خلیج فارس:سانسور عکس مریم میرزاخانی، دانشمند و نخبه فقید ایرانی در یکی از دانشگاه‌های کشور به شدت خبرساز شده است.
روز گذشته نیز روزنامه جام‌جم، عکس سانسور شده مریم میرزاخانی را به مناسبت روز جهانی ریاضیات منتشر کرد که در فضای مجازی واکنش‌برانگیز شد.
منبع:برترین ها
خلیج فارس: نگاهی به آمار داوطلبان کنکور سال جاری نشان می‌دهد از مجموع یک میلیون و ۱۵۲ هزار و ۵۱۸ داوطلب که در نوبت اول آزمون سراسری ۱۴۰۳ ثبت‌نام کرده‌اند تنها ۳۷ درصد آنان مرد هستند.
به گزارش خلیج فارس؛ محمد مهدی‌نژاد نوری، معاون پژوهشی اسبق وزارت علوم معتقد است تغییر در نسبت ورودی دختران و پسران به دانشگاه، از اوایل دهه ۹۰ شروع شده است، اما آمار‌های سازمان سنجش چیز دیگری می‌گویند. درواقع اولین جهش نسبت دختران به پسران در دهه ۱۳۷۰ ثبت شد و در دهه ۱۳۸۰ نیز ادامه یافت. عبدالرسول پور عباس، رئیس سازمان سنجش در سال ۱۳۸۶ خبر از تغییرات کاملا محسوس در روند پذیرفته شدگان کنکور داده و گفته بود: «۶۴ درصد پذیرفته شدگان کنکور ۸۶ دختر هستند» در همان دهه هشتاد و در راستای نگرانی در خصوص عدم تعادل جنسیتی فارغ التحصیلان دانشگاهی بود که بحث تنظیم پذیرش مطرح شد.
پورعباس، در این باره گفت: «نوع پذیرش جنسیتی که در کنکور سراسری اعمال می‌شود موجب پذیرش داوطلبان پسر یا دختر با تفاوت علمی بالا نخواهد شد و این نوع پذیرش به هیچ عنوان تبعیض تلقی نمی‌شود. حداقل ورود شامل ۳۰ درصد دختر و ۳۰ درصد پسر می‌شود و بقیه داوطلبان به صورت رقابتی پذیرش می‌شوند. این یعنی ۳۰ درصد دختران با دختران و ۳۰ درصد پسران با پسران رقابت می‌کنند.» هر چند که این طرح با حواشی و اعتراضات گسترده‌ای همراه شد. زمان گذشت و در سال ۱۴۰۰ نیز، تنها ۴۰ درصد از شرکت‌کنندگان کنکور سراسری پسر و بیش از ۶۰ درصد آن‌ها دختر بودند. در همان سال ۱۴۰۰ اطلاعات آماری توزیع کارت ورود به جلسه این آزمون حاکی از آن بود که دختران باز هم پرتعدادترین داوطلبان کنکور بوده اند.
از همان دهه ۱۳۸۰ تا کنون، برخی کارشناسان روی عوامل اقتصادی برای بی علاقگی پسرانه به دانشگاه تاکید دارند، هر چند که برخی دیگر، معتقدند دختران در دوران دبیرستان، نسبت به پسران به درس خواندن علاقه بیشتری نشان می‌دهند و در نتیجه بار علمی بهتری برای قبولی در دانشگاه دارند. با وجود این گمانه زنی‌ها پرسش‌هایی اساسی در جای خود باقیست. برای مثال این پرسش مطرح است که تبعات اجتماعی این تغییر در روند پذیرفته شدگان در کنکور چیست و چرا مردان تمایل خود را نسبت به دانشگاه از دست داده اند؟ سعید معیدفر، جامعه‌شناس و عضو انجمن جامعه‌شناسی ایران در گفتگو با فرارو به این پرسش‌ها پاسخ داده است:
در دوران انفجار آموزش عالی قرار داریم
سعید معید فرد گفت: «آموزش عالی در ایران، در طول زمان کارکرد‌های متفاوتی داشته است. به نظر می‌رسد ما در دوره‌هایی که اولین دانشجویان را به فرانسه و سوئیس فرستادیم (در دوران قاجار)، بیشتر به دنبال این بودیم که نیرو‌های متخصصی را در حوزه‌های فنی و پزشکی بر اساس نیاز‌های کشور تربیت کنیم. از دوره پهلوی اول که دانشگاه‌ها در کشور تاسیس شد و سیستم‌های اداری به شکل گسترده ایجاد شدند، هدف آموزش عالی برای تربیت نیروی انسانی در سازمان‌های دولتی و حتی تربیت نیرو‌هایی برای تعلیم و تربیت در واحد‌های آموزشی در نظر گرفته شد و متناسب با همین اهداف نیز موسسات آموزش عالی، یکی پس از دیگری تاسیس شد. کارکرد‌های پیشین آموزش عالی در دهه‌های اخیر در ایران تغییر یافته است. دلیل این تغییر هم این است که سازمان‌ها و نهاد‌های مختلف به اندازه سال‌های گذشته، نیاز به نیروی انسانی ندارند. تا همین اواخر مسائلی مثل موقعیت و جایگاه و منزلت اجتماعی بود که باعث می‌شد افراد به سراغ تحصیلات عالی بروند و از این طریق نیز با سایرین در رقابت باشند. اما به مرور زمان، ظرفیت‌های سیستم اداری و استخدامی کشور، با این حجم از فارغ التحصیلان سازگاری نداشت و به همین دلیل طبیعی بود که فارغ التحصیلان نمی‌توانستند پس از تحصیل به سرعت در سازمان‌ها و نهاد‌ها کار کنند.»
