند.

یکی از همین کاربران با نام «مهدیاری» نوشت: «پیاتزا مربی‌ای است که تمام وقت تحلیل می‌کند، یادداشت برمی‌دارد، تغییر تاکتیک بلد است و برنامه دارد. بازیکن می‌داند هر لحظه باید چه کار کند، چه نقطه قوتی دارد، چه ضعف‌هایی باید پوشانده شود و حریف چه نقشه‌ای دارد. او برای والیبال ما همان نقشی را داشت که هانسی فلیک برای فوتبال آلمان.» این همان چیزی است که امروز بسیاری از ایرانی‌ها آرزو دارند: دیدن مدیران و مربیانی با چنین ذهنیت منظم، نه فقط در ورزش بلکه در همه حوزه‌ها.

در بازی با صربستان، لحظه‌ای که شاید هیچ‌گاه از یاد نرود، وقت استراحتی بود که ایران هم از نظر امتیازی و هم گیم شماری عقب بود. همه انتظار داد و فریاد داشتند، اما پیاتزا آرام گفت: «پیروزی سخته اما شدنیه!» از همانجا ورق برگشت و تیم ملی ما با معجزه‌ای شیرین پیروز میدان شد. همین لحظات کوچک است که یک مربی را به اسطوره تبدیل می‌کند؛ مردی که نه با فریاد بلکه با ایمان و آرامش روحیه را برمی‌گرداند.

بازی با چک؟ هر چه که شد، برنده‌ایم

حالا ایران آماده تقابل با جمهوری چک است؛ تیمی که نشان داده به هیچ‌وجه دست‌وپا بسته نیست. آن‌ها صربستان قدرتمند را ۳-۰ شکست داده‌اند و همین کافی است تا بدانیم کار آسانی در پیش نیست. ایران در رده ۱۶ جهان و چک در رده ۱۸ قرار دارد؛ اختلافی ناچیز که بازی را به جدالی برابر تبدیل می‌کند. اما حقیقت این است که ملی‌پوشان ما اگر همان تمرکز و قدرت بازی با صربستان را داشته باشند، می‌توانند گام بزرگی به سوی تاریخ بردارند. پیروزی برابر چک، یعنی رسیدن به جمع چهار تیم برتر جهان برای اولین بار در تاریخ والیبال ایران؛ اتفاقی که شاید رؤیایی به نظر برسد اما حالا بیش از هر زمان دیگری در دسترس است. در آن صورت، حریف احتمالی ما در نیمه‌نهایی آمریکا خواهد بود.

اما فارغ از نتیجه‌ای که مقابل چک به دست آید، یک نکته روشن است: محبوبیت پیاتزا در همین چند روز به حدی رسیده که خیلی‌ها شوخی‌جدی می‌گویند باید مجسمه او را وسط میدان شهر گذاشت. مردی که فقط مربی نیست، بلکه نماد امید، انضباط و بازگشت به خویشتن تیمی است که سال‌ها حسرت بر دل داشت. ایران در این روزها دوباره عاشق والیبال شده و نام پیاتزا با این عشق گره خورده است.

خلیج فارس: دیروز تحولات مرتبط با پرونده هسته‌ای ایران سرعتی غیرمنتظره گرفت؛ چنان که بسیاری از ناظران آن را به حرکت روی دور تند یا «۲x» تشبیه کردند. تیم دیپلماتیک دولت پزشکیان در نیویورک رایزنی‌های فشرده‌ای را آغاز کرده و همزمان نام عباس عراقچی نیز بارها در جلسات پشت‌پرده به چشم می‌خورد. فضای مذاکرات به قدری ملتهب بود که لارنس نورمن، خبرنگار وال‌استریت ژورنال، نوشت: «ما پیش از امروز بسیار به اسنپ‌بک نزدیک بودیم. حالا بعد از نشست E۳، سخنرانی ترامپ و مواضع رهبری، فاصله‌ای در حد چند میلی‌متر تا آن باقی مانده است.»

