خلیج فارس:تصویری کمتر دیده شده از محمدعلی فردین را در مراسم چهلمین روز درگذشت علی حاتمی را در زمستان سال ۱۳۷۵ مشاهده می‌کنید.
به گزارش«خلیج فارس» به نقل از فرادید؛ تصویری کمتر دیده شده از محمدعلی فردین را در مراسم چهلمین روز درگذشت علی حاتمی را در زمستان سال ۱۳۷۵ مشاهده می‌کنید. فردین در فروردین سال ۱۳۷۹ دار فانی را وداع گفت.
خلیج فارس:ناصر ملک‌مطیعی در مراسم عروسی علی حاتمی، کارگردان بزرگ ایران و همسرش زری خوشکام حضور داشته و عکس‌هایی از وی در این مراسم در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است.
به گزارش«خلیج فارس» به نقل از فرادید؛ تصویری زیرخاکی و دیده نشده از حضور ناصر ملک‌مطیعی در مراسم ازدواج علی حاتمی و زری خوشکام در آبان ماه سال ۱۳۵۰ را مشاهده می‌کنید.
خلیج فارس:پیکر «زری خوشکام» بازیگر پیشکسوت سینما، همسر زنده‌یاد علی حاتمی و مادر لیلا حاتمی صبح شنبه (۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۳) در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) تشییع و به خاک سپرده شد. زری خوشکام بازیگر قدیمی سینمای ایران همسر علی حاتمی و مادر لیلا حاتمی ۲۸ اردیبهشت ماه در ۷۷ سالگی دار فانی را وداع گفت. این هنرمند متولد ۱۳۲۶ بود که در سال‌های قبل از انقلاب با کارگردان‌هایی جون خسرو هریتاش، رضا میرلوحی و علی حاتمی همکاری داشت. بازی در فیلم‌های سینمایی «سیمای زنی در دوردست»، «در دنیای تو ساعت چند است؟»، «شعله ور» و ««طلاخون» از دیگر فعالیت‌های خوشکام در سال‌های اخیر بود.
خلیج فارس:عکسی از مراسم عروسی علی حاتمی فقید و زری (زهرا) خوشکام، که به تازگی فوت کرده است را در ادامه می‌بینید.
منبع:برترین‌ها
خلیج فارس:سال ۱۳۷۰ بود که «علی حاتمی» روبروی «منوچهر نوذری» نشست و هشدار داد که «اگر ما تصویر خیلی صریح و روشنی از مردم ایران به مردم دنیا ارایه نکنیم، آنها برای ما ارایه خواهند کرد».
به گزارش«خلیج فارس» به نقل از ایسنا، اکنون بیش از ۳۰ سال از آن روزها می‌گذرد، حاتمی و نوذری دیگر در میان ما نیستند و پیش‌بینی کارگردان نامدار ایرانی به وقوع پیوسته است. ۱۴ آذر سالروز درگذشت علی حاتمی و ۱۶ آذر، سالروز درگذشت منوچهر نوذری است.
اوایل دهه ۷۰، علی حاتمی که آن زمان ۴۶ ساله بود، روبروی منوچهر نوذری نشست و درباره آثارش با او سخن گفت.
حاتمی در بخش پایانی این گفتگو به فیلم‌های بعد از انقلابش اشاره کرد و گفت: در این کار‌ها بیشتر به زمینه کار هنری پرداختم، در «هزاردستان» خوش‌نویسی، در «کمال‌الملک» نقاشی و در «دلشدگان» به موسیقی پرداختم.
او آن زمان که تا این حد به تاریخ معاصر اهمیت داده نمی‌شد، گفته بود: کاری که این روزها فکر می‌کنم لازم است به‌وسیله من انجام شود، پرداختن به تاریخ معاصر ایران است. خاطره‌هایی که رجال قدیمی می‌نویسند یا مطالبی که مورد توجه مردم دنیا قرار گرفته است.
علی حاتمی سپس ادامه داده بود: «اگر ما تصویر خیلی صریح و روشنی از مردم ایران به مردم دنیا ارایه نکنیم، آنها برای ما ارایه خواهند کرد».