وی افزود: «بر خلاف سال‌های گذشته اکنون برای بسیاری از تحصیلکرده ها، پیدا کردن شغل اصلا ساده نیست. در دهه‌های گذشته نه تنها پیدا کردن شغل سخت نبود، بلکه به علت تنوع مشاغل به راحتی می‌شد دست به انتخاب زد. در آن دوران تعداد دانشگاه‌ها و فارغ التحصیلان دانشگاهی محدودتر بود. چند دانشگاه در تهران و مراکز استان‌های مهم وجود داشت و این تعداد به راحتی فارغ التحصیلان خود را به ادارات، سازمان‌ها و به ویژه آموزش و پرورش می‌فرستادند. اما اکنون با یک «دوران انفجار آموزش عالی» مواجه شده ایم. درواقع سیستم دانشگاه‌های آزاد، غیرانتفاعی، پیام نور و امثالهم در شهرستان‌های مختلف شروع به جذب دانشجو و اعطای مدرک کردند. طبیعیست که سازمان‌ها و نهاد‌های دولتی، عمومی و خصوصی، قدرت جذب این تعداد فارغ التحصیل را نداشتند و در نهایت با پدیده ناترازی بین فارغ التحصیلان آموزش عالی و اشتغال مواجه شدیم. نخستین تاثیر این ناترازی روی جنس مردان دیده شد. حقیقت این است که هنوز بخش عمده از بار تکفل در جامعه ما روی دوش مردان است و درصد اشتغال زنان پایین است، گرچه با توجه به وضعیت موجود احتمال می‌رود وضعیت اشتغال زنان، همطراز با مردان شود.»
بازار کار فارغ التحصیلان را پس می‌زند
این جامعه شناس در ادامه گفت: «با توجه به این که در گذر زمان، حجم اشتغال برای انبوه فارغ التحصیلان وجود ندارد، کم کم گرایش به آموزش عالی کاهش پیدا کرد و این موضوع نیز همزمان شد با این که انگیزه‌های اجتماعی و منزلتی آموزش عالی نیز فروکش کرد. این روز‌ها در هر خانواده‌ای حداقل یکی دو نفر تحصیلات دانشگاهی دارند و دکتر و مهندس بودن بسیار عادی شده است و انگیزه زیادی در افراد ایجاد نمی‌کند، ضمن این که برای مردان، صرف حداقل ۴ سال وقت در سیستم آموزش عالی باعث می‌شود که آنان عملا از دایره اشتغال دورتر بیفتند و امکان اشتغالشان دورتر و دورتر بیفتد. این نکته را نیز فراموش نکنیم که به جز تعداد محدودی از رشته‌های دانشگاهی، بقیه رشته‌های دانشگاهی، فنی و حرفه‌ای نیستند. درواقع صرفا «آموزش برای آموزش» هستند و نه آموزش برای اشتغال. افرادی که در این رشته‌ها آموزش میبینند، صرفا می‌توانند در سال‌های بعدی، همان رشته‌هایی را که خوانده اند، آموزش دهند و خروجی‌های مقاطع بالاتر از کارشناسی نیز نهایتا باید جذب سیستم آموزش عالی شوند، در حالی که همین سیستم آموزش عالی نیز به علت اشباع فارغ التحصیلان مقطع دکتری، چندان جایی برای افراد جدید ندارد.»
وی افزود: «با توجه به چنین وضعیتی در ادامه این روند، ابتدا مردان هستند که از سیستم آموزش عالی فاصله می‌گیرند و دیگر این سیستم، جذابیت قبل را چه به لحاظ مادی و چه به لحاظ معنوی ندارد و در نتیجه مردان ترجیح می‌دهند حداکثر وارد سیستم آموزش فنی و حرفه‌ای شوند که از خلال آن کاری پیدا کنند. به لحاظ صرفه اقتصادی این موضوع برای مردان بهتر نتیجه می‌دهد. این موج می‌تواند به زودی بین زنان نیز به راه افتاده و آنان نیز انگیزه‌های ادامه تحصیل را از دست بدهند، گرچه در حال حاضر، هنوز تحصیلات دانشگاهی، برای زنان که با برخی محدودیت‌های عرفی و قانونی در جامعه رو به رو هستند، جذابیت دارد، اما بدیهی است که وقتی بار تکفل خانواده برای مرد بیش از حد سنگین شود و زنان نیز چاره‌ای به جز جذب سریعتر به بازار کار نداشته باشند، دانشگاه برای زنان نیز معنای خود را از دست بدهد.»
عضو انجمن جامعه‌شناسی ایران در ادامه اظهار کرد: «مسئله فعلی صرفا زنانه یا مردانه نیست، بلکه بخشی از مشکل موجود در بازار اشتغال فارغ التحصیلان دانشگاهی این است که مهارت‌های مهم و اساسی به آنان آموخته نشده است. مشکل دیگر این است که هر چه زمان می‌گذرد، از یک سو، سطح تحصیلات بانوان افزایش پیدا می‌کند و از سوی دیگر، محدودیت‌های قانونی، عرفی و سقف شیشه‌ای در اشتغال زنان مانع تراشی می‌کند. اما این موضوع یک وجه مثبت هم دارد، خوشبختانه افزایش تحصیل بانوان می‌تواند در آینده‌ای نزدیک، موانع علیه زنان را به چالش بکشد. هر اندازه نرخ دانش و آموزش بانوان بالا برود با کاستی‌های اجتماعی بهتر آشنا شده و با این کاستی‌ها مبارزه کنند. هم اکنون میبینیم که زنان در مطالبات اجتماعی پیشرو هستند و حتی چند گام جلوتر از مردان قرار دارند؛ بنابراین اگرچه آموزش عالی نه جایگاه و منزلت می‌دهد و نه اشتغال، اما می‌تواند کارکرد‌هایی مثل تربیت نسل جدید و افزایش اعتماد به نفس بانوان برای مبارزه با مردسالاری اجتماعی را داشته باشد.»
