جمشید شکوهی | پژوهشگر و نویسنده
در سال ۱۳۵۸، دانش‌آموز سال اول دبیرستان شهید دکتر شریعتی بودم. ایرج صغیری، ادیبی فرزانه و دبیر ادبیاتِ ما، در آن ایام تدریس می‌کرد. هنوز نیمه‌های سال نگذشته بود که هیأت تصفیهٔ آموزش و پرورش استان بوشهر، به دلیل انتشار عکسی یادگاری از ایشان با شهبانوی پیشین، وی را از ادامهٔ خدمت منع کردند و او را از دایرهٔ تعلیم و تربیت بیرون راندند.
اکنون پس از چهار و نیم دهه، آن استاد گرانمایه دار فانی را وداع گفت و به ملکوت اعلی پیوست. در مراسم تشییع پیکر پاکش، نمایندهٔ محترم ولی فقیه در استان و امام جمعهٔ بوشهر، بر جنازهٔ او نماز گذاردند و بزرگان و مسئولان ارشد استان نیز در این مراسم حاضر شدند و پاسداشتِ مقام شامخ علمی و ادبی او را به جا آوردند.
این حضورِ احترام‌آمیز، هرچند دیر هنگام، حکایت از آن دارد که فضیلتِ علمی و مقامِ معلمی، سرانجام بر کج‌سلیقه‌گی‌های روزگار پیروز می‌شود و راستی و درستی، در دلِ تاریخ می‌درخشد.
ای کاش فرصتِ قدرشناسی از چنین بزرگانی را در زمانهٔ حضورشان بیشتر مغتنم می‌شمردیم و پیش از آنکه چراغِ وجودشان به خاموشی گراید، فروغِ دانش و اخلاقشان را ارج می‌نهادیم.
یادش گرامی و راهش پررهرو باد.