پژمان جوزی | رئیس انجمن صنعت ساختمان
خبر ساده و کوتاه بود؛ جزیره «خارگو» به‌عنوان جزیره گردشگری در شورای سیاست‌گذاری گردشگری ساحلی و دریایی به تصویب رسیده است. این خبر برای من بسیار با مفهوم و تأثیرگذار بود.
کمتر از یک سال پیش بود که با جمعی از دوستان و کارشناسان، سواحل و جزایر جنوبی را از نگاه یک سرمایه‌گذار گشتم و همان موقع پس از آنکه از جزیره نفتی و صنعتی خارک دیدن کردم، راهی جزیره خارگو در نزدیکی آن شدم تا آن را ببینم. خارگو را بسیار زیبا و مستعد سرمایه‌گذاری یافتم. جزیره‌ای کوچک با ماسه‌های طلایی و آب‌های فیروزه‌ای دور از سرزمین اصلی و توانمند برای تبدیل‌شدن به جزیره قدرتمند برای گردشگری. 
جواهری در جنوب ایران (اگرچه ایران ما از این گنج‌ها بسیار دارد) در عطش رشد و توسعه. جزیره‌ای مناسب برای آنکه کلیتش به یک سرمایه‌گذار واگذار شود تا آن را به صورت پایلوت به قطب گردشگری ایران تبدیل کند.
از قایق کوچکی که ما را به جزیره رسانده بود، چند متری فاصله گرفته بودم که دریاچه‌ای کوچک با آب شیرین توجه من را به خود جلب کرد؛ دریاچه‌ای کوچک که به زیبایی‌های جزیره بسیار افزوده بود.
خارگو آماده است، تا در دل خود ده‌ها هتل و ریزورت را برای استراحت جای دهد و آمادگی دارد تا شرایط مناسبی برای اکوتوریست‌ها باشد.
پس از بازدید طولانی‌مدت و زمان‌بر از جنوب ایران و جزایر زیبایش در کتاب «روایت یک عاشق» نوشتم که «جزیره‌ای زیبا که به دلیل نزدیکی به جزیره نفتی خارک متروک و رها شده است. صنعت نفت در خارک، هم زندگی ساکنان بومی را دچار چالش کرده، هم این جزیره نزدیک به خود را. محیط زیست هم برای حفظ بقای حیات وحش منطقه بر روی آن دست گذاشته است. همه اینها خارگو را از مردم ایران گرفته است و استفاده از این جزیره بسیار بسیار زیبا را غیر‌ممکن یا بسیار دشوار کرده است.
جزیره خارگو در مسیر آبی بین بندر گناوه تا جزیره خارگ قرار دارد و در فهرست آثار طبیعی جمهوری اسلامی ایران به ثبت رسیده است. این جزیره پناهگاه حیات وحش خارگ و خارگوست و در فاصله ۵۴کیلومتری شمال غربی بوشهر در آب‌های ساحلی واقع شده است.
خارکو به‌راحتی می‌تواند یک جزیره تفریحی کوچک اما لوکس باشد و با استقرار امکانات تفریحی ویژه و لوکس در این جزیره، درآمد درخورتوجهی برای آن ایجاد کرد؛ بنابراین به عقیده من، خارکو یه گزینه مناسب برای ایجاد یک جزیره گردشگری کوچک با امکانات لوکس و تفریحات خاص است و با همین ایده می‌توان جزیره را مسکونی کرده و به درآمدزایی رساند».
من این پیشنهادها را در کتاب «روایت یک عاشق» تحریر کردم و یک نسخه از آن را برای مسئولان ارسال کرده، علاوه بر آنکه نظراتم را در قالب مقاله نیز در نشریات مطرح کردم. حالا بسیار مسرورم که این پیشنهادها به ثمر نشسته است.
گام‌های دولت برای احیای صنعت گردشگری در ایران اگرچه دیر‌هنگام، اما بسیار جای امیدواری دارد. این گام‌ها نشان‌دهنده آن است که اول، دولت و سیستم حکمرانی کشور به دنبال راه‌حل‌هایی است تا جایگزینی مناسب برای صنعت نفت در کشور بیابد و دوم، آنکه دست‌فرمان سیاست خارجی به سمت حل برخی از مشکلات باقی‌مانده در حرکت است، چرا‌که صنعت گردشگری و آغاز سرمایه‌گذاری‌های لازم در آن شرط کافی وجود آرامش و امنیت در کشور است.
باید بپذیریم که راه نجات بحران در صنعت ساختمان (که پیشران بسیاری از صنایع دیگر است) صنعت گردشگری است. توسعه و رشد صنعت گردشگری در ایران در قالب ساخت مجموعه‌های ترکیبی که بخشی از آن هتل‌های در شأن مردم ایران باشد، نیاز ضروری است. باید سازندگان بزرگ‌مقیاس و توسعه‌گران را به سمت ساخت‌وسازهای ترکیبی در شهرهای دیگر ایران به‌ویژه شهرهای گردشگر‌پذیر ترغیب کرد.
به هر حال برای «خارگو» خوشحالم. خوشحالم که مسئولان به نظرات کارشناسی توجه کردند و بهترین تصمیم را برای این جزیره زیبا و دوست‌داشتنی در خلیج فارس گرفتند. امید دارم در آینده این جزیره به پایلوتی برای اکوتوریسم تبدیل شود، بهترین و مجلل‌ترین هتل‌ها و ریزورت‌ها در کنار اقامتگاه‌ها در آن تأسیس شود تا رفته‌رفته هم اشتغال پایدار ایجاد شود و هم زندگی مدنی در آن جاری و ساری شود.
اما انذاری هم دارم برای سرمایه‌گذار یا سرمایه‌گذاران احتمالی آینده. جذابیت این جزیره به حفظ آرامش و بهره‌بردن از طبیعت زیبای آن وابسته است. سرمایه‌گذاری در این جزیره باید به گونه‌ای باشد که با حفظ محیط زیست و کمترین آسیب بهترین آرامش را برای گردشگران فراهم کند.