منبع: فرارو
خلیج فارس:علم الهدی از «استعمار معرفتی»، «فاصله و گسیختگی علم و فرهنگ» و «نگاه احساسی به سنت» به عنوان سه مشکل مهم نهاد دانشگاه نام برد و گفت: پیدا کردن راه حل برای این سه مشکل، نیازمند مواجهه فعال با فرهنگ و تجدد و بخصوص لایه علم است و این مهم نمی‌تواند اتفاق بیفتد مگر با مراجعه به منابع قرآن و معصومین (ع).
به گزارش«خلیج فارس» به نقل از ایرنا، استاد دانشگاه شهید بهشتی، در پیش‌نشست این کنگره که در تالار شهید سلیمانی دانشگاه تهران برگزار شد، با بیان اینکه سخنان خود درباره علم را با رویکرد مواجهه نهادی نسبت به علم مطرح می‌کند، گفت: در رویکرد پسااستعماری به نهاد علم، نگاه انتقادی به جریان پیشرفت علم وجود دارد که متاسفانه این نگاه در ایران خیلی مورد استقبال نیست و عموم دانشمندان چندان به این نوع مسائل نمی‌پردازند و تاریخ علم و پیشرفت‌های علمی را در قالب دیدگاه‌های پسااستعماری بررسی نمی‌کنند.
نهاد علم در ایران مبتلا به استعمار معرفتی است
رئیس ستاد تعلیم و تربیت شورای عالی انقلاب فرهنگی با نگاه پسااستعماری به نهاد علم و در نظر گرفتن رویکردی انتقادی، بیان داشت: به نظر می‌رسد اگرچه ایران هیچ وقت در تاریخ، یک کشور مستعمره نبوده و با پایداری و مقاومتی که پیشینیان ما داشته‌اند، استعمارگران نتوانسته‌اند آن را مستقیم استعمار کنند، ولی می‌شود عبارت استعمار معرفتی را درباره‌اش تشخیص داد؛ یعنی ما دچار استعمار معرفتی بوده‌ایم. استعمار معرفتی ناظر بر آن بخشی است که شرق‌شناسی به استعمار کمک می‌کند و تبیینی از هویت افراد و اشخاص و جوامع و تاریخ می‌دهد که آن‌ها خود را با استاندارد‌های غربی تعریف می‌کنند. در این دیدگاه بین شرق‌شناسی و استعمارگرایی معرفتی رابطه مستقیم وجود دارد و خدمات متقابلی به هم داشته‌اند.
وی افزود: اگر این نگاه را دنبال کنیم و تاریخ پیشرفت‌های علمی را در ایران بررسی کنیم، زیاد خوشایند نیست، چون مشاهده می‌شود که ما هم مبتلا به استعمار معرفتی بوده‌ایم و سعی کرده‌ایم هماره خود را با استاندارد‌های غربی بررسی و بر اساس آن تعریف کنیم. بر این اساس، نهاد علم در ایران همچنان خود را تابع نهاد علم در جهان می‌داند و دوره پیش از مدرن یعنی قبل از قرن ۱۶ و ۱۷ میلادی را در ایران، دوره پیشامدرن تعریف می‌کنند و پیشامدرن مساوی بربریت را می‌پذیرند.
دچار یک هژمونی فرهنگی با عنوان عقب‌افتادگی شده‌ایم
علم‌الهدی تصریح کرد: در حالی پیشامدرن مساوی بربریت پذیرفته شده است که تاریخ نشان داده، افلاطون اعلام کرده و بسیار درباره علم در ایران سخن گفته اند و دانشگاه جندی شاپور شاهد زنده آن است که این تمدن بیش از پانزده هزار ساله، تمدنی عقلانی و متکی بر علم است، ولی ما همچنان در قشر تحصیلکرده، احساسی از این هویت تمدنی را مشاهده نمی‌کنیم. فارغ‌التحصیلان دانشگاهی ما امروز به تمدن و پیشینه خود افتخار نمی‌کنند، این تلقینی است که به صورت یک هژمونی فرهنگی در کشور ما وجود دارد. در چنین وضعیتی که ما دچار یک هژمونی فرهنگی با عنوان عقب‌افتادگی یا مفهوم شیک‌تر آن، خود را به عنوان یک کشور در حال توسعه پذیرفته‌ایم، یک فاصله نسبتاً زیادی هم بین علم و فرهنگ ایجاد شده است.
اغتشاشات سال ۱۴۰۱ نمایشی از توسعه فرهنگ حاشیه‌نشینی در وسط دانشگاه است
علم‌الهدی، دومین مشکل بزرگ در این زمینه را مشکل فاصله و گسیختگی علم و فرهنگ دانست و تشریح کرد: گویا علم و فرهنگ از همدیگر قهر کرده‌اند؛ جریان‌های فرهنگی، جریان‌های علمی را قبول ندارند و جریان‌های علمی هم به جریان‌های فرهنگی بی‌توجه هستند و به نظر می‌رسد عاقبت این قهر اصحاب علم و فرهنگ از همدیگر در ایران، اتفاقاتی است که فرهنگی که نسبتاً انسجامی پیدا کرده، ولی عقلانیتی در آن نیست، به نهاد علم حمله‌ور شده است و آن چیزی که خصیصه فرهنگ حاشیه‌نشینی است امروز در صحن دانشگاه‌ها ظهور پیدا کرده و اغتشاشات سال گذشته نمایشی از توسعه فرهنگ حاشیه‌نشینی در وسط دانشگاه است و این به نظر خیلی تلخ هم است.
فرهنگ بریده از علم، دانشگاه را تهدید می‌کند
وی افزود: بی‌اعتنایی اصحاب علم به مسائل فرهنگی جامعه منجر شده است که جریان‌های فرهنگی بدون صدارت علم و بدون پدری کردن علم و اصحاب علم، کم کم به موجوداتی تقریباً پرخاشگر تبدیل شوند و حتی سراغ خود نهاد علم را گرفته و به آن حمله ور شده‌اند. این شرایط را همه لمس می‌کنیم. علاقه به علم و کسب علم کاهش پیدا می‌کند و هدف از تحصیل و انگیزه‌های تحصیل به شدت تغییر کرده و دانشگاه از این جهت دچار تهدید شده است، فرهنگی که دارد دانشگاه را تهدید می‌کند.