از تهران اما پیامی شفاف مخابره شد. رهبر انقلاب در سخنانی اعلام کردند که ایران به غنی‌سازی اورانیوم ادامه خواهد داد و هرگونه مذاکره مستقیم با آمریکا را «بن‌بست مطلق» توصیف کردند. این بخش از سخنان ایشان، تیتر یک بسیاری از روزنامه‌های پایتخت شد و به نوعی خط قرمز جمهوری اسلامی را یادآور شد.

ترامپ، همان ترامپ بود

دونالد ترامپ نیز در واشنگتن بر همان سیاست‌های ضدایرانی گذشته پای فشرد. او نه‌تنها هیچ تغییری در لحن و موضع خود نداد، بلکه با کنایه‌هایی تند تلاش کرد این پیام را منتقل کند که آمریکا بر فشارهای حداکثری خود خواهد افزود. سخنرانی او یادآور دوره‌هایی بود که تنش‌ها در آستانه انفجار قرار می‌گرفت و عملاً امکان هرگونه نرمش را از میان می‌برد.

با این حال، در میان این صداها، یک موضع متفاوت شنیده شد. رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه، در اظهاراتی آشکار اعلام کرد: «آنچه درباره ایران در حال وقوع است، تنها از طریق مذاکره و به شیوه‌ای صلح‌آمیز قابل حل است.» این موضع‌گیری، اگرچه شاید وزن لازم برای تغییر مسیر تحولات را نداشته باشد، اما ولع ترکیه را به‌ عنوان علاقه‌مند به میانجی‌گری نشان می‌دهد.

پرسش‌های بی‌پاسخ در ذهن همه جولان می‌دهد

امروز بسیاری از تحلیلگران بر سر یک نکته توافق دارند: روند تحولات با شتابی تازه در جریان است. پرسش محوری این است که اگر فرض کنیم که ایران در مسیر اسنپ‌بک است، واکنش قدرت‌های جهانی چه خواهد بود؟ برخی از سناریوها از بازگشت به نقطه صفر و رویارویی تمام‌عیار سخن می‌گویند و عده‌ای دیگر معتقدند که طرفین، حتی در اوج تنش، همچنان به دنبال دریچه‌ای برای تنفس دیپلماتیک خواهند بود.

آنچه مسلم است، فضای منطقه و جهان در روزها و هفته‌های آینده تحت‌تأثیر مستقیم این تحولات قرار خواهد گرفت. سرعت تغییرات و تراکم رویدادها نشان می‌دهد که پرونده هسته‌ای ایران در مقطع حساسی قرار گرفته است؛ مقطعی که می‌تواند سرنوشت توافقات بین‌المللی، مناسبات منطقه‌ای و حتی بازارهای جهانی انرژی را تحت تأثیر خود قرار دهد.

روزهای آینده برای تهران، واشنگتن و پایتخت‌های اروپایی روزهای تصمیم است؛ تصمیم‌هایی که هرکدام می‌تواند معادلات امنیتی و سیاسی خاورمیانه را برای سال‌ها تغییر دهد. بی‌تردید آنچه اکنون شاهدش هستیم، صرفاً آغاز فصل تازه‌ای از پرتنش‌ترین پرونده دیپلماتیک جهان است؛ فصلی که پایانش هنوز در هاله‌ای از ابهام فرو رفته است.

منبع: برترین ها

خلیج فارس: رهبر انقلاب در یک سخنرانی تلویزیونی اظهاراتی را درباره مذاکره با آمریکا بیان کردند.

رهبر معظم انقلاب گفتند: در وضع کنونی مذاکره با دولت آمریکا هیچ سودی برای ما ندارد و هیچ ضرری را از ما دفع نخواهد کرد.

آمریکایی‌ها می‌گویند مذاکره کنیم و نتیجه هرچه می‌خواهند باید آن باشد به این مذاکره نمی‌گویند، مذاکره‌ای است که هیچ سودی در آن نیست و تحمیل خواسته‌های آمریکا بر ایران است.

خلیج فارس: کوکاکولا برای اولین بار به رنگ سبز و سفید دیده شد و به اصطلاح لباس همیشگی خود را تغییر داد. ماجرا از این قرار است که ​کوکاکولا به مناسبت نود و پنجمین روز ملی عربستان سعودی، از این قوطی های جدید با تم عربستان رونمایی کرده که البته تولید آن محدود خواهد بود.