آدم‌کشی

در روز 30 جنگ علیه غزه و به هنگام نوشتن این متن، جدیدترین آمار کشته های غزه ‌ 9 هزار و 770 نفر اعلام شد. احتمالا به وقت انتشار و مطالعه، این عدد به 10 هزار نزدیک و نزدیک تر می شود و چه بسا عبور کرده باشد. تلاش بزرگی برای افزایش این عدد، وجود دارد.

اعداد بزرگ را رند می کنند تا ساده تر خوانده شوند و درک آنها راحت تر شود. مثل 10 هزار … حتی اگر این عدد انسان های امیدواری باشند که روزی، تصورات و تخیلات بزرگی داشتند… نه به مانند امروز که تصور و امید همه به زنده ماندن است. امید به زنده ماندن در یک ساعت دیگر ، یک روز دیگر ، شب و روزی دیگر … شب که می خوابیم آیا صبح را خواهیم دید؟ یا زیر خروار خروار آوار، به پایان می رسیم؟

غزه زیر بمباران اسرائیل

نه جایی برای فرار هست نه پناهگاهی، پناه است. مناطقی که ارتش اسرائیل قبلا آنها را امن اعلام کرده بود هم بمباران می شوند و قربانی می دهند. هیچ جای امنی وجود ندارد. نه مراکز سازمان ملل و نه مدارس و نه بیمارستان ها هیچ کدام از صف کشتار خارج نیستند. نه امدادگران و نه پرستاران ، نه خبرنگاران و نه دانش آموزان هیچ کس مستنثی نیست… همه در صف کشتارند. کدام یک زودتر؟ کدام یک دیرتر؟ فرقی ندارد … مهم عددی است که بالا و بالاتر می رود حتی اگر به هزینه قتل کودکان و زنان باشد. حتی اگر به هزینه بمباران نانوایی باشد تا نان در خون به تصویر درآید. حتی اگر به هزینه بمباران آمبولانس باشد تا بیمار و بهیار هر دو قربانی شوند. حتی اگر به هزینه بمباران درشکه و گاری باشد تا اسب و انسان در کنارهم روی زمین آرام بگیرند. حتی اگر به هزینه بمباران مدرسه و اردوگاه باشد تا کودک به هنگام بازی، ناگهان به خواب عمیق فروبرود. حتی اگر به هزینه بمباران خيابان‌ باشد تا پدری، فرزند به بغل، فریاد بکشد. حتی اگر به هزینه بمباران خانه باشد تا مادری، نوزاد به دست، جیغ بزند‌.

* آدم کشی در غزه کی تمام می شود؟ پاسخ خواهند داد تا همه 2 میلیون و 300 هزار نفر ساکن غزه  از بین بروند… تا سرزمین غزه خالی از اهالی اش شود و آنگاه سرزمین خالی از ملت، در اختیار اشغالگر قرار بگیرد… چیزی مثل همه اتفاقاتی که اشغالگران درهمه 80 سال اخیر در سرزمین تاریخی فلسطین رقم زدند … بعد از هر جنگ و کشتاری، هر نام و نشان اسلامی فلسطینی را زدودند و با تهوید، نام و نشان صهیونیستی را جایگزین کردند… اشغالگران ورودی از سراسر جهان را در شهرها و محله ها و سرزمین هایی اسکان دادند که اهالی آنها قبلا یا قتل عام شدند یا برای فرار از کشتار، آواره گشتند. آواره غزه و کرانه باختری و دیگر کشورها… حالا علاوه آوارگان داخلی، 6 میلیون آواره مهاجر فلسطینی در کشورهای مختلف جهان، کلید به دست ، نظاره گر خانه و خیابان های خود هستند که امروز محل رفت و آمد اسرائیلی هاست. آنها چنین آینده ای نیز برای غزه می خواهند.

بیمارستان غزه و مجروحان حملات اسرائیل

کابینه فعلی بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل، تندروترین و راست گراترین کابینه تاریخ اسرائیل است. مجموعه ای از نژادپرست ترین و متعصب ترین چهره های مذهبی صهیونیست یهودی و ملی گرا که بعد از دهه ها توانسته اند به قدرت اجرایی برسند و زمام امور را به دست بگیرند. هم اکنون فرصت طلایی برای آنهاست تا مردم غزه را تمام کنند. آنها برای این روز، لحظه شماری می کردند. از توصیف مردم غزه به عنوان حیوانات بشری تا تهدید به انداختن بمب اتمی بر سر 2 میلیون نفر اهالی غزه همه نشانه هایی از این احساس خطرناک هستند. احساسی که در چهارهفته اخیر تبدیل به بمب و موشک شده و جای جای غزه فرود می آیند تا بتوانند جمع بیشتری را بکشند.