رئیس ستاد تعلیم و تربیت شورای عالی انقلاب فرهنگی در جمع‌بندی دو مشکلی که از آن یاد کرد، بیان داشت: مشکل اول، استعمار معرفتی است و اینکه دانشگاه ایرانی، دانشمند ایرانی و دانشجوی ایرانی خودشان را تابعی از دانشگاه مدرن تلقی می‌کنند و خود را با استاندارد‌های آن دانش سنجش می‌نمایند و حس عقب‌ماندگی را به طور ناخودآگاه به جامعه تزریق می‌کنند و مشکل دوم این که فرهنگ بریده از علم، به صورت یک فرهنگ مهاجم، دانشگاه را تهدید می‌کند.
علم‌الهدی، در تشریح مسئله سوم نیز گفت: مسئله سوم ناظر بر نگاه ما به سنت است که در استاندارد‌های شرق‌شناسی قرار گرفته و نگاه ما به سنت را به عنوان یک امر فرسوده، کهنه، مربوط به گذشته و در قالب آرشیو و بایگانی مشاهده می‌کنیم و بهترین حالت آن احساسی عمل کردن درباره سنت و نکوداشت عاطفی، احساسی و بسیار مبتذل از سنت است. این موضوع باعث شده است که دو بال اصلی غرب‌گرایی به معنای غرب‌زدگی و از آن طرف، غرب‌ستیزی به معنای سلفی‌گری رو در روی هم قرار گرفته‌اند و در نتیجه آن باز هم علم و فرهنگ دچار تهدید می‌شوند.
عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی، درباره الزامات راه حل این سه مشکل، گفت: اگر بخواهیم راه حلی برای این سه مشکل پیدا کنیم، مواجهه فعال با فرهنگ و تجدد و بخصوص لایه علم مطرح می‌شود. این فعالیت که بسیار ضروری است و کمی هم دیر شده است نمی‌تواند اتفاق بیفتد مگر با مراجعه به منابع معصوم و از همه مهم‌تر منبع قرآن کریم است که عالی‌ترین ارزیابی و قضاوت‌ها را می‌شود از قرآن کمک گرفت.
وی افزود: ما نمی‌توانیم سنت را بدون هیچ معیاری مورد مواجهه نقادانه قرار دهیم و فعالانه در سنت دست به گزینش بزنیم، چه اینکه نمی‌توانیم در رابطه با تجدد بدون هیچ معیاری و ملاکی وارد شویم و بخواهیم از تجدد و مدرنیته، لایه‌هایی را گزینش کنیم.
البته این کار بسیار دشواری است بخاطر اینکه نسبت به خود قرآن هم نگاه معقولی وجود ندارد. مواجهه ما با قرآن همواره به عنوان کتابی بوده است که با استفاده از روش‌شناسی‌هایی آن را مورد بررسی قرار می‌دهیم، در حالی که متناسب با حکمت شیعی ما، قرآن یک شخصیت و معلم بزرگ است و بیشتر از اینکه بخواهیم روش تحقیق در قرآن را بررسی کنیم، باید آداب تحقیق در قرآن را دنبال کنیم و آداب حضور در محضر یک معلم بزرگ را یاد بگیریم و تا این کار را یاد نگیریم، قرآن با ما سخن نخواهد گفت.
علم‌الهدی ادامه داد: تلقی ما از قرآن به عنوان معلم بزرگ بشریت و رعایت آداب تحقیق تا حدی که به مقام مطهرون برسیم، نیاز به تزکیه‌هایی دارد که برای مَسْح و بعد از آن تدبر، باید تطهیر داشته باشیم؛ بنابراین تزکیه و تطهیر هم شیوه‌های خاص خود را دارد که حکمای بزرگ ما در درس‌های مراقبات، آن‌ها را به خوبی تشریح کرده‌اند؛ بنابراین خود تلقی ما از قرآن نیز دچار سکولاریزه شدن است.
استاد دانشگاه شهید بهشتی تاکید کرد: آنچه در این وضعیت اضطرار، اضطرار به معنای تمام واقعیت شرایط موجود کشور ما به عنوان تنها کشوری که افتخار اسلام ناب محمدی و افتخار تدوین یک دیدگاه متفاوت در برابر هژمونی فرهنگی را دارد، بایسته است، بازگشت به قرآن توسط اندیشمندان و دانشمندان است. بحث‌های علم و دین سال‌هاست در کشور ما رواج دارد و دستاورد‌های خیلی خوبی هم داشته است، ولی شاید بحث‌های علم و قرآن به دلایل تاریخی و برخی مواجهه‌های نامعقولی که وجود داشته، مگر در رشته‌های تخصصی خاص همواره مورد بی‌اعتنایی قرار گرفته است.
کنگره بین‌المللی علم و قرآن؛ آغازی برای رویکرد پژوهش در قرآن
وی افزود: از سال گذشته که رئیس‌جمهوری در سازمان ملل به قرآن مراجعه کردند و آن را بر سر دست گرفتند، بنای این گذاشته شد که یک فعالیت جدی در حوزه قرآن اتفاق بیفتد. جمهوری اسلامی ایران مفتخر است که تلاش بسیار زیادی را برای ترویج قرائت، تلاوت و فهم قرآن انجام داده است، ولی به نظر می‌رسد نسبت به رویکرد پژوهش در قرآن خیلی جای کار داریم و کنگره بین‌المللی علم و قرآن، آغازی برای این اتفاق است که یک جریان علمی در دانشگاه‌های ایران و مطالعات بین‌المللی در موضوع قرآن و علم را آغاز کند.
علم الهدی، این کنگره را شروع جریان بین‌المللی در پژوهش‌های علم و قرآن با حضور اساتید بزرگ علاقمند به مطالعه قرآن و شخصیت‌های سیاسی بین‌المللی دانست.