علی حاتمی تاریخ را تحریف می‌کرده؟
منوچهر نوذری در بخشی از این گفتگو خطاب به علی حاتمی می‌گوید: شما وقتی فیلم‌هایی می‌سازید که به تاریخ چسبیده است، بلافاصله بعد از نمایش آن عده‌ای می‌گویند حاتمی تاریخ را تحریف کرده و در آن دست برده است؛ البته من در حد بضاعتم پاسخ داده‌ام که سینما قابل گذشت است و تغییراتی می‌خواهد تا کار را شیرین کند و جا‌هایی در تاریخ است که اگر آن را نشان دهیم فیلم می‌افتد و کار کارگردان و نویسنده است تا کار را جذاب کند. جواب شما چیست؟
حاتمی پاسخ می‌دهد: این اشاره‌ها از طریق مردم نمی‌شود. آنها ارتباط بدون گاردی با اثر برقرار می‌کنند. بلکه این نظری است که از سوی افراد خاصی مطرح می‌شود که بخشی از روی قصد و بخشی از سر صداقت، اما از سر ناآگاهی به بخش نمایش و بعد علمی و تحقیقی کار است.
این کارگردان شهیر ایرانی سپس اضافه می‌کند که «به دلیل خاصیت کار هنری در مملکت ما، هنر نمایش کلا زیاد مورد ارتباط مردم منورالفکر نبوده است. یک محقق ادبی و تاریخی کمتر به سینما یا تئاتر می‌رفته و وقتش را بیشتر صرف کتاب و کار‌های تحقیقی دیگر می‌کرد که این به عدم آشنایی محققان ما به کار نمایش برمی‌گردد».
کارگردان «مادر» و «هزار دستان» در عین حال می‌گوید که «این روزها این فاصله در حال نزدیک شدن است» و ادامه می‌دهد که «شما یک طبیب منورالفکر می‌بینید که سعی می‌کند به دیدن تئاتر و فیلم هم برود و این‌ها را دور از شأن خودشان نمی‌دانند و در حال آشنا شدن با آن هستند. افرادی هم می‌خواهند اطلاعات و آگاهی خودشان را نشان دهند و یک اثر تاریخی اجرا می‌شود. فرد دیگری به‌عنوان منتقد می‌خواهد اضافاتی کند که من هم اطلاعاتی در این زمینه دارم».
این فیلم‌ساز فقید بار دیگر به موضوع اصلی این سوال باز می‌گردد و تاکید می‌کند که «نوع کار من به این شکل است که اشیا و اشخاص را به آن شکل کار که می‌طلبد می‌آورم و ارایه می‌دهم، اما این اطمینان را به مردم می‌دهم که واقعا تحقیقات و مطالعاتی که راجع به این کار‌ها در هنر می‌شود، هیچ کمتر از تحقیقاتی نیست که یک محقق علمی یا ادبی انجام می‌دهد».
خلیج فارس:نقوش آجری بالای پنجره ها بیشتر تحت تاثیر معماری اروپا به خصوص سن پترزبورگ بود و بالکن‌های بیرون زده برخی اتاق ها گویای یک سلیقه تازه در جامعه آن روزها محسوب میشد که کار دیدن خیابان و مردم و وسایل نقلیه را فراهم می‌کرد
به گزارش«خلیج فارس» به نقل از برترین‌ها؛ مردمانی که در یک روستا، شهر و یا سرزمین زندگی می‌کنند، برای داد و ستد از راه و جاده بهره می‌برند، در ایران هم به دو علت، تنوع محصول و دیگری موقعیت جغرافیایی خاص یعنی بودن در میان جهان اروپا و آسیا اهمیت راه، دو چندان بود. طبیعتا در کنار این مسیر، محلی برای اقامت هم نیاز بود.
معماری خانه‌های قدیی همگی طوری طراحی می‌شدند که فضای مجزا برای مهمان و اقامت‌شان در نظر گرفته میشد همچنین کاروانسراها هم به عنوان استراحتگاه‌های بین راهی که امکان تامین فضا برای چهارپایان را داشتند مورد استفاده قرار می‌گرفتند اما تاریخ اولین هتل‌ها در ایران به عنوان اقامتگاه‌های شکیل‌تر با امکانات بیشتر به تاریخ روابط بین‌المللی ما و حضور مهمان‌های رسمی از دیگر کشورها برمی‌گردد.