* کابینه نتانیاهو در اسرائیل نیازمند دستاوردی در غزه است اما تاکنون هیچ دستاورد قابل ذکری ثبت نکرده. در جنگ چهار هفته ای اخیر هیچ یک از فرماندهان کلان و چهره های مشهور و اساسی حماس مورد هدف قرار نگرفته اند. چهره هایی شبیه شیخ احمد یاسین پایه گذار حماس یا عبدالعزیز رنتیسی رهبر وقت جنبش… دو چهره اصلی حماس که در سال 2004 به فاصله تنها 26 روز از سوی اسرائیل مورد هدف قرار گرفتند.

حمله اسرائیل به کاروان آمبولانس ها در غزه

با گذشت 30 روز از هجوم نظامی اسرائیل علیه غزه اما حملات موشکی از غزه به سمت اسرائیل همچنان ادامه دارد. موشک های حماس همچنان تا تل آویو می رسند. یعنی اسرائیل در مدت چهار هفته محاصره و بمباران غزه حتی از نابودی دستگاه جنگی و موشکی حماس و دیگر گروه های فلسطینی در غزه هم ناتوان بوده . جنگ تن به تن پرتلفات نظامیان اسرائیلی در غزه نیز ادامه دارد. در چهار هفته اخیر اسرائیل از تصرف کامل خاک غزه و برکناری حماس از قدرت در منطقه غزه هم شکست خورده است. ارتش اسرائیل تنها در حال قطع ارتباط زمینی شمال و جنوب منطقه غزه است. فعالیتی که معلوم نیست چقدر دوام داشته باشد. پس راه حل، کسب دستاورد کابینه و ارتش اسرائیل در بالا بردن عدد کشته های غزه است.
آنچه در غزه می گذرد نه جنگ است، نه انتقام گیری و نه واکنش به حمله  … بلکه برنامه کشتار عمومی است. مقامات اسرائیلی حملات علیه غزه را واکنش به حمله 7 اکتبر (15 مهر) حماس می دانند اما حملات آنها به غزه، هیچ شباهتی به واکنش ندارد.

* واکنش چند برابری، یکی از قواعد نظامی ارتش اسرائیل است. سعی می کند حداکثر واکنش را در برابر حداقل کنش دریافتی داشته باشد. اصطلاحی در فلسطین باب است که می گوید ارتش اسرائیل در برابر شکسته شدن شیشه چند خانه اسرائیلی توسط کودکان اسرائیلی، یک محله فلسطینی را به آتش می کشد. ارتش اسرائیل تلاش می کند در برابر حمله 7 اکتبر حماس ( 15 مهر) با حدود 1400 کشته و 200 اسیر، بیشترین تخریب و کشتار ممکن را ثبت کند. اسرائیل سعی می کند با کشتار و تخریب حداکثری در جبهه مقابل، علاوه بر دستاوردسازی، نامعادله ای را برای بازدارندگی ثبت کند.

* کشتارهای اسرائیل در غزه ، معیارهای ارزشی دولت های غربی را نیز به چالش کشیده است. در زمانی که آنها حتی از دعوت به آتش بس هم ابا می کنند. آتش بسی که می تواند به معنای نجات جان انسان ها در غزه باشد؛ نه تنها از اشاره به آتش بس خودداری می کنند بلکه همه جانبه ماشین کشتار اسرائیل در غزه حمایت می کنند. دولت های غربی حتی استاندارها و متر و معیارهای خود را نیز قربانی برنامه کشتار اسرائیل در غزه کرده اند.

حالا اکثریت کشورهای غربی تصمیم گرفته اند نه مثل داستان بوسنی و صربستان و کوزو که با حمله نظامی جلوی ادامه کشتار را گرفتند و نه مثل نسل کشی رواندا که تماشاگر بودند بلکه مثل وضعیت 2023 ، از ادامه جنگ اسرائیل در غزه حمایت و با آتش بس مخالفت کنند.  تنها به درخواست “وقفه” در جنگ اکتفا کنند؛ جنگی که کشتار نامحدود مردم غزه را رقم زده است. جنگی که همه بخش های مردم غزه را در صف کشتار قرار داده است.

تلاش برای کشتار 2 میلیون و 300 هزار نفر مردم غزه ادامه دارد و جهان متمدن امروزی ناتوان از توقف انسان کشی، به نظاره نشسته است تا سابقه شرم آور بزرگ دیگری در تاریخ خود ثبت کند. سابقه ای که در جای جای جهان امروزی ، نشانه ای از آن می توان یافت. سابقه ای که برای خجالت امروز و فردای انسان خردمند کفایت می کند. سابقه ای که نشان داد انسان امروزی چقدر ناتوان از صلح و آرامش است.

منبع: عصرایران