خلیج فارس:معاونت آموزشی دانشگاه تهران درباره برگزاری کلاس‌های درس به صورت برخط از ۱۹ تا ۲۸ اسفند ماه ۱۴۰۲ اطلاعیه‌ای صادر کرد.
به گزارش«خلیج فارس» به نقل از ایسنا، معاونت آموزشی دانشگاه تهران در این اطلاعیه آورده است: با توجه به نزدیک شدن به ایام پایان سال جاری، آغاز ماه مبارک رمضان و بهره‌مندی از مزایای شیوه آموزش ترکیبی، بر اساس مصوبه مورخ نهم بهمن ماه جاری هیأت رئیسه دانشگاه، کلاس‌های درس در کلیه مقاطع تحصیلی و در کلیه واحد‌های دانشگاه تهران، از تاریخ ۱۹ تا ۲۸ اسفند ماه سال جاری به صورت برخط (غیر حضوری) و با استفاده از سامانه elearn.ut.ac.ir برگزار خواهد شد.
این اطلاعیه آمده است؛ بدیهی است ارائه تسهیلات رفاهی از قبیل سکونت در خوابگاه، غذا و … مشمول ضوابط و مقررات حوزه معاونت دانشجویی دانشگاه می‌باشد که مطابق با هماهنگی‌های به عمل آمده نحوه استفاده از این تسهیلات در ایام مذکور از طریق معاونت دانشجویی اعلام خواهد شد.
همچنین در مدت مذکور سایر فعالیت‌های دانشگاه به روال معمول ادامه خواهد داشت و به قوت خود باقی است.
خلیج فارس:زنی که برای قتل شوهرش آدمکش اجیر کرد چون با مهاجرت او مخالف بود، از سوی قضات دادگاه کیفری استان تهران به حبس محکوم شد.
به گزارش«خلیج فارس» به نقل از اعتماد آنلاین؛این زن متهم است چون قصد داشت به همراه دخترش به کشور خارجی مهاجرت کند و شوهرش حاضر نبود هزینه آن را بپردازد دو آدمکش اجیر کرد تا بعد از قتل شوهرش بتواند اموال او را تصاحب کند.
زنی به نام یاسمن یک سال قبل به ماموران خبر داد شوهرش در خانه‌شان در شرق تهران به قتل رسیده است. این زن مدعی شد در خانه نبوده و زمانی که به منزل بازگشته با جسد شوهرش منوچهر روبه‌رو شده است.
یاسمن به پلیس گفت: من و دخترم به خاطر اینکه دخترم دانشگاه قبول شده، جشن گرفته بودیم و با دوستان او بیرون از خانه بودیم. وقتی برگشتیم با جسد شوهرم روبه‌رو شدیم. مقداری طلا و دلار نیز از خانه مفقود شده است.
پلیس دوربین‌های مداربسته را بررسی کرد و مشخص شد دو مرد نقابدار وارد خانه شده و منوچهر را به قتل رسانده‌اند. به این ترتیب پرونده به جریان افتاد. تحقیقات نشان داد منوچهر خفه شده است؛ اما این همه یافته پلیس نبود. کارآگاهان متوجه شدند درگیری‌هایی بین منوچهر و همسرش وجود داشته و احتمالاً یاسمن در قتل نقش دارد.
این زن تحت نظر قرار گرفت و مشخص شد او چندین بار با مردی غریبه ارتباط گرفته است. وقتی ماموران آن مرد را بازداشت کردند، مشخص شد آدمکشی است که از طرف یاسمن برای قتل شوهرش اجیر شده بود. در نهایت دو مرد به نام‌های فرهاد و میثم که در این قتل دست داشتند بازداشت شدند و اعتراف کردند از طرف یاسمن اجیر شده‌اند.
یاسمن مدعی شد از قتل خبر ندارد و دو مرد دروغ می‌گویند. او گفت: شوهرم مرد پولداری بود. دخترم به‌تازگی دانشگاه قبول شده بود و تصمیم داشت به خارج از کشور مهاجرت کند. من و دخترم نمی‌‌خواستیم در ایران بمانیم؛ اما شوهرم مخالف مهاجرت بود. وقتی من و دخترم برای مهاجرت اقدام کردیم، شوهرم گفت پولی در اختیارمان قرار نمی‌دهد. همین موضوع باعث اختلاف‌های شدید میان من و همسرم شده بود؛ ولی اختلاف‌ها در حدی نبود که راضی به مرگش باشم. من نمی‌دانم چه کسی او را کشته است.
فرهاد و میثم در اعترافات‌شان گفتند در قبال دریافت پول حاضر به قتل شدند و فرمان قتل را یاسمن صادر کرد. به این ترتیب پرونده سه متهم برای محاکمه به شعبه 13 دادگاه کیفری استان تهران ارجاع داده شد.
در جلسه رسیدگی بعد از اینکه اولیای دم درخواست قصاص کردند، فرهاد در جایگاه قرار گرفت. او که پیشتر به قتل اعتراف کرده بود، این بار اعترافاتش را پس گرفت و گفت: دوستم میثم گفت زنی حاضر است برای قتل شوهرش 500 میلیون تومان بدهد. من هم قبول کردم مشارکت کنم. روز حادثه به خانه مقتول رفتیم. وقتی با او درگیر شدیم مقتول مقاومت کرد و با تسمه به ما حمله کرد ما هم ترسیدیم و فرار کردیم. وقتی از خانه بیرون آمدیم، یک مرد ناشناس مقابل در ایستاده بود تا مطمئن شود ما کارمان را درست انجام داده‌ایم. ممکن است او بعد از ما وارد خانه شده و منوچهر را کشته باشد.
میثم نیز همین گفته‌ها را تکرار کرد و اتهامش را قبول نکرد. وقتی نوبت به یاسمن رسید، او اتهام معاونت در قتل را رد کرد و گفت: من با شوهرم مشکل داشتم ولی راضی به مرگ او نبودم. این دو نفر دروغ می‌گویند.