تا دوره فتحعلی‌شاه که هنوز وزارت خارجه نداشتیم اگر سفیر یا نماینده‌‌ای خارجی به ایران می‌آمد در خانه رجال و بزرگان اسکان می‌یافت. آنها هم خانه‌هایی بودند که نماینده‌های دیپلماتیک اجاره می‌کردند و در آن ساکن بودند.
گراند هتل قزوین اولین هتل مدرن ایران است که در قزوین به این دلیل ایجاد شد که در آن زمان انزلی موقعیت فوق‌العاده‌ای پیدا کرده بود چرا که نزدیک‌ترین و مرقون به صرفه‌ترین راه برای ارتباط با اروپایی‌ها و روسیه بود. در دوره ناصرالدین شاه که روس‌ها اقدام به ساخت راه انزلی قزوین می‌کنند نیاز به هتل مدرن هم احساس می‌شود برای همین اولین هتل‌های ایران و تهران را کشورهای اروپایی تاسیس کردند.
زمان ساخت مهمانخانه بزرگ قزوین بین سال‌های 1257 تا 59 شمسی همزمان با دومین سفر ناصرالدین شاه به اروپا و به دستور او ذکر شده اما تاریخ دقیق اولین هتل در تهران مشخص نیست.
در سفرنامه‌های باقی مانده از آن زمان از هتلی به نام دوفرانس نیز به عنوان اولین هتل تهران نام برده شده است. ارنست اورسل در گزارش سفرش در 1261 شمسی این چنین می‌نویسد: « بالاخره ما هم وارد شهر شدیم از یک خیابان دراز یک میدان بزرگ و چند کوچه پر پیچ و خم گذشته روبروی خانه قشنگی با باغچه پر از گل سرخ پیچک و انواع گل های دیگر که همه شکفته بودند توقف کردیم اینجا هتل دوفرانس، تنها هتل تهران بود. مالک مهربان و مودب آنجا ما را به اتاق هایی که به سبک هلندی تزیین شده بود راهنمایی کرد در این اتاق ها از دیدن تخت خواب های واقعی با ملافه های سفید و تمیز سخت خوشحال و حتی متعجب شدیم از تفلیس به اینور ما عادت خوابیدن در چنین اتاق های مجللی را تقریبا از یاد برده بودیم» .
و پس از آن هتل دوپاری یا مهمانخانه پاریس بود که به روایتی به دست راننده فرانسوی مظفرالدین شاه بنا گردید هر دو مهمانخانه در خیابان علاءالدوله آن روز یا فردوسی امروزی بودند.
اما تقریبا همزمان با این وقایع کمی آنطرف تر خیابانی به نام لاله زار در حال ظهور بود همان باغ بزرگی که زمان مظفرالدین شاه بنیان‌گذاری شده و زمان ناصرالدین شاه نصف آن فروخته می‌شود و تبدیل به خیابان لاله زار می‌شود. این خیابان عمدتا شاهزاده‌نشین و اعیان‌نشین بود و خانواده‌هایی مانند خانواده عزیزالدوله یا امین السلطان یا علاءالدوله به آنجا آمدند و ساکن شدند.
در انتهای خیابان هم فروشگاهی به نام تهران توکو توسط یک هلندی تاسیس شد چیزی مثل فروشگاه‌های بزرگ امروزی که آینده لاله زار را پایه‌گذاری کرد. این فروشگاه به نوعی ویترین اروپا درتهران شده بود.
با توجه به این که عموما صاحب منصب‌ها و مقامات عالی رتبه در محدوده این خیابان زندگی می‌کردند در این دوره بود که رابطه با کشورهای اروپایی تقویت می‌شود و در حقیقت سفارت خانه شکل می‌گیرد و به همین دلیل بدنه های تجاری خدماتی در آن ایجاد شد.
یک عامل مهم حیاتی در این دوره برای لاله‌زار جنگ جهانی اول بود که باعث تغییرات جمعیتی زیادی شد و انقلاب روسیه یکی از شاخص‌ترین‌هایش بود و جمعیت عظیمی از روسیه را به کشورهای حاشیه‌ای از جمله ایران سرازیر کرد. روس‌ها عمدتا به تهران و در خیابان‌هایی با رنگ و روی اروپا یعنی خیابان علاءالدوله و لاله زار آمدند و شکل و حال این منطقه را تغییر دادند.