این بار قضات به دادسرا دستور دادند تا درباره نفر چهارم تحقیقات گسترده‌ای انجام شود؛ اما دادسرا اعلام کرد نفر چهارمی در پرونده نیست. بنابراین یک بار دیگر متهمان پای میز محاکمه رفتند و بعد از بیان آخرین دفاعیات، قضات فرهاد را به قصاص محکوم کردند. میثم و یاسمن نیز هر کدام به 10 سال حبس محکوم شدند.
خلیج فارس: تصویری از مکان تعبیه شده در دانشگاه خوارزمی برای مراقبت از دانشجویان در مقابل بارش باران در فضای مجازی پربازدید شد.
به گزارش خلیج فارس؛ آنچه موجب توجه کاربران به این عکس شده، جمع شدن آب باران در مقابل این مکان است که در هر صورت باعث خیس شدن دانشجویان خواهد شد.
منبع: برترین‌ها
خلیج فارس:عکسی عجیب از وضعیت سیستم گرمایشی دانشگاه علوم پزشکی تهران منتشر شد.
به گزارش«خلیج فارس» به نقل از برترین ها؛دانشجویان این دانشگاه از سرما اینگونه به بخاری برقی پناه برده‌اند.
خلیج فارس: عکسی از یک مادربزرگ ۸۱ ساله با نوه‌اش در دانشگاه را مشاهده می‌کنید.
به گزارش«خلیج فارس» به نقل از برترین ها؛در ۲۰ سالگی وقتی اولین بچه‌اش را باردار بود، همان ترم اول بخاطر اینکه سختش بود از دانشگاه انصراف داد. ۸۱ سال از آن موقع گذشت. ۱۲ بچه بدنیا آورد و در تمام این مدت می‌گفت یه روز برمی‌گردم دانشگاه را تمام می‌کنم. چند روز پیش ترم اول دانشگاه را با کمک یکی از نوه‌‌هاش تمام کرد! هر دو باهم در کلاس‌ها شرکت کردند، نوه‌اش برای او سوالات درس‌ها را توضیح می‌داد و مادربزرگ جواب‌ها را می‌گفته و نوه می‌نوشته است.
خلیج فارس: محمد ذاکری در روزنامه اعتماد نوشت: چند سال پیش که کتاب خاطرات مرحوم دکتر علی‌اکبر سیاسی، رییس سال‌های دور دانشگاه تهران را می‌خواندم، یک اصل در الگوی مدیریتی ایشان در آن سال‌های پرآشوب و پرتلاطم برجسته بود و آن هم استقلال نهاد دانشگاه بود. چه در کسوت ریاست دانشگاه تهران و چه در ادواری که به عنوان وزیر علوم مشغول به کار بود در مقابل فشار نهاد‌های مختلف مثل دربار و سیستم امنیتی ایستاد تا استقلال دانشگاه خدشه‌دار نشود؛ استقلالی که این روز‌ها شبحی نیز از آن باقی نمانده است.
کشمکش‌های اخیر رییس سازمان سنجش با دیوان عدالت اداری و قانون مصوب مجلس که نهایتا منجر به استعفای اعتراض‌آمیز وی از ریاست این سازمان شد، ترجیع‌بند دیگری از این مرثیه سوزناک است. سازمان سنجش آموزش کشور از معدود دستگاه‌های اجرایی بوده که از دیرباز مورد اعتماد عموم شهروندان ایرانی بوده و توانسته بود فارغ از تغییر و تحولات سیاسی، نقش مهم و حساس خود را در برگزاری سالم آزمون‌های مختلف و کمک به توسعه عدالت آموزشی و استخدامی ایفا کند.
اما در چند سال اخیر، شائبه بروز تقلب و تخلفات گسترده در آزمون‌های برگزار شده توسط این سازمان خصوصا مهم‌ترین و فراگیرترین آن یعنی کنکور سراسری مثل موریانه پایه‌های این اعتماد را جوید و سست کرد. به تدریج آشکار شد که افرادی با دستیابی به سوالات آزمون سراسری یا دیگر آزمون‌ها توانسته‌اند با درصد‌های بالا و رتبه‌های برتر، صندلی رشته‌های مرغوب دانشگاه‌های برتر کشور را اشغال کنند.
اینکه چنین شکاف‌های امنیتی و اخلاقی فسادآمیزی چگونه پس از این همه سال خوشنامی در این سازمان ظهور یافته، بحث دیگری است، اما استفساریه مجلس انقلابی بر واژه «داوطلب» و «دانشجو» دست دیوان عدالت اداری را باز گذاشته تا رای به بازگشت به تحصیل دانشجویان (داوطلبان) متقلب و متخلف دهد. استنکاف رییس سازمان سنجش از این احکام حتی منجر به صدور رای انفصال از خدمت نیز برای وی شد، اما مشابه رای دیگر دیوان درباره حکم انتصاب یکی از اعضای دولت، این رای نیز به هیچ انگاشته شد. اما ظاهرا آش آنقدر شور شده که رییس سازمان سنجش شرافت حرفه‌ای خود را چنان در خطر دیده که عطای میز ریاست را به لقای آن ببخشد.
اینکه این تقلب‌ها چقدر سازمان یافته و همسو با پروژه‌های خالص‌سازی و مرتبط با نزدیکان نهاد‌های قدرت و ثروت است، بر ما پوشیده است، اما اصرار مجلس بر بازگشت به تحصیل ایشان و آرای متواتر دیوان عدالت اداری بر این شبهه دامن می‌زند. ادامه تحصیل این افراد (از هرجا و وابسته به هرجا که باشند) از دو منظر اسفناک است: نخست آنکه این افراد بدون صلاحیت‌های اولیه دانشی و اخلاقی در رشته‌ای تحصیل می‌کنند که احتمالا چند سال بعد متصدی اموری خواهند شد که به نحوی با جان و مال و روان و حقوق و آبروی مردم سروکار خواهد داشت.
دیگر آنکه این صندلی دانشگاهی که وی اکنون اشغال کرده حق یکی دیگر از نوجوانان ایران است که با بهره‌گیری از هوش و زحمت خود مستحق نشستن بر آن بوده و حالا به ناحق در اختیار فرد دیگری قرار گرفته است. آن نماینده که نگران لطمه خوردن روحیه آن فرد متقلب است آیا به آسیب دیدن روح و روان این نوجوانی که حقش ضایع شده هم می‌اندیشد؟ اما فراتر از اینها، این همه، تنها پرده‌ای از آن چیزی است که بر دانشگاه‌های ما می‌گذرد.
دانشگاهی که در برخی موارد حتی اختیار همکاری با یک مدرس حق‌التدریسی برای یک درس دو واحدی را هم ندارد چه رسد به جذب هیات علمی یا دانشجوی دکتری. از اطراف و اکناف و وزارت کشور و غیرکشور برایش نسخه می‌پیچند و بخشنامه و دستورالعمل صادر می‌کنند. روسای دانشگاه‌ها که باید به مثابه متولی، حرمت امامزاده‌شان را حفظ کنند و حافظ کیان دانشگاه و مدافع اساتید و دانشجویان‌شان باشند، گاه کاسه داغ‌تر از آش شده و برخورد‌های شداد و غلاظ آنچنانی با اساتید باسابقه و خوشنام و دانشجویان مقاطع مختلف می‌کنند.
در همین دانشگاه آزاد یک‌شبه بسیاری از استادان حق‌التدریس کنار گذاشته می‌شوند و افرادی خاص به عنوان هیات علمی وابسته وارد دانشگاه می‌شوند. آیین‌نامه‌های رونق و رکود علمی و ارتقای مرتبه اساتید نیز به نحوی تنظیم شده که استاد را از ماموریت اصلی خود که ترویج دانش و معرفت و آگاهی و اخلاق است، دور کرده و او را ملزم به درآمدزایی برای دانشگاه کند ضمن آنکه هر زمان ته خیار تلخ شد و استادی از نظر از ما بهتران افتاد بتوان با تمسک به هزار بند و تبصره در هر مرتبه و جایگاهی عذر او را خواست و از ادامه فعالیتش جلوگیری کرد.
همه اینها را بگذاریم در کنار آنچه در نظام جذب بخش دولتی و دستگاه‌های اجرایی در حال وقوع است و عملا تحصیلات دانشگاهی و تخصص علمی را برای تصدی مشاغل دولتی بی‌معنا و بی‌اثر کرده است. در دفترچه آزمون استخدامی اخیر برخی استان‌ها، شرطی ذکر شده که طی آن فرد می‌تواند بدون برخورداری از مدرک تحصیلی مندرج در شرح شغل مربوطه (صرفا با داشتن لیسانس) و با ارایه سوابق شغلی یا داوطلبی در نهاد‌های انقلابی و اجتماعی در آزمون شرکت کرده و در صورت کسب حدنصاب لازم جایگاه شغلی مربوطه را تصدی کند.
از بیست و پنج سال پیش به این سو، خروجی رفتار و اندیشه نظام دانشگاهی در برخی بزنگاه‌های انتخاباتی و بحران‌های سیاسی و اجتماعی ایران مطلوب هسته سخت قدرت نبوده و در این سال‌ها تلاش زیادی شده تا با مهندسی نهاد دانشگاه این خروجی به شکل مطلوب درآید، اما وقایع سال گذشته و خصوصا آنچه در دانشگاه‌ها پیش آمد، نشان داد که هیچ یک از آن اقدامات موثر نبوده است. حالا کشتیبان را سیاستی دگر آمده و می‌کوشد سیاست‌های یکدست‌سازی، خالص‌سازی و مهندسی اجتماعی را به شدت و حدت بیشتری در دانشگاه به کار برد. به گمانم گسست‌های نسلی باعث شده حاکمیت درک صحیحی از نسل جدید و نحوه مواجهه با آن نداشته باشد و اینگونه اقدامات نیز ره به جایی نبرد.
خلیج فارس:رئیس دولت اصلاحات در اظهاراتی به مناسبت روز دانشجو، با انتقاد از غلبه نگاه امنیتی بر دانشگاه‌ها گفت: این نوع رویکرد و سیاست‌گذاری امنیتی و این نحوه اداره دانشگاه نتیجه‌ای جز ایجاد و گسترش ناامیدی در میان دانشجویان و استادان و طبیعتا افزایش فرار مغز‌ها ندارد. این وضعیت کشور را با مسایل متعدد دیگری روبرو می‌کند.
به گزارش«خلیج فارس» به نقل از کانال رسمی جبهه اصلاحات ایران، سید محمد خاتمی روز گذشته (دوشنبه) در جمع مشاوران خود، در گرامیداشت روز دانشجو، حاکم شدن سیاست‌های امنیتی- نظامی بردانشگاه‌های کشور پیامد‌های آن را برای امروز و آینده ایران خطربار دانست و نسبت به پذیرش این سیاست‌ها توسط مدیریت دانشگاه‌ها اظهار تأسف کرد.
رئیس جمهور دولت اصلاحات در مقایسه تاریخی میان وضعیت امروز دانشگاه‌ها، حکمرانی جامعه با شرایط بعد از کودتای ۱۳۳۲ گفت: واقعه ١٦ آذر سال ١٣٣٢ که با ورود نیرو‌های نظامی به دانشگاه تهران رخ داد و منجر به شهادت، سه تن از دانشجویان و جراحت و بازداشت جمعی دیگر شد، با واکنش جدی مدیریت دانشگاه و استادان مواجه گردید. شخصیت‌های برجسته‌ای مثل مرحوم دکتر سیاسی، رئیس وقت دانشگاه، حتی در هیأت دولت کودتا با این اقدام به شدت مخالفت کرد و در دفاع از هویت و استقلال دانشگاه کنار دانشگاهیان و دانشجویان قرار گرفت. حال آن که ما امروز چنین رفتاری را از مدیریت دانشگاه‌ها نمی‌بینیم و آن‌ها نه تنها از هویت و استقلال دانشگاه دفاع نمی‌کنند بلکه حتی سعی می‌شود ذیل سیاست‌های امنیتی-نظامی در دانشگاه‌ها عمل کنند.