در همین دوره یعنی در حدود سال 1281 شمسی نصراله باقر اُف معروف به باقرخان قفقازی از یک خانواده ثروتمند و بانفوذ در گیلان به تهران آمد و هتلی در خیابان لاله‌زار افتتاح کرد که تا سال‌ها مهم‌ترین اقامتگاه این شهر بود. این اقامتگاه گراند هتل نام گرفت و با معماری جدید به طرز باشکوهی در سه طبقه بنا و نهایتا در سال 1295 شمسی افتتاح شد.
نقوش آجری بالای پنجره ها بیشتر تحت تاثیر معماری اروپا به خصوص سن پترزبورگ بود و بالکن‌های بیرون زده برخی اتاق ها گویای یک سلیقه تازه در جامعه آن روزها محسوب میشد که کار دیدن خیابان و مردم و وسایل نقلیه را فراهم می‌کرد. سقف‌های شیروانی در دوره ناصری رونق پیدا کرد و یک صورت یا سنتوری مثلثی نمای شیروانی رو شکل می‌داد. تا قبل از احداث گراند هتل کمتر دیده میشد که سقف شیروانی حالتی تزئینی به خود بگیرد و واقعیت این است که این بنا عملا به جز عملکرد جدیدش یک نوع بدعه‌سازی جدید را در لاله‌زار رواج داد.
گراند هتل 36 اتاق داشت و از لوکس‌ترین هتل‌ها بود و مهمان‌های عالیقدری که به تهران می‌آمدند همه در آن مستقر می‌شدند.
وقتی که انقلاب شوری در 1917 رخ داد و در روسیه جنگ داخلی برپا شد بین سرخ‌ها و سفیدها وضعیت بلبشویی حاکم شد و ایران منتظر ماند تا ببیند چه اتفاقی می‌افتد برای همین آقای براویت با یک روزنامه چاپ مسکو به دولت ایران اعلام می‌کند که من سفیر شوروی هستم و سپس به ایران می‌آید و در گراند هتل مستقر می‌شود و از پنجره اتاقش پرچم شوری رو آویزان و آنجا را به عنوان سفارت شوروی اعلام می‌نماید. گراند هتل اولین سفارت شوروی در ایران بوده و به همین دلیل جایگاه ویژه‌ای داشته است.
گراند هتل هرچه جلوتر رفت معروف تر شد اما اوج فعالیت‌های فرهنگی آن، در زمان مدیریت غلامرضا شاپوری پدر عباس شاپوری آهنگساز معروف ایرانی بود که این هتل رو میزبان مهم ترین اجراهای موسیقی و نمایشی دوران کرد و پای کنسرت‌ها به گراند هتل باز شد. یکی از مهم ترین این اجراها، اجرای رستاخیز شهریاران اثر میرزاده عشقی بود، یکی از سرسخت‌ترین مخالفان رضاخان که عاقبت هم در 12 تیر 1303 ترور شد و عکس تشییع جنازه معروفی هم دارد که بخشی از بدنه گراند هتل هم در این عکس مشخص است این اپرا بسیار مناقشه‌برانگیز بود.
از سال 1334 به بعد به دلیل توسعه شهری شمال تهران رونق گرفت و لاله‌زار رو به افول گذاشت مغازه‌داران این خیابان ترجیح دادند تا به مناطق بالای شهر مهاجرت کنند.
اما سال 1367 سریال هزاردستان علی حاتمی و دکورهایش در لاله‌زار قدیم، تصویر یک تهران فراموش شده را دوباره زنده کرد و لاله‌زاری را به نمایش درآورد که زمانی خیابان آلامد تهران بود و گراند هتل آن پاتق قرارهای مهم سیاسی بود.
تهران من آمدم، سی سال دیرتر … سی سال پیرتر … تهران شهر اشغال شده، موطن، مادر
در مورد اینکه گراند هتل تا چه سالی به فعالیت خود ادامه داد اطلاعات دقیقی در دسترس نیست اما از حدود سال 1320 این هتل اتاق‌هایش را به مرور اجاره و تغییر کاربری داد و با تغییر شکل لاله‌زار به محل فروش وسایل الکتریکی بنای گراند هتل به پاساژ گراند تبدیل شد و همچنان به همین شکل باقی مانده است و حالا دیگر استحکام آنچنانی هم ندارد.