نتیجه اعمال این سیاست‌ها، ایجاد محدودیت‌هایی، چون اخراج یا ممنوع التدریسی استادان دانشگاه‌ها و تعلیق یا ممنوع التحصیلی دانشجویان و برخورد‌های دیگری مثل بازداشت و محرومیت از حقوق دانشجویی شده است.
سید محمد خاتمی، دانشگاه را وجدان بیدار جامعه ایرانی دانست و افزود: ١٦ آذر ٣٢، در موقعیت فوق‌العاده حساس تاریخی که داشت سرنوشت ایران تغییر می‌کرد و ذهنیت و منافع مردم در تقابل با رژیم حاکم شکل می‌گرفت، رخ داد. این اتفاق نشان داد که دانشگاه پیشتاز تحولاتی است که با وجدان جامعه ما گره خورده است و به همین خاطر هم در حافظه تاریخی دانشجویان و دانشگاه و ملت ایران ماندگارند.
وی اضافه کرد: این که چند ماه بعد از کودتای آمریکایی-انگلیسی علیه دولت ملی مصدق، ریچارد نیکسون معاون رئیس جمهور آمریکا به ایران آمد، درسطح جامعه و در واقع نزد افکار عمومی آن زمان چنین تلقی شده که این سفر برای دست‌مریزاد گفتن به عوامل کودتا و اعلام پیروزی آمریکا است. وجدان ملتی که به تازگی با دخالت آمریکا، دولت ملی خود را از دست داده و به جای آن یک دیکتاتوری وابسته به بیگانه شکل گرفته بود، معترض بود.
رئیس جمهور دوران اصلاحات، گفت: این وجدان بیدار جامعه در دانشگاه تجلی پیدا کرد و دانشجویان در روز ١٦ آذر ٣٢ اعتراض کردند و بابت این اعتراض خود هزینه زیادی هم دادند. به هر حال ١٦ آذر در یک پیچ مهم تاریخی جامعه ما اتفاق افتاد که در فرایند مبارزات تاریخی ملت در نهایت به انقلاب اسلامی منجر شد.
وی با تأکید بر این که ماهیت ضد استبدادی و ضداستعماری انقلاب اسلامی انکارناپذیر است، گفت: در این انقلاب قرار بود به جای استبداد وابسته به بیگانه یک نظام مردمی به نام جمهوری اسلامی مستقر شود؛ لذا این خواست در جامعه دینی و حتی بخش قابل توجهی از روشنفکران ما امید ایجاد کرد و البته دستاورد‌هایی هم داشت. اما آنچه که تحقق پیدا کرد غیر از آن چیزی بود که مردم انتظار داشتند و با کمال تأسف در نظام جمهوری اسلامی انحراف ایجاد شد و بجای جمهوریت، مسأله‌ای به نام ناجمهوریت شکل گرفت.
سیدمحمد خاتمی در سطح حاکمیت، تفاوت را این دانست که امروز حکومت، هویت خود را فقط در ستیز با آمریکا و غرب تعریف کرده است.
وی افزود: حکمرانی ما امروز ویژگی ضد استکباری و ضد استعماری بودن را در رویارویی با آمریکا و غرب می‌بیند و در همین جهت اقداماتی هم کرده است و همین بهانه به دست کسانی داده که می‌گویند جمهوری اسلامی در منطقه چالش ایجاد می‌کند.
وی با بیان این که می‌توان ضد استکبار و ضد استعمار بود، اما هویت خود را در ستیز با غرب تعریف نکرد، افزود: اکنون هویت ملی ما به گونه‌ای شکل گرفته که حکمرانان ما نمی‌خواهند. اگر در آن دوره تاریخی که ١٦ آذر رخ داد، مردم ما با آمریکا مخالف بودند و منشأ استبداد داخلی را آمریکا می‌دانستند، اما امروز در موقعیتی قرار گرفته‌ایم که اگر نگوییم اکثریت مردم خواستار تنش‌زدایی در روابط با آمریکا هستند، لااقل می‌توان گفت که از سیاست‌های خارجی موجود و غرب‌ستیزی هزینه‌زای حکومت ناراضی هستند، همچنان که از سیاست‌های داخلی نیز ناراضی هستند.
سید محمد خاتمی تأکید کرد: به خاطر این رویکرد در حوزه سیاست خارجی، حکومت از بزرگترین رسالت و رویکرد اصلی خود که جلب رضایت مردم باید باشد، بازمانده است؛ مردم هم از توسعه انسانی، علمی، اقتصادی و سیاسی در جامعه محروم شده اند. این وضعیت است که گسست‌ها و شکاف‌های میان ملت و حکومت و در نتیجه میزان نارضایتی و اعتراض را در گروه‌های مختلف جامعه از جمله دانشجویان و دانشگاهیان زیاد کرده است.
او در پایان افزود: متأسفانه امروز حرمت دانشگاه رعایت نمی‌شود و به علت غلبه نگاه امنیتی-نظامی، استقلال این نهاد و نقش دانشگاهیان در توسعه‌ی همه جانبه کشور خدشه‌دار شده است. این نوع رویکرد و سیاست‌گذاری امنیتی و این نحوه اداره دانشگاه نتیجه‌ای جز ایجاد و گسترش ناامیدی در میان دانشجویان و استادان و طبیعتا افزایش فرار مغز‌ها ندارد. این وضعیت کشور را با مسایل متعدد دیگری روبرو می‌کند